Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Grzelak

Protokolant st. sekr. sąd. Jolanta Dziki

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2017 r. w Ciechanowie

sprawy z powództwa (...) C.

przeciwko I. M. i H. R.

o eksmisję

I W związku z wykraczaniem w sposób rażący oraz uporczywy przeciwko porządkowi domowemu nakazuje pozwanym I. M. i H. R. opróżnienie i opuszczenie lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w C. wraz z osobami i rzeczami prawa ich reprezentującymi;

II ustala, że pozwanym I. M. i H. R. nie przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego;

III zasądza od pozwanych I. M. i H. R. solidarnie na rzecz powoda (...) C. kwotę 440,00 zł ( czterysta czterdzieści złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 240,00 zł ( dwieście czterdzieści złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 406/17

UZASADNIENIE

Powód (...) C. pozwem z dnia 16 marca 2017 r. ( data stempla biura podawczego sądu ) wnosił o nakazanie pozwanym I. M., H. R. i M. M. opuszczenie i opróżnienie lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w C. przy ul. (...) wraz z osobami i rzeczami prawa ich reprezentującymi oraz obciążenie pozwanych zwrotem kosztów poniesionych przez powoda, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwani I. M. i H. R. wnosili o oddalenie powództwa.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 27 czerwca 2017 r. Sąd umorzył postępowanie w sprawie w stosunku do pozwanego M. M..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Lokal mieszkalny nr (...) położony w C. przy ul. (...) wchodzi w skład zasobów mieszkaniowych (...) C.. Zarząd nieruchomością sprawuje (...) w C. ( bezsporne ).

W lokalu tym na podstawie umowy najmu z 30 listopada 1999 r. zamieszkuje H. R.. Wraz z nim mieszka obecnie I. M.. Lokal składa się z pokoju, kuchni oraz łazienki, do której wejście znajduje się w kuchni. Lokal posiada wspólny korytarz z innym lokalem oznaczonym nr (...). ( bezsporne ).

W lokalu nr (...) zamieszkują I. C., jej matka B. A. oraz jej małoletnia córka J.. B. A. ma ponad 70 lat, jest osobą chorą, korzysta z dializ. I. czajkowska z rodziną zajmują kuchnię, łazienkę oraz dwa pokoje w tzw. amfiladzie, do których wejścia prowadzą ze wspólnego korytarza ( zeznania świadka I. C. k. 40 – 41 ).

W okresie od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2015 r. w lokalu mieszkalnym zajmowanym przez H. R. i I. M. odnotowano 15 interwencji policji, dotyczących głównie zakłócenia spokoju i spoczynku nocnego, w stosunku do osób przebywających w tym lokalu, zaś w okresie od 1 stycznia 2016 r. do 14 kwietnia 2017 r. – 33 interwencje. Wiele tych interwencji miało miejsce w związku z zakłócanie spoczynku nocnego tj. po godzinie 22.00. Część interwencji zakończyła się udzieleniem pouczeniem, część ukaraniem mandatem karnym; KPP C. kierowała również wniosku do Sądu o ukaranie w sprawach o wykroczenia. W dniu 11 kwietnia 2016 r. H. R. został zatrzymany do wytrzeźwienia; I. M. była zatrzymana do wytrzeźwienia w dniach 1 sierpnia 2016 r. oraz 16 października 2016 r. zarówno H. R., jak i I. M. nadużywają alkoholu. Zachowują się głośno w mieszkaniu, używają wulgaryzmów; głośno zachowują się też ich goście. Wizyty gości i głośne imprezy powtarzają się w godzinach nocnych. Goście H. R. korzystają z łazienki I. C. w godzinach nocnych; zanieczyszczają ją. W sierpniu 2016 r. lokatorzy budynku przy ul. (...) zwrócili się na piśmie do zarządcy nieruchomości z wnioskiem o interwencję w związku z nagannym zachowaniem H. R. i I. M. ( informacja KPP C. k. 8, 34 – 35, zeznania świadków K. F. k. 105, U. B. k. 40, I. C. k. 40 – 41, G. K. k. 106 ).

