Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie Wydział IV Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Anna Podubińska

Ławnicy E. K.,

H. S.

Protokolant kierownik sekretariatu K. H.

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2017 r. w Szczytnie

w sprawy z powództwa Z. G.

przeciwko (...) SERWIS Sp. z o.o. w P.

o przywrócenie do pracy

I.  zasądza od pozwanego (...) SERWIS Sp. z o.o. w P. na rzecz powoda Z. G. tytułem odszkodowania za niezasadne rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika kwotę 6000 / sześć tysięcy / złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29.08.2017 roku do dnia zapłaty

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Szczytnie kwotę 855 złotych tytułem opłaty, od uiszczenia której powód był zwolniony

IV.  obciąża pozwanego kosztami procesu na rzecz powoda i zasądza od pozwanego na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. H. F. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego kwotę 180 złotych oraz kwotę 41,40 złotych tytułem podatku VAT od tej kwoty

V.  wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2000 złotych,

Sygn. akt: IV P 173/17

UZASADNIENIE

Powód Z. G. wniósł o przywrócenie go do pracy u pozwanego pozwanego (...) Serwis spółka z o.o. w P..

W uzasadnieniu podniósł, iż pracodawca zwalniając go powołał się na to, że wyniósł mienie należące do klienta, podczas gdy on nigdy nie dokonał kradzieży żadnego mienia, a w dniu zdarzenia wyniósł kable znalezione przez siebie w śmietniku i oczywistym było dla niego, że to przedmioty porzucone przez pracowników (...) lub osoby trzecie. Nie było to zdarzenie sprzeczne z prawem, ani przynoszące komukolwiek szkodę. W jego ocenie przyczyną rzeczywistą było to, że jego brygadzistka chciała, by na jego miejscu podjął pracę jej mąż.

Pozwany (...) Serwis spółka z o.o. w P. wniósł o oddalenie powództwa, a w uzasadnieniu wskazał, iż umowę rozwiązano, bowiem powód dopuścił się ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, mianowicie zaboru w celu przywłaszczenia mienia należącego do klienta pozwanej., umyślnie dokonał zaboru kabli elektrycznych, które ukrył w plecaku, a następnie podjął próbę wyniesienia tego poza teren. Nie jest też prawdą, że kable zostały zabrane ze zwykłego śmietnika i stanowiły nikomu niepotrzebny odpad. Na terenie I. takie kable nie są śmieciami, są umieszczane w specjalnych kontenerach, a następnie utylizowane przez podmiot trzeci.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód Z. G. był zatrudniony w pozwanym (...) Serwis spółka z o.o. w P. na podstawie umowy o pracę na okres próbny od 1.05.2017 roku, a następnie na czas określony od dnia 30.05.2017 roku do 30.04.2018 roku w charakterze pracownika gospodarczego za wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 2000 złotych. Spółka ta świadczyła usługi outsoursingowe sprzątania dla (...) w W.. W poprzednich okresach w latach 2012- 2015 powód pracował na takich samych warunkach w spółce, która była poprzedniczką pozwanego, powód pracował personalnie w tym samym zespole ludzi i wykonywał podobne czynności.

W czasie poprzedniego zatrudnienia powód był instruowany przez przełożoną, brygadzistkę, iż zabronionym jest wynoszenie jakichkolwiek przedmiotów z terenu klienta spółki, tj. (...). Generalnie zakaz ten nie miał żadnych wyjątków.

W dniu 1 sierpnia 2017 roku powód pracował na ranną zmianę. W trakcie sprzątania części pomieszczeń zauważył w kontenerze przeznaczonym na odpadki elektryczne wyrzucone tam przez elektryków zwoje kabli. Powód kilka takich kawałków jednego rodzju przewodu elektrycznego wyjął z kontenera, pozwijał te kawałki i schował do plecaka z zamiarem zabrania ich do domu po zakończeniu pracy.

W czasie opuszczania terenu powód oraz towarzyszący mu współpracownicy zostali wezwani przez ochronę i dokonano przeszukania ich rzeczy osobistych. Pracownik ochrony znalazł u powoda zwitki kabli.

Została wezwana brygadzistka powoda, skonsultowano się z dalszymi przełożonymi, a także z pracownikami (...) odpowiedzialnymi za ochronę i w toku rozmów ustalono, że z powodem należy rozwiązać umowę o pracę. Powodowi zaproponowano rozwiązanie umowy za porozumieniem stron, nad czym miał się zastanowić.

Powód po rozmowach z żoną oraz dalszych rozmowach z brygadzistką nie wyraził zgody na taki tryb. Od tego też dnia przebywał an zwolnieniu lekarskim.

W dniu 9 sierpnia 2017 roku pozwany sporządził, a 14 sierpnia 2017 roku doręczył powodowi oświadczenie woli o rozwiązaniu z nim stosunku pracy bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych poprzez wyniesienia mienia ( przewodów ) należących do klienta.

/ akta osobowe i umowy o pracę, oświadczenie pozwanego K 7, dowód doręczenia K 35, zaświadczenie o wynagrodzeniu K zeznania świadków J. P. (1) K 51, M. G. K 51, M. B. (1) K 51, przesłuchanie powoda K 52, notatka służbowa K 9, zdjęcie kabli K 11-12 , kontenerów K 38, 40, 41/

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda jest zasadne co do zasady, lecz nie w zakresie wyboru roszczenia.

Trzeba podkreślić, iż stan faktyczny w niniejszej sprawie jest bezsporny w istotnej dla rozstrzygnięcia sprawy części, ewentualne rozbieżności w zeznaniach świadków co do mniej znaczących elementów wynikają ze spekulacji świadków na temat niektórych aspektów sprawy, czy snucia domysłów co do umyślności w działaniu powoda wysuwanych w oparciu o podejrzenie, że powód ukrył kable pomiędzy ubraniami, czy przyczyn zastosowania tak rygorystycznego sposobu zakończenia współpracy stron.

