Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący : SSR Marek Wójcik

Ławnicy: Bogumiła Gajdosz, Ludwik Nowak

Protokolant: st. sekr. sąd. Krystyna Olekszyk - Stobierska

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2016 r. w Nowym Sączu

na rozprawie

sprawy z powództwa P. G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o przywrócenie do pracy

I. Oddala powództwo;

II. Zasadza od powoda P. G. na rzecz stronie pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt IV P 95/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 października 2016 roku

P. G. w pozwie wniesionym do tut. Sądu w dniu 30 maja 2016 r. domagał się przywrócenia do pracy u pozwanego pracodawcy (...) S.A. w W..

W uzasadnieniu powód zarzucił, że wskazana mu przyczyna wypowiedzenia jest niewiarygodna gdyż opuszczenie stanowiska pracy trwało kilka minut i nie spowodowało zagrożenia bezpieczeństwa chronionego obiektu.

W odpowiedzi na pozew (k. 11-14) strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu wskazano, iż okoliczności podane w piśmie rozwiązującym umowę o pracę są prawdziwe i obiektywne. Ponadto przyczyna rozwiązania stosunku pracy była wystarczająca dla wypowiedzenia umowy o pracę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód P. G. był zatrudniony u strony pozwanej (...) S.A. w W. od 30 stycznia 2001 roku. Powód wykonywał pracę na stanowisku dowódcy zmiany w jednostce organizacyjnej o nazwie P. (...) Ochrona Region Operacyjny w K. Sekcja Ochrony w N.. Do obowiązków powoda należała organizacja pracy podległych pracowników zgodnie z dokumentacją ochronną, nadzór nad sposobem wykonywania zadań przez podległych pracowników, nadzór nad ilościową obsadą, terminem realizacji ochrony zgodnie z planami ochrony, tabelkami kursowymi oraz umowami, prawidłowa gospodarka bronią i amunicją służbową przekazywaną do realizacji zadań, w tym przechowywanie i ewidencjonowanie, wydawanie i przyjmowanie broni oraz amunicji, zgłaszanie przełożonemu przypadków uszkodzeń i braków oraz prowadzenie dokumentacji w tym zakresie.

Powód objęty był równoważnym systemem czasu pracy. Zgodnie z harmonogramem czasu pracy w dniu 8.03.2016 r. powód winien świadczyć pracę w godzinach od 7.30 do 19.30.

Wynagrodzenie zasadnicze powoda wynosiło 3477,09 zł brutto miesięcznie.

(bezsporne: akta osobowe, zaświadczenie k. 55)

W dniu 8.03.2016 r. powód rozpoczął pracę o godzinie 7.30, przejmując służbę od D. G.. Miał zakończyć służbę o 19.30 przekazując służbę kolejnemu zmiennikowi S. D.. Wbrew obowiązkowi powód nie czekając na zmiennika opuścił stanowisko pracy około godzinny 18.44. Powód pozostawił klucze od magazynu broni w szufladzie biurka w pomieszczeniu dowódcy zmiany, samo pomieszczenie pozostawiając otwarte. O wcześniejszym opuszczeniu stanowiska powód nie poinformował swojego bezpośredniego przełożonego pomimo, że istniała taka możliwość. O samowolnym opuszczeniu stanowiska pracy przez powoda jego bezpośredni przełożony dowiedział się przez przypadek.

W trakcie czynności wyjaśniających przeprowadzonych przez pracodawcę w sprawie w/w opuszczenia stanowiska pracy, powód wprowadzał pracodawcę w błąd w zakresie okoliczności tego zdarzenia. Między innymi powód twierdził, że jedynie na kilka minut opuścił stanowisko pracy.

(dowód: zeznania świadków: S. B. k. 87-88, W. S. k. 88, S. S. k. 89)

W dniu 23 maja 2016 r. powód otrzymał pismo informujące o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy, pracodawca wskazał utratę zaufania do powoda.

Powodem utraty zaufania były zdaniem pracodawcy okoliczności w szczególności takie jak: opuszczenie posterunku przed zakończeniem pracy w tym dniu, bez poinformowania bezpośredniego przełożonego, pozostawienie kluczy od magazynu broni w szufladzie biurka otwartego pomieszczenia, poświadczenie nieprawdy w wyjaśnieniu z dnia 10 marca 2016 r.

/bezsporne – akta osobowe /

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się przede wszystkim na dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy, których prawdziwości i mocy dowodowej żadna ze stron nie kwestionowała.

W pełni wiarygodne były dla Sądu zeznania świadków S. B., W. S. i S. S.. Zeznania te są logiczne i nie zawierają sprzeczności. Zeznania te znajdują potwierdzenie w dokumentach oraz nagraniu z monitoringu.

