Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu Wydział V Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Kędzia

Protokolant: Małgorzata Wywijas

po rozpoznaniu w dniu 07 września 2017 roku w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. W..

przeciwko: M. L.

o zapłatę

orzeka:

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.217,00 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Krzysztof Kędzia

Sygn. akt V GC 1600/16

UZASADNIENIE

Pełnomocnik powód (...) sp. z o.o. w O. W.. złożył w dniu 21.07.2016 r. pozew przeciwko M. L. o zapłatę kwoty 4.934,07 zł. z ustawowymi odsetkami od kwot szczegółowo w pozwie wskazanych. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu według norm przypisanych.

W uzasadnieniu pozwu podano, że powódka nabyła od A. L. wierzytelność w spornej kwocie względem pozwanej, która wynika z dołączonych do pozwu faktur. Dodatkowo powód domaga się rekompensat z tytułu opóźnienia w spełnieniu świadczenia, wynikających z transakcji handlowych.

Sąd Rejonowy w Kaliszu wydał w dniu 08.08.2016 roku nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem pozwu.

Pełnomocnik pozwanej złożył w ustawowym terminie sprzeciw od tego nakazu zapłaty z wnioskiem o oddalenie powództwa. Ponadto wniósł o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

Zarzucono, że cedentka nie wywiązała się z umowy, która zawarła z pozwaną.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwana poszukiwała firmy, która pomogłaby w uzyskaniu certyfikatów niezbędnych przy produkcji opakowań do żywności. Skontaktowano się z A. L., gdyż w ramach działalności gospodarczej pomaga uzyskiwać firmom tego rodzaju certyfikaty.

W dniu 10.10.2014 roku A. L., jako wykonawca, zawarła z pozwaną umowę, której przedmiotem było wykonanie usługi polegającej na wdrożeniu systemu opartego na standardzie B. R.. 4 , a także przygotowanie i udział w certyfikacji. Wykonanie usługi miało nastąpić do dnia 31.03.2015 roku w siedzibie pozwanej. Strony uzgodniły wynagrodzenie dla A. L. w kwocie 7.200,00 zł. netto, płatne jednorazowo w terminie 10 dni od wystawienia faktury VAT. Umowa nie przewidywała wykonania usługi etapami. Przygotowanie i udział w certyfikacji systemu obejmowało także przeprowadzenie szkolenie pracowników pozwanej.

Dowód: umowa k. 21-22, zeznania świadka W. L. płyta DVD k. 134, częściowo zeznania świadka A. L. płyta DVD k. 176.

W trakcie wykonywania prac A. L. wystawiła pozwanej fakturę, chociaż tego nie przewidywała umowa. Poinformowano pozwaną, że jest to zaliczka. Zamawiająca wypłaciła kwotę wynikającą z tej faktury, traktując to jako zaliczkę na poczet wynagrodzenia.

Dowód: zeznania świadka W. L. płyta DVD k. 134.

Następnie wykonawczyni wystawiła pozwanej następujące faktury:

- w dniu 28.11.2014 roku nr (...) na kwotę 1.476,00 zł. płatną do dnia 08.12.2014 roku – za wykonanie drugiego etapu,

- w dniu 30.12.2014 roku nr (...) na kwotę 1.476,00 zł. płatną do dnia 09.01.2015 roku – za wykonanie trzeciego etapu,

- w dniu 30.01.2015 roku nr (...) na kwotę 1.476,00 zł. płatną do dnia 09.02.2015 roku – za wykonanie czwartego etapu.

Pozwana przyjęła te faktury, ale stwierdziła, że są wystawione bezzasadnie, gdyż przedmiot umowy nie został wykonany, a umowa nie przewidywała etapów. Podpis na fakturze nie oznaczał akceptacji, gdyż dopiero w księgowości ustalają, czy faktura jest wystawiona zasadnie. Faktury te zostały zwrócone A. L..

Dowód: faktury k. 17-19.

Projekt nie został przez A. L. zakończony, gdyż uznała, że uwagi na brak współpracy z pozwaną, dalsze wykonywanie umowy nie ma sensu. Z tym nie zgadzał się syn pozwanej, który uważał, że brak wykonania umowy obciąża wykonawcę, ponieważ nie może poradzić sobie z przedmiotem umowy.

Dowód: pismo elektroniczne k. 39, zeznania świadka W. L. płyta DVD k. 134, częściowo zeznania świadka A. L. płyta DVD k. 176.

W dniu 23.06.2016A. L. przeniosła na powódkę całą wierzytelność w kwocie 4.428,00 zł., wynikającą z faktur wystawionych pozwanej. Powód zawiadomił pozwaną o cesji i wezwał do zapłaty.

