Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie II Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2017 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. S.K.A z siedzibą w W.

przeciwko I. K.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2016 roku (...) sp. z o.o. S. K. A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie w elektronicznym postępowaniu upominawczym od I. K. kwoty 154,49 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a jednocześnie o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu. Na dochodzoną kwotę składały się: kwota 121,12 złotych tytułem należności głównej oraz kwota 33,37 złotych tytułem skapitalizowanych na dzień 26 lipca 2016 roku odsetek od należności głównej.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż niniejsze roszczenie wynika z tytułu niezapłaconej faktury nr (...) z dnia 1 sierpnia 2013 roku, wynikającej z umowy o świadczenie usług multimedialnych, łączącej pozwaną z poprzednikiem prawnym powoda - (...) sp. z o.o. Pozwana nie uregulowała ww. należności i z tego tytułu powstało zadłużenie w kwocie dochodzonej pozwem. W dniu 2 września 2015 roku powód na podstawie umowy przelewu wierzytelności zakupił od pierwotnego wierzyciela ww. należność.

Nakazem zapłaty z dnia 19 października 2016 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin–Zachód w Lublinie uwzględnił żądanie pozwu. Od nakazu zapłaty sprzeciw skutecznie złożyła H. K. – opiekun prawny całkowicie ubezwłasnowolnionej pozwanej. W sprzeciwie podniesiono brak zdolności do czynności prawnych u pozwanej istniejący już w 2013 r. kiedy to miała powstać dochodzona pozwem należność.

Postanowieniem z dnia 8 grudnia 2016 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin–Zachód w Lublinie stwierdzając skuteczne wniesienie sprzeciwu przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

(...) sp. z o.o. S. K. A. z siedzibą w W. okazało się nieuzasadnione i podlegało oddaleniu w całości.

Na wstępie wskazać należy, iż to na powodzie, zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężaru dowodu wyrażoną w art. 6 k.c., spoczywał obowiązek wykazania, że pozwana zobowiązała się zapłacić wynagrodzenie w określonej wysokości, za wykonaną usługę, na podstawie zawartej umowy. Należy w tym miejscu podkreślić, iż obowiązek przedstawienia dowodów, zgodnie z przepisem art. 3 k.p.c. spoczywa na stronach, zaś ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Nie wymagają jednak dowodu – stosownie do przepisu art. 229 k.p.c. - fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości, co do swej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Nadto zgodnie z zasadą kontradyktoryjności, rządzącą procesem cywilnym, rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrywania środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Sąd nie jest również zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). To strona, która domaga się zapłaty pewnej należności na drodze sądowej, winna co do zasady wykazać, iż należność ta – oznaczona co do wysokości, tytułu i daty płatności przysługuje jej od strony pozwanej.

Analizując materiał dowodowy zaoferowany przez stronę powodową, stwierdzić należy, iż powód nie wywiązał się ze spoczywającego na nim obowiązku. Do pozwu nie została bowiem dołączona umowa łącząca pozwaną z poprzednikiem prawnym strony powodowej. Sąd zatem nie jest w stanie ustalić istotnych warunków umowy: okresu, na jaki przedmiotowa umowa została zawarta, a także zakresu świadczonych usług i ceny za usługi, na jakie umówiły się strony. Powyższa okoliczność jest priorytetowa do przesądzenia zasadności pozwu, również w kontekście zdolności do czynności prawnych pozwanej. Jak bowiem wynika z okazanego odpisu postanowienia Sądu Okręgowego w Szczecinie (kopia w aktach sprawy k. 7v.) I. K. została ubezwłasnowolniona już w październiku 2008 roku, a niepełnosprawna jest od 2004 r., kiedy to przeszła udar mózgu (orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 8 i oświadczenia opiekuna prawnego). Aby zatem móc powoływać się na stosunek prawny łączący pozwaną z poprzednikiem powoda koniecznym jest wykazanie, iż pozwana podpisała skutecznie taką umowę. Materiał dowodowy jednak nie dostarczył danych w tym względzie. Brak umowy uniemożliwia osadzenie w czasie takiej ewentualnej czynności i zweryfikowanie, kto rzeczywiście jest stroną umowy, a jeżeli była nią pozwana, to czy w tym czasie posiadała zdolność do podpisania takiej umowy. Zatem, pomimo wystawionej w 2013 r. faktury, którego to faktu opiekun prawny pozwanej nie kwestionował, Sąd nie miał możliwości oceny, czy faktura została wystawiona zgodnie z zawartą umową oraz, czy sama umowa została zawarta pomiędzy podmiotami posiadającymi zdolność do czynności prawnych.

Mając na uwadze powyższe wątpliwości, Sąd nie mógł z całą stanowczością stwierdzić, iż pomiędzy pozwaną, a poprzednikiem powoda zawarta została umowa, z której powód może wywodzić swoje roszczenie. Brak zdolności do czynności prawnych pozwanej już w 2008 r. i brak daty zawarcia umowy (o ile w ogóle była zawarta i to przynajmniej przed datą ubezwłasnowolnienia pozwanej) wywołuje wątpliwości, co do skuteczności takiej umowy. Jeżeli jednak umowa została zawarta skutecznie – Sądowi nie wykazano wysokości dochodzonego pozwem żądania. Podkreślić należy, iż samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności powinno być udowodnione przez stronę, która to twierdzenie zgłasza (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 r., sygn. I PKN 660/00 Wokanda 2002/7-8/44). Opiekun prawny pozwanej nie miał wiedzy ani o umowie, ani o zasadności wystawionej faktury. Tym samym twierdzenia strony powodowej nie zostały przyznane, jako niewymagające dowodzenia.

Wobec powyższego powództwo podlegało oddaleniu.

SSR Marta Karnacewicz