Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie: Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka

Protokolant: st. sekr. Sąd. Katarzyna Szklarczyk

w obecności oskarżyciela publ. P. S.

po rozpoznaniu w dniu 30V, 18 VII , 5 IX ,17 X 2017 roku

sprawy

1. D. K.

s. P. i J. z domu M. ur. (...) w O.

2. P. K.

s. S. i K. z domu G., ur. (...) w D.

3. J. K.

c. P. i S. z domu Z. ur. (...) w D.

obwinionych o to, że: w okresie od lutego 2013 roku do dnia 30.08.2016 roku na terenie miasta i gminy D. w celu dokuczenia Panu P. M. (1), złośliwie go niepokoili, jeżdżąc za nim autem, pokazując środkowy palec i obserwując dom

- tj. za wykroczenie z art. 107kw

ORZEKA:

I.  obwinionych D. K., P. K., J. K. uniewinnia od popełnienia zarzucanego im czynu ;

II.  na podstawie art. 118 § 2 kpw koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt IX W 1523/17

UZASADNIENIE

D. K. , P. K. i J. K. obwinieni zostali o to, że: w okresie od lutego 2013 roku do dnia 30.08.2016 roku na terenie miasta i gminy D. w celu dokuczenia Panu P. M. (1), złośliwie go niepokoili, jeżdżąc za nim autem, pokazując środkowy palec i obserwując dom tj. za wykroczenie z art. 107kw.

Obwiniona J. K., jej małżonek P. K. i syn D. K. mieszkają w (...) położonej w powiecie (...), w gminie D.. Ich posesja sąsiaduje z domem jednorodzinnym i działką należącą do W. i Z. M. (1), na której mieszkają także synowie w/w - P. M. (1) i D. M.. Obie posesje są ogrodzone. Pomiędzy domami w/w znajduje się teren porośnięty trawą. Domy oddalone są o około 100-2000m. Przy nieruchomościach właściciele zamontowali kamery.

W. M. (1) i P. K. są rodzeństwem. Po śmierci ojca w 2013r, pomiędzy w/w doszło do konfliktu na tle postępowania spadkowego. Małżonkowie W. i Z. M. (1) oraz ich syn P. M. (1) , a także obwinieni D. K. , P. K. i J. K. wzajemnie zarzucają sobie postępowanie, które ma świadczyć o negatywnym nastawieniu, niepokojeniu, chęci dokuczenia drugiej stronie. Przejawem tych działań miało być wzajemne robienie zdjęć i nagrywanie podczas wykonywania czynności na terenie ogólnodostępnym i na terenie własnych posesji, jeżdżenie za sobą samochodem , obraźliwe zachowanie. Zarówno małżonkowie M. i ich synowie , jak i obwinieni przy użyciu telefonów komórkowych rejestrują zachowanie drugiej strony. Podczas spotkań na terenach ogólnodostępnych np. drodze, na parkingu przy sklepie wzajemnie filmują swoje zachowania. Rejestrują także postępowanie sąsiadów z terenu własnych posesji. Jednocześnie obie strony konfliktu wzajemnie oskarżają się o nękanie i złośliwość.

W dniu 30 sierpnia 2016 P. M. (1) złożył zawiadomienie o popełnieniu przez obwinionych wykroczenia polegającego na złośliwym niepokojeniu go od lutego 2013r do 30 sierpnia 2017r poprzez jeżdżenie zanim samochodem, motorem, pokazywanie środkowego palca, wyzywanie słowami wulgarnymi, podjeżdżanie pod dom i obserwowanie.

Przed Sądem Rejonowym wO. Wydział(...) toczyło się postępowanie – sygn. akt IIK 495/15, przeciwko P. M. (1) o przestępstwo z art. 217§1kk polegające na naruszeniu nietykalności cielesnej D. K. w dniu 28 maja 2014r, zakończone wyrokiem z dnia 20 09 2016r. Postępowanie zostało warunkowo umorzone tytułem próby na okres 1roku.

W latach 2015-2017r zarówno J. K. jak i członkowie rodziny M. wielokrotnie zgłaszali potrzebę przeprowadzania interwencji policji dotyczących nieporozumień z sąsiadami .

