Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Tomasz Zieliński

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza, st. sekr. sąd. Anna Żebrowska

w obecności Asesora Prokuratury Rejonowej w G.– Andrzeja Zagraby

po rozpoznaniu w dniu 16.12.2016 r., 27.01.2017 r., 27.02.2017 r., 30.03.2017 r. , 12.05.2017 r.sprawy

1.  Ł. P. (1)

urodz. (...) w G.

syna Z. i B. z d. M.

2.  M. K.

urodz. (...) w G.

syna T. i J. z d. S.

oskarżonych o to, że:

I. W dniu 05 marca 2016 roku w m. B., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po uprzednim przecięciu ucha w bramie zabezpieczającej wjazd na posesję nr (...) oraz wypchnięciu drzwi od zaplecza budynku gospodarczego prowadzącego do warsztatu, dostał się do jego wnętrza, skąd następnie zabrał w celu przywłaszczenia dwie piły łańcuchowe, marki S., agregat prądotwórczy marki F., wykaszarkę marki S., nożyce do metalu, tj. mienie o łącznej wartości 9000 zł na szkodę A. G.,

- przy czym Ł. P. (2) czynu tego dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu roku kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym w warunkach określonych w art. 64§1kk

tj. o czyn z art. 279§1kk w zw. z art. 64§2kk

- zaś M. K. czynu tego dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 279§1kk w zw. z art.64§1kk

II. W miejscu i czasie jak w punkcie I działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami zabrał w celu krótkotrwałego użycia samochód marki F. (...) o nr rej. (...) wartości 5000 zł a następnie porzucił go w stanie uszkodzonym powodując straty wartości 3500 zł na szkodę A. G., przy czym czynu tego dopuścił w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art.289§2kk w zw. z art. 64§1kk

1.  Oskarżonych Ł. P. (1) i M. K. odnośnie czynu zarzucanego w pkt I uznaje za winnych tego, że w dniu 5 marca 2016 roku w miejscowości B. gm. G. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą po wejściu przez otwarte okno do pomieszczenia mieszkalno – magazynowego stanowiącego nadbudówkę nad pomieszczeniem warsztatu i przejściu z niego do warsztatu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia dwóch pił łańcuchowych marki S., agregatu prądotwórczego marki F., wykaszarki marki S. i nożyc do metalu, tj. mienia o łącznej wartości około 9000 zł na szkodę A. G. , przy czym czynu tego dopuścili się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne , tj. występku z art. 278§1kk w zw. z art. 64§1kk i skazując ich na podstawie powyższych przepisów wymierza na podstawie art. 278§1kk każdemu z nich karę 1 (jeden) roku i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Oskarżonych Ł. P. (1) i M. K. odnośnie czynu zarzucanego w pkt II uznaje za winnych tego, że w miejscu i czasie jak w punkcie 1 działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą zabrali w celu krótkotrwałego użycia samochód marki F. (...) o nr rej. (...) wartości 5000 zł a następnie porzucili go w stanie uszkodzonym powodując straty wartości 3500 zł na szkodę A. G., przy czym czynu tego dopuścili się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne , tj. występku z art. 289§2kk w zw. z art. 64§1kk i skazując ich na podstawie powyższych przepisów wymierza na podstawie art. 289§2kk każdemu z nich karę 1 (jeden) roku pozbawienia wolności.

3.  Na podstawie art. 568§1 pkt 1kpk w zw. z art. 85§1 i 2kk, art. 85a kk, art. 86§12kk łączy kary orzeczone w pkt 1 i 2 powyższego wyroku i wymierza oskarżonemu:

a)  Ł. P. (1) karę łączną 1 (jeden) roku i 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności;

b)  M. K. karę łączną 1 (jeden) roku i 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności.

4.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata M. P. tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego Ł. P. (1) wykonywaną z urzędu kwotę 672 zł powiększoną o kwotę 154,56 zł stanowiącą 23% podatek VAT, tj. łącznie kwotę 826,56 (osiemset dwadzieścia sześć 56/100) złotych.

