Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 27 października 2017r.

Sąd Rejonowy w Wieliczce IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Styrna

Protokolant: sekr. sądowy Rita Kasprzyk

po rozpoznaniu w dniu 27.10.2017r.

na rozprawie

sprawy z wniosku Gminnego Ośrodka Pomocy (...) w M.

przy uczestnictwie S. S.

o zezwolenie na umieszczenie w domu pomocy społecznej bez zgody

p o s t a n a w i a:

I.  oddalić wniosek,

II.  nie obciążać wnioskodawcy kosztami postępowania.

IV RNs 276/17

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 27 października 2017r.

Gminny Ośrodek Pomocy (...) w M. wniósł o umieszczenie uczestnika S. S. w Domu Pomocy Społecznej bez jego zgody. W uzasadnieniu wskazano, że pełnomocnik uczestnika J. K. zwrócił się do (...) w M. o skierowanie uczestnika do (...), załączając kopie aktu notarialnego, zaświadczenie od psychiatry i psychologa oraz kserokopie dokumentacji medycznej. W toku czynności podjętych przez pracowników wnioskodawcy ustalono, że uczestnik nie wyraża zgody na skierowani do (...) oraz nie wyraża zgody na przeprowadzenie wywiadu, jednakże w toku wizyty środowiskowej stwierdzono, że nie jest on w stanie samodzielnie egzystować, wymaga całodobowej opieki, pielęgnacji i nadzoru innych osób.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Biegła sądowa, psychiatra A. R. rozpoznała u uczestnika S. S. zespół psychoorganiczny charakteropatyczny w przedbiegu uzależnienia oraz w wyniku przebytego urazu głowy. Pomimo stwierdzonej choroby S. S. jest zdolny do samodzielnej egzystencji i nie wymaga hospitalizacji psychiatrycznej. Zdaniem bieglej sądowej aktualnie brak jest podstaw do umieszczenia uczestnika w Domu Pomocy Społecznej bez wyrażania przez niego zgody. Biegła jednocześnie zauważyła, że do rozważenia pozostaje zastosowanie wobec uczestnika terapii uzależnień z uwagi na znaczny stopień degradacji poalkoholowej. Leczenie odwykowe mogłoby być realizowane w (...) dla osób uzależnionych od alkoholu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wiarygodnej opinii psychiatrycznej sporządzonej przez biegłą sądowa A. R., której treści ani końcowych wniosków żadna ze stron nie kwestionowała. Po za tym opinia została sporządzona na podstawie dokumentacji medycznej dostarczonej przez rodzinę uczestnika, jak i po przeprowadzeniu osobistego badania uczestnika przez biegłą, dzięki czemu dysponowała ona materiałem pozwalającym jej wydać rzetelną i wiarygodną opinie sądową.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 38 ustawy Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego z dnia 19 sierpnia 1994 r. (Dz.U. Nr 111, poz. 535) osoba, która wskutek choroby psychicznej lub upośledzenia umysłowego nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych i nie ma możliwości korzystania z opieki innych osób oraz potrzebuje stałej opieki i pielęgnacji, lecz nie wymaga leczenia szpitalnego, może być za jej zgodą lub zgodą jej przedstawiciela ustawowego przyjęta do domu pomocy społecznej. W myśl zaś art. 39 tej ustawy, jeżeli osoba, o której mowa wyżej lub jej przedstawiciel ustawowy nie wyrażają zgody na przyjęcie jej do domu pomocy społecznej, a brak opieki zagraża życiu tej osoby, organ do spraw pomocy społecznej może wystąpić do sądu opiekuńczego miejsca zamieszkania tej osoby z wnioskiem o przyjęcie do domu pomocy społecznej bez jej zgody.

Jak z powyższego wynika, orzeczenie sądu o przyjęciu do (...), ma charakter zastępczy tzn., że Sąd jest władny podjąć decyzje tylko wówczas, gdy osoba, której dotyczy art. 38 powołanej ustawy nie wyraża lub nie jest zdolna do wyrażenia zgody na przyjęcie jej do domu pomocy społecznej. Tak, więc, jeżeli osoba, która spełnia przesłanki cytowanego przepisu, wyraża zgodę na umieszczenie jej w (...), orzeczenie sadu w tym zakresie jest zbędne. Jak zaś wynika z pisma uczestnika S. S. z dnia 02.11.2017r., nie sprzeciwia się on umieszczeniu go w Domu Pomocy Społecznej i wprost oświadcza „proszę o umieszczenie mnie w (...)”. W tej sytuacji inicjowanie przez Gminny Ośrodek Pomocy (...) w M. postępowania o „umieszczenie S. S. w (...) bez jego zgody” było całkowicie zbędne, skoro uczestnik sam wnioskuje o skierowanie do (...). Powyższe uzasadnia wiec oddalenie wniosku.

Kolejna przyczyną nieuwzględnienia żądania wnioskodawcy, było niespełnienie przesłanek określonych w cytowanych wyżej art. 38 i 39 ustawy z 19 sierpnia 1994r. Z opinii sądowo-psychiatrycznej sporządzonej przez biegłą A. R. wynika explicite, że „uczestnik S. S. jest zdolny do samodzielnej egzystencji i aktualnie brak jest podstaw medycznych do umieszczenia go w Domu Pomocy Społecznej bez wyrażenia przez niego zgody”. Zastrzec przy tym należy, że z opinii nie wynika brak podstaw do przyjęcia S. S. do (...), ale brak podstaw do umieszczenia go w (...) wbrew jego woli, a wiec do zastępowania orzeczeniem sądu, decyzji uczestnika o pobycie w (...). Wnioski biegłej korespondują więc, ze stanowiskiem wyrażonym przez S. S. w piśmie z dnia 02.11.2017r., w którym zwraca się on z prośbą o „umieszczenie go w (...)”. W konsekwencji, podstawą oddalenia wniosku (...) w M. były także ustalenia zawarte w opinii psychiatrycznej biegłej A. R..

Mając więc na uwadze powyższą argumentacje, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.