Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r. w Gdyni

sprawy z powództwa E. C.

przeciwko B. R.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego B. R. na rzecz powódki E. C. kwotę 1 117,34 zł. (jeden tysiąc sto siedemnaście złotych trzydzieści cztery grosze) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 11 listopada 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  W pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  Zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 30 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Powódka E. C. wniosła o zasądzenie od pozwanego B. R. kwoty 1.117,34 zł wraz z odsetkami ustawowymi od poszczególnych kwot oraz o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 24 listopada 1993 r. nabyła wraz z mężem M. C. od Gminy M. G. lokal mieszkalny przy ul. (...) w G., który był zamieszkały przez lokatorów – T. i B. R. – rodziców M. C.. Powódka wskazała, że małżonkowie R. wyrazili zgodę na wykup zajmowanego przez nich mieszkania, ale w zamian postawili warunek, aby powódka i jej mąż złożyli oświadczenie, że małżonkowie R. mogą korzystać z mieszkania bezterminowo w zamian tylko za opłaty wynikające oraz związane z użytkowaniem lokalu. Powódka wyjaśniła, że przez wiele lat zasady zawartej umowy działały bezkolizyjnie, gdyż małżonkowie R. zamieszkiwali i korzystali z nieruchomości regulując opłaty wynikające co miesiąc z użytkowania mieszkania. Powódka wskazała, że pozwany od 1 grudnia 2011 r. nie uiszcza jednak należności czynszowych zgodnie z łączącą strony umową. Powódka wyjaśniła, że była współwłaścicielem w/w lokalu w okresie od 24 listopada 1993 r. do 10 lipca 2012 r., zaś kwota żąda pozwem stanowi połowę należności czynszowych za okres od 1 grudnia 2011 r. do 30 czerwca 2012 r.

(pozew – k. 25-26v.)

Pismem z dnia 24 sierpnia 2016 r. powódka E. C. rozszerzyła powództwo do kwoty 1.150,14 zł wraz z odsetkami ustawowymi należnymi od kwot wyszczególnionych w punkcie I wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 19 maja 2016 r., sygn. akt I C 1228/15 tytułem nieopłaconych należności czynszowych w okresie od grudnia 2011 r. do czerwca 2012 r.

(pismo powódki – k. 57-58)

Pozwany B. R. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa. Pozwany podniósł zarzut nieudowodnienia roszczenia tak co do zasady, jak i co do wysokości. Zdaniem pozwanego z żadnego dokumentu złożonego w sprawie nie wynika obowiązek pokrycia przez pozwanego należności dochodzonych pozwem. Pozwany zaprzeczył, aby umawiał się z powódką na ich pokrycie oraz zawierał z nią jakąkolwiek umowę regulującą zasady korzystania z lokalu. Pozwany przyznał, że opłacał wszystkie należności związane z korzystaniem z lokalu do końca 2011 r., tj. do czasu, kiedy wprowadził się do tego lokalu M. C., który przejął na siebie obowiązek pokrywania wszystkich opłat z tytułu posiadania prawa własności do lokalu oraz zamieszkiwania w nim, a zarazem zwolnił od tego obowiązku pozwanego. Pozwany wskazał nadto, że umówił się z M. C. w ten sposób, że zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną oraz opłaty na rzecz wspólnoty mieszkaniowej będzie płacił wyłącznie M. C., a pozwany będzie uiszczał jedynie należności za dostawę gazu i prąd, z czego pozwany wywiązał się bez zarzutu. Niezależnie od powyższego pozwany podniósł, że przed wytoczeniem powództwa w niniejszej sprawie nie był wzywany do zapłaty należności dochodzonych pozwem, a zatem jakiekolwiek roszczenia o zapłatę odsetek są niewymagalne. Nadto pozwany wskazał, że powódka z mocy przepisów ustawy o własności lokali była zobowiązana do pokrywania zaliczek na koszty zarządu nieruchomością wspólną w terminach określonych przepisami prawa oraz regulacjami wewnętrznymi, a zatem powódka sama przyczyniła się do powstania obowiązku zapłaty należności ubocznych. Z tego tytułu nie ma żadnych podstaw prawnych i faktycznych, aby obciążać pozwanego ich zapłatą. Pozwany podniósł również zarzut przedawnienia roszczenia dochodzonego niniejszym pozwem, które jako roszczenie okresowe przedawnia się z upływem lat 3 od daty wymagalności.