5.  Zwalnia oskarżonych od uiszczenia opłaty i ponoszenia kosztów sądowych w pozostałym zakresie.

Sygn. akt IIK 380/16

UZASADNIENIE

Na podstawie wyników rozprawy głównej sąd ustalił i zważył, co następuje:

Niespełna trzydziesto jedno letni oskarżony D. P. był wielokrotnie karany w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. W dniu 27 sierpnia 2015 roku korzystając z warunkowego przedterminowego zwolnienia opuścił zakład karny, w którym odbywał karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną m.in. za przestępstwo kradzieży z włamaniem popełnione w warunkach recydywy specjalnej jednokrotnej określonych w art. 64§1kk (dowód: odpis wyroku k. 107-109, dane o karalności k. 196-197).

Po opuszczeniu zakładu karnego podejmował rożne prace dorywcze m.in. w firmie (...) z siedzibą w B. gmina G. zajmującej się budownictwem obiektów wodnych, w której pracował również jego znajomy T. K.. Po pracy w sobotę 05 marca 2016 roku właściciel firmy około godz. 12:00 odwiózł pracowników m.in. Ł. P. (1) i T. K. do G. i wysadził ich przy rondzie na ulicy (...). Następnie oskarżony udał się do mieszkania T. K., gdzie obaj spożywali alkohol. Po pewnym czasie dołączył do nich oskarżony M. K. – syn T. K., z którym przyszedł jego kolega P. O.. Gdy skończył się alkohol z mieszkania wyszli obaj oskarżeni oraz P. O. i udali się do miasta, gdzie wypili jeszcze po piwie. Następnie będąc już pod znacznym działaniem alkoholu postanowili udać się do bazy firmy (...), w której pracował oskarżony Ł. P. (1) w celu dokonania kradzieży znajdujących się w budynku warsztatu narzędzi. Do miejscowości B. graniczącej z G. udali się pieszo, gdy było już ciemno i na teren bazy, która jest ogrodzona dostali się przeskakując przez ogrodzenie. Podchodząc do budynku, w którym znajduje się m.in. warsztat zauważyli na wysokości około pierwszego piętra otwarte okno, przez które po podsadzeniu do środka wszedł Ł. P. (1). Schodząc na parter do pomieszczenia warsztatu otworzył on od wewnątrz drzwi prowadzące na zaplecze, przez które weszli P. O. i M. K.. Z warsztatu dokonali kradzieży narzędzi w postaci agregatu prądotwórczego i spawalniczego marki (...), dwóch pił łańcuchowych marki S., wykaszarki marki S. i nożyc do metalu ogólnej wartości około 9 tys. zł. Rzeczy te przenieśli do stojącego na placu obok budynku samochodu marki F. (...) nr rej. (...) będącego również własnością A. G., który był otwarty. Do jego środka wszedł P. O. i znalazł kluczyki, które leżały pod dźwignią hamulca ręcznego. W związku z tym postanowili wykorzystać samochód do tego żeby wywieść z posesji skradzione rzeczy. Aby wyjechać z niej przecięli nożycami ucho w bramie, na którym zawieszona była kłódka zamykająca ją. Samochód uruchomił i kierował nim oskarżony Ł. P. (1) zaś jeden ze współsprawców usiadł na przednim siedzeniu pasażera zaś drugi zajął miejsce z tylu. Po opuszczeniu posesji jadąc dość szybko odcinkiem gruntowej drogi w kierunku drogi asfaltowej w miejscowości B. Ł. P. (1) na zakręcie straciła panowanie nad samochodem, który wpadł w poślizg i zjechał na poboczne, gdzie pojazd przewrócił się na dach. Gdy wszyscy wydostali się z samochodu i okazało się, że nikomu nic się nie stało uciekli pozostawiając auto i skradzione rzeczy oraz telefon komórkowy, który zgubił Ł. P. (1).