Natomiast bezspornym jest, że powód istotnie chciał wynieść kawałki przewodów elektrycznych, w świetle zeznań M. B. i J. P. nie budzi też wątpliwości, że kable te stanowiły odpad, a pojemnik typu MAUSER służył do ich składowania w celu późniejszego przekazania do utylizacji. Równie bezspornie z tych dowodów wynika jednocześnie, że nie były to śmieci w powszechnym rozumieniu tego słowa.

Powód kwestionował także to, czy w tym konkretnie pojemniku bez żadnych oznaczeń były przetrzymywane takie rzeczy, których dotyczył zakaz ich wynoszenia.

Sąd uznał w świetle zeznań świadków J. P. (1) i M. B. (1), że zakaz wynoszenia przedmiotów poza teren (...) dotyczył wszystkich materiałów, urządzeń, narzędzi, części, jakie należały do klienta pozwanej, a zatem także takich odpadów elektrycznych. Niezależnie od tego, że tylko tak ostre rygory zabezpieczały (...) przed ewentualnymi kradzieżami, to w przypadku odpadów elektrycznych konieczna jest ich utylizacja w określony sposób.

Natomiast pozwany nie wykazał w sposób jednoznaczny, że powód był o tym pouczony w taki sposób, że te zasady jednoznacznie zrozumiał. Wyjaśnienia powoda, który cały czas odnosił się do oznaczania pojemników MAUSER i z pewnym niezrozumieniem wypowiadał się o tym, że wprawdzie wiedział, że nie można materiałów z (...) wynosić, ale dotyczy to rzeczy w pojemnikach oznaczonych, i że „wszyscy” takie materiały, jakich dotyczy sprawa wynoszą, nasuwa tu wątpliwości, szczególnie, że pouczenie miało być ustne, a M. B. (1) podawała, że takich instruktaży udzielała powodowi przy poprzednim zatrudnieniu, kilka lat temu.

Z uwagi na ten brak potwierdzenia jednoznacznie przekazanych informacji, a nadto bezsporny charakter odpadowy tych fragmentów przewodów, które u powoda zabezpieczono, fakt, że powód mógł uznać subiektywnie, że dla (...) nie przedstawiają one żadnej mierzalnej wartości, są przeznaczone do wyrzucenia, Sąd uznał, że nie można powodowi zarzucić ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, a w konsekwencji rozwiązać z nim umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym mimo niewątpliwie nieprawidłowego zachowania.

Decyzja pracodawcy w zakresie rozwiązania stosunku pracy jest poddana kontroli Sądu zarówno w zakresie prawidłowości zastosowania, jak i zasadności i ten ostatni element w ocenie Sądu został w tym postępowaniu podważony.

W myśl art. 56 § 1 kp, pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy. Na podstawie art. 56§2 kp w zw. z art. 45§2 i 3 kp sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowanie, a nadto w przypadku umowy na czas określony Sąd orzeka o odszkodowaniu, gdy okres, do którego umowa była zawarta zakończył się lub pozostał do tego czasu nieznaczny okres.

Analizując wszystkie wymienione okoliczności Sąd uznał, że choć z uwagi na motywację powoda, wyżej wskazaną okoliczność rodzaju materiału (odpad przeznaczony do utylizacji ) , który powód próbował zabrać, jak i brak potwierdzenia, by powód został prawidłowo pouczony o wszystkim regułach zw. z zakazem wynoszenia czegokolwiek z tego terenu, ocena pozwanego, iż to naruszenie obowiązków pracowniczych miało charakter ciężki i uzasadnia rozwiązanie z powodem stosunku pracy w zastosowanym trybie dyscyplinarnym nie jest trafna, to jednocześnie nie budzi wątpliwości, że powód naruszył obowiązujące na terenie (...) zasady, co z uwagi na fakt, że jego pracodawca wykonuje usługi na rzecz tej firmy szkodzi wizerunkowi pracodawcy i narusza reguły dobrej współpracy. W tych warunkach dyspozycja z art. 52§1 pkt.1 kp nie została spełniona, co rodzi roszczenie z art. 56 kp, ale w oparciu o treść art.45§2 kp Sąd uznał, iż przywrócenie do pracy powoda jest niecelowe. O ile bowiem tryb rozwiązania stosunku pracy został wybrany w ocenie Sądu nadmiernie rygorystyczny, to dalsza współpraca z pracownikiem staje się niemożliwa z uwagi na naruszenie bezwzględnych zasad panujących u klienta, dla którego pozwany świadczył usługi. Mając to na uwadze, Sąd uznał za zasadne nie przywrócenie do pracy, a zasądzenie odszkodowania.

Mając wszystkie powyższe okoliczności na uwadze, Sąd uznał roszczenie powoda za zasadne i na podstawie art. 58 kp zd. drugie orzekł o odszkodowaniu w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia na jego rzecz.

Sąd w oparciu o treść art. 113§1 ustawy dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Szczytnie) odpowiednią kwotę tytułem kosztów sądowych, bowiem zgodnie z treścią art. 96 ust.1 pkt. 4 ustawy dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, powodowie nie mieli obowiązku ich uiszczenia. Wysokość opłaty naliczono w oparciu o art. 13 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych mając na uwadze wysokość zasądzonego na rzecz powoda roszczenia.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc, przy określaniu wynagrodzenia za czynności pełnomocnika ustanowionego z urzędu Sąd miał na uwadze brzmienie treści § 15 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu

Wyrokowi do kwoty jednomiesięcznego wynagrodzenia nadano rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 477 ²§1 kpc.