Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2013 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2013 roku w S.

sprawy z powództwa S. Ś.

przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M. w likwidacji

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

na skutek apelacji wniesionej przez powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Gryfinie

z dnia 28 czerwca 2012 r., sygn. akt I C 295/11

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda S. Ś. na rzecz pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M. w likwidacji kwotę 1.200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

II Ca 1029/12

UZASADNIENIE:

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2012 roku Sąd Rejonowy w Gryfinie oddalił powództwo S. Ś. skierowane przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej w M. w likwidacji o pozbawienie wykonalności tytułów wykonawczych stanowiących: nakaz zapłaty wydany przez Sąd Rejonowy w Gryfinie Zamiejscowy Wydział Grodzki w C. z dnia 13 lutego 2006 roku w sprawie Nc 457/06 oraz wyrok wydany przez Sąd Rejonowy w Gryfinie Zamiejscowy Wydział Grodzki w C. w dniu 24 lipca 2008 roku w sprawie C 28/08 upr, będących podstawą egzekucji w sprawach Km 1725/08.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, iż powód nie przytoczył żadnych okoliczności czy zdarzeń mających miejsce po powstaniu kwestionowanych tytułów egzekucyjnych lub po zamknięciu rozprawy prowadzących do zniweczenia zobowiązań stwierdzonych tymi tytułami o jakich mowa w art. 840 kpc.

Sąd Rejonowy wskazał, iż powód powoływał się na okoliczności, które stanowiły bezpośrednią podstawę rozstrzygnięcia w sprawach, w których powstały kwestionowane przez niego tytuły egzekucyjne, dokonując ich odmiennej oceny pod względem faktycznym i prawnym. Powyższe zdaniem Sądu Rejonowego powinno być przedmiotem zwykłych gwarantowanych przez prawo środków zaskarżenia, z których powód w postępowaniach rozpoznawczych nie skorzystał.

Zgłoszony przez powoda dowód z zeznań świadka F. P. (1) Sąd uznał za nieprzydatny do rozstrzygnięcia sprawy.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód, zaskarżył orzeczenie w całości wnosząc o zmianę wyroku przez unieważnienie pozostałości z egzekucji ze sprzedanego sklepu: Km 1725/07 do nakazu zapłaty 457/05 - 2.825,19 zł, Km 17323/08 do nakazu zapłaty 28/08 - 8.955,25 zł, oraz o zasądzenie kosztów sądowych od wierzyciela.

Powód wyrokowi zarzucił:

I. brak wnikliwego rozpoznania dowodów podstawy do złożenia pozwu w oparciu o art.840 pkt 2 kpc dwóch wyroków;

II. zaniechanie powołania świadka F. P. (1);

III. potraktowanie jako spraw temu podobnych, a jest sprawa nietypowa,

IV. naruszenie art.840 pkt 2 kpc i aart.403 kpc,

V. braku merytorycznego uzasadnienia do wyroku oddalającego pozew.

W uzasadnieniu apelujący wskazał, iż pozwana Spółdzielnia powstała z naruszeniem przepisów prawa, jako zarządca nieruchomości nie była także legitymowana do dochodzenia na swoją rzecz należności z tytułu zaliczek na koszty zarządu.

Powód wskazał, że zdarzeniem na jakim oparł swoje powództwo, które powstało po powstaniu przedmiotowych tytułów wykonawczych jest wyrok w sprawie I C upr 86/10 z dnia 7 grudnia 2011 roku oraz wyrok F. P. z 2007 roku. Powód podniósł, iż wyrok w sprawie I C 86/10 dotyczy tego samego dłużnika, tych samych obciążeń tylko w innym czasie i tego samego mieszkania.

Zdaniem apelującego w sprawie zakończonej wydaniem nakazu zapłaty nie było merytorycznego rozpatrzenia sprawy, nie było także postaw do wydania nakazu zapłaty.

Pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów postępowania apelacyjnego wraz z kosztami zastępstwa prawnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd pierwszej instancji w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe na podstawie którego ustalił niesporny pomiędzy stronami stan faktyczny. Zdaniem Sądu Okręgowego także ocena prawna przedstawiona w pisemnym uzasadnieniu zasługuje na pełną aprobatę.

Słusznie Sąd Rejonowy wskazał jako podstawę prawną orzeczenia art. 840 § 1 kpc stosownie do którego dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli:

1) przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście;

2) po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie;

3) małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787, wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł podnieść.