(odpowiedź na pozew – k. 74-77)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małżonkowie T. i B. R. byli lokatorami lokalu nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w G., będącego własnością Gminy M. G..

okoliczność niesporna

Małżonkowie T. i B. R. wyrazili zgodę na wykupienia zajmowanego przez nich lokalu przez syna T. M. C. i jego żonę E. C. w zamian za zagwarantowanie im bezterminowego prawa zamieszkiwania w tym lokalu, bez ponoszenia dodatkowych opłat na rzecz właścicieli lokalu. Małżonkowie R. zobowiązali się ponosić wszelkie opłaty związane z użytkowaniem lokalu.

dowód: zeznania świadka M. C. – zapis audio-video rozprawy z dnia 6 kwietnia 2017 r. – 00:03:05-00:34:03, k. 92-94, zeznania powódki E. C. – zapis audio-video rozprawy z dnia 8 kwietnia 2017 r. – 00:35:11-01:02:36, k. 94-95,

Małżonkowie E. i M. C. na mocy umowy z dnia 24 listopada 1993 r., zawartej z Gminą M. G., nabyli do majątku objętego wspólnością ustawową własność lokalu nr (...), położonego w budynku przy ul. (...) w G..

okoliczność niesporna, a nadto umowa z dnia 24 listopada 1993 r., Rep. A Nr 7789 za rok 1993 – k. 19-23, zeznania świadka M. C. – zapis audio-video rozprawy z dnia 6 kwietnia 2017 r. – 00:03:05-00:34:03, k. 92-94

W dniu 24 listopada 1993 r. małżonkowie E. i M. C. złożyli przed notariuszem oświadczenie, w którym wskazali, że matka M. T. R. oraz ojczym M. B. R. - zachowują prawo bezterminowego zamieszkiwania w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w G., jako lokatorzy. Nadto małżonkowie C. oświadczyli, że lokatorzy przez czas ich wyłącznego zamieszkiwania w tym mieszkaniu będą ponosili solidarnie we dwoje wszelkie koszty związane z użytkowaniem mieszkania, tj. comiesięczny czynsz naliczony przez Administrację (...) w G. oraz inkaso.

okoliczność niesporna, a nadto oświadczenie z dnia 24 listopada 1993 r. – k. 24, zeznania świadka M. C. – zapis audio-video rozprawy z dnia 6 kwietnia 2017 r. – 00:03:05-00:34:03, k. 92-94

Małżonkowie E. i M. C. od 9 listopada 2005 r. pozostają w separacji. W wyniku prawomocnie zakończonego w dniu 22 stycznia 2014 r. postępowania o podział majątku wspólnego małżonków C., lokal nr (...) przy ul. (...) w G. został przyznany M. C..

okoliczność niesporna, a nadto zeznania świadka M. C. – zapis audio-video rozprawy z dnia 6 kwietnia 2017 r. – 00:03:05-00:34:03, k. 92-94, zeznania powódki E. C. – zapis audio-video rozprawy z dnia 8 kwietnia 2017 r. – 00:35:11-01:02:36, k. 94-95

W okresie od 24 listopada 1993 r. do 11 czerwca 2008 r. wszelkie opłaty związane z użytkowaniem w/w lokalu uiszczali małżonkowie T. i B. R.. Po śmierci T. R. w dniu 11 czerwca 2008 r. do dnia 30 listopada 2011 r. opłaty związane z użytkowaniem w/w lokalu uiszczał B. R..

okoliczność niesporna, a nadto zeznania świadka M. C. – zapis audio-video rozprawy z dnia 6 kwietnia 2017 r. – 00:03:05-00:34:03, k. 92-94, zeznania pozwanego B. R. – zapis audio-video rozprawy z dnia 6 kwietnia 2017 r. – 01:02:37-01:20:24, k. 95

Pod koniec 2011 r. do lokalu nr (...) przy ul. (...) w G. wprowadził się M. C., gdzie zamieszkiwał razem z B. R. do maja 2012 r.

okoliczność niesporna, a nadto zeznania świadka M. C. – zapis audio-video rozprawy z dnia 6 kwietnia 2017 r. – 00:03:05-00:34:03, k. 92-94, zeznania powódki E. C. – zapis audio-video rozprawy z dnia 8 kwietnia 2017 r. – 00:35:11-01:02:36, k. 94-95, zeznania pozwanego B. R. – zapis audio-video rozprawy z dnia 6 kwietnia 2017 r. – 01:02:37-01:20:24, k. 95

