Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, I Wydział Cywilny,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Arkadiusz Ziarko

Protokolant: sekretarz sądowy Marta Kreczkowska - Żyrkowska

po rozpoznaniu w dniu 27 października 2017 r., w O., na rozprawie,

sprawy z powództwa I. M.

przeciwko (...) Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 33.080,12 (trzydzieści trzy tysiące osiemdziesiąt 12/100) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia 11 maja 2016 r. do dnia zapłaty;

II  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.995,59 (trzy tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt pięć 59/100) zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Arkadiusz Ziarko

Sygn. akt: I C 1602/16

UZASADNIENIE

Powódka I. M. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 47368,65 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty a ponadto o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że dochodzona kwota stanowi odszkodowanie za uszkodzenie pojazdu w wyniku kolizji z dnia 10 lutego 2016r. Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. W toku likwidacji szkody pozwany odmówił wypłaty odszkodowania wskazując, iż zgłoszone uszkodzenia pojazdu M. (...) nie powstały w wyniku kolizji z pojazdem S. (...).

Pozwany (...) Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Motywując swoje stanowisko w sprawie pozwany zakwestionował, aby do uszkodzeń w pojeździe powódki mogło dojść w okolicznościach przez nią wskazanych, w szczególności z winy kierującego pojazdem S. F. Ł.. Przeprowadzona w toku likwidacji ekspertyza wyklucza możliwość powstania stwierdzonych uszkodzeń w warunkach opisanego zdarzenia.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 10 lutego 2016r., około godz. 18:15, na drodze pomiędzy miejscowościami B. i B., w okolicy przystanku autobusowego B. - K. doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd powódki marki M. (...) nr rej (...). Sprawcą kolizji był kierujący pojazdem marki S. (...) nr rej. (...) Ł. Ł.. Wyjeżdżając z polnej drogi na asfalt kierujący S., wykonując manewr skrętu w prawo, nie zachował należytej ostrożności, i wjechawszy na jezdnię, najechał na przeciwny pas ruchu, skutkiem czego uderzył lewą częścią przedniego zderzakiem w bok pojazdu powódki, kierowanego przez męża powódki W. M.. Kierujący pojazdem marki m. odbił wówczas kierownicą w prawo i bokiem kierowanego przez siebie pojazdu uderzył w przydrożne drzewo, o które otarł się całą długością pojazdu.

Ł. Ł. poprosił męża powódki o niewzywanie policji na miejsce zdarzenia, albowiem niedługo przed zdarzeniem podjął pracę w MPK w O. na okres próbny.

(dowód: zeznania świadków: Ł. Ł. k. 201 – 201v., W. M. k. 201v. – 202v., opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków J. K. k. 244 – 261, opinia uzupełniająca k. 282 – 284).

W czasie zdarzenia sprawca kolizji objęty był ochroną ubezpieczeniową w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, udzieloną przez pozwanego - (...) Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W..

(bezsporne).

W wyniku kolizji uszkodzeniu w pojeździe powódki uległy: zderzak przedni, osłona czujnika parkowania przednia zewnętrzna prawa, reflektor prawy, obudowa i podstawa lusterka lewego, listwa ozdobna drzwi tylnych prawych, wahacz przedni prawy górny, cięgno przednie prawe, drzwi przednie lewe, drzwi przednie prawe, błotnik przedni lewy, błotnik przedni prawy, drzwi tylne lewe, drzwi tylne prawe, błotnik tylny lewy, błotnik tylny prawy, nakładka zewnętrzna progu prawego praz elementy technologiczne i jednorazowego montażu.

Koszty naprawy pojazdu, w przypadku uwzględnienia stawki robocizny na poziomie średnim w regionie, tj. 115 zł netto, właściwym dla warsztatów spoza sieci (...) i z zastosowaniem również dostępnych części alternatywnych o potwierdzonej jakości, odpowiadającej częściom oryginalnym wyniósłby 33080,12 zł brutto.

(dowód: opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego J. B. k. 304 – 312).