( d. zawiadomienie o wykroczeniu k 1-2, wydruk k 48, pisma 96-145, 159, 160, zdjęcia k 49-70, wyjaśnienia obwinionych i zeznania P. M., W. M., Z. M. k 75a, K. Ł., W. G. M. Ś. , J. D., E. Ś., B. O. k 168, notatka k 173, 190-191, nagranie k 83, 89, 91, akta IIK 495/15 )

Obwinieni nie przyznali siędo popełnienia zarzucanego im czynu. J. K. wyjaśniła, iż to jej rodzina jest gnębiona , nękana, nagrywana przez sąsiadów. Zarzuty stawiane im nie są konkretne. Jej dom stoi w odległości 100-200m od domu małżonków M. i nie ma możliwości by nie patrzyła w tamtą stronę. Zaprzeczyła także by celowo jeździła za członkami rodziny M.. Wyjaśniła, iż droga prowadząca do ich posesji jest wspólna i nie ma możliwości by się na niej nie spotykali. Analogiczne wyjaśnienia złożyli D. K. i P. K.. Wskazali, iż na drodze dojazdowej do wsi spotkają się z rodziną M., lecz nie ma w tym złośliwości, jest to jedyna droga prowadząca do ich sąsiadujących ze sobą posesji. P. K. oświadczył, iż nie pokazuje nikomu środkowego palca , został inaczej wychowany, to raczej ze strony pokrzywdzonego widuje takie gesty . Wyjaśnił, iż ataki na jego rodzinę zaczęły się w 2013r po śmierci ojca. P. M. (1) jest jego siostrzeńcem. Pomiędzy ich rodzinami trwa konflikt o sprawy spadkowe. Oświadczył, iż pokrzywdzony i jego rodzice przypisują im to co w rzeczywistości robią sami. D. K. wyjaśnił także, iż przeciwko P. M. (1) prowadzona była sprawa o pobicie go w 2014r , zakończona wyrokiem uznającym winę w/w.

Sąd nie kwestionował wyjaśnień obwinionych dotyczących istnienia, przyczyn i przejawów konfliktu pomiędzy nimi a rodziną M.. Bezspornym jest, iż posesje w/w sąsiadują ze sobą , co wynika z wyjaśnień obwinionych , zeznań świadków oraz zdjęć i nagrań załączonych do akt przez obie strony sporu. Miejscowość, w której zamieszkują jest niedużą wsią, prowadzi do niej droga dojazdowa, z której zmuszone są korzystać obie rodziny. Ich wzajemne spotkania na drodze publicznej są zatem nieuniknione. Wzajemne przypisywanie sobie celowego jeżdżenia za samochodem sąsiada, jest wyrazem negatywnego stosunku do drugiej strony konfliktu, którego jednak nie sposób uznać za przejaw złośliwego niepokojenia. Z racji usytuowania obu budynków podobnie ocenić należy zarzut obserwowania budynku sąsiadów. Dowody w postaci nagrań i zdjęć świadczą, iż obie strony dokumentują poczynania sąsiadów za przy użyciu telefonów komórkowych nagrywając się wzajemnie, jednocześnie wzajemnie pisując sobie działanie ze złośliwości w celu dokuczenia i niepokojenia drugiej strony.

P. M. (1) zeznał, iż po śmierci dziadka i zapisaniu majątku na córki z pominięciem P. K. zaczęło się śledzenie jego rodziny przez małżonków K. samochodem. Widział także wulgarne napisy na samochodzie i ogrodzeniu, ale nie widział kto je umieszczał. P. i D. K. podjeżdżali także quadem pod ich odrodzenie i „gazowali” Czuje się zagrożony, podobnie jego rodzina. Oświadczył, iż na działce znaleźli 80 kamieni, zawiadomili policję, że ktoś je nawrzucał. Zeznał, iż D. K. jeździł za nim i go nagrywał. Obwinieni podjeżdżali pod ich dom, robili zdjęcia. Przyznał, iż on także robił zdjęcia obwinionym z ukrycia aby mieć dowód. W toku czynności wyjaśniających zeznał, iż D. K. niepokoił go jeżdżąc za nim, podjeżdżając pod dom , używając klaksonu, wyzywając go i pokazując środkowy palec. Do takich zachowań dochodzić miało prawie codziennie. P. K. niepokoił go podjeżdżając samochodem bardzo blisko jego skutera, J. K. zaś za każdym razem gdy go widzi krąży za nim samochodem po mieście, zajeżdża mu drogę, wyzywa go . Także jej najmłodszy syn K. pokazuje mu środkowy palec.

