Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Joanna Herman

Protokolant: st. sekr. sąd. Aneta Sawlewicz-Szydlik

Przy udziale Asesora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Anny Szelugi - Skłodowskiej

po rozpoznaniu dnia 12 października 2017 roku i 16 listopada 2017r. na rozprawie sprawy:

Z. J., syna W. i C. z d. K., urodz. (...) w msc. J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 8 kwietnia 2017 roku w miejscowości T., gm. D., woj. (...)- (...), prowadził w ruchu lądowym samochód marki V. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości posiadając 0,57 mg/l, 0,59 mg/l i 0,68 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu oraz nie zastosował się do decyzji administracyjnej Starosty (...) z dnia 27.04.2016 roku, nr (...)o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami oznaczonymi kat. B z uwagi na istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami,

tj. o czyn z art. 178 a § 1 kk w zb. z art. 180 a kk w zw. z art. 11 § 2 kk

I.  oskarżonego Z. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 178a § 1 kk w zb. z art. 180a kk w zw. z art. 11 § 2 kk, opierając wymiar kary o art. 178a § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk (w brzmieniu przepisów obowiązującym w dacie czynu) w zw. z art. 4 § 1 kk skazuje go na karę grzywny w wysokości 120 (stu dwudziestu ) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10,00 (dziesięciu) zł;

II.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk (w brzmieniu przepisów obowiązującym w dacie czynu) w zw. z art. 4 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny zalicza okres zatrzymania w sprawie od dnia 08 kwietnia 2017 roku godz. 17:40 do dnia 09 kwietnia 2017 roku godz. 11:05 uznając, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

III.  na podstawie art. 42 § 2 kk (w brzmieniu przepisów obowiązującym w dacie czynu) w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia w ruchu lądowym wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat;

IV.  na podstawie art. 43a § 2 kk (w brzmieniu przepisów obowiązującym w dacie czynu) w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięciu tysięcy) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

V.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w części tj. za wyjątkiem opłaty w kwocie 120,00 zł.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. J. zamieszkuje w miejscowości T.. Utrzymuje się z pracy we własnym gospodarstwie rolnym, uzyskując miesięcznie dochody w wysokości około 1000 – 1800 zł. Ma on 170 cm wzrostu, waży około 100 kg, ma włosy w kolorze blond.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 97 – 97v.)

W dniu 18 kwietnia 2017r. Z. J. wraz ze znajomym D. P. i partnerem córki A. T. grodzili posesję w T.. W czasie pracy Z. J. spożywał alkohol w postaci piwa. Następnie, w godzinach popołudniowych wymienieni wraz z córką Z. J. S. J. odwieźli D. P. samochodem marki V. (...) do domu i pojechali do Targowa do obrządku bydła. Po zakończeniu tych prac wymienieni udali się do domu w T.. Samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) kierował wówczas Z. J., ubrany w zieloną bluzę z polaru oraz czapkę bejsbolówkę. W miejscowości T. jadący z przeciwnej strony radiowozem oznakowanym F. (...) funkcjonariusze policji M. M. i K. R., prowadzący w tym dniu działania związane z kontrolą trzeźwości uczestników ruchu drogowego, zwrócili uwagę na kierującego samochodem marki V. (...) mężczyznę o zaczerwienionej twarzy i postanowili zatrzymać go celem przeprowadzenia kontroli trzeźwości. Po wyminięciu wymienionego auta, kierujący radiowozem M. M. zawrócił i udał się za samochodem marki V. (...). Widząc to Z. J. wyraźnie przyspieszył, a następnie, po chwili wjechał w bramę swojej posesji, wysiadł z samochodu drzwiami od strony kierowcy i udał się do domu, a tam za przeszklonymi drzwiami zdjął polarową bluzę i czapkę. Pasażerowie auta B. J., S. J. i A. T. wysiedli drzwiami od strony pasażera.

(dowody: zeznania świadków: M. M. k. 98v. – 99, 44 - 45, K. R. k. 98 – 98v., 53 - 54, częściowo D. P. k. 99v., 34 – 35), protokół oględzin osoby k. 63 – 64, dokumentacja fotograficzna k. 65 - 71)

W momencie zdarzenia Z. J. miał kolejno 0,57, 0,59 i 0,68 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

(dowody: protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektrycznym k. 2 i 3)

W dniu 27 kwietnia 2016r. Starosta (...) wydał decyzję o cofnięciu Z. J. uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B z uwagi na przeciwwskazania zdrowotne wymienionego do kierowania pojazdami.

