Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 maja 2017 r. w Warszawie

sprawy H. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania H. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 8 lutego 2016 r. znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej H. C. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 stycznia 2016 r do 31 stycznia 2019 r.

UZASADNIENIE

H. C. w dniu 7 marca 2016 r. wniosła odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 8 lutego 2016 r., znak: (...) odmawiającej przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołująca podniosła, że jej stan zdrowia nie uległ poprawie od 2006 r., w związku z czym jest ona niezdolna do pracy ( k. 2 a. s.)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 4 kwietnia 2016 r., wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy stwierdził, że Komisja Lekarska ZUS nie uznała ubezpieczonej za niezdolną do pracy i wobec tego nie została spełniona przesłanka, o której mowa w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( k. 3 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 31 maja 2016 r. dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy specjalistów z zakresu ortopedii, neurologii i medycyny pracy celem ustalenia,
czy odwołująca jest zdolna, czy całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy zarobkowej
ze szczególnym wskazaniem daty jej powstania, czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa, to na jaki okres oraz jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonej, to na czym ona polegała ( k. 12 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w piśmie procesowym z dnia 4 stycznia 2017 r. wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii łącznej biegłych sądowych lekarzy specjalistów
z zakresu ortopedii i medycyny pracy ( k. 68-69 a. s.).

W związku z powyższym, Sąd postanowieniem z dnia 17 stycznia 2017 r. dopuścił dowód z opinii łącznej biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu ortopedii
i medycyny pracy innych niż K. K. i J. P. na okoliczności tożsame, jak ujęte w postanowieniu z dnia 31 maja 2016 r. ( k. 74 a. s.).

Strony na rozprawie w dniu 26 maja 2017 r. nie zgłosiły zastrzeżeń do opinii biegłych sądowych ( k. 127 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

H. C. na podstawie wyroku tutejszego Sądu z dnia 29 października
2015 r. miała przyznaną rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 15 lipca
2013 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. Organ rentowy wykonał prawomocny wyrok Sądu wydając decyzję z dnia 16 grudnia 2015 r., znak: (...) ( k. 167 a. r.).

W związku z upływem terminu, na jaki zostało przyznane świadczenie, w dniu
30 grudnia 2015 r. ubezpieczona złożyła do organu rentowego wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( k. 175 a. r.).

W toku jego rozpoznawania Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 22 stycznia 2016 r. uznał, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy ( k. 177 a. r.).

H. C. w dniu 10 lutego 2016 r. złożyła sprzeciw od orzeczenia Lekarza orzecznika ZUS, w skutek czego sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która po ponownym zbadaniu odwołującej, wydała w dniu 25 lutego 2016 r. orzeczenie ustalające, iż nie jest ona osobą niezdolną do pracy ( k. 49 III tomu dok. lek. i k. 189 a. r.).

W oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, Zakład Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. wydał zaskarżoną decyzję w dniu 8 marca 2016 r., znak: (...) odmawiającą H. C. prawa do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, iż ubezpieczona
nie spełnia warunków określonych w art. 14 oraz 57 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych niezbędnych
do przyznania renty z tytułu niezdolności ( k. 191 a. r.).

Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego na podstawie opinii biegłych sądowych ustalił, że u odwołującej:

⚫

w obszarze ortopedycznym rozpoznano zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe
obu stawów kolanowych z ograniczeniem ruchomości, dolegliwości bólowe
i niewydolność chodu, zespół cieśni kanału nadgarstka prawego, stan po operacji cieśni kanału nadgarstka lewego, okresowe dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego w przebiegu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatii bez objawów rozciągowych i niedowładów. Powyższe schorzenia dały podstawę do uznania badanej za nadal częściowo niezdolną do pracy od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. ( k. 20 a. s.);

⚫

w obszarze neurologicznym nie stwierdzono objawów ogniskowych, a wskazano na blok kostny wrodzony; zmiany dyskopatyczne na innych poziomach; śladowe objawy korzeniowe odcinka szyjnego i odcinka lędźwiowego; objawy L., bez niedowładów i zaników mięśniowych; deficyty w odruchach oraz objawy móżdżkowe nieobecne. Wyżej wymienione schorzenia ubezpieczonej nie dały jednak podstawy
do stwierdzenia niezdolności do pracy zgodnie z posiadanymi przez nią kwalifikacjami ( k. 27 a. s.);

⚫

w zakresie medycyny pracy zostały przedstawione tożsame schorzenia, jak w opiniach biegłych sądowych z zakresu ortopedii i neurologii. Odwołująca wymaga systematycznego leczenia farmakologicznego i modyfikacji trybu życia ze względu
na nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe i otyłość. Farmakoterapia wymaga zastosowania ze względu na zapalenie błony śluzowej przełyku i żołądka, jednak zaawansowanie tych schorzeń i upośledzenie sprawności organizmu nimi spowodowane nie jest podstawą do uznania odwołującej za niezdolną do pracy
( k. 55-57 a. s.).