O leżącym na dachu samochodzie przy drodze, która stanowi dojazd do bazy firmy pokrzywdzonego poinformował KPP w G. jej funkcjonariusz K. N., którego dom znajduje się za tą firmą. W dnu tym pełnił on dyżur pod telefonem i o leżącym na dachu samochodzie poinformowała go żona, która drogą tą wracała do domu. Pokrzywdzony odzyskał skradzione rzeczy zaś samochód o wartości około 5 tys. zł został uszkodzony na kwotę około 3.500 zł (dowód: zeznania A. G. k. 201v-202 i k. 214, K. O. k. 202-202c oraz fragment protokołu wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego odczytany w trybie art. 391§2kpk z k. 103-103v, T. K. k. 212, J. K. k. 214v, P. Ż. k. 214v, K. N. k. 222v-223; wyjaśnienia Ł. P. (1) k. 213-213v oraz k. 16-16v w części odczytanej w trybie art. 389§1kpk; wyjaśnienia M. K. k. 211v oraz k. 21-22 w części odczytanej w trybie art. 389§1kpk; notatka urzędowa k. 1; protokół oględzin k. 2-3; dokumentacja fotograficzna k. 36-40).

Nadmienić jedynie należy, że w dniu 05.10.2016 roku przeciwko K. O., który wystąpił z wnioskiem na podstawie art. 387§1kpk zapadł prawomocny wyrok skazujący go za przestępstwa z art. 279§1kk w zw. z art. 64§1kk i z art. 289§2kk w zw. z art. 64§1kk na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności (dowód: wyrok k. 166).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił głównie na podstawie zeznań pokrzywdzonego A. G. i wyjaśnień oskarżonego Ł. P. (1), a nadto świadków T. K., J. K., P. Ż., K. O. i wyjaśnień oskarżonego M. K. oraz pozostały materiał dowodowy ujawniony w toku przewodu sądowego.

W związku z tym, że z wnioskiem o uzasadnienie wyroku wystąpił jedynie obrońca oskarżonego Ł. P. (1) na podstawie art. 423§1a kpk dalszy zakres uzasadnienia sąd ograniczył tylko do tych części wyroku, których wniosek dotyczy.

Oskarżony Ł. P. (1) w wyjaśnieniach złożonych podczas rozprawy sądowej przyznając się do popełnienia zarzucanych mu czynów twierdził, że nie było żadnego włamania, gdyż do budynku wszedł przez otwarte okno znajdujące się nad tarasem, do którego podsadzili go pozostali współoskarżeni. Wyjaśnił nadto, że będąc wewnątrz budynku otworzył łucznik w drzwiach, przez które weszli pozostali oskarżeni. Dodał, że następnego dnia dzwonił do właściciela i przyznał mu się do tego co zrobił oraz przeprosił go informując, że chce naprawić szkodę (wyjaśnienia k. 213-213v).

Przyznając się do popełnienia zarzucanych czynów na etapie postępowania przygotowawczego Ł. P. (1) również w złożonych wyjaśnieniach twierdził, że na posesję dostali się przeskakując przez ogrodzenie zaś do budynku warsztatu wszedł przez otwarte na pierwszym piętrze okno. Utrzymywał wówczas, że zauważył je po wejściu na posesję oraz że prawdopodobnie przypadkowo ktoś pozostawił je niezamknięte. Kategorycznie zaprzeczył natomiast temu, żeby sam zostawił je celowo otwarte. Wyjaśnił nadto, że samochód, który stał obok budynku był otwarty zaś kluczyki znalazł wewnątrz K. O.. Dodał, że samochodem tym chcieli jedynie posłużyć się do wywiezienia rzeczy skradzionych z warsztatu. Przyznał się również do tego, że kierował pojazdem, nad którym stracił panowanie wjeżdżając zbyt szybko w zakręt i spowodował jego wywrócenie się na dach (wyjaśnienia k. 16-16v w części odczytanej w trybie art. 389§1kpk).

