Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2017 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Maciej Żuchowski

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2017 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka akcyjna w W.

przeciwko (...) spółka akcyjna V. (...) w W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 917 (dziewięćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: XI GC 1075/17

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka akcyjna w W. złożyła pozew przeciwko (...) spółka akcyjna V. (...) w W. o zapłatę kwoty 5760 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 października 2014 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu.

Według twierdzeń pozwu pojazd F. do M. D. objęty był przez powódkę ochroną z tytułu OC. Pojazd K. kierowany przez sprawcę zdarzenia drogowego posiadał ubezpieczenie OC u pozwanej. Na wniosek poszkodowanego powódka zajęła się likwidacją szkody. Powódka wypłaciła poszkodowanemu odszkodowanie. Pozwana zwróciła te koszty powódce, poza kwotą objętą sporem, to jest 4760 złotych.

W sprawie wydano nakaz zapłaty (karta 37).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty (karta 39) pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz, od powódki kosztów procesu. Pozwany wskazał, że powód nie wykazał zgłaszanego roszczenia, przywołał normy prawne regulujące zasadę rozkładu ciężaru dowodu. Wskazał, że kwota objęta sporem dotyczy kosztów najmu pojazdu zastępczego a takie roszczenie nie powinno być wypłacane automatycznie a tylko wtedy, gdy ku temu zajdą stosowne przesłanki. Pozwana zakwestionowała roszczenie co do zasady i co do wysokości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 czerwca 2014 roku doszło do zdarzenia drogowego na skutek którego kierujący pojazdem K. o numerze rejestracyjnym (...) P. D., posiadającym ubezpieczenie OC w (...) spółka akcyjna (...) spółka akcyjna w W. uszkodziła pojazd F. o numerze rejestracyjnym M. D. należący do a ubezpieczony w (...) spółka akcyjna w W..

Niesporne;

Poszkodowany zwrócił się do (...) spółka akcyjna w W. o likwidację szkody i zawarł w wymienionym ubezpieczycielem umowę zlecenia obejmującą likwidację szkody i umowę cesji wierzytelności to jest odszkodowania przysługującego poszkodowanemu z tytułu powstałej szkody.

Niesporne a ponadto dowód:

- umowa, karta 12 – 14;

W związku z powstałą szkodą (...) przeprowadził postępowanie likwidacyjne. Wysokość odszkodowania została ustalona na podstawie skorygowanych faktur VAT wraz z kosztorysem. Całkowita wysokość poniesionych przez likwidatora szkody kosztów wyniosła 14.893,80 złotych. Kwota ta została wypłacona poszkodowanemu. Na opisaną sumę składała się kwota 3.433,80 złotych na poczet kosztów holowania pojazdu, kwota 6.700 złotych tytułem różnicy między wartością pojazdu przed szkodą i po szkodzie, kwota 4.760 złotych tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Niesporne a ponadto dokumenty:

- decyzje, rachunki i kosztorys, karta 15 – 25;

(...) spółka akcyjna w W. wzywał ubezpieczyciela sprawcy do zapłaty.

Dowód:

- wezwanie, karta 26z dowodem nadania karta 27;

M. D. zawarł umowę użyczenia pojazdu B. z Centrum Pomocy (...) w S.. Najem trwał 28 dni a dzienna stawka najmu wyniosła 170 złotych.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazał się w całości zasadne.

Niespornym był fakt wejścia przez powoda w prawa poszkodowanego na podstawie przedstawionej umowy zlecenia i umowy cesji. Zgodnie z normą zawartą w art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Z kolei norma zawarta w art. 510 § 1 k.c. stanowi, iż umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Podstawą prawną podejmowanych przez (...) działań jest art. 3 ust. 7 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej , który stanowi, że zakład ubezpieczeń może – na wniosek osoby uprawnionej – wykonywać czynności ubezpieczeniowe, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 2 oraz ust. 5 pkt 1 i 2 ww. ustawy, także z tytułu umów zawartych w innym zakładzie ubezpieczeń w granicach odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, który zawarł umowę OC z posiadaczem pojazdu, którego kierowca wyrządził szkodę.

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Dla przyjęcia odpowiedzialności ubezpieczyciela konieczne jest zaistnienie przesłanek odpowiedzialności, a więc zdarzenia, z którym umowa wiąże obowiązek odszkodowawczy, powstania szkody oraz związku przyczynowego między zdarzeniem sprawczym a faktem, z którego szkoda wynika, przy czym zgodnie z art. 361 k.c. powinien to być adekwatny związek przyczynowy.

