Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący: SSR Bogusław Glinka

Protokolant: Joanna Bobrowska

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2017 roku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z o. o. spółki komandytowej w L.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę 5 842,06 zł

I/  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) spółka z o.o. spółki komandytowej w L. kwotę 5 842,06 zł (pięć tysięcy osiemset czterdzieści dwa złote sześć groszy) z odsetkami ustawowymi od dnia 15 listopada 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

II/  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 747,59 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z o.o. sp.k. w L. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 5 842,06 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 15 listopada 2015 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu według norm przepisanych.

Na uzasadnianie żądania wskazał, że wskutek zdarzenia drogowego w dniu 14 października 2015 r. będący własnością Ż. B. samochód F. o nr rej. (...) uległ uszkodzeniu z winy innego uczestnika ruchu drogowego, posiadającego ubezpieczenie OC u pozwanego. Pozwany przyjął odpowiedzialność za zdarzenie i po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił poszkodowanej odszkodowanie w wysokości 9 334,22 zł. Właścicielka pojazdu nie zgodziła się z wyceną pozwanego, który odszkodowanie ustalił z uwzględnieniem części alternatywnych, urealnieniem na części oryginalne 5% oraz zaniżenie stawek za rbh na 80 zł i zleciła sporządzenie prywatnej kalkulacji naprawy, z której wynika, że rzeczywisty koszt naprawy kształtuje się na poziomie 15 176,28 zł brutto, według kalkulacji systemu A. sporządzonej przez powoda. Następnie Ż. B. w dniu 28.01.2016 r. dokonała cesji wierzytelności związanej z dochodzeniem należności z tytułu szkody w pojeździe F. (...) na powoda. Powód zawiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności i wniósł o wypłatę kwoty 5 842,06 zł tytułem pełnego odszkodowania.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu przyznał fakt zdarzenia wywołującego szkodę i ubezpieczenie sprawcy w pozwanym Towarzystwie, likwidację szkody i wysokość wypłaconego odszkodowania. Zakwestionował podstawę żądania dopłaty odszkodowania i zarzucił, że przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia może nastąpić przy użyciu do naprawy części zamiennych o porównywalnej jakości, jednak o wiele tańszych niż sygnowane logo producenta pojazdu. Wyraził też pogląd, oparty o przepis art. 354 § 2 k.c., że w ramach obowiązku współdziałania wierzyciela przy wykonywaniu przez dłużnika zobowiązania i związanego z tym obowiązku minimalizacji szkody, zasadne jest określenie odszkodowania w oparciu o ceny części i usług porównywalnej jakości, co także przywróci pojazd od stanu sprzed powstania szkody.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Niesporne między stronami były okoliczności faktyczne dotyczące zdarzenia wywołującego szkodę, odpowiedzialności sprawcy i ubezpieczyciela z tytułu odpowiedzialności cywilnej oraz przebieg postępowania likwidacyjnego.

W dniu 14 października 2015 roku doszło do zderzenia pojazdów poprzez najechanie na samochód F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność Ż. B., przez pojazd M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należącym do K. S., którym kierowała A. S.. Pojazd sprawcy posiadał polisę w zakresie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Towarzystwie o numerze 100- (...) Poszkodowana zgłosiła szkodę pozwanemu w dniu 15 października 2015 r., która została zarejestrowana pod nr 100- (...). Przeprowadzono postępowanie likwidacyjne na podstawie oględzin i sporządzono kosztorys z zastosowaniem tzw. optymalizacji, z uwzględnieniem cen części nieoryginalnych, zamienników i decyzją z dnia 26 listopada 2015 r. ustalono wysokość odszkodowania na sumę 9334,22 zł. Poszkodowana Ż. B. nie zgodziła się z oszacowaniem pozwanego i zleciła sporządzenie prywatnego kosztorysu naprawy pojazdu, który wykonał rzeczoznawca D. S. ustalając, że koszty naprawy to suma 14 901,24 zł brutto. (fakty niesporne)