Pismem z dnia 23 marca 2016 r. zarządca nieruchomości przypomniał H. R. o konieczności korzystania z lokalu mieszkalnego w sposób nieutrudniający zamieszkiwanie najemcom lokali sąsiednich, przestrzegania porządku domowego oraz ciszy nocnej, która obowiązuje w godzinach 22:00 – 6:00, uprzedzając o możliwości wypowiedzenia umowy najmu. Pismem z dnia 11 maja 2016 r. zarządca nieruchomości ponownie przypominał H. R. o obowiązkach najemcy, uprzedzając, że w przypadku kolejnych zakłóceń spokoju, umowa najmu zostanie wypowiedziana celem eksmisji ( pisma wraz z zpo k. 9, 10 ).

Umowa najmu uległa rozwiązaniu z dniem 31 lipca 2016 r. wobec jej wypowiedzenia przez (...) C. z uwagi na wykraczanie przez H. R. przeciwko porządkowi domowemu, co czyni uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku ( wypowiedzenie umowy wraz z zpo k. 11 ).

Prawomocnym postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2016 r. Sąd Rejonowy w Ciechanowie w sprawie III RNs 272/15 zobowiązał H. R. do podjęcia leczenia odwykowego w niestacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego, ustanawiając na czas trwania obowiązku poddania się leczeniu odwykowemu nadzór kuratora sądowego. H. R., pomimo nałożonego obowiązku nie realizuje leczenia odwykowego w żadnej formie ( akta III RNs 272/15 k. 50 – 60, 65 – 95, zeznanie pozwanego H. R. k. 39, 107 ).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 27 listopada 2015 r. Sąd Rejonowy w Ciechanowie w sprawie II W 1826/15 uznał H. R., zaś prawomocnym wyrokiem z dnia 4 grudnia 2015 r. w sprawie II W 1821/15 I. M. za winnych popełnienia wykroczeń polegających na tym, że w dnach 2 sierpnia 2015 r., 3 sierpnia 2015 r. oraz 4 sierpnia 2015 r. w godzinach popołudniowych oraz nocnych ( około godz. 23:00 ) oraz w godz. 14:00 – 24:00 ) w C. na ul. (...), będąc w stanie po użyciu alkoholu, przez głośne używanie słów wulgarnych i trzaskanie drzwiami, zakłócili spokój I. C., tj. wykroczeń z art. 51 § 2 kw, zaś I. M. ponadto za winną wykroczenia z art. 140 kw, polegającego na tym, że w dniu 3 sierpnia 2015 r. w C. na ul. (...) załatwiła na klatce schodowej potrzebę fizjologiczną, czym dopuściła się nieobyczajnego wybryku w miejscu publicznym ( akta II W 1826/15, II W 1821/15 ).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 9 lutego 2016 r. Sąd Rejonowy w Ciechanowie w sprawie II W 10/16 uznał I. M. za winną popełnienia wykroczenia polegającego na tym, że w dniu 24 października 2015 r. około godz. 19:35 w C. na ul. (...), będąc w stanie po użyciu alkoholu, wszczęła awanturę w trakcie której głośno używała słów wulgarnych oraz wyrzuciła przez okno mieszkania komputer i inne przedmioty, czym zakłóciła ład i porządek sąsiadce I. C. i innym mieszkańcom bloku tj. wykroczenia z at. 51 § 2 kw ( akta II W 10/16 ).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 6 maja 2016 r. Sąd Rejonowy w Ciechanowie w sprawie II W 352/16 uznał Z. R., zaś I. M. prawomocnym wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2016 r. w sprawie II W 349/16, za winnych popełnienia wykroczenia polegającego na tym, że w nocy z 5 na 6 stycznia 2016 r. około godz. 00:15 w C. na ul. (...), będąc w stanie po użyciu alkoholu, przez głośne odtwarzanie muzyki i krzyki, zakłócili spoczynek nocny I. C. tj. wykroczenia z at. 51 § 2 kw ( akta II W 352/16, akta II W 349/16 ).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 6 lipca 2016 r. Sad Rejonowy w Ciechanowie w sprawie II W 469/16 przeciwko I. M. i H. R. obwinionym o to, że w dniu 10 lutego 2016 r. około godz. 23:00 w C. na ul. (...), będąc w stanie po spożyciu alkoholu, , uderzali w drzwi oraz głośno używali słów wulgarnych, czym zakłócili spokój i spoczynek nocny I. C., uniewinnił oboje obwinionych od popełnienia wykroczenia z art. 51 § 2 kw ( akta II W 469/16 ).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 21 lipca 2016 r. Sąd Rejonowy w Ciechanowie w sprawie II W 721/16 uznał H. R., zaś prawomocnym wyrokiem z dnia 12 stycznia 2017 r. w sprawie II W 716/16 - I. M., za winnych popełnienia wykroczeń polegających na tym, że w dniach 24 marca 2016 r., 30 kwietnia 2016 r. oraz 5 maja 2016 r. w godzinach nocnych 22:30 – 23:30 w C. na ul. (...) wspólnie zakłócili ład i porządek oraz spoczynek nocny sąsiadce I. C. w ten sposób, że głośno używali słów wulgarnych, trzaskali drzwiami i uderzali w ściany, w tj. wykroczeń z art. 51 § 1 kw ( akta II W 721/16, II W 716/16 ).