Dowód: umowa k. 12-14, wezwanie do zapłaty k. 15,

potwierdzenie odbioru k. 16.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka A. L. co do wartości prac przez nią wykonanych . Z treści umowy nie wynika, aby jej załącznikiem był harmonogram prac i płatności projektu (k. 23). Istnienia takiego harmonogramu nie potwierdza strona pozwana. W ocenie Sądu dokument ten został wygenerowany komputerowo tylko na potrzeby cedentki. Pozwana nie została zapoznania z tym dokumentem i nie można mówić, że zaakceptowała etapowania prac i wynagrodzenia. Umowa, którą strony zawarły nie przewidywała jakiegokolwiek etapowania wykonania prac, a wynagrodzenie miało być zapłacone jednorazowo, po zakończeniu prac.

Sąd zważył, co następuje:

Na podstawie art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Zgodnie z zasadą ciężaru dowodu, wyrażoną w art. 6 k.c., na powodzie spoczywał obowiązek wykazania, że istniała wierzytelność A. L. wobec pozwanej i została ona skutecznie przeniesiona na rzecz powódki.

Powód oparł swoje powództwo na treści umowy łączącej cedentkę z pozwaną. W ocenie Sądu, umowa ta miała charakter mieszany, gdyż zawierała element umowy o dzieło, uregulowanej w treści art. 627 k.c. i umowy zlecenia, o której mowa w treści art. 734 § 1 k.p.c. w zw. z art. 750 k.c. Zdaniem Sądu, umową o dzieło było wdrożenie i przygotowanie certyfikatu opartego na standardzie BRCloP. R.. 4. Natomiast usługa szkolenia była umową zlecenia.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało jednoznacznie, że cedenta nie wykonała umowy w całości. Do przerwania współpracy doszło na skutek nieporozumień między stronami. W tej sytuacji na stronie powodowej spoczywał obowiązek wykazania, że to pozwana odmówiła współpracy przy wykonywaniu umowy i cedentka mogła od umowy odstąpić w myśl art. 640 k.c., zachowując prawo do wynagrodzenia za już wykonaną pracę. Natomiast w odniesieniu do umowy zlecenia stosuje się przepis art. 491 § 1 i 2 k.c. Strona powodowa nie wykazała żadnej inicjatywy dowodowej w tym zakresie. Zeznania cedentki są tendencyjne, gdyż jest zainteresowana wynikiem sporu ( wynika to z treści umowy przelewu powierniczego), a ponadto są gołosłowne. Brak jest jakiegokolwiek dokumentu wzywającego zamawiającego do współdziałania, wyznaczającego odpowiedni termin, po upływie którego wykonawca może od umowy odstąpić. Ponadto, brak jest także jakichkolwiek wiarygodnych dowodów, z których wynikałaby wartości wykonanych prac. A. L. samodzielnie podzieliła wynagrodzenie na etapy, co nigdy nie zostało zaakceptowane przez pozwaną, a w szczególności co do ich wartości. Była to wiec jednostronna czynność wykonawcy i przez to nie może mieć wpływu na kształt stosunku cywilno – prawnego łączącego strony. Tym samym jest to dokument bez znaczenia. W takiej sytuacji konieczne było udowodnienie faktycznie wykonanego zakresu prac i zgłoszenie dowodu z opinii biegłego, który wyceniłby te prace, gdyż powódka odmówiła uznania tego kosztorysu.

Reasumując, należy stwierdzić, że zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala Sądowi na ustalenie, co było faktyczną przyczyną zerwania współpracy stron, a także wartości wykonanych prac przez cedentkę.

Podmiot gospodarczy, jakim jest A. L., powinien wykazywać się profesjonalizmem przy zawieraniu umów o świadczenie usług. Profesjonalizm w tym przypadku polega na tym, że taka umowa powinna jasno określać etapy prac do wykonania i ich wartość.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, nie istnieje wierzytelność A. L. względem pozwanej. Tym samym przedmiotowa umowa przelewu wierzytelności jest bezskuteczna.

Mając na uwadze powyższe należało orzec jak w pkt I sentencji wyroku.

O kosztach procesu postanowiono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Powódka przegrała w całości spór i dlatego Sąd obciążył ją kosztami procesu. Wysokość tych kosztów wynika z poniesionej opłaty sądowej, która uiszczono, a także należnego wynagrodzenia pełnomocnikowi pozwanej kwocie 1.200,00 zł. Dodatkowo Sąd obciążył przegrywającego opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

SSR Krzysztof Kędzia