Od grudnia 2011 r. B. R. nie uiszczał na rzecz wspólnoty mieszkaniowej miesięcznych opłat eksploatacyjnych należnych za zajmowany lokal. Zadłużenie lokalu nr (...) przy ul. (...) w G. w okresie od 1 grudnia 2011 r. do 30 czerwca 2012 r. wyniosło 2.234,74 zł, w tym 1.117,34 zł na osobę.

okoliczność niesporna, a nadto zestawienie – k. 27

Miesięczny wymiar opłat eksploatacyjnych za lokal nr (...) położony w budynku przy ul. (...) w G. wynosił:

- za grudzień 2011 r. - 263,47 zł, w tym 131,73 zł na osobę,

- od stycznia do kwietnia 2012 r. - 380,23 zł, w tym 190,11 zł na osobę,

- od maja do sierpnia 2012 r. – 222,15 zł, w tym 111,10 zł na osobę.

okoliczność niesporna, a nadto miesięczny wymiar opłat – k. 28-30

Wspólnota Mieszkaniowa (...) przy ul. (...) w G. wniosła pozew przeciwko E. C. o zapłatę połowy zaległości w opłatach eksploatacyjnych za lokal nr (...) przy ul. (...) w G. za okres od grudnia 2011 r. do lipca 2012 r. Wyrokiem z dnia 19 maja 2016 r., wydanym w sprawie I C 1228/15, Sąd Rejonowy w Gdyni zasądził od pozwanej E. C. na rzecz powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w G. kwotę 1.150,14 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od poszczególnych kwot i kosztami postępowania, a w pozostałym zakresie oddalił powództwo.

okoliczność niesporna, a nadto kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 19 maja 2016 r. wydanego w sprawie I C 1228/15 – k. 59

W dniu 14 czerwca 2016 r. E. C. zapłaciła na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w G. zasądzoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdyni w dniu 19 maja 2016 r. kwotę 1.150,00 zł wraz z kosztami postępowania. W dniu 22 sierpnia 2016 r. E. C. zapłaciła na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w G. kwotę 500,00 zł tytułem odsetek zasądzonych w/w wyrokiem.

okoliczność niesporna, a nadto potwierdzenia wpłaty gotówki – k. 61

Sąd zważył, co następuje:

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd oparł się w całości na dowodach z w/w dokumentów złożonych przez stronę powodową w toku postępowania, które uznane zostały za wiarygodne w całości, albowiem nie budziły one zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, ponadto ich treść nie była kwestionowana przez stronę przeciwną. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. C. w w/w zakresie, tj. w zakresie, w jakim znalazły one potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym w postaci dokumentów oraz zeznań powódki E. C.. Na podstawie zeznań tego świadka Sąd ustalił przede wszystkim, iż strony niniejszego procesu łączyła ustna umowa, na mocy której pozwany użytkował lokal nr (...) przy ul. (...) w G., którego współwłaścicielem w okresie spornym w ½ części była powódka, i był zobowiązany do uiszczania wszelkich opłat związanych z użytkowaniem tego lokalu. Nadto Sąd dał wiarę zeznaniom świadka , co do tego, że w 2011 r. nie czynił z pozwanym żądnych ustaleń w kwestii ponoszenia opłat eksploatacyjnych za sporny lokal. W pozostałym zakresie zeznania świadka nie zasługiwały na uwzględnienie, albowiem świadek w swoich zeznaniach mylił się co do dat poszczególnych zdarzeń, wykazywał się niepamięcią.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd w całości dał wiarę spójnym i konsekwentnym zeznaniom powódki E. C., które nadto znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym w postaci dokumentów oraz zeznań świadka M. C..