Wyjaśnieniom oskarżonego sąd dał wiarę, gdyż znalazły one potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym w szczególności w zeznaniach przesłuchanych świadków w tym współsprawcy K. O. i współoskarżonego M. K. oraz jego ojca T. K., ale przede wszystkim, co do sposobu popełnienia w zeznaniach pokrzywdzonego A. G.. Po zapoznaniu się z wyjaśnieniami oskarżonego Ł. P. (1) przyznał on mianowicie, że rzeczywiście jedno z okien mogło być niezamknięte i można było przez nie dostać się do wnętrza budynku bez potrzeby dokonywania włamania (zeznania k. 201v-202 i k. 214). Zeznaniom pokrzywdzonego oraz pozostałych świadków, a także wyjaśnieniom oskarżonego M. K. sąd dał wiarę, gdyż tworzą one spójną, wzajemnie uzupełniającą się i logiczną całość.

Dla prawidłowej kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu Ł. P. (1) w pkt I aktu oskarżenia niewątpliwie szczególne znaczenia mają zeznania pokrzywdzonego, gdyż przestępstwo z art. 279§1kk stanowi kwalifikowany typ wszystkich typów kradzieży określonych w art. 278kk. Znamieniem kwalifikującym jest sposób działania sprawcy, mianowicie włamanie, które polega na przełamaniu zabezpieczeń chroniących przedmiot czynność wykonawczej przed kradzieżą. Najczęściej sprowadza się ono do ich fizycznego przełamania, jednak włamaniem jest również np. otwarcie drzwi dopasowanym lub skradzionym kluczem. Zdaniem Sądu Najwyższego również pokonanie, przez zniszczenie (uszkodzenie) przeszkody w postaci ogrodzenia zabezpieczającego mienie, dokonane w celu zaboru cudzego mienia, może być uznane za przestępstwo kradzieży z włamaniem w rozumieniu art. 279§1kk, jeżeli spełnione zostaną następujące warunki (patrz postanowienie SN z dnia 24.06.2010 r. w sprawie VKK 388/09). Pierwszy z nich to całkowite ogrodzenie określonego miejsca przestrzeni, wydzielające je i zabezpieczające przed dostępem osób postronnych. Po drugie ogrodzenie takie musi stanowić realną przeszkodę uniemożliwiającą „prosty” zabór określonego mienia, przeszkodę manifestującą wolę dysponenta mienia zabezpieczenia go właśnie w ten sposób. Trzeci warunek związany jest ze sposobem pokonania przeszkody - fizycznym jej usunięciem (zniszczenie, uszkodzenie), wymagającym użycia stosownej siły, środków czy narzędzi, przy czym niewystarczające byłoby pokonanie przeszkody poprzez niewymagające znacznej siły np. wypchnięcie czy odsunięcie, nie mówiąc już o przeskoczeniu ogrodzenia. Czwarty warunek określony przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu powyższego orzeczenia dotyczy natomiast samego przedmiotu zaboru, który musi charakteryzować się takimi właściwościami, aby bez pokonania zabezpieczenia nie był możliwy jego zabór (np. przerzucenie przez ogrodzenie).

Przedmiotem wykonawczym przestępstwa z art. 289kk może być tylko pojazd mechaniczny tzn. pojazd napędzany silnikiem lub zasilany z trakcji elektrycznej. Sprawca dokonując zaboru cudzego pojazdu, a więc obejmując go we władanie działa w celu krótkotrwałego użycia go, a nie przywłaszczenia. Typ kwalifikowany określony w art. 289§2kk związany jest z pokonaniem zabezpieczenia pojazdu przed jego użyciem przez osobę nieuprawnioną. Drugim typem kwalifikowanym określonym w tym przepisie jest zabór pojazdu stanowiącego mienie znacznej wartości. Kolejna postać kwalifikowanego typu przestępstwa ujęta w art. 289§2kk dotyczy uszkodzenia pojazdu po dokonaniu zaboru lub porzucenia go w takich okolicznościach, że zachodzi niebezpieczeństwo utraty lub uszkodzenia pojazdu, jego części lub jego zawartości. Ostatni typ kwalifikowany został określony w art. 289§3kk, jednak na potrzeby niniejszej sprawy jego bliższe omówienie nie jest konieczne. W przypadku, gdy sprawca dokonuje zaboru pojazdu mechanicznego w celu krótkotrwałego użycia i jednoczesnie uszkadza ten pojazd, a następnie porzuca przyjąć należy jeden czyn kwalifikowany na podstawie art. 289§2kk (patrz: Kodeks karny pod red. A. Zoll, Część szczególna, Komentarz, Tom III, Wydanie II, Zakamycze 2006 r.; Kodeks Karny pod red. Michała Królikowskiego, Część szczególna, Komentarz do art. 222-316, Wydanie I, 2013r).