I. M. pracuje dorywczo przy rozdawaniu ulotek reklamowych. H. R. obecnie pracuje jako pracownik fizyczny ( bezsporne ).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie akt spraw o wykroczenia powołanych powyżej oraz dotyczących poddania pozwanego H. R. leczeniu odwykowemu, dokumentów zgromadzonych w sprawie, których wiarygodność nie była kwestionowana przez strony procesu, a dotyczących udzielanych przez zarządcę nieruchomości pisemnych upomnień H. R. co do jego zachowania, jak też wypowiedzenia umowy najmu oraz interwencji przeprowadzanych w miejscu zamieszkania pozwanych, jak również zeznań świadków U. B. ( k. 40 ), I. C. ( k. 40 – 41 ), K. F. ( k. 105 ) oraz G. K. ( k. 105 – 106 ).

Zeznania świadka S. S. ( k. 106 ), aczkolwiek wiarygodne, nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Wskazać należy, że świadek zamieszkuje wprawdzie w tym samym bloku mieszkalnym, jednakże w innej klatce i okna jego mieszkania, za wyjątkiem jednego, są z innej strony niż lokal zajmowany przez pozwanych.

Wskazać należy, że niewątpliwie, powołane powyżej akta spraw o wykroczenia, przede wszystkim z art. 51 § 1 i 2 kw, Sądu Rejonowego w Ciechanowie, nie mają decydującego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Zgodnie bowiem z art. 11 kpc, sąd w postępowaniu cywilnym wiążą jedynie ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa. Tym niemniej, potwierdzają one, zeznania świadków I. C., U. B., G. K. i K. F., którym Sąd dal wiarę, co do zachowania pozwanych I. M. i H. R., wielokrotnie naruszających ład i porządek, zwykle w godzinach nocnych. Oczywistym jest również, że te naruszenia spokoju dotyczą przede wszystkim I. C. i jej rodziny, co wynika z faktu zajmowania lokali mieszkalnych, stanowiących w istocie jeden lokal mieszkalny podzielony pomiędzy najemców I. C. i H. R. poszczególnymi pomieszczeniami ze wspólnym korytarzem. Podkreślić należy, iż mimo wielu interwencji policji, spraw o wykroczenia, karania mandatami, zatrzymywania pozwanych do wytrzeźwienia i upomnień ze strony zarządcy nieruchomości, pozwani H. R. i I. M. nie zmienili swojego zachowania, nadal nadużywają alkoholu, zachowują się głośno i wulgarnie; nie potrafią również wpłynąć na podobne zachowania własnych gości. Podkreślić należy, że I. C. zamieszkuje z małoletnią córką oraz matką w podeszłym wieku, cierpiącą na poważne schorzenia. Okoliczności te są znane pozwanym, jednakże również one nie wpływają w żaden sposób na poprawę zachowania pozwanych.