Z. M. (1) zeznał, iż obwinieni nękają ich od 2013r. Wówczas zaczęło się jeżdżenie za nimi samochodem przez obwinionych , podjeżdżanie pod ich ogrodzenie traktorem , quadem. Opisał zdarzenie z 2016r gdy wracał z pracy, a za nim jechała J. K. z włączonymi długimi światłami. W toku czynności wyjaśniających zeznał, iż obwinieni D. i J. K. wyzywają go i jego rodzinę . P. i D. K. nagrywali ich i robili zdjęcia im i terenu ich posesji- oczka wodnego , a potem zgłosili zarzuty do nadzoru budowlanego. J. i D. K. jeździli za nim samochodem po D. i obserwowali go , ale nic przy tym nie robili. Nasłali na niego Urząd Celny. Są przez nich dręczeni. Jak ich widzi, ”to wszystko się w nim gotuje” , czuje niepokój i strach.

W. M. (1) zeznała, iż nękanie zaczęło się gdyż J. K. niezadowolona była z zapisania spadku przez ojca na nią i jej siostrę. Polegało na jeżdżeniu pod ich płotem traktorem i quadem, na „pohukiwaniu” na jej widok przez obwinioną. Oświadczyła, iż sam widok J. K. i D. K. denerwuje ją. Obawia się nieszczęścia. Przyznała, iż jej syn miał sprawę karną o pobicie D. K.. Zeznała, iż syn był prowokowany przez w/w .

Sąd z dużą ostrożnością dokonywał oceny zeznań w/w świadków mając na uwadze konflikt istniejący między nimi a obwinionymi , ich relacje osobiste, majątkowe i rodzinne. Zachowanie wymienionych świadków podczas rozprawy, treść ich zeznań, nagrania, świadczą o istnieniu po ich stronie bardzo silnego, negatywnego stosunku emocjonalnego wobec obwinionych. Podobny stosunek do pokrzywdzonych widoczny był także w zachowaniu obwinionych. Prowadzi on do oceny wszelkich działań obwinionych jako potencjalnego zagrożenia. Spotkania z obwinionymi także na terenie ogólnodostępnym wywołują w pokrzywdzonym i jego rodzicach poczucie dyskomfortu, zdenerwowania, rozdrażnienia, co wpływa na przypisywanie obwinionym motywu działania w celu dokuczania pokrzywdzonemu i członkom jego rodziny. Tak traktowane jest chociażby zauważenie pojazdu obwinionych za samochodem świadków w miejscach publicznych. Na powyższą ocenę niewątpliwie miały wpływ wcześniejsze relacje istniejące pomiędzy stronami konfliktu i postępowanie karne prowadzone przeciwko P. M. (1).

Pomocne dla oceny relacji łączących rodzinę M. i obwinionych były zeznania osób postronnych, niezaangażowanych bezpośrednio w konflikt rodzinny, ale znających obie strony.

E. Ś. (2) zeznała, iż zna zarówno obwinionych jak i rodzinę M. . Uczyła się w jednej klasie z D. K.. Według niej to państwo M. próbują dokuczyć obwinionym . Nagrywają ich, składają donosy wyzywają, grożą. Wie o tym od D. K. oraz z własnych obserwacji. Obwinieni, według świadka, na te zaczepki starali się nie odpowiadać. W latach 2013-2015 chodząc do szkoły widywała jak P. M. (1) zaczepiał i wyzywał D. K., pokazywał mu środkowy palec. Wspomniała o porywczym i agresywnym zachowaniu pokrzywdzonego. D. K. w jej ocenie starał się nie odpowiadać na te zaczepki. P. M. (1) , z którym utrzymywała kontakt na F. , w 2014r groził, iż zrobi krzywdę D. K.. Na jego portalu były wulgaryzmy. Widziała jak pokazywał środkowy palec nie tylko wobec D. K.. Nie wie jakie jest podłożenie konfliktu istniejącego pomiędzy obwinionymi a państwem M.. W 2016r była świadkiem jak na posesji państwa M. były odpalane petardy w ciągu dnia przy granicy posesji. Jej zdaniem straszyły one psy. Została wezwana policja przez panią K.. Widywała także jak państwo M. nagrywali obwinionych. Niejednokrotnie z obwinionymi jechała za państwem M., lub oni jechali za nimi. Nie było to celowe.