Ż. B. w dniu 28.01.2016 r. dokonała cesji wierzytelności związanej z dochodzeniem należności z tytułu szkody w pojeździe F. (...) na powoda. Powód zawiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności i wniósł o wypłatę kwoty 5 842,06 zł tytułem pełnego odszkodowania. (fakty niesporne)

Powołany w sprawie biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej i szacowania pojazdów Z. G., w opinii pisemnej z dnia 20 lutego 2017 r. ustalił wysokość szkody stanowiącą koszt odtworzenia pojazdu do stanu sprzed kolizji na sumę 15 882,53 zł przy zastosowaniu do wyceny cen części oryginalnych oznaczonych logo producenta pojazdu, jakie używane są przy pierwotnym montażu (części oznaczane symbolem O) oraz stawek za usługi naprawcze, mechaniczne i blacharsko-lakiernicze na odpowiednio wysokim poziomie technicznym w wysokości 100 zł/rbg. Alternatywnie biegły wskazał, że koszt naprawy pojazdu przy użyciu części oznaczonych symbolem (...) i odpowiednio wysokim poziomie technicznym naprawy wyniósłby 15 542,54 zł brutto, a przy zastosowaniu dostępnych części alternatywnych o najwyższej jakości i cenie części oraz odpowiednio wysokim poziomie technicznym naprawy koszt naprawy wyniósłby 13 187,64 zł brutto. W kolejnym wariancie biegły wyliczył koszt naprawy pojazdu z zastosowaniem części o najniższej cenie na 13 028,18 zł brutto.

Dowód: opinia biegłego Z. G. z dnia 20.02.2017 r.

Sąd zważył, co następuje:

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd uznał, że powództwo jest zasadne. Podstawa rozstrzygnięcia między stronami była niesporna. Pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność, a spór dotyczył w istocie tylko wysokości szkody. Podstawę odpowiedzialności sprawcy i zasądzenia dochodzonych należności stanowią przepisy art. 415 i art. 436 § 2 kodeksu cywilnego o odpowiedzialności posiadacza mechanicznego środka komunikacji w przypadku zderzenia się pojazdów na zasadzie winy. Odpowiedzialność za zdarzenie, ponosi A. S., kierująca pojazdem M. o nr rej. (...), ubezpieczonym u pozwanego, należącym do K. S.. Niesporna była oczywiście odpowiedzialność pozwanego za ubezpieczonego, objęta polisą w zakresie OC, oparta na zasadzie artykułu 822 k.c.

Zakres odpowiedzialności sprawcy szkody, a w jego zastępstwie zakładu ubezpieczeń, który strony różnie interpretowały, wynika z art. 361 k.c. i art. 363 k.c., mówiących o adekwatnym związku przyczynowym pomiędzy zdarzeniem, a szkodą, a także o prawie wyboru uprawnionego do żądania przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego lub zapłaty odpowiedniej sumy. Za odpowiednią sumę oczywiście należy uznać sumę przywracającą pojazd do stanu sprzed zdarzenia. Według opinii biegłego była to suma 15 882,53 zł brutto, przy zastosowaniu cen części oryginalnych oznaczonych logo producenta pojazdu (oznaczane jako oryginalne O). Biegły wskazał w opinii, że zastosowanie części oryginalnych nieoznaczonych logo producenta pojazdu, lecz logo producenta części (oznaczanych jako (...)), nie przywraca wartości pojazdu sprzed zdarzenia, bowiem jeżeli pojazd był przed szkodą wyposażony w części oryginalne producenta pojazdu oznaczone jego logo, naprawa powinna być wykonana z użyciem takich właśnie części. Alternatywnie biegły wskazał, że koszt naprawy pojazdu przy użyciu części oznaczonych symbolem (...) i odpowiednio wysokim poziomie technicznym naprawy wyniósłby 15 542,54 zł brutto, a przy zastosowaniu dostępnych części alternatywnych o najwyższej jakości i cenie części oraz odpowiednio wysokim poziomie technicznym naprawy koszt naprawy wyniósłby 13 187,64 zł brutto. W kolejnym wariancie biegły wyliczył koszt naprawy pojazdu z zastosowaniem części o najniższej cenie na 13 028,18 zł brutto.