⚫

w zakresie ortopedycznym i medycyny pracy rozpoznano zaawansowaną chorobę zwyrodnieniową obu stawów kolanowych, zespół bólowy kręgosłupa szyjnego
i lędźwiowo-krzyżowego w przebiegu choroby zwyrodnieniowo-dyskopatycznej kręgosłupa, stan po operacji dyskopatii L5-S1 z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa i zaznaczonymi objawami korzeniowymi, zespół cieśni nadgarstka prawego
z osłabieniem siły ręki prawej, stan po leczeniu operacyjnym zespołu cieśni nadgarstka lewego w kwietniu 2016 r., przewlekły nieżyt błony śluzowej żołądka
oraz nadciśnienie tętnicze wyrównane, bez powikłań narządowych. Odwołująca
w aktualnym stanie zdrowia kwalifikuje się do uzyskania częściowej niezdolności
do pracy od momentu wstrzymania świadczeń za okres trzech lat, tj. od stycznia
2016 r. do stycznia 2019 r. Z uwagi na zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe
w kolanach, dolegliwości bólowe kręgosłupa i osłabienie siły ręki prawej, ubezpieczona nie może wykonywać pracy fizycznej wymagającej nadmiernego chodzenia, pochylania się, klękania oraz dźwigania ciężarów ( k. 104-106 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy i w aktach rentowych oraz na podstawie opinii biegłych sądowych. Autentyczność dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, dlatego Sąd uznał je
za pełnowartościowy materiał dowodowy. W ocenie Sądu opinie biegłych sądowych lekarzy specjalistów są wiarygodnym dowodem w sprawie, gdyż wydane zostały w oparciu
o obiektywne wyniki badań odwołującej i bezpośrednie badanie. Zdaniem Sądu opinie powołanych w sprawie biegłych nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do dokładnego określenia stanu zdrowia wnioskodawcy. W tym stanie rzeczy w ocenie Sądu zgromadzony
w sprawie materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia kończącego postępowanie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie H. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. z dnia 8 lutego 2016 r., znak: (...) odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2015 r., poz. 748 j. t.) zwana dalej ,,ustawą’’, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem
w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt 1 ustawy. Jak wynika
z zebranego materiału dowodowego wyników badań odwołującej, opinii biegłego sądowego ortopedy zasadnym jest przyznanie odwołującej spornego świadczenia z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 stycznia 2019 r. Kwestie związane ze spełnieniem przesłanek przez odwołującą, które są zawarte w dyspozycji
art. 57 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy były niekwestionowane przez organ rentowy i stanowiły okoliczność bezsporną.

Sąd doszedł do przekonania, że w przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości,
iż odwołująca cierpi na liczne schorzenia ortopedyczne, co kwalifikuje ją do leczenia zabiegowego w postaci protezoplastyki stawów kolanowych. Sąd zważył, iż opiniujący
w sprawie biegli sądowi z zakresu ortopedii i medycyny pracy uznali, iż odwołująca jest osobą częściowo niezdolną do pracy. Biegły z zakresu neurologii i jeden z biegłych z zakresu medycyny pracy, tj. J. P. zajęli odmienne stanowisko uznając ubezpieczoną
za zdolną do pracy. Niemniej jednak podkreślić należy, że obowiązujące przepisy nie formułują wymogu, by wszyscy biegli lekarze oceniający zdolność ubezpieczonego
do wykonywania pracy zawodowej byli jednomyślni. Jest oczywistym, że w sytuacji, gdy specjaliści chociażby z jednej dziedziny nauk medycznych stwierdzają niezdolność ubezpieczonego do pracy, to można uznać, iż z powodu istniejących u niego schorzeń jest niezdolny do podejmowania i wykonywania pracy zarobkowej. Dominujące schorzenia H. C. w rozpoznawanej sprawie istnieją w zakresie ortopedycznym, dlatego Sąd oparł się głównie na treści opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii uznając
je za najbardziej miarodajne i odnoszące się do rzeczywistych chorób istniejących u badanej. Należy również wskazać, iż organ rentowy nie wnosił zastrzeżeń do ostatniej opinii łącznej sporządzonej przez biegłych sądowych z zakresu ortopedii i medycyny pracy, co czyniło
ją trafną, rzetelną i wiarygodną.

Odnośnie ustalenia terminu od jakiego Sąd uznał za zasadne przyznanie odwołującej prawa do renty, to zastosowanie znajduje w tym zakresie art. 129 pkt 1 ustawy. Świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Ogólną zasadą prawa emerytalno-rentowego jest, że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do renty (tj. spełnienia ustawowych warunków), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. W postępowaniu
Sąd zważył, że ubezpieczona spełnia przesłankę częściowej niezdolności do pracy, przy czym niezdolność ta będzie miała początek w dniu 1 stycznia 2016 r., albowiem jest to dzień przypadający po upływie terminu do renty przyznanej na mocy wyroku Sądu z dnia 29 października 2015 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji wyroku.

Zarządzenie: (...)

(...)