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany odmówił wypłaty odszkodowania w związku ze szkodą powstałą w wyniku zdarzenia z dnia 10 lutego 2016r.

(dowód: dokumentacja fotograficzna na płycie CD k. 50, dokumenty z akt szkody k. 51 – 183).

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie w części.

Ustalając stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, których prawdziwości nie kwestionowano.

Za wiarygodne uznano również zeznania przesłuchanych w sprawie świadków, albowiem były one spójne i logiczne, a ponadto w sposób zgodny odnosiły się do okoliczności przedmiotowego zdarzenia, a także uszkodzeń, jakich doznał pojazd powódki w jego konsekwencji.

Powyższe dowody miały decydujące znaczenie odnośnie ustalenia stanu faktycznego w tym zakresie, że doszło do powyższej kolizji w okolicznościach podanych przez powoda. Fakt ten znalazł dodatkowe potwierdzenie w opiniach biegłych.

Jako że w realiach przedmiotowej sprawy pozwany zakwestionował możliwość powstania stwierdzonych uszkodzeń w warunkach opisanego zdarzenia zaistniała konieczność zasięgnięcia w tym zakresie wiadomości specjalnych. W tym celu Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków J. K.. Opinia biegłego, zarówno zasadnicza, jak i opinia uzupełniająca, była jasna, logiczna i spójna oraz udzielała odpowiedzi na zasadnicze kwestie wymagające wiadomości specjalnych. Podstawę opinii biegłego stanowiła dokumentacja akt sprawy, jak również akta szkody prowadzone przez pozwanego, jak również oględziny miejsca zdarzenia. Ponadto logicznym jest, że biegły, dysponujący wiedzą i doświadczeniem w wykonywaniu zawodu, oparł zawarte w opinii wywody również na swojej wiedzy i zdobytej praktyce. Wskazania wymaga, iż biegły w sposób zrozumiały i zdaniem Sądu wyczerpujący wyjaśnił, jakie względy zdecydowały o stwierdzeniu braku sprzeczności w rozmieszeniu i charakterze śladów na obu pojazdach oraz na drzewie, a tym samym o niemożności wykluczenia, że uszkodzenia te powstały w okolicznościach wskazanych przez uczestników zdarzenia.

Ponadto, przy ustalaniu wysokości kosztów naprawy uszkodzeń pojazdu powódki, powstałych wskutek wypadku z 10 lutego 2016r., Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego J. B.. Biegły J. B. sporządził opinię zgodnie z zakreśloną tezą dowodową, posługując się powszechnie uznawaną metodą i programem kosztorysowym. Opinia była jasna, logiczna i spójna oraz odpowiadała na zasadnicze kwestie wymagające wiadomości specjalnych. Opinia nie została zakwestionowane przez strony, w związku z powyższym Sąd w całości podzielił wnioski zawarte w opinii biegłego i przyjął je za własne.

Wskazać należy, że pozwany kwestionował swoją odpowiedzialność za likwidację szkody zarówno co do zasady jak i co do wysokości żądania pozwu.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, iż okoliczności zdarzenia podnoszone były nie tylko przez powoda, ale również znajdowały potwierdzenie w relacji kierującego pojazdem marki S. (...). Nie sposób zatem uznać, jakoby obaj kierujący świadomie i celowo narażali się na negatywne konsekwencje, jakie mogą dla nich wynikać w związku z poświadczeniem nieprawdy, jak również jakoby Ł. Ł. – jako sprawca zdarzenia –świadomie narażał się na utratę zniżek za bezszkodową jazdę.

Ponadto biegły J. K. w sporządzonej opinii stwierdził, że nie można wykluczyć, że doszło do zgłoszonego zdarzenia w okolicznościach opisanych przez jego uczestników. Biegły stwierdził bowiem, że nie można wykluczyć, iż uszkodzenia lewego boku samochodu marki M. (...) powstały w wyniku kontaktu z samochodem marki S. (...), zaś prawego boku na skutek stycznego uderzenia w drzewo. Wskazał wprawdzie, iż nieujawnienie i nieudokumentowanie śladów na miejscu zdarzenia powoduje, że nie można ustalić czy do wskazanych uszkodzeń doszło rzeczywiście w okolicznościach podanych przez kierujących pojazdami, niemniej jednak przeprowadzona analiza wskazuje, że same uszkodzenia obu samochodów i drzewa nie wykluczają powstania kolizji w okolicznościach podanych przez jej uczestników.