Powód na rozprawie złożył wiarygodne zeznania odnośnie okoliczności faktycznych. Przyznał, że nie próbował dzwonić do przełożonego oraz, że opuścił stanowisko pracy około 18.45. Zeznania powoda na okoliczność, że magazyn broni pomimo opuszczenia przez niego stanowiska pracy był nadal bezpieczny, stanowią jedynie wyraz subiektywnego przekonania powoda i nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 45 § 1 k.p. pracownik, który uważa, że wypowiedzenie mu umowy o pracę na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu tych umów, może domagać się przed sądem pracy orzeczenia o bezskuteczności wypowiedzenia, lub gdy umowa uległa już rozwiązaniu może żądać przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach.

Możliwość żądania uznania wypowiedzenia za nieuzasadnione jest wyrazem szczególnej ochrony trwałości stosunku pracy nawiązanego na podstawie umowy na czas nieokreślony. Aby umożliwić sądowi pracy kontrolę w tym zakresie na pracodawcę, zgodnie z art. 30 § 4 k.p. nałożony został obowiązek podania w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy przyczyny uzasadniającej takie oświadczenie woli. Przy czym przyczyna wskazana przez pracodawcę musi być prawdziwa, rzeczywista, konkretna, podanie bowiem przyczyny pozornej jest równoznaczne z jej brakiem, co sprawia, że rozwiązanie umowy jest bezzasadne. Podana przez pracodawcę przyczyna nie może być ponadto zbyt ogólna, uniemożliwiłoby to bowiem kontrolę zasadności wypowiedzenia. Ocena zaś, czy przyczyna lub przyczyny wypowiedzenia umowy były wystarczające do dokonania tej czynności powierzona została sądowi pracy.

W niniejszej sprawie zdaniem sądu nie budzi wątpliwości, że przyczyna wskazana w wypowiedzeniu jest konkretna a zdarzenia powodujące utratę zaufania, opisane w wypowiedzeniu miały miejsce. Zdaniem Sądu przyczyna ta jest również w pełni uzasadniona.

Należy w pełni zgodzić się ze stanowiskiem strony pozwanej, że zachowanie powoda mogło obiektywnie spowodować utratę zaufania w stosunku do niego.

Nie jest istotne czy powód oceniał, że obiekt jest nadal wystarczająco chroniony pomimo opuszczenia stanowiska pracy. Istotne jest, że swoim zachowaniem całkowicie utracił zaufanie przełożonych, także poprzez wprowadzenie ich w błąd co do okoliczności zdarzenia, w trakcie czynności wyjaśniających. Taka nierzetelność dowódcy zmiany niewątpliwie wpływała na utratę zaufania.

Pracodawca musi mieć pełne, zaufanie do pracownika ochraniającego magazyn z bronią, tym bardziej, że powód był dowódcą zmiany. Zdaniem sądu jest oczywistym, że okoliczności te całkowicie podważyły zaufanie pracodawcy do powoda.

Z utrwalonego już orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, że pracodawcy bez wątpienia przysługuje prawo doboru pracowników w sposób zapewniający najlepsze wykonywania zadań. W szczególności pracodawca może wypowiedzieć umowę o pracę jeżeli przewiduje, że zatrudnienie innego pracownika pozwoli mu na osiąganie lepszych efektów pracy.

Ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę w ramach art. 45 k.p. powinna być dokonywana z uwzględnieniem słusznych interesów pracodawcy oraz przymiotów pracownika związanych ze stosunkiem pracy. W stosunku do pracowników na stanowiskach samodzielnych, przyczynę wypowiedzenia mogą stanowić również okoliczności niezależne od pracownika, jeżeli przemawia za tym uzasadniony interes pracodawcy. Pracodawca może zatem zasadnie wypowiedzieć umowę o pracę pracownikowi na stanowisku samodzielnym, jeżeli przemawia za tym dobro pracodawcy wyrażające się w konieczności zabezpieczenia wykonania zadań, a wypowiedzenie takie należy uznać za skuteczne, jeżeli jest podyktowane obiektywnie uzasadnionym dążeniem pracodawcy do zapewnienia lepszej realizacji stojących przed nim zadań (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 września 1976 r., I PRN 59/76, OSPiKA 1978 z. 2, poz. 18 z glosą J. Brola).

W niniejszej sprawie strona pozwana uznała, że powód nie daje rękojmi wypełniania swoich zadania należycie, utraciła do niego zaufanie.

Wymieniona w piśmie z dnia 27 maja 2014 r. przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę była więc konkretna, rzeczywista i w zupełności wystarczająca dla wypowiedzenia tej umowy.

W ocenie sądu strona pozwana wypowiadając umowę o pracę nie naruszyła również przepisów prawa, ani zasad współżycia społecznego.

Wobec powyższego Sąd oddalił powództwo na zasadzie powołanych wyżej przepisów.

Kosztami postępowania obciążono powoda na zasadzie art. 98 k.p.c.

Z: 1. (...)

2. (...)