(dowody: pismo o sygn. (...)k. 47, kserokopia orzeczenia lekarskiego k. 74, kserokopia decyzji k. 50 - 51)

Oskarżony Z. J. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jak wyjaśnił, w dniu zdarzenia faktycznie spożywał alkohol w postaci piwa, jednak nie kierował samochodem, wiedział bowiem, że nie ma uprawnień do kierowania pojazdami. Oskarżony wskazał, że w dniu zdarzenia samochodem marki V. (...) kierowała jego żona B. J., on sam zaś w aucie siedział obok niej jako pasażer. Dodatkowo oskarżony podkreślił, że zielony polar i czapka z daszkiem rzeczywiście należą do niego, niemniej jednak w dniu zdarzenia dał tę odzież B. J., która skarżyła się, że jest jej zimno, on sam zaś pozostał w spodniach i bluzie dresowej koloru granatowego. Nadmienił, że po przyjeździe na posesję wysiadł on z samochodu od strony pasażera.

(wyjaśnienia oskarżonego k. 11 – 12, 77, 97 – 97v.)

Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy przekonuje, że nie sposób dać wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której nie przyznaje się on do popełnienia zarzucanego czynu.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że, jak wynika z zeznań świadka M. M. kierującego radiowozem policji, widząc nadjeżdżający z przeciwnej strony samochód marki V. (...) od razu zwrócił uwagę na zaczerwienioną twarz mężczyzny kierującego autem, w związku z czym postanowił, zgodnie z prowadzoną w tym dniu akcją trzeźwości, skontrolować kierowcę auta. Jak podkreślił przy tym świadek M. M., jadąc samochodem o podobnych gabarytach jak jadący z przeciwnej strony V. (...), mijając się z nim na wąskiej drodze, jadąc z niedużą prędkością, przez boczną szybę widział obok bezpośrednio z odległości około 1 metra twarz kierowcy tego auta. Świadek ten nie miał żadnych wątpliwości co do tego, że za kierownicą mijanego samochodu siedział oskarżony, którego twarz, podobnie jak ubiór zapamiętał. Zeznania wymienionego świadka korespondują z relacją świadka K. R., który wskazał, że nadjeżdżając z przeciwnej strony od razu z M. M. dostrzegli samochód, w którym w przedniej części siedziało kilka osób, kierującym autem zaś był mężczyzna krępej budowy ciała, zaczerwieniony na twarzy. Świadek ten w sposób stanowczy i jednoznaczny wskazał na rozprawie, że to oskarżony kierował samochodem marki V. (...), widział bowiem jego twarz za kierownicą auta i zapamiętał go. Świadek nadto bez jakichkolwiek wątpliwości wykluczył, by pojazdem kierować mogła kobieta. Zeznania świadków K. R. i M. M. w powyższym zakresie pozostają spójne, uzupełniają się wzajemnie i nie budzą jakichkolwiek zastrzeżeń co do ich zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Świadkowie ci zapamiętali nie tylko ubiór kierującego, opisując dokładnie tak bluzę polarową, jak i czapkę z daszkiem, która miał na głowie, ale również zapamiętali fakt, że twarz kierującego mężczyzny krępej budowy ciała była zaczerwieniona. Jak podkreślił przy tym M. M., ani w radiowozie ani w aucie oskarżonego szyby nie były przyciemniane i nic nie utrudniało dostrzeżenia twarzy kierowcy. Wskazuje to w sposób jednoznaczny, że podczas mijania się z samochodem oskarżonego świadkowie widzieli dokładnie twarz kierującego.

Zwrócić też należy uwagę na fakt, że, jak wskazali K. R. i M. M., nie znali oni wcześniej oskarżonego, nie mieli z nim żadnych zatargów, a dopiero na K., jak podkreślił M. M., już po zatrzymaniu oskarżonego uzyskał on informację, że oskarżony był wcześniej karany za kierowanie autem w stanie nietrzeźwości. Nie sposób zatem podzielić stawianej przez oskarżonego tezy, że świadkowie M. M. i K. R. specjalnie, kierując się złą wolą, z uwagi na wcześniejsze interwencje z jego udziałem pomawiają go bezpodstawnie.