K. Ł. (2) zeznała, iż mieszka w (...) od 1975 i zna obie strony konfliktu. Obecnie utrzymuje kontakty z państwem M.. Państwo K. rozsiewali plotki na jej temat. Dwa lata temu gdy była u W. M. (1) widziała jak D. K. jeździł ciągnikiem pod ogrodzeniem posesji M.. Kiedyś zajechał im drogę jakby na złość. P. K. robił zdjęcia posesji M.. Oświadczyła, iż nie widziała by państwo M. rozbili zdjęcia obwinionym. J. K. zaczepia W. M. (1) pohukując jak sowa . Zdaniem świadka to są zaczepki. Podobnie jak świecenie laserem z posesji obwinionych.

W. G. (2) zeznała, iż zna obie strony, ale obecnie utrzymuje kontakty tylko z państwem M.. Bywa u nich w domu. Często W. M. (1) jej mąż i syn skarżyli się na postępowanie obwinionych zarzucając im zajeżdżanie drogi , podjeżdżanie na bardzo bliską odległość, świecenie laserem, robienie zdjęć. Z zeznań w/w wynika, iż obwiniona J. K. wydaje dźwięk jak pohukiwanie sowy gdy widzi W. M. (1) .

M. Ś. (2) zeznała, iż utrzymuje kontakty towarzyskie z państwem M.. Bywa u nich w domu. Jej zdaniem obwinieni nękają ich. Opisała zdarzenie, iż podczas grilla organizowanego na posesji Państwa M., obwinieni jeździli quadem po swojej posesji, przy ogrodzeniu . Państwo M. skarżyli się jej także , iż obwinieni jeżdżą za nimi , hamują, wyprzedzają , zaglądają na ich posesję, kamienie rzucają.

Z zeznań B. O. (2) wynika, iż pomaga obwinionym w sprawach spadkowych, a zarzuty stawiane D. K. , P. K. i J. K. są wynikiem frustracji W. M. i jej siostry. To nękanie według świadka ma charakter ciągły. Miały miejsce donosy na obwinionych ze z strony państwa M. do Nadzoru Budowlanego, Sanepidu. Nie był świadkiem zachowań zarzucanych obwinionym. Natomiast gdy przebywał na posesji obwinionych, P. i Z. M. (1) wrobili mu zdjęcia. Jego zdaniem to państwo M. prześladują obwinionych , a nie odwrotnie i to oni są agresorami.

Z analizy zeznań w/w świadków wynika, iż są oni świadomi konfliktu istniejącego pomiędzy obwinionymi a P., Z. i W. M. (1). W konflikcie tym zajmują pozycję popierającą jedną lub drugą stronę. Ocena zachowania obwinionych i P., W., Z. M. (1) całkowicie zależna jest od ulokowania przez świadków sympatii lub antypatii po jednej lub drugiej stronie. W rezultacie relacje omawianych świadków , mimo, iż pochodzą od osób postronnych, których konflikt ten bezpośrednio nie dotyczy, nie są w pełni obiektywne. Cechuje je emocjonalnie nastawienie wobec obu stron. Mimo, iż obie strony wykonywały zdjęcia i nagrywały się wzajemnie, świadkowie dostrzegają takie zachowania jedynie po stronie postrzeganej jako przeciwna, jednocześnie negatywnie oceniając takie zachowanie.

J. D. (2) zeznała, iż z niniejszą sprawą miała kontakt pracując w Komisariacie Policji w D. . Konflikt polegał na wzajemnym dokuczaniu sobie , raz jedna raz druga strona przychodziła i zgłaszała pretensje do zachowania sąsiadów. Pamięta uwagi, iż D. K. miał jeździć za członkami rodziny M., śledzić ich, pokazywać środkowy palec. J. K. natomiast zgłaszała, iż P. M. (1) obserwuje ich dom, nagrywa, robi zdjęcia. Świadek zeznała, iż próbowała załagodzić ten konflikt.