Z dokonanych przez sąd ustaleń wynika, że do budynku warsztatu oskarżeni weszli przez otwarte okno, czego nie wykluczył pokrzywdzony i w związku z tym, nie przerwali żadnych zabezpieczeń zaś swoim zachowaniem dokonując zaboru w celu przywłaszczenia rzeczy w postaci dwóch pił łańcuchowych marki S., agregatu marki (...), wykaszarki marki S. i nożyc do metalu łącznej wartości około 9 tys. zł w pełni wyczerpali znamiona występku z art. 278§1kk. Znamiona przestępstwa kradzieży wyczerpuje bowiem bezprawny zabór cudzego mienia przedstawiającego wartość materialną w zamiarze przywłaszczenia. Przedmiotem czynności wykonawczej jest cudza rzecz ruchoma, co oznacza, że ma ona właściciela i jest nim inna osoba niż sprawca. Skutek przywłaszczenia objęty zamieram bezpośrednim stanowi utratę rzeczy przez osobę uprawnioną, tak więc zabór polega na wyjęciu rzeczy spod władztwa właściciela lub posiadacza i przejęciu we własne władztwo sprawcy. Dokonanie zaboru cudzej rzeczy z zamiarem niezwłocznego jej porzucenia jest również kradzieżą, gdyż sprawca zamierza postąpić z nią jak właściciel, na co słusznie zwrócił uwagę Sąd Najwyższy w uchwale wpisanej do księgi zasad prawnych z dnia 23.04.1998 r. w sprawie IKZP 1/98. Kradzież cudzej rzeczy ruchomej lub jej usiłowanie stanowić może przestępstwo, jeżeli wartość przedmiotu kradzieży przekracza 1/4 minimalnego wynagrodzenia tj. obecnie kwotę 500,00 zł.

Nie ulega również wątpliwości, że wywożąc skradzione rzeczy z posesji samochodem marki F. (...) oskarżeni nie zamierzali dokonać jego kradzieży, a jedynie zaboru w celu krótkotrwałego użycia. Ogrodzenie posesji pokonali żeby wejść na nią przeskakując przez nie i w ten sam sposób mogli opuścić ją zaś skradzione rzeczy, na co pozwalała ich wielkość i właściwości również przerzucić przez ogrodzenie. Metalowe ucho w bramie, na którym mocowana była kłódka w celu jej zamknięcia przecięli natomiast po to, żeby móc wyjechać z posesji samochodem, którym posłużyli się do wywiezienia skradzionych rzeczy.

Mając powyższe ustalenia na uwadze zdaniem sądu nie ulega wątpliwości, że Ł. P. (1) zachowaniem przypisanym w pkt 1 wyroku polegającym na tym, że w dniu 5 marca 2016 roku w miejscowości B. gm. G. działając wspólnie i w porozumieniu z M. K. i K. O. po wejściu przez otwarte okno do pomieszczenia mieszkalno-magazynowego stanowiącego nadbudówkę nad pomieszczeniem warsztatu i przejściu z niego do warsztatu skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia dwóch pił łańcuchowych marki S., agregatu prądotwórczego marki F., wykaszarki marki S. i nożyc do metalu, tj. mienia o łącznej wartości około 9000 zł na szkodę A. G. w pełni wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 278§1kk w podanym wyżej rozumieniu.

