Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Jelenia Góra, dnia 27 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Karolina Krzemińska

Protokolant: Katarzyna Przybylska

po rozpoznaniu w dniu 13-04-2017 w Jeleniej Górze

sprawę z powództwa A. K. prowadzącej działalność gospodarczą po nazwą A. D. z siedzibą w D.

przeciwko A. A. działającej przez (...) S.A. Oddział w Polsce

o zapłatę kwoty 4 207,61 zł.

I.  zasądza od strony pozwanej A. A. działającej przez (...) S.A. Oddział w Polsce na rzecz strony powodowej A. K. prowadzącej działalność gospodarczą po nazwą A. D. z siedzibą w D. kwotę 4 207,61 zł (cztery tysiące dwieście siedem złotych sześćdziesiąt jeden groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13.07.2015 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 1 448,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 1 200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powódka A. K. prowadząca działalność gospodarczą po firmą (...) w D. wystąpiła z powództwem przeciwko A. A. działającej przez (...) S.A. Oddział w Polsce domagając się zasądzenia kwoty 4.270,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13.07.2015r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że w wyniku kolizji drogowej z dnia 17.12.2014r. uszkodzeniu uległ pojazd m-ki V. (...) należący do poszkodowanego M. J.. Odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki tego zdarzenia ponosi pozwane towarzystwo, w którym ubezpieczony był w zakresie OC sprawca szkody. Poszkodowany, który wykorzystywał uszkodzony pojazd w celach prywatnych zawarł z powódką, trudniącą się m.in. wynajmem pojazdów, umowę najmu pojazdu zastępczego na czas likwidacji szkody. Powódka w dacie zawarcia umowy nie dysponowała autem odpowiadającym klasą pojazdowi należącemu do poszkodowanego, dlatego zmuszona była wynająć mu pojazd F. (...) należący do innego segmentu (D) niż auto uszkodzone (C), co jednak nastąpiło za odpowiednią obniżką ceny. Poszkodowany rozpoczął najem w dniu 18.12.2014r., zaś auto zdał w dniu 19.01.2015r. Najem trwał w sumie 32 dni i był to okres adekwatny do dokonania naprawy pojazdu. Z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę vat na kwotę 8.070,01 zł, na którą składały się kwota 7.872 zł brutto z tytułu wynajmu oraz koszty podstawienia i odbioru auta w łącznej wysokości 198 zł. W dniu 19.01.2015r. powódka zawarła z poszkodowanym umowę przelewu wierzytelności. Powódka pismem z dnia 12.06.2015r. zwróciła się do strony pozwanej z żądaniem zapłaty należności z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego, jednak pozwana wypłaciła jej z tego tytułu jedynie kwotę 3.862,40 zł, uznając za niezasadne wynajmowanie auta w pełnym okresie wynikającym z faktury jak również kwestionując koszty podstawienia i odbioru auta w całości oraz obniżając dobową stawkę najmu do kwoty 120,70 zł brutto za dzień. Powódka dochodzi kwoty 4.720,61 zł stanowiącej różnicę między kosztami wynajmu pojazdu zastępczego a kwotą wypłaconą albowiem strona pozwana obowiązana jest naprawić wyrządzoną pozwanemu szkodę w całości. Powódka wskazała ponadto, że stosowane przez nią stawki najmu nie stanowią wyłomu od cen funkcjonujących na rynku (...), zwłaszcza zważywszy na fakt, iż najemca nie musi uiszczać kaucji i nie obowiązuje go limit kilometrów. Z doświadczenia powódki wynika, że oferty wynajmu pojazdów wysuwane przez firmy ubezpieczeniowe są mniej korzystne dla klientów z uwagi na skracanie okresu trwania najmu w oparciu o szacowane terminy naprawy pojazdu nie mające pokrycia w rzeczywistości. Wskazała, że nie można pozbawiać poszkodowanego prawa wyboru podmiotu, z którym zawrze umowę. Roszczenie powódki obejmuje również koszty podstawienia i odbioru auta zastępczego, na które składają się koszty eksploatacyjne podstawienia samochodu (np. paliwo) jak i koszt oddelegowania pracownika do wykonania tej usługi.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o jego oddalenie oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu przyznała, że ponosi odpowiedzialność za skutki przedmiotowej kolizji. Wskazała, że pojazd uszkodzony należał do segmentu C, zaś wynajęty pojazd do segmentu wyższego – D , zaś koszty wynajmu pojazdu lepszego niż uszkodzony wykraczają poza obowiązek przywrócenia stanu sprzed szkody i nie pozostają w adekwatnym związku przyczynowym z przedmiotowym zdarzeniem. Zdaniem pozwanej, twierdzenia powódki o obniżeniu stawki dobowej najmu nie mają potwierdzenia w rzeczywistości, bo obniżenie w/w stawki nie nastąpiło do poziomu choćby średnich stawek stosowanych dla pojazdów klasy C. Ponadto wskazała, że informowała poszkodowanego o możliwościach dotyczących zorganizowania wynajmu pojazdu zastępczego i maksymalnej wysokości akceptowanej przez pozwaną dobowej stawki najmu – 120,70 zł brutto. Skorzystanie przez poszkodowanego z najmu pojazdu zastępczego zorganizowanego przez stronę pozwaną odbyłoby się bez dodatkowych kosztów. Poszkodowany nie skorzystał jednak z tej propozycji wynajmując pojazd za stawkę dobową wynoszącą 246 zł brutto. Strona pozwana zakwestionowała tą stawkę podnosząc, iż jest ona zawyżona w stosunku do stawek wynajmu pojazdów z segmentu C na rynku lokalnym jak i poza nim. Nadto przy tak długim okresie najmu stawka zwykle jest niższa. Z ofert wynajmu pojazdów zastępczych zebranych w rynku (...) wynika, że możliwe było wynajęcie pojazdu w segmencie C za kwotę 90 zł brutto, 122 zł brutto czy 130 zł brutto. Na poszkodowanym ciąży obowiązek minimalizacji szkody, zaś skorzystanie z ofert powódki doprowadziło do zwiększenia rozmiarów szkody. Powódka oferując pojazd zastępczy w systemie tzw. ”bezkosztowym”, tj. w zmiana z cesję roszczeń w stosunku do ubezpieczyciela może pozwolić sobie na zastosowanie dowolnej stawki, bowiem jej klienta nie interesuje wysokość czynszu, skoro nie musi go opłacać z własnych środków, dlatego cena ta powinna być zweryfikowana przez biegłego w kontekście średniego czynszu rynkowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 17.12.2014r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uległ uszkodzeniu pojazd m-ki V. (...) o nr rej. (...) należący do M. J..

Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) S.A. Oddział w Polsce (A. D.).

Poszkodowany zgłosił szkodę ubezpieczycielowi sprawcy kolizji.

okoliczności niesporne

Podczas rozmowy telefonicznej w trakcie której dokonano zgłoszenia szkody konsultantka pozwanego towarzystwa poinformowała zgłaszającego, iż maksymalną stawką dobową za wynajem pojazdu zastępczego akceptowaną przez stronę pozwaną jest 120,70 zł brutto za dzień a w przypadku gdyby poszkodowany nie wynajął pojazdu zastępczego we własnym zakresie powinien skontaktować się z infolinią strony pozwanej.

okoliczności niesporne

a nadto

dowód: - nagranie zgłoszenia szkody – w aktach szkodowych na

płycie CD – k. 76 akt

W dniu 18.12.2014r. poszkodowany zawarł z powódką, prowadzącą działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu pojazdów, umowę najmu pojazdu zastępczego m-ki F. (...) za cenę 200 zł + 23 % vat dziennie.

Poszkodowany zwrócił pojazd zastępczy w dniu 19.01.2015r.

W dniu zwrotu pojazdu powódka wystawiła poszkodowanemu fakturę vat nr (...) na łączną kwotę 8.070,01 zł obejmującą : koszt wynajmu pojazdu przez 32 doby przy przyjęciu stawki dziennej 200 zł netto oraz koszty podstawienia i odbiory samochodu od klienta – 2 x 99 zł brutto.