Jak wynika przy tym z zeznań świadków K. R. i M. M., gdy tylko zawrócili radiowozem celem udania się za samochodem V. (...), zatrzymania kierującego i przeprowadzenia kontroli jego trzeźwości, samochód ten wyraźnie przyspieszył chcąc jak najszybciej się oddalić, pozostawał jednak cały czas w zasięgu ich wzroku aż do wjazdu w swoja posesję. Jak zeznał przy tym na rozprawie świadek M. M., który dokładniej i lepiej niż K. R. pamiętał okoliczności zdarzenia, widział w linii prostej dojeżdżając do posesji, jak drzwiami od strony kierowcy wysiada oskarżony, od strony pasażera zaś wysiadają pozostali pasażerowie. Co więcej, jak podkreślił M. M., widział on oskarżonego, który po opuszczeniu samochodu udał się do wnętrza domu i za przeszklonymi drzwiami wejściowymi zdejmował właśnie polarową zieloną kurtkę i czapkę bejsbolówkę.

Zeznania świadków M. M. i K. R. w ocenie sądu dodatkowo znajdują potwierdzenie w treści protokołu oględzin oskarżonego i B. J. oraz dokumentacji fotograficznej znajdującej się w aktach sprawy. Jak wynika z tych dokumentów oskarżony jest osobą krępej budowy ciała – sam wskazał, że waży około 100 kg, B. J. zaś, mająca 164 cm wzrostu i ważąca 60 kg jest kobietą szczupłą i drobnej postury. Nawet po założeniu odzieży wierzchniej i czapki z daszkiem nie sposób, zdaniem sądu pomylić twarzy i postury oskarżonego z twarzą i sylwetką B. J..

W świetle powyższych, wzajemnie uzupełniających się dowodów brak jest zdaniem sądu podstaw do uznania za zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków B. J., S. J., A. T. i D. P. w części, w której kategorycznie wskazują, że samochodem marki V. (...) nie kierował oskarżony, lecz jego żona. Świadkowie B. J., S. J. i A. T. jako osoby bliskie oskarżonemu niewątpliwie zainteresowane są wynikiem postepowania w niniejszej sprawie dążąc do uwolnienia oskarżonego od odpowiedzialności karnej. Zeznania wymienionych świadków, w których wskazują, że Z. J. podczas grodzenia posesji na prośbę B. J. oddał jej swoją bluzę polarową i czapkę z daszkiem, w której to odzieży ona kierowała następnie autem pozostają w wyraźnej sprzeczności z zeznaniami obiektywnych świadków w sprawie M. M. i K. R., którzy nie tylko rozpoznali oskarżonego jako kierującego samochodem V. (...), ale również widzieli jak po opuszczeniu auta w domu to on zdejmował z siebie właśnie zieloną, polarową bluzę i czapkę z daszkiem. Na marginesie jedynie zaznaczyć należy, że jak wskazał świadek D. P., w czasie grodzenia posesji i następnie, gdy był odwożony do domu, zarówno B. J., jak i Z. J. mieli na głowach czapki, co również pozostaje w sprzeczności z wersją zdarzeń prezentowaną przez oskarżonego i członków jego rodziny.

W ocenie sądu, również świadek M. K. wskazująca, że widziała w czasie zdarzenia swoją siostrę B. J. kierującą samochodem i siedzącego obok niej Z. J. nie zasługują na wiarę. Świadek ta, spowinowacona z oskarżonym, mimo deklarowanej niechęci do oskarżonego przyznała, że to wraz z nim i jego żoną, przez nich przywieziona, przyjechała na rozprawę celem złożenia zeznań, niewątpliwie nie może zostać uznana za obiektywnego, bezstronnego świadka. W świetle zaś protokołu oględzin oskarżonego i B. J. oraz dokumentacji fotograficznej trudno podzielić wyrażone przez nią stanowisko, że żona oskarżonego jest do niego podobna na tyle, że można ich pomylić.