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd jedynie w w/w zakresie oparł się na zeznaniach pozwanego B. R.. Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego w tym zakresie, w jakim znalazły one potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym w postaci dokumentów, zeznań świadka M. C. i zeznań powódki E. C.. Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego co do tego, że pomiędzy stronami nie było żadnych ustaleń dotyczących ponoszenia opłat za użytkowany lokal, a tym samym powódka nie ma żadnej podstawy do domagania się od pozwanego opłat za użytkowanie przedmiotowego lokalu. Sąd nie dał również wiary zeznaniom pozwanego co do tego, że pod koniec 2011 r. doszło do uzgodnień z drugim współwłaścicielem przedmiotowego lokalu - M. C., na mocy których opłaty eksploatacyjnego za użytkowanie przedmiotowego lokalu miał uiszczać M. C.. Zeznania pozwanego w powyższym zakresie nie znalazły potwierdzenia w zeznaniach świadka M. C., którym Sąd dał wiarę w tej części.

W niniejszej sprawie niesporne było, że lokal nr (...) przy ul. (...) w G. w okresie od grudnia 2011 r. do czerwca 2012 r. użytkował pozwany B. R.. Poza sporem pozostawało również to, że lokal ten w spornym okresie stanowił współwłasność w ½ części powódki E. C. i jej męża M. C., z którym od 2005 r. pozostaje w separacji. Niesporne między stronami było również to, że w okresie poprzedzającym okres sporny, tj. od listopada 1993 r. do listopada 2011 r. - wszelkie opłaty związane z użytkowaniem przedmiotowego lokalu uiszczał pozwany B. R., z tym że do czerwca 2008 r. wspólnie z małżonką T. R.. Poza sporem pozostawało również to, że powódka i jej mąż – jako współwłaściciele przedmiotowego lokali - nie domagali się od pozwanego i jego małżonki żadnych dodatkowych opłat za korzystanie z lokalu. Kwestią niesporną było również to, że pozwany od grudnia 2011 r. zaprzestał uiszczania opłat eksploatacyjnych należnych za przedmiotowy lokal.

Spór sprowadzał się do ustalenia podstawy domagania się przez powódkę od pozwanego opłat związanych z użytkowaniem przedmiotowego lokalu oraz ich wysokości. Kwestią sporną było również to czy powódka zasadnie domaga się od pozwanego odsetek od poszczególnych kwot od dat wskazanych w pozwie, skoro pozwany nie został skutecznie wezwany do zapłaty tych kwot. Z uwagi na podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia dochodzonego w niniejszym procesie, sporne było również to, czy roszczenie powódki nie uległo przedawnieniu.

W ocenie Sądu powództwo w przeważającej części zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż Sąd pominął zawartą w piśmie powódki z dnia 24 sierpnia 2016 r. modyfikację powództwa polegającą na rozszerzeniu powództwa, albowiem w postępowaniu uproszczonym - zgodnie z art. 505 ⁵ § 1 k.p.c. - zmiana powództwa jest niedopuszczalna.

Rozstrzygając niniejszą sprawę Sąd na podstawie zebranego materiału dowodowego w postaci zeznań powódki, zeznań świadka oraz dokumentu w postaci notarialnego oświadczenia z dnia 23 listopada 1993 r. - ustalił, że strony niniejszego postępowania łączyła ustna umowa użytkowania lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w G., której warunki zostały potwierdzone w notarialnym oświadczeniu z dnia 23 listopada 1993 r. złożonym przez powódkę E. C. i jej męża M. C.. Wobec treści oświadczenia z dnia 23 listopada 1993 r. Sąd nie miał żadnych wątpliwości, że pozwany wraz z małżonką T. R. – po nabyciu przedmiotowego lokalu przez powódkę i jej męża - zachował prawo bezterminowego zamieszkiwania w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w G., jako lokator, w zamian za ponoszenie kosztów związanych z użytkowaniem przedmiotowego lokalu. W ocenie Sądu potwierdzeniem powyższych uzgodnień między stronami był również fakt, że pozwanych w okresie od listopada 1993 r. do czerwca 2008 r. wraz z małżonką, a następnie od czerwca 2008 r. do listopada 2011 r. sam zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu i uiszczał wszelkie opłaty związane z jego użytkowaniem. Nadto należy wskazać, że pozwany twierdząc, iż w grudniu 2011 r. uzgodnił z drugim współwłaścicielem lokalu, że opłaty eksploatacyjne za przedmiotowy lokal będzie uiszczał sam M. C., nie wykazał tego, zaś sam M. C. będący świadkiem w niniejszym postępowaniu zaprzeczył takim uzgodnieniom. Z uwagi na to, że strony niniejszego postepowania nie rozwiązały łączącej ich umowy użytkowania przedmiotowego lokalu, a nadto pozwany w okresie spornym przedmiotowy lokal zamieszkiwał, to w ocenie Sądu zobowiązany był w dalszym ciągu do pokrywania wszelkich opłat związanych z użytkowaniem tego lokalu.