Zeznania w/w świadka jednoznacznie świadczą o tym iż przypisywanie sobie działań mających na celu niepokojenie czy dokuczenie miało miejsce przez obie zwaśnione rodziny. Rozgraniczenie jakie działania wynikały ze złośliwości i chęci dokuczenia, a jakie jedynie z przypisania takiej motywacji przez drugą stronę konfliktu jest problematyczne. Zarówno obwinieni jak i W., P. i Z. M. (1) są negatywnie, emocjonalnie nastawieni wobec drugiej strony. Spór ten dotyka wszystkich członków ich rodziny oraz znajomych, o czym świadczą omówione zeznają świadków oraz nagrania i zdjęcia załączone do akt sprawy. Wskazują one jednoznacznie, iż obie strony konfliktu nagrywały się wzajemnie i robiły sobie zdjęcia- k 49-55, 58, 59, 60, 62, 83, 89, 91. Z nagrań wynika także, iż wzajemne obserwowanie się, dokumentowanie co robi druga strona konfliktu na własnej posesji, nagrywanie przejazdu samochodem , zachowania prowokujące miały miejsce po stronie tak obwinionych jak i rodziny M. . Świadczy o tym chociażby nagranie z k 89 (spotkanie przy sklepie (...)) i z k 91. Świadkowie związani z pokrzywdzonym i jego rodzicami podkreślają ich neutralne zachowanie i agresję obwinionych, zaś ci związani z obwinionymi, zwracają uwagę na nieodpowiednie zachowanie rodziny M. . Przedstawiając podobne zdarzenia i zachowania interpretują je w odmienny sposób i przypisują drugiej stronie.

Wykroczenie z art. 107 k.w. popełnia ten, kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi. Przedmiotem ochrony rzeczonego przepisu jest spokój psychiczny człowieka, przeciwdziałanie frustracji, irytacji oraz innym formom dyskomfortu psychicznego. Niepokojenie polega na doprowadzeniu do powstania u osoby niepokojonej uczucia obawy, może polegać na naruszeniu spokoju i równowagi psychicznej, wywołaniu uczucia gniewu, złości, niesmaku lub oburzenia. Ustawodawca nie sprecyzował sposobu, w jaki owo niepokojenie ma nastąpić, w związku z czym niepokoić inną osobę można przy użyciu słowa, gestu, pisma, rysunku. Do przypisania popełnienia wykroczenia, o którym mowa w art. 107 k.w., niezbędne jest ustalenie, ze niepokojenie było „złośliwe” oraz że było podjęte w celu dokuczenia innej osobie. Znamię złośliwości charakteryzuje szczególne nastawienie sprawcy, wyrażające się w chęci dokuczenia, sprawienia komuś przykrości, przysporzenia trosk i zmartwień. Pobudką działania sprawcy jest nieżyczliwość. Konieczność ustalenia, że niepokojenie nastąpiło w celu dokuczenia innej osobie, powoduje, iż wykroczenie to może zostać popełnione jedynie umyślnie z zamiarem bezpośrednim (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z dnia 10 listopada 2010 r., sygn. IV KK 324/2010 oraz w wyroku z dnia 22 czerwca 1995 r., sygn. III KRN 44/95). Znaczy to, że celem sprawcy musi być dokuczenie innej osobie.

Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika w sposób niebudzący wątpliwości by zostały spełnione przesłanki wymienione w art. 107kw . Zarzut stawiany obwinionym dotyczy złośliwego niepokojenia P. M. (1) m.in poprzez jeżdżenie za nim pojazdem i obserwowanie domu . Zważywszy na mieszkanie obwinionych i pokrzywdzonego w bezpośrednim sąsiedztwie, w niewielkiej miejscowości i relacje rodzinne ich łączące, nie sposób wykluczyć i wyeliminować w ich relacjach wzajemnych spotkań, tak na drodze podczas jazdy samochodem jak i w pobliżu posesji. Zarzut obserwowania domu wobec zamontowania przez obie strony kamer i wykonywania sobie wzajemnie zdjęć i nagrań, co wynika z załączonych nagrań, wydaje się nieracjonalny i nieuzasadniony. Podobnie Sąd ocenił zarzut złośliwego niepokojenia poprzez pokazywanie środkowego palca pokrzywdzonemu czyniony wszystkim obwinionym. Z przeprowadzonych dowodów nie wynika w sposób nie budzący wątpliwości by podobne działania miały miejsce oraz by były udziałem każdego z obwnionych. Niewątpliwie nieprawidłowe relacje istniejące pomiędzy spokrewnionymi rodzinami wynikają z faktu, iż obie strony nie potrafiąc zapomnieć sobie nieporozumień , błędów nie prowadzą ze sobą dialogu i nie potrafią znormalizować wzajemnych kontaktów. Obie strony konfliktu są zaangażowane w jego istnienie, w ich kontaktach brakuje porozumienia i prób wspólnego rozwiązania zaistniałej sytuacji.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd uniewinnił obwinionych D. K., P. K., J. K. od popełnienia zarzucanego im czynu.

Na podstawie art. 118 § 2 kpw koszty postępowania ponosi Skarb Państwa .