Powód w rozpoznawanej sprawie sam wskazał w pozwie, iż po wydaniu orzeczeń w oparciu o które prowadzone jest przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne powstały zdarzenia, w wyniku których okazało się, że został on obciążony nadmiernie z naruszeniem przepisów prawa. Zdaniem powoda Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) nie miała uprawnień ani do tego by zarządzać nieruchomością, w której znajduje się lokal mieszkalny będący jego własnością, ani też nie miała uprawnień do tego by pobierać zaliczki na koszty zarządu. O powyższych okolicznościach powód dowiedział się z wyroku w sprawie F. P. (1), gdzie w podobnej jak jego sytuacji powództwo Spółdzielni zostało oddalone.

Zatem okoliczności podniesione przez powoda powinny być rozpatrywane w kontekście cytowanego powyżej art.840 § 1 pkt 2 kpc. Słusznie Sąd pierwszej instancji wskazał, iż zdarzenia o jakich mowa w tym przepisie, to przede wszystkim: potrącenie, zawarcie porozumienia z wierzycielem w przedmiocie spłaty zadłużenia. Do zdarzeń takich także należą: wykonanie zobowiązania, dobrowolne zwolnienie z długu, odnowienie zobowiązania, przejęcie długu czy przedawnienie roszczenia. Żadna z powyższych okoliczności nie nastąpiła w rozpoznawanej sprawie. Powód bowiem powołuje argumenty, które w postępowaniach rozpoznawczych toczonych przeciwko niemu, w których powstały kwestionowane tytuły wykonawcze, ewentualnie mogłyby doprowadzić do oddalenia powództwa. Powód dąży do ponownej merytorycznej oceny przez Sąd żądań Spółdzielni wniesionych i ocenionych już w sprawach Nc 457/06 i C 28/08 Sądu Rejonowego w Gryfinie Zamiejscowy Wydział Grodzki w C., taka ponowna ocena jest niedopuszczalna, gdyż doprowadziła by do naruszenia zasady powagi rzeczy osądzonej o jakiej mowa w art.366 kpc, nie można bowiem przed Sądem toczyć sprawy po raz drugi o to samo, w sytuacji, gdy postępowanie zostało prawomocnie zakończone.

Zasadnie zatem Sąd Rejonowy wskazał, iż podniesione przez powoda okoliczności nie mogą być w ogóle rozpatrywane w kategorii zdarzenia o jakim mowa w art.840 § 1 pkt 2 kpc i tak jak wynika z przytoczonych powyżej rozważań w swoim orzeczeniu w żaden sposób przepisu tego nie naruszył.

Słusznie także Sąd pierwszej instancji pominął dowód z zeznań świadka F. P. (1). Dowód ten został przez powoda zgłoszony dla potwierdzenia okoliczności dotyczących niezasadnego zasądzenia od niego należności, a zatem na okoliczności nie mające znaczenia w sprawie o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego.

Analiza akt sprawy przez Sąd Okręgowy nie doprowadziła do wniosku o potraktowaniu sprawy powoda jako spraw temu podobnych. W sposób prawidłowy bowiem Sąd pierwszej instancji wyinterpretował z pozwu i pism powoda podstawę faktyczną jego żądania oraz dokonał jej subsumpcji pod normę prawną z art.840 § 1 pkt 2 kpc, zresztą normę także wskazywaną przez powoda. Także wbrew twierdzeniom apelującego uzasadnienie Sądu pierwszej instancji jest merytoryczne, zawiera stan faktyczny i argumentację dotyczącą zastosowania przepisu prawa materialnego jakim jest art.840 § 1 pkt 2 kpc, spełnia zatem wymogi określone w art.328 § 2 kpc.

Dla wyczerpania krytyki zarzutów apelacyjnych podnieść należy, iż przywoływany przez powoda w apelacji przepis art.403 kpc nie dotyczy powództwa przeciwegzekucyjnego, a instytucji wznowienia postępowania. W rozpoznawanej sprawie powód nie żądał wznowienia postępowania, a wnosił powództwo przeciwegzekucyjne.

Mając powyższe względy na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art.385 kpc oddalił apelację powoda jako niezasadną, o czym orzeczono w punkcie 1.

W punkcie 2. Sąd Okręgowy zasądził do powoda na rzecz pozwanej koszty postępowania apelacyjnego. Postawę tego rozstrzygnięcia stanowi art.98 § 1 kpc, który statuuje zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, powód jako przegrywający sprawę w instancji powinien zwrócić pozwanej koszty postępowania apelacyjnego, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym. Wysokość tego wynagrodzenia została określona na podstawie § 6 pkt 4 w zw. z § 12 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349, ze zm.), od wskazywanej przez powoda w apelacji wartości przedmiotu zaskarżenia - 11.740.44 zł.