Pozwani H. R. i I. M. powołują się na uniewinnienie ich od popełnienia wykroczenia z art. 51 § 2 kw w sprawie II W 496/16 dotyczącego zdarzenia z dnia 10 lutego 2016 r. Okoliczność ta, nie może jednak wpłynąć na ogólną ocenę zachowania pozwanych przy uwzględnieniu wielości innych ich negatywnych zachowań, gdy byli zwykle pod wpływem alkoholu.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo (...) C. o nakazanie pozwanym H. R. i I. M. opróżnienie i opuszczenie zajmowanego lokalu mieszkalnego zasługuje na uwzględnienie.

Ustalony w sprawie stan faktyczny podlega ocenie prawnej na podstawie regulacji zawartej w ustawie z dnia z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy oboje pozwani są lokatorami w rozumieniu tejże ustawy, ponieważ ilekroć w ustawie jest mowa o lokatorze - należy przez to rozumieć najemcę lokalu lub osobę używającą lokal na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności.

Zgodnie z art. 6b ust. 1 cyt. ustawy, najemca jest obowiązany utrzymywać lokal oraz pomieszczenia, do używania których jest uprawniony, we właściwym stanie technicznym i higieniczno-sanitarnym określonym odrębnymi przepisami oraz przestrzegać porządku domowego. Najemca jest także obowiązany dbać i chronić przed uszkodzeniem lub dewastacją części budynku przeznaczone do wspólnego użytku, jak dźwigi osobowe, klatki schodowe, korytarze, pomieszczenia zsypów, inne pomieszczenia gospodarcze oraz otoczenie budynku.

Przepisy ustawy z dnia z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego nie definiują pojęcia „porządek domowy” ( nie czyni tego zwłaszcza przepis art. 2 ust. 1 zawierający słowniczek pojęć ustawowych ), pozostawiając to orzecznictwu sądowemu i doktrynie. Komentowany artykuł został zamieszczony w Rozdziale 2 ustawy, „Prawa i obowiązki właścicieli i lokatorów”. Przestrzeganie porządku domowego, a także takie postępowanie, które nie zakłóca innym lokatorom zamieszkiwania w lokalu, zaliczyć należy do podstawowych obowiązków lokatorów. Zgodnie z powszechnie przyjętym poglądem, jeśli zasad porządku domowego nie określa ani umowa najmu, ani inkorporowany do niej regulamin, zasady te będą wynikały z ustalonych zwyczajów. Pojęcie porządku domowego nie ogranicza się bowiem do regulaminu określającego zasady postępowania w trakcie zamieszkiwania w lokalu znajdującym się w danym budynku. Chodzi o zbiór powszechnie obowiązujących i akceptowanych zasad kultury oraz norm obyczajowych, które nie muszą być wyrażone w umowach czy aktach prawa stanowionego. Rażące zachowanie jest na gruncie art. 685 kc, rozumiane jako ciężkie, poważne i zawinione ( niekoniecznie powtarzalne ), a uporczywe to zachowanie powtarzalne lub trwałe, nieuzasadnione okolicznościami. Trafne jest stwierdzenie, że niewłaściwe zachowanie – tj. bezprawne lub niezgodne ze zwyczajami, dobrymi obyczajami, zasadami współżycia społecznego – również musi być długotrwałe lub powtarzające się, co wywieść można z istoty uciążliwości albo jednorazowe, ale rzeczywiście ciężkie. Przyjąć zatem należy, że ma to być zachowanie rozciągnięte w czasie i nacechowane dużą dozą złej woli ze strony lokatora. Naganne zachowanie musi mieć postać kwalifikowaną, być uporczywe ( częste, wielokrotne, powtarzające się ) lub rażąco naganne ( o dużym nasileniu złej woli, szczególnie szkodliwe ze względu na charakter naruszeń norm ). To prawnie i społecznie naganne zachowanie musi też mieć realnie uciążliwy wpływ na zamieszkiwanie innych lokatorów w lokalach sąsiednich. Uciążliwość nie musi oznaczać niemożliwości zamieszkiwania.

Sąd ustalił, że pozwani I. M. i H. R. wielokrotnie naruszali porządek domowy, naruszając prawo innych lokatorów tego budynku, a w szczególności I. C. i członków jej rodziny, do odpoczynku. Zwykle działali wówczas pod wpływem alkoholu, głośno krzyczeli, używali słów wulgarnych, uderzali w drzwi jej mieszkania. Wielokrotnie były na nich nakładane mandaty przez policję; byli też karani przez Sąd za wykroczenia z art. 51 § 1 lub 2 kw.