Z uwagi na to, że powódka w spornym okresie była współwłaścicielem przedmiotowego lokalu w ½ części, w ocenie Sądu zasadnie domaga się od pozwanego zapłaty połowy opłat należnych za okres od listopada 2011 r. do czerwca 2012 r. za użytkowanie przedmiotowego lokalu.

Odnosząc się do kolejnego zarzutu pozwanego, należy wskazać, że wysokość opłat należnych w spornym okresie za użytkowanie przedmiotowego lokalu została przez powódkę wykazana złożonymi dokumentami w postaci sporządzonych przez administratora przedmiotowego lokalu miesięcznych wymiarów opłat za sporny okres, zestawienia zadłużenia przedmiotowego lokalu za okres od grudnia 2011 r. do czerwca 2012 r. oraz wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 19 maja 2016 r., wydanego w sprawie I 1 C 1228/15, którym Sąd zasądził od powódki na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w G. kwotę stanowiącą zadłużenie lokalu nr (...) przy ul. (...) w G. w okresie od grudnia 2011 r. do lipca 2012 r., tj. w czasie kiedy powódka była współwłaścicielem przedmiotowego lokalu w ½ części.

Odnosząc się do kolejnej kwestii spornej należy zgodzić się z pozwanym, że powódka nie przedstawiła żadnego dowodu wezwania pozwanego do zapłaty kwot wskazanych w pozwie. W ocenie Sądu za wezwanie do zapłaty kwot dochodzonych przez powódkę niniejszym pozwem należało uznać sam pozew, który został skutecznie doręczony pozwanemu w dniu 10 listopada 2016 r., a zatem wymagalność roszczenia powódki z tytułu opłat za użytkowanie lokalu w okresie od grudnia 2011 r. do czerwca 2012 r., z uwagi na brak wcześniejszych wezwań do zapłaty, przypadała na datę doręczenia pozwanemu pozwu w niniejszej sprawie, a zatem dopiero od dnia następnego, tj. od dnia 11 listopada 2016 r., pozwany pozostawał w opóźnieniu w zapłacie tych należności, a tym samym dopiero od tej daty powódka mogła domagać się od pozwanego zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od tych zaległości.

Odnosząc się do podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia, należy wskazać, iż zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu roszczenie powódki względem pozwanego nie ma charakteru roszczenia okresowego. O ile roszczenie Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w G. względem powódki - jako współwłaścicielki lokalu mieszkalnego - o zapłatę opłat eksploatacyjnych ma charakter roszczenia okresowego, to w relacjach powódka (osoba oddają lokal do użytkowania) – pozwany (użytkownik), roszczenie powódki do pozwanego o zapłatę opłat za użytkowanie lokalu traci takich charakter. Z tych względów Sąd uznał, że w niniejszej sprawie ma zastosowanie ogólny 10-letni termin przedawnienia. Nawet gdyby przyjąć, że powódka winna wezwać pozwanego do zapłaty kwot dochodzonych w niniejszym procesie już w 2012 r., a zatem wymagalność poszczególnych kwot dochodzonych w niniejszym procesie zgodnie z art. 120 § 1 k.c. przypadałaby właśnie w 2012 r., to na dzień wniesienia pozwu, tj. 26 lutego 2016 r., nie upłynął jeszcze 10-letni termin przedawnienia, a tym samym roszczenie powódki nie uległo przedawnieniu.

Mając na uwadze powyższe Sąd w pkt I wyroku, na podstawie art. 252 k.c. w zw. z art. 258 k.c. i art. 260 k.c. oraz art. 481 § 1 i 2 k.c., zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.117,34 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 listopada 2016 r. do dnia zapłaty.

W pkt II wyroku Sąd z w/w już przyczyn oddalił powództwo co odsetek żądanych przez powódkę od poszczególnych kwot za okres przed 11 listopada 2016 r.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt III wyroku, na mocy art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, uznając powódkę, której powództwo jedynie w niewielkim zakresie zostało oddalone, za stronę wygrywającą niniejszy proces, zaś pozwanego jako stronę przegrywającą. Tym samym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 30,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, tj. uiszczonej opłaty sądowej od pozwu.