W sprawie fakt objęcia sprawcy wypadku ubezpieczeniem OC pozwanej, wina sprawcy nie stanowią okoliczności spornych. Wysokość kosztów z tytułu naprawy szkody poniesionych przez powoda nie była w toku procesu kwestionowana.

Oczywistym był fakt, że pozwany spośród przedstawionych mu do zapłaty kosztów likwidacji szkody na kwotę przekraczającą 14.893,80 złotych, odmówił zapłaty kwoty objętej niniejszym sporem, to jest 4.760 złotych.

Mając na uwadze zasady rozkładu ciężaru dowodu, w myśl art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c., zdaniem sądu powódka wykazała fakt poniesienia kosztów objętych pozwem (realnej ich zapłaty). Rzeczą ubezpieczyciela (likwidatora szkody) był obowiązek zapłaty kosztów stanowiących odszkodowania a zatem zmierzających do zlikwidowania szkody. Nie może zejść z pola widzenia, że po procesie likwidacyjnym poszkodowany nie może pozostawać wzbogacony. Sam fakt poniesienia kosztów przez powoda nie uzasadnia automatycznie obowiązku ich zwrotu,. Muszą one bowiem być związane ze szkodą i zmierzać do jej usunięcia. Sam fakt przedstawienia faktury za najem pojazdu nie przesądza, że najem był konieczny, że poszkodowany nie posiadał innego pojazdu, którym mógłby zastąpić pojazd uszkodzony. Trafnie podniósł pozwany, że koszty zwrot kwot zapłaconych za najem pojazdu zastępczego nie są zwracane automatycznie. Pozwany zakwestionował roszczenie co do zasady i wysokości, zaś powód, któremu umożliwiono odnieść się do zarzutów pozwanego w piśmie procesowym, nie skorzystał z tej możliwości, nie stawił się na rozprawie, nie zgłosił wniosków dowodowych umożliwiających orzeczenie zgodne z żądaniem.

W pierwszej zatem kolejności powód nie wykazał, że najem był w ogóle potrzebny to znaczy – poszkodowanemu potrzebny był pojazd zastępczy jak również nie mógł on go uzyskać nieodpłatnie, sam nie dysponował innymi pojazdami. W dalszej kolejności zwrócić uwagę należy na koszt najmu. Po pierwsze sąd nie jest w stanie z urzędu ustalić, czy samochód wynajęty odpowiadał klasie pojazdu uszkodzonego a jeśli pojazd wynajęty był klasy wyższej, to czy zastosowano stawkę właściwą dla wynajęcia pojazdu o klasie pojazdu uszkodzonego, czy też stawkę dla wyższej klasy – pojazdu faktycznie wynajętego – co jawi się jako niezasadne. Dalej nie sposób zweryfikować wysokości stawki najmu. Sądowi nie sposób ustalić, czy była to stawka rynkowa, czy też przekraczająca stawki rynkowe, a jeśli przekraczająca to w jakiej wartości. Nie sposób ustalić również ceny najmu w oparciu o liczbę dni najmu i możliwość przewidzenia jak długo najem będzie trwał. Sądowi z urzędu jest wiadome, że w procesach, gdzie pozwanym jest (...) Zakład (...), ten generalnie z założenia kwestionuje stawki przekraczające 100 złotych. O ile sąd ustalił, że w pojeździe wystąpiła szkoda całkowita a okres najmu zbieżny jest z okresem od szkody do wypłaty odszkodowania (różnicy wartości pojazdu przed szkodą i po szkodzie) to nie sposób ustalić jak powinna kształtować się dobowa stawka najmu i czy w ogóle najem był konieczny.

Sam fakt zapłaty kwoty objętej sporem poszkodowanemu nie determinuje obowiązku automatycznego zwrotu tej kwoty przez obowiązanego. Gdyby przyjąć taki porządek rzeczy należałoby zwracać koszty najmu pojazdu klasy przewyższającej klasę pojazdu uszkodzonego, przy stawce najmu rzędu kilkuset złotych za dobę bez weryfikacji, czy najem był potrzebny. Takie rozumowanie jest oczywiście niezasadne.

Mając na uwadze orzeczono jak w wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na zasadzie normy art. 98 k.p.c. Pozwany wygrał sprawę w całości a na koszty przez pozwanego poniesione składa się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika – radcy prawnego) § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych) w kwocie 900 złotych oraz opłata od pełnomocnictwa.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)