W dniu wystawienia faktury vat poszkodowany zawarł z powódką umowę przelewu wierzytelności w zakresie zwrotu kosztów wynajmu samochodu zastępczego przysługujących mu w związku z przedmiotową szkodą.

dowody : - wydruk z CEiDG powódki – k. 11 akt

- umowa najmu z dnia 18.12.2014r. –k. 12 akt,

- oświadczenie poszkodowanego – k . 13 akt,

- faktura vat – k. 14 akt

- umowa przelewu wierzytelności z dnia

19.01.2014r. –k. 15 akt

W dniu 12 czerwca 2015r. powódka wezwała stronę pozwaną do zapłaty odszkodowania w kwocie wynikającej z w/w faktury vat.

dowód : - wydruk wiadomości e-maik – k.16 akt

W decyzji z dnia 15.06.2015r. strona pozwana poinformowała powódkę o przyznaniu odszkodowania w wysokości 3.862,40 zł z tytułu zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

W odpowiedzi na wezwanie do zapłaty pozostałej kwoty 4.270,61 zł strona pozwana wskazała, że obniżenie kwoty żądanego odszkodowania wynikało z obniżenia stawki zastosowanej przez powódkę do kwoty 120,70 zł brutto za dzień – zgodnie z informacją udzieloną poszkodowanemu podczas zgłoszenia szkody a nadto z nie uwzględnienia kosztów związanych z podstawieniem i odbiorem pojazdu zastępczego.

okoliczności niesporne

a nadto

dowód: - decyzja z dnia 15.06.2015r. – k. 17-18 akt,

- wezwanie do zapłaty – k. 19-21 akt

- odpowiedź na wezwanie do zapłaty – k. 22 akt

Pojazd marki V. (...) nalży do segmentu pojazdów klasy C zaś pojazd m-ki F. (...) do segmentu pojazdów klasy (...), w której stawki najmu są wyższe.

Jeżeli znany jest okres najmu, to im dłuższy jest ten okres, tym stawka dobowa za najem jest niższa. Dostępne cenniki wypożyczalni pojazdów zastępczych wskazują na stosowanie stawek o wartości zmniejszającej się w miarę wydłużenia się okresu najmu.

Stawki najmu pojazdów zastępczych na przełomie 2014 / 2015r. na rynku wypożyczalni (...) były wyższe w stosunku do aktualnych stawek o ok. 10 %.

Stawki dobowe wynajmu auta w standardzie i klasie odpowiednio C i (...) w (...) wypożyczalniach na przełomie 2014 / 2015r. wynosiły:

- 160 zł brutto / 210 brutto w wypożyczalni (...),

- 184,50 zł brutto / 210 brutto w wypożyczalni (...)

- 156 zł brutto / 203 zł brutto w wypożyczalni (...)

- 90 zł brutto / 120 zł brutto w wypożyczalni (...)

- 110 zł brutto / 120 zł brutto w wypożyczalni (...)

dowody : - opinia biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów

samochodowych inż. T. K. – k. 102-108

akt

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Odpowiedzialność pozwanego za skutki kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd poszkodowanego M. J., znajduje oparcie w treści art. 822§1 kc oraz art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003r., nr 124, poz.1152 ze zm.), zgodnie z którym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

W niniejszej sprawie odpowiedzialność ta nie była sporna.

Legitymacja czynna powódki do wystąpienia z powództwem w niniejszej spraw wynikała natomiast w zawartej z poszkodowanym umowy cesji wierzytelności z dnia 19.01.2015r. i znajdowała tym samym swą podstawę prawną w treści art. 509 §1 kc .

W przedmiotowej sprawie nie była również sporna zasadność wynajmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego oraz jego prawo do żądania zwrotu kosztów tego najmu. Na marginesie należy więc jedynie wskazać, że w judykaturze ugruntowany został już pogląd, zgodnie z którym ”odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego” (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r. (III CZP 5/11 , OSNC 2012/3/28, LEX nr 1011468, Biul.SN 2011/11/5).

Strona pozwana nie zakwestionowała również czasu trwania wynajmu pojazdu zastępczego.

Sporna pozostawała w niniejszej sprawie wysokość kosztu najmu pojazdu zastępczego w związku z zastosowaną przez powódkę stawką dobową najmu (200 zł + vat) oraz kosztami podstawienia i odbioru auta ( 2 x 80,49 zł).

W ocenie Sądu wydatki związane z wynajmem pojazdu zastępczego przez poszkodowanego były ekonomicznie uzasadnione. Nie można bowiem uznać aby były one nadmierne, gdyż nie odbiegały w rażący sposób od stawek stosowanych przez inne wypożyczalnie samochodów.