Nie ulega także wątpliwości, że zachowaniem przypisanym w pkt 2 wyroku działając wspólnie i w porozumieniu z M. K. i K. O. polegającym na tym, że zabrali w celu krótkotrwałego użycia samochód marki F. (...) o nr rej. (...) wartości 5000 zł a następnie porzucili go w stanie uszkodzonym powodując straty wartości 3500 zł na szkodę A. G. wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 289§2kk w podanym wyżej rozumieniu.

Oba wyżej opisane przestępstwa popełnił w warunkach recydywy specjalnej jednokrotnej określonych w art. 64§1kk, a mianowicie w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne (dowód: odpisy wyroków i obliczenia kar k. 72, k. 73, k. 74-76, k. 107-109; dane o karalności k. 197-198).

W sprawie powyższej nie wniosły natomiast niczego istotnego zeznania funkcjonariuszy KPP w G. J. K. (k. 214) i P. Ż. (k. 214v), którzy brali udział w oględzinach miejsca przestępstwa i nie sprawdzili czy rzeczywiści któreś z okien było otwarte oraz K. N. (k. 222v-223), który ujawnił ich popełnienie. Zeznaniom tych świadków sąd również dał wiarę.

Uznając oskarżonego Ł. P. (1) za winnego tak przypisanych mu czynów sąd skazał go:

-

za przestępstwo z art. 278§1kk w zw. z art. 64§1kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

-

za przestępstwo z art. 289§2kk w zw. z art. 64§1kk na karę 1 roku pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu powyższe kary sąd miał na uwadze, jako okoliczności przemawiające na niekorzyść wysoki stopień jego zawinienia wynikający z popełnienia obu przepisanych mu czynów z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim oraz społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju i charakterze naruszonych dóbr, w postaci własności i posiadania, rozmiarze wyrządzonej szkody, a nadto sposobie i okolicznościach ich popełnienia. Jako okoliczność przemawiającą na niekorzyść oskarżonego sąd miał także na uwadze jego dotychczasową wielokrotną karalność i to za przestępstwa tego samego typu, co świadczy o daleko posuniętym jego procesie demoralizacji, tym bardziej, że czynów tych dopuścił się w okresie próby w związku z warunkowym przedterminowym zwolnieniem (k. 197-198).

Na korzyść oskarżonego sąd uwzględnił natomiast jego przyznanie się do obu zarzucanych mu przestępstw.

Łącząc tak orzeczone kary jednostkowe sąd wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 568§1 pkt 1kpk w zw. z art. 85§1 i 2kk, art. 85a kk i art. 86§1kk (w wyroku w wyniku oczywistej omyłki pisarskiej wskazano §12) karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności kierując się, w związku z zachodzącą pomiędzy poszczególnymi czynami więzią czasową a także mając na uwadze ścisły związek przedmiotowy, zasadą mieszaną tj. częściową absorpcje i częściową kumulację z przewagą tej pierwszej.

Zdaniem sądu tak wymierzone kary jednostkowe za przypisane oskarżonemu występki oraz kara łączna są współmierne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości, czynów, których dopuścił się, a nadto winny przyczynić się do osiągnięcia celów w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania w stosunku do jego osoby, jako sprawcy oraz w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W związku z tym, że oskarżonemu wyznaczono obrońcę z urzędu sąd zasądził na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. P. tytułem wynagrodzenia kwotę 826,56 zł z uwzględnieniem należnego podatku VAT w kwocie 154,56 zł.

O opłacie i kosztach postępowania w pozostałym zakresie orzeczono na podstawie art. 624§1kpk w związku z ustaleniami, z których wynika, że oskarżony nie posiada żadnego majątku zaś utrzymuje się z prac dorywczych i ciąży na nim obowiązek alimentacyjny.