Zgodnie z art. 51 kw, kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny ( § 1 ). Jeżeli czyn określony w § 1 ma charakter chuligański lub sprawca dopuszcza się go, będąc pod wpływem alkoholu, środka odurzającego lub innej podobnie działającej substancji lub środka, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny ( § 2 ).

Strona przedmiotowa wykroczenia z art. 51 kw, obejmuje typowe czyny zakłócające spokój publiczny, porządek lub spoczynek nocny. Przepis obejmuje różne formy zachowania sprawcy, które ten stan wywołują. Czyn sprawcy może polegać na krzyku, wywołaniu hałasu, alarmu, może też stanowić inny wybryk w miejscu publicznym. Obok tych form przepis wskazuje na jeszcze inną możliwą postać wybryku, który - tak jak te już wymienione - prowadzi do zakłócenia spokoju, porządku publicznego bądź spoczynku nocnego albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym.

Zakłócenie spoczynku nocnego stanowi szczególny przypadek zakłócenia spokoju publicznego. Zakłócenie spoczynku może prowadzić do zakłócenia spokoju większej grupy osób, a nie tylko jednej osoby. Spoczynek nocny obejmuje czas od godziny 22 do 6 rano, w którym ludzie mogą bez zakłóceń ze strony innych osób odpoczywać. Nie znaczy to, że w tym czasie osoba, której spoczynek zakłócono, musi znajdować się w stanie snu. Jest to czas spoczynku nocnego, ale to, jak odpoczywają poszczególne osoby lub grupy osób, jest sprawą ich wyboru. Obojętne więc będzie, czy w tym czasie osoba lub osoby znajdowały się w stanie snu lub odpoczywały w innej wybranej przez siebie formie, np. oddając się lekturze, słuchając muzyki. Zakłócenie spoczynku nocnego może objąć jedną osobę lub całą rodzinę. Zakłócenie spokoju nocnego zachodzi wówczas, gdy sprawca przeszkadza w odpoczynku chociażby jednej osoby, ale w taki sposób, jaki zdolny jest do zakłócenia odpoczynku większej, nieokreślonej liczbie osób, np. głośne słuchanie radia, telewizji, muzyki czy też krzyki, stuki, awantury, trzaskanie drzwiami itp.

Znajdowanie się pod wpływem alkoholu ( § 2 art. 51 kw ) nie jest równoznaczne ze stwierdzeniem stanu nietrzeźwości, zatem stan sprawcy nie musi odpowiadać warunkom stanu nietrzeźwości. Chodzi o objawy zewnętrzne opilstwa, postrzegane jako objawy zachowania człowieka, który spożywał alkohol. Stwierdzenie pozostawania sprawcy pod wpływem alkoholu w tym przypadku nie wymaga specjalistycznych badań określających zawartość alkoholu we krwi lub w wydychanym powietrzu, gdyż nie chodzi o bycie w określonym „stanie”, lecz jedynie o działanie „pod wpływem” alkoholu. Sposób zachowania się człowieka pod wpływem alkoholu jest powszechnie znany, wystarcza tu więc jedynie zaobserwowanie u sprawcy zewnętrznych objawów jego działania, takich jak: woń alkoholu z ust, zataczanie się, bełkotliwa mowa itp.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2 pkt 1 ) ustawy z dnia z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego, jeżeli lokator jest uprawniony do odpłatnego używania lokalu, wypowiedzenie przez właściciela stosunku prawnego może nastąpić tylko z przyczyn określonych w ust. 2-5 oraz w art. 21 ust. 4 i 5 niniejszej ustawy. Wypowiedzenie powinno być pod rygorem nieważności dokonane na piśmie oraz określać przyczynę wypowiedzenia. Nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny, jeżeli lokator pomimo pisemnego upomnienia nadal używa lokalu w sposób sprzeczny z umową lub niezgodnie z jego przeznaczeniem lub zaniedbuje obowiązki, dopuszczając do powstania szkód, lub niszczy urządzenia przeznaczone do wspólnego korzystania przez mieszkańców albo wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali.