Odnosząc się do wysokości przyjętej stawki należy wskazać, że już w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r. (III CZP 32/03) wskazał on, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomiczne uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. Zdaniem Sądu Najwyższego poszkodowanemu przysługuje wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu.

Orzeczenie to, na co wyraźnie wskazuje treść jego uzasadnienia, można odnieść także do usługodawców innych usług, z jakich poszkodowany czynem niedozwolonym zmuszony jest w następstwie szkody korzystać np. z usług holowania uszkodzonych pojazdów mechanicznych, czy właśnie wynajmu pojazdu zastępczego. Dlatego, w ocenie Sądu, nie ulega wątpliwości, że poszkodowany może podejmować autonomiczną decyzję w zakresie wyboru podmiotu świadczącego mu usługę wynajmu pojazdu i nie ma obowiązku skorzystania z oferty pozwanego towarzystwa. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny stosowane przez taki podmiot odbiegają (są wyższe, ale oczywiście nie rażąco wyższe) od cen najniższych, czy cen średnich dla określonej kategorii usług na rynku. Przyjęcie cen najniższych, czy arytmetycznie wyliczonych cen przeciętnych dla określenia wysokości przysługującego poszkodowanemu odszkodowania, niezależnie od samej metody ich wyliczania, która może być zróżnicowana, nie kompensowałoby poniesionej przez poszkodowanego szkody, gdyby ceny przyjęte u danego przedsiębiorcy, z których usług poszkodowany korzysta w następstwie szkody w pojeździe, byłoby wyższe od tak przyjętych lub obliczonych cen (por. uzasadnienie uchwały SN z 13.06.2003 r. III CZP 32/03, OSNC 2004/4/51).

Natomiast w wyroku z dnia 25 kwietnia 2002 r. (I CKN 1466/99) Sąd Najwyższy wypowiedział się w kwestii obowiązku współdziałania poszkodowanego z dłużnikiem przy wykonaniu zobowiązania. Sąd stwierdził, iż nie ma on obowiązku poszukiwania sprzedawców oferujących swoje usługi najtaniej. Tylko w przypadku wykazania przez zakład ubezpieczeń nielojalnego postępowania, naruszającego obowiązujące wierzyciela, na podstawie art. 354 k.c., wymogi współpracy z dłużnikiem przy wykonywaniu zobowiązania, można wierzycielowi postawić zarzut powiększenia rozmiarów szkody poprzez wybranie oferty wyższej niż ceny obowiązujące na danym rynku lokalnym i stosowną weryfikację wysokości odszkodowania.

Nawiązując do wskazanej uchwały uznać należało za niezasadny zarzut strony pozwanej, iż nieskorzystanie przez poszkodowanego z zaoferowanej przez stronę pozwaną możliwości najmu pojazdu zastępczego na warunkach proponowanych przez pozwaną i skorzystanie z oferty powódki za stawkę wyższą od akceptowanej przez pozwaną, stanowiło naruszenie ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z ubezpieczycielem wynikającej z art. 354§2 kc i 826§1 kc.

W pierwszej kolejności należy bowiem wskazać, iż strona pozwana nie wykazała aby zorganizowany przez nią najem miał być opłacony w stawce 120,70 zł za dzień ani też na jakich warunkach najem taki miał się odbywać, zarówno co do czasu jego trwania, dodatkowych obowiązków nakładanych na najemcę (kaucja/limity kilometrów, obowiązek osobistego odbioru / zdania pojazdu) jak i sposobu jego rozliczenia (rozliczenie bezgotówkowe czy też zwrot zapłaconej przez poszkodowanego kwoty). Była to zaś okoliczność sporna bowiem powódka już w pozwie podnosiła, iż oferty najmu wysuwane przez firmy ubezpieczeniowe są mniej korzystne dla potencjalnych klientów (k.7 akt).

Z treści informacji udzielonej przez konsultantkę pozwanego towarzystwa podczas zgłoszenia szkody wynikała jedynie wysokość maksymalnej akceptowanej przez pozwaną stawki najmu. W kwestii wynajęcia pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanej odesłała ona zaś poszkodowanego do infolinii.