Sąd podzielił opinię biegłego w zakresie sposobu i zakresu wyliczenia szkody, przyjmując że koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia (odtworzenia jego wartości) poprzez naprawę pojazdu, winien być obliczony z użyciem takich części, w jakie wyposażony był pojazd przed szkodą. Skoro pozwany nie wykazał (a dokonywał oględzin uszkodzonych elementów), by pojazd nie był wyposażony w części - zakwalifikowane do wymiany – oryginalne oznaczone logo producenta pojazdu, to koszt przywrócenia do stanu poprzedniego powinien wynieść 15 882,53 zł, przy zastosowaniu części oznaczonych symbolem O. Należało zgodzić się z opinią biegłego, że utrata wartości pojazdu, to w istocie koszt jego naprawy, niezależnie bowiem, czy poszkodowany naprawi pojazd, czy nie, to jego pojazd utracił wartość o taką sumę, jaka jest niezbędna do przywrócenia jego stanu do stanu poprzedniego poprzez jego naprawę. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem pozwanego, że poszkodowany w ramach współdziałania z Towarzystwem (...) ma obowiązek naprawy pojazdu w sposób nie powodujący zwiększenia szkody, co oznaczać miałoby naprawę pojazdu najtańszym dostępnym kosztem. Szkoda jest wielkością niezmienną od chwili powstania (określony zakres uszkodzeń pojazdu), natomiast sposób naprawienia szkody może nastąpić według wyboru poszkodowanego, który wybrał zapłatę odpowiedniej sumy. O odpowiedniości tej sumy była mowa wyżej, co uzasadnia przyjęcie wariantu pierwszego opinii biegłego.

Wypłacenie właścicielce pojazdu w postępowaniu likwidacyjnym kwoty 9 334,22 zł oznacza, że wypłacono tylko część należnej jej kwoty. Jeżeli wartość szkody oszacowana przez biegłego wynosić winna 15 882,53 zł, to - po uwzględnieniu kwoty wypłaconej 9 334,22 zł - należne odszkodowanie w części niezaspokojonej wyniosłoby 6 548,31 zł. Ponieważ jednak powódka żądała kwoty niższej, bo 5 842,06 zł, Sąd uwzględnił powództwo w całości, nie mogąc wyjść ponad żądanie pozwu (art. 321 § 1 k.p.c.). Oznacza to także, że zasądzone odszkodowanie mieściłoby się także w kosztach naprawy przy zastosowaniu części oznaczonych znakiem (...).

Ponieważ pozwany wbrew zasadom pełnego odszkodowania zaniżył odszkodowanie przyjmując do kalkulacji błędne parametry, co do stawek za usługi, jak i użytych do kalkulacji części, mimo że powinien uczynić to w prawidłowej wysokości w terminie 30 dni od zgłoszenia szkody, to pozostawał w opóźnieniu z dopłatą odszkodowania po upływie terminu 30 dni od zgłoszenia szkody. Zgłoszenie szkody miało miejsce 15 października 2015 r., zatem termin wypłaty odszkodowania, zgodnie z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, upływał w dniu 14 listopada 2015 r., wobec czego odsetki należne były od dnia 15 listopada 2015 r., czego pozwany nie kwestionował. Żądanie odsetek za opóźnienie było uzasadnione treścią art. 481 k.c. oraz art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, przy czym w związku ze zmianą treści art. 481 k.c. od dnia 01 stycznia 2016 r. Sąd z urzędu podzielił odsetki na ustawowe do dnia 31 grudnia 2015 r. i ustawowe za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r.

Mając powyższe argumenty faktyczne i prawne na względzie Sąd orzekł jak w pkt. I sentencji wyroku.

Pozwany jako przegrywający spór, stosownie do art. 98 k.p.c., obowiązany jest zwrócić powodowi poniesione koszty procesu w całości. Na koszty powoda składały się: koszty sądowe, w tym: opłata 293 zł i wydatki na koszt opinii biegłego 1037,59 zł, koszty zastępstwa adwokackiego 2400 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, łącznie 3747,59 zł i taką kwotę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda w pkt II sentencji wyroku.