Przepis ten więc uprawnia wynajmującego, a zatem w niniejszej sprawie powoda (...) C., do zakończenia łączącego strony stosunku prawnego poprzez wypowiedzenie umowy.

Prawo wypowiedzenia umowy najmu zostało obwarowane kilkoma ograniczeniami w stosunku do przepisów kodeksu cywilnego. Przede wszystkim wynajmujący nie może wypowiedzieć najmu ze skutkiem natychmiastowym, lecz za miesięcznym wypowiedzeniem, na koniec miesiąca kalendarzowego. Złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu musi też zostać poprzedzone wystosowaniem do najemcy pisemnego upomnienia, w którym wynajmujący wezwie najemcę do zaprzestania naruszania jego obowiązków. W przypadku wypowiedzenia najmu z przyczyn związanych z nagannym postępowaniem lokatora, ma zastosowanie najkrótszy, bo miesięczny okres wypowiedzenia przez właściciela stosunku prawnego uprawniającego do odpłatnego używania lokalu. Właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego jeżeli lokator, pomimo pisemnego upomnienia nadal używa lokalu w sposób sprzeczny z umową lub niezgodnie z jego przeznaczeniem lub zaniedbuje obowiązki, dopuszczając do powstania szkód, lub niszczy urządzenia przeznaczone do wspólnego korzystania przez mieszkańców albo wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali.

Sąd ustalił w niniejszej sprawie, że zarządca nieruchomości Towarzystwo Budownictwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w C. reprezentujący właściciela tj. (...) C., udzielił pozwanemu H. R. jako najemcy lokalu mieszkalnego, pisemnego upomnienia, a następnie – wobec braku pozytywnej reakcji ze strony pozwanych – wypowiedział stosunek najmu.

Obecnie zatem pozwani H. R. i I. M. zajmują lokal mieszkalny, stanowiący przedmiot postępowania, bez tytułu prawnego. Zasadnym jest więc nakazanie pozwanym opróżnienie i opuszczenie lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w C. wraz z osobami i rzeczami prawa ich reprezentującymi. Jednocześnie Sąd zastrzegł, że eksmisja następuje w związku z wykraczaniem w sposób rażący oraz uporczywy przeciwko porządkowi domowemu przez oboje pozwanych.

W pkt II wyroku Sąd ustalił, że pozwanym H. R. i I. M. nie przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego.

Wskazać należy, że – co do zasady – zgodnie z art. 14 cyt. ustawy, w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną.

Orzekając w przedmiocie eksmisji pozwanych, Sąd miał na uwadze, że zgodnie z art. 17 cyt. ustawy, przepisów art. 14 i 16 nie stosuje się, gdy powodem opróżnienia lokalu jest stosowanie przemocy w rodzinie lub wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, albo niewłaściwe zachowanie czyniące uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku albo gdy zajęcie lokalu nastąpiło bez tytułu prawnego ( ust. 1 ). Nakazując opróżnienie lokalu z powodów, o których mowa w ust. 1, sąd w wyroku wskazuje te powody ( ust. 2 ).

Z powyższych względów Sąd w pkt I wyroku zastrzegł, że eksmisja następuje w związku z wykraczaniem w sposób rażący oraz uporczywy przeciwko porządkowi domowemu przez oboje pozwanych. Tym samym uznać należy, że pozwanym, z przyczyn wskazanych w pkt I wyroku, nie przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego bez względu na istnienie innych okoliczności, warunkujących przyznanie tego uprawnienia w rozumieniu art. 14 ust. 4 cyt. ustawy.

O zwrocie kosztów procesu, z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego, Sąd orzekł stosownie do art. 98 kpc ( pkt III wyroku ), mając na uwadze, że powództwo zostało w całości uwzględnione. Na koszty procesu składają się: opłata sądowa w wysokości 200,00 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 240,00 zł ustalone stosownie do przepisu § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. sprawie opłat za czynności radców prawnych ( w brzmieniu obowiązującym od 27 października 2016 r. ).