Pozwana nie wykazała zatem aby jej oferta odnośnie wynajmu pojazdu zastępczego była porównywalna pod względem swej atrakcyjności dla poszkodowanego. Należy bowiem zauważyć, że na wybór przez poszkodowanego oferty najmu nie ma wpływu jedynie stawka najmu (wręcz przeciwnie w przypadku wyboru tzw. bezkosztowej metody rozliczenia ten element oferty nie ma dla poszkodowanego jakiegokolwiek znaczenia). Istotne są zaś pozostałe warunku tego najmu wyżej już przedstawione. W ocenie Sądu jedynie zaś udowodnienie przez stronę pozwaną, iż złożyła ona poszkodowanemu ofertę wynajmu pojazdu na analogicznych warunkach, co oferta powódki co do : braku obowiązku wpłaty kaucji, braku limitu kilometrów i czasie wynajmu ograniczonym przez czas naprawy pojazdu, braku obowiązku osobistego odbioru / zdania auta a jednocześnie oferty tańszej jeśli chodzi o dobowy czynsz najmu, pozwoliłoby na postawienie poszkodowanemu zarzutu powiększenia rozmiarów szkody poprzez naruszenie obowiązków wynikających z treści art. 354§2 kc i 826§1 kc i w konsekwencji uprawniało Sąd do dokonania weryfikacji wysokości odszkodowania w oparciu o stawki średnie rynkowe.

W ocenie Sądu weryfikacja taka byłaby uprawnione również wówczas, gdyby przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż dobowa stawka czynszu najmu stosowana przez powódkę w sposób rażący odbiegała od cen stosowanych na rynku lokalnym. Poprzez cenę rażąco wygórowaną należałby przy tym rozumieć cenę nieuczciwą, zawyżoną w stosunku do ekonomicznej wartości oferowanego świadczenia, która nie byłaby do zaakceptowania w warunkach istnienia konkurencji.

Sąd dostrzega bowiem zagrożenie jakie niesie za sobą praktyka tzw. „bezkosztowego rozliczania” najmu pojazdów zastępczych w postaci wyłączenia działania wolnorynkowego mechanizmu ustalania ceny polegającego na wzajemnym oddziaływaniu popytu i podaży. Rację ma bowiem pełnomocnik strony pozwanej wskazując, iż w przypadku takiego sposobu rozliczenia pomiędzy poszkodowanym a wynajmującym (nie kwestionowanego obecnie przez ubezpieczycieli ani judykaturę), najemca w ogóle nie musi zwracać uwagi na cenę, ponieważ nie jest zobowiązany do jej zapłaty. W ten sposób nie kieruje się przesłankami ekonomicznymi i jest w stanie zaakceptować każdą stawkę wskazaną w umowie najmu. Dlatego też rolą Sądu w przedmiotowej sprawie jest ocena zastosowanej przez powódkę stawki poprzez pryzmat cen analogicznych usług występujących na rynku lokalnym.

Dokonując ustaleń w tym względzie Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego inż. T. K.. Sąd dał wiarę wskazanej opinii biegłego, albowiem jest ona pełna, jasna i logiczna, została sporządzona przez osobę dysponującą odpowiednimi kwalifikacjami zaś wskazane w niej stwierdzenia biegły w sposób przekonujący uzasadnił. Wynikających z niej ustaleń żadna ze stron nie zakwestionowała.

Biegły przedstawił w swej opinii stawki czynszu najmu z 5 wypożyczalni funkcjonujących na rynku (...). Należało przy tym dokonać oceny jedynie stawek pojazdów należących do segmentu C albowiem do takiego segmentu należał pojazd uszkodzony, co nie było sporne. Wprawdzie pojazd wynajęty przez powódkę należał do segmentu wyższego (D), jednak powódka podnosiła, iż okoliczność ta nie miała wpływu na ustalenie ceny jego najmu. Nie dysponując bowiem pojazdem klasy niższej zaoferowała on bowiem poszkodowanemu sporny pojazd zgodnie ze stawką obowiązującą dla pojazdów z segmentu C.