Nie budzi również wątpliwości fakt pozostawania oskarżonego w stanie nietrzeźwości w czasie zdarzenia, nie tylko w świetle protokołów z przebiegu badania stanu trzeźwości Z. J., ale również w świetle wyjaśnień oskarżonego, w których przyznał, że przed zdarzeniem spożywał alkohol w postaci piwa. Podobnie, w świetle dokumentów nadesłanych przez Starostwo Powiatowe w S. nie budzi wątpliwości fakt, że oskarżony kierował samochodem V. (...) mimo wydania w dniu 27 kwietnia 2016r. decyzji administracyjnej o cofnięciu mu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii B z uwagi na istnienie przeciwwskazań zdrowotnych, decyzja zaś powyższa doręczona została bezpośrednio do rąk oskarżonego (k. 51).

W tym stanie rzeczy, wina oskarżonego wykazana została przeprowadzonymi na rozprawie dowodami i polega na tym, że w dniu 8 kwietnia 2017 roku w miejscowości T., gm. D., woj. (...)- (...), w ruchu lądowym prowadził samochód marki V. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości posiadając 0,57, 0,59, 0,68 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu nie stosując się przy tym do decyzji administracyjnej Starosty (...) z dnia 27.04.2016r. o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kat. B z uwagi na istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, czym wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk w zb. z art. 180a kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Sąd w niniejszej sprawie zastosował z mocy art. 4 § 1 kk przepisy obowiązujące w dacie czynu popełnione przez oskarżonego jako względniejsze mając na uwadze fakt, iż przepisy kodeksu karnego obowiązujące w dacie orzekania przewidują obligatoryjne orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów również w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 180a kk.

Wymierzając oskarżonemu karę uwzględnić należało stosunkowo wysoki stopień nietrzeźwości oskarżonego, u którego stwierdzono 0,57, 0,58, 0, 68 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu. Nie bez znaczenia pozostaje też okoliczność, że kierując w takim stanie oskarżony stwarzał duże zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tym bardziej, że przewoził w aucie kilkoro pasażerów. Co więcej uwzględnić też należy fakt, że swoim zachowaniem wyczerpał on znamiona dwóch przepisów kierując autem nie tylko w stanie nietrzeźwości, ale również mimo cofniętego uprawnienia do kierowania pojazdami kat. B z uwagi na przeciwwskazania zdrowotne.

Jako okoliczność łagodzącą uwzględnić natomiast należy fakt dotychczasowej niekaralności oskarżonego (k. 42), wcześniejsze bowiem skazania, w tym w sprawie II K 161/11 uległy zatarciu.

W tym stanie rzeczy, zdaniem sądu, uwzględniając wszystkie powyższe okoliczności, a także uwzględniając fakt, iż oskarżony posiada własne źródło dochodów z prowadzonego gospodarstwa rolnego uzasadnione jest wymierzenie mu kary grzywny, najłagodniejszej z przewidzianych przez ustawodawcę, a jednocześnie wystarczająco dolegliwej, by oskarżony w realny sposób odczuł konsekwencje popełnionego przestępstwa. Kata ta, zdaniem sądu pozostaje nadto adekwatna do stopnia winy i dużej szkodliwości społecznej czynu, którego dopuścił się oskarżony.

Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na minimalny, przewidziany w ustawie okres czasu będzie w ocenie sądu wystarczające dla osiągnięcia pozytywnych skutków represyjnych i wychowawczych. Mając zaś na uwadze treść zaświadczenia lekarskiego (k. 74) uzasadnione, w ocenie sądu pozostaje orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia w ruchu lądowym wszelkich pojazdów mechanicznych

Obligatoryjne z mocy art. 43a § 2 kk jest orzeczenie wobec oskarżonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, przy czym świadczenie to orzeczone zostało w wysokości minimalnej określonej przez ustawodawcę. W sposób wystarczający, a jednocześnie dotkliwy dodatkowo uświadomi ono oskarżonemu konsekwencje naruszania przepisów prawa.

Na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny sąd zaliczył okres jego zatrzymania w niniejszej sprawie od dnia 8 kwietnia 2017r. godz. 17.40 do dnia 9 kwietnia 2017r., godz. 11.05.

Sytuacja materialna oskarżonego posiadającego wprawdzie źródło dochodów w powiązaniu jednak z wysokością obligatoryjnie orzeczonego świadczenia pieniężnego uzasadnia częściowe zwolnienie Z. J. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych tj. za wyjątkiem opłaty w kwocie 120 zł.