W świetle wskazanych wyżej okoliczności uzasadnionym jest stwierdzenie, iż pozwany winien ponieść odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie. O ile bowiem w realiach przedmiotowej sprawy ciężar dowodu w zakresie powstania szkody i jej rozmiaru spoczywał na powodzie, o tyle wykazanie że zdarzenie w ogóle nie miało miejsca leżało w gestii pozwanego. Pozwany tym czasem nie przedstawił żadnych wiarygodnych dowodów na poparcie podnoszonych przez siebie twierdzeń, tym samym nie zakwestionował skutecznie twierdzeń powoda.

Odpowiedzialność pozwanego znajduje uzasadnienie w przepisach kodeksu cywilnego, w tym art. 805 kc i 822 § 1 kc. Ustalenie wysokości szkody i sposobu jej naprawienia odbywa się z zgodzie z zasadami określonymi w art. 361 § 2 k.c. i art. 363 § 1 k.c. – na podstawie odpowiedzialności za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła oraz trybu naprawienia szkody pieniężnej. W przypadku naprawy szkody w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Zgodnie z linią orzecznictwa Sądu Najwyższego do ustalenia wysokości odszkodowania w przypadku ubezpieczenia OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania (wyrok SN z 11.06.2003 r., V CKN 308/2001), a zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu (uchwała SN z 12.04.2012 r., III CZP 80/2011).

Wskazać w tym miejscu należy, iż odszkodowanie winno obejmować wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki związane z naprawą pojazdu. W zakresie ustalenia wartości szkody Sąd odniósł się do wyliczeń poczynionych przez biegłego J. B. w sporządzonej przez niego opinii. Biegły wyliczył bowiem, iż koszty naprawy pojazdu, w przypadku uwzględnienia stawki robocizny na poziomie średnim w regionie, tj. 115 zł netto, właściwym dla warsztatów spoza sieci (...) i z zastosowaniem również dostępnych części alternatywnych o potwierdzonej jakości, odpowiadającej częściom oryginalnym wyniósłby 33080,12 zł brutto.

Ponieważ pozwany dotychczas nie wypłacił powódce odszkodowania w żadnej wysokości, niezlikwidowana w dalszym ciągu przez pozwanego szkoda wynosi wskazaną powyżej kwotę.

Mając zatem na uwadze powyższe, na podstawie art. 805 kc i nast., 817 kc oraz na podstawie art. 481 kc i art. 361 kc na rzecz powoda należało zasądzić kwotę 33080,12 zł, orzekając w zakresie odsetek zgodnie z żądaniem pozwu (pkt I wyroku).

Powódce, jako stronie wygrywającej jedynie w części, należy się zwrot kosztów procesu od pozwanego według norm przepisanych stosownie do wyniku sporu – art. 100 kpc. Poniesione przez powódkę koszty procesu wyniosły 7586 zł (opłata od pozwu – 2369 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł, zaliczka na wynagrodzenie biegłego – 1600 zł oraz koszty wynagrodzenia pełnomocnika – 3600 zł), zaś pozwanego 4316,75 zł (koszty wynagrodzenia pełnomocnika – 3600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł, wykorzystana część zaliczki – 699,75 zł). Jako że powódka wygrała proces w 69,84%, a pozwany w 30,16% i wartości te odpowiadają kosztom poniesionym przez strony odpowiednio w wysokości 5297,72 zł (koszty powódki) i 1302,13 zł (koszty pozwanego) należało zasądzić od pozwanego na rzecz powódki różnicę tych kwot, tj. kwotę 3995,59 zł.

SSR Arkadiusz Ziarko