Wysokość stawek wskazanych w opinii w kwotach brutto dla segmentu C wynosiła: 160 zł, 184,5 zł (biegły omyłkowo wskazał w rubryce dla stawki brutto kwotę 150 zł a więc netto), 156 zł, 90 zł, 110 zł. Mediana wyciągnięta ze wskazanych cen wynosiła więc 156 zł. W ocenie Sądu z metodologicznego punktu widzenia zastosowanie mediany było bowiem bardziej uprawnione od zastosowania średniej arytmetycznej. Z powyższego wynika, że stawka zastosowana przez powódkę była o 57% wyższa od średniej stawki rynkowej stosowanej na rynku (...). Była to więc niewątpliwie stawka wyższa, ale jednocześnie taka różnica w wysokości nie pozwala na przyjęcie, iż stawka ta była rażąco zawyżona w stosunku do cen obowiązujących na rynku lokalnym. Wniosek ten jest uprawnionym tym bardziej, iż oferty zebrane przez biegłego z rynku wypożyczalni lokalnych nie zawierały dalszych danych co do pozostałych warunków najmu np. co do obowiązywania limitu kilometrów bądź obowiązku wpłaty kaucji, które to elementy mają również wpływ na wysokość stawki (poprzez jej obniżenie) stanowiąc jednak dodatkową niedogodność dla poszkodowanego, której ekwiwalentem jest właśnie obniżenie tej stawki. Niespornym było zaś, iż umowa zawarta z powódką takich dodatkowych ograniczeń nie zawierała.

Dlatego też należało uznać, iż stawka czynszu najmu ustalona przez powódkę rażąco nie odbiegała od stawek rynkowych i jako taka powinna być przez ubezpieczyciela zaakceptowana w całości.

Za zasadne w okolicznościach przedmiotowej prawy sąd uznał również żądanie w zakresie zwrotu kosztów podstawienia i odbioru pojazdu w kwocie 2 x 99 zł .

W ocenie Sądu koszty podstawienia i odbioru auta od poszkodowanego pozostają w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą rozumianym zgodnie z treścią art. 361 § 1 kc. Koszty te nie powstałyby bowiem gdyby nie doszło do przedmiotowej kolizji. Skoro poszkodowany na skutek kolizji nie miał możliwości skorzystania z własnego pojazdu, to mógł albo skorzystać z oferty wypożyczalni w zakresie podstawienia samochodu, albo też ponieść wydatki związane z dojazdem do wypożyczalni np. poprzez wynajęcie taksówki, której koszt nie odbiegałby w istotny sposób od kosztu usługi oferowanej przez powódkę. W każdym przypadku poszkodowany zmuszony był do poniesienia dodatkowych kosztów oprócz kosztów wynajmu samego pojazdu. Ten dodatkowy koszt niewątpliwie stanowił więc szkodę majątkową będącą bezpośrednim skutkiem zdarzenia - kolizji za którą pozwana ponosi odpowiedzialność z tytułu zawartej umowy OC sprawcy kolizji. Analogiczna sytuacja miała miejsce przy odbiorze pojazdu zastępczego od poszkodowanego.

Skoro więc powódka wykazała w pozwie zarówno wysokości jak i zasadności poniesienia kosztów podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego, roszczenie w tym zakresie znajdowało uzasadnienie w treści art. 361§1 kc i należało je uwzględnić.

Mając powyższe względy na uwadze zasądzono na rzecz powódki kwotę 4.207,61 zł stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą wynikającą z faktury vat nr (...)r - 8.070,01 zł a kwotą wypłaconą dobrowolnie przez stronę pozwaną na etapie likwidacji szkody, tj. 3.862,40 zł.

O odsetkach ustawowych od zasądzonego świadczenia orzeczono na podstawie art. 481§ 1 i 2 kc w zw. z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (...).

Z dokumentów dołączonych do pozwu wynika, że faktura vat nr (...)r z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego wpłynęła do pozwanej w dniu 12.06.2015r. wraz z wiadomością e-mail z tej daty (k. 16 akt). Strona pozwana obowiązana była więc dokonać zapłaty odszkodowania w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia tego roszczenia. Świadczenie stało się wymagalne z dniem 13.07.2015r. i od tego dnia należne były odsetki za opóźnienie w jego zapłacie.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98§1 i 3 kpc (punkt II wyroku).

Na koszty poniesione przez powódkę składały się: opłata od pozwu w wysokości 214 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 2 x 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1.200 zł obliczone stosownie do ustalonej na podstawie § 7 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm. ) w brzmieniu obowiązującym do dnia 27.10.2016 r.