Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ca 1007/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi zezwolił wnioskodawcy na złożenie do depozytu sądowego dokumentacji projektowej szczegółowo opisanej w sentencji postanowienia, ustalił, iż kwota opisana szczegółowo w pkt 1 postanowienia ma być wypłacona uczestnikowi na jego wniosek, wezwał uczestnika do odbioru depozytu w terminie 3 lat od doręczenia postanowienia pod rygorem orzeczenia przejścia depozytu na rzecz Skarbu Państwa i ustalił, iż każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniósł wnioskodawca, zaskarżając je w pkt 1 13, 1 37 i 1 64 oraz w pkt 2, wnosząc o jego zmianę poprzez orzeczenie, iż :

1. sąd zezwala wnioskodawcy na złożenie do depozytu sadowego dokumentacji projektowej sporządzonej w ramach realizacji umowy nr (...) zwartej w dniu 27 maja 2014 roku pomiędzy S. (...) w Łodzi a przedsiębiorstwem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., przy czym w zakres tej dokumentacji wchodzi:

13. kosztorys inwestorski przyłącza wod-kan kanalizacji sanitarnej i kan. deszczowej nr CP- (...), ilość 2 egzemplarze;

37. kosztorys inwestorki monitoringu, domofonów, instalacji kontroli dostępu, numer CP- (...) ilość 1 egzemplarz;

64. przedmiar robót place, chodniki i stanowiska postojowe, numer CP- (...) ilość 3 egzemplarze;

2. sąd ustala, iż wydanie złożonej do depozytu dokumentacji projektowej, o której mowa w pkt 1 postanowienia z dnia 27 lutego 2017 roku z uwzględnieniem zmian w powyższym pkt 1 nastąpi na wniosek uczestnika.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna.

W orzecznictwie przyjmuje się, iż strona nie ma interesu prawnego w zaskarżeniu orzeczenia, jeżeli nie jest nim pokrzywdzona (gravamen). Pokrzywdzenie polega zaś na różnicy między zgłoszonym wcześniej żądaniem a żądaniem uwzględnionym w sentencji rozstrzygnięcia, przy czym nie każda niezgodność pomiędzy treścią orzeczenia a żądaniem strony uzasadnia przyjęcie istnienia gravamen w jego zaskarżeniu. Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie. Obiektywne rzecz ujmując, istnieje rozbieżność pomiędzy żądaniem wnioskodawcy a treścią zaskarżonego orzeczenia. Rozbieżność ta może jednak zostać sanowana w drodze sprostowania tegoż orzeczenia. Zarzucane bowiem przez wnioskodawcę postanowieniu sądu I instancji błędy noszą znamiona oczywistych omyłek pisarskich. Dotyczą one bowiem ilości egzemplarzy poszczególnych dokumentów składających się na dokumentację składaną do depozytu, zaś omyłka w pkt 2 postanowienia wynika z nieusunięcia części treści z szablonu zastosowanego przez sąd. Nie jest możliwe bowiem wydanie jakikolwiek kwoty uprawnionemu, gdy przedmiotem złożenia do depozytu sądowego jest dokumentacja projektowa. Konkludując, w takiej sytuacji wnioskodawca nie ma gravamen w kwestionowaniu zaskarżonego orzeczenia, co uzasadnia odrzucenie apelacji (por. uchwała Sądu (...) sędziów - zasada prawna z dnia 15 maja 2014 r. III CZP 88/13, OSNC 2014/11/108)

Jednocześnie, uznając, iż są podstawy do sprostowania zaskarżonego orzeczenia w myśl art. 350 § 1 i 3 k.p.c., Sąd Okręgowy dokonał jego sprostowania zgodnie z wnioskiem wnioskodawcy.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 520 § 1 k.p.c.