Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt: V GC 511/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 18 września 2017 roku

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska - Bruś

Protokolant: Anna Woźniakowska

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2017 roku w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa – M. G.

przeciwko – (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1. oddala powództwo,

2. zasądza od powoda M. G. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 917,00 złotych (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

SSR Magdalena Berczyńska - Bruś

Sygn. akt V GC 511/17

UZASADNIENIE

Powód M. G. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...) w O. wniósł w dniu 6 marca 2017r. pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 1.599 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 maja 2016r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 14 kwietnia 2015r. w wyniku wypadku komunikacyjnego uszkodzeniu uległ pojazd poszkodowanego E. S. – marki M. nr rej.(...). Sprawca wypadku posiadał obowiązkowe ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Na skutek wypadku poszkodowany zmuszony był do skorzystania z usług pomocy drogowej powoda. W związku ze zdarzeniem poszkodowany zmuszony był do holowania pojazdu z miejsca wypadku na parking strzeżony 24 h powoda oraz do wynajęcia pojazdu zastępczego. Za w/w usługi powód wystawił poszkodowanemu fakturę VAT nr (...) z dnia 15 maja 2016r. na łączną kwotę 2.349,30 zł brutto. Poszkodowany dokonał na rzecz powoda cesji wierzytelności wynikającej z w/w faktury.

Powód domagał się pozwem zapłaty kwoty 1.599 zł tytułem zwrotu kosztów za najem pojazdu zastępczego. Odsetek powód domagał się od dnia 15 maja 2016r., zgodnie z art. 817§ 1 k.c.

Do pozwu załączono odpis umowy przelewu wierzytelności, umowę najmu pojazdu zastępczego, fakturę VAT nr (...) z 15.05.2016r. z tytułu najmu pojazdu zastępczego, holowanie pojazdu i za parking strzeżony.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o umorzenie postępowania ewentualnie o oddalenie powództwa w całości i o zwrot kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazał, że w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego pozwany przyjął odpowiedzialność za zdarzenie oraz wypłacił tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego kwotę roszczoną przez stronę powodową – 1.599 zł, wynikającą z przedstawionej przez stronę powodową faktury VAT nr(...). Płatność została dokonana w dniu 5 września 2016r., przed wniesieniem powództwa. Do odpowiedzi na pozew załączono pismo pozwanego z dnia 2 września 2016r. i dowód przelewu na rzecz powoda kwoty 2.120 zł.

Pełnomocnik powoda nie ustosunkowała się do pisma pozwanego wbrew zobowiązaniu Sądu i nie stawiła się na rozprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 kwietnia 2016r. powód zawarł z E. S. umowę najmu pojazdu zastępczego marki F. (...).

Dowód: umowa najmu pojazdu zastępczego (k. 7 akt)

W dniu 14 kwietnia 2016r. E. S. przeniósł na powoda wierzytelność z tytułu odszkodowania za holowanie wraz z załadunkiem i rozładunkiem oraz parkowania pojazdu marki M. (...) a także z tytułu najmu samochodu zastępczego wynikające z faktury VAT nr (...) z dnia 15.05.2016r. w związku z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 14 kwietnia 2016r.

Dowód: przelew wierzytelności z 14.04.2016r. (k.6 akt)

W dniu 15 maja 2016r. powód wystawił wobec E. S. fakturę VAT nr (...) z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego za okres od 14 kwietnia 2016r. do 27 kwietnia 2016r. marki F. (...) na kwotę 1599 zł brutto, holowanie pojazdu M. (...) na kwotę 430,50 zł i za parking strzeżony w kwocie 319,80 zł, łącznie na kwotę 2.349,30 zł. Należność miała być płatna przelewem w terminie 7 dni.

Dowód: faktura VAT nr (...) z 15.05.2016r. (k. 8 akt)

W dniu 2 września 2016r. pozwany wydał decyzję o przyznaniu odszkodowania za szkodę powstałą w dniu 14 kwietnia 2016r. i przyznał odszkodowanie w wysokości 2.120 zł ( 1599 zł - pojazd zastępczy, 261 zł – holowanie i 260 zł parkowanie).

Dowód: decyzja o przyznaniu odszkodowania z 2.09.2016r. (k. 20 akt)

W dniu 5 września 2016r. pozwany przelał na rachunek powoda kwotę 2.120 zł.

Dowód: awiz obciążeniowy z 5.09.2016r. (k. 21 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów.

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę wywołaną przez sprawcę kolizji drogowej w dniu 14 kwietnia 2016r. była umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika z przepisu art. 436 § 1 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność określoną w art. 435 k.c. ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. W art. 435 §1 kodeksu cywilnego przewidziano odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie zaś z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz. 392 ze zm.) ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. W art. 36 ust. 1 ustawy wskazano, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Oznacza to, że o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od zakładu ubezpieczeń decydują przepisy kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 361-363 oraz 444 – 447.

Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 8 ust.4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej). Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, na zasadach określonych w kodeksie cywilnym. Odpowiada więc za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. W tych granicach naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody (art. 361 § 2 k.c.). Przedstawione reguły nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej uszkodzenia stanowi szkodę majątkową. W piśmiennictwie podkreśla się, że normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego w sytuacji jego uszkodzenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem samochodu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu.

Zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba, że sprzeciwiałoby się to zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W przedmiotowej sprawie poszkodowany dokonał prawidłowo i skutecznie na rzecz powoda przelewu przysługującej mu względem pozwanego wierzytelności z tytułu odszkodowania odpowiadającego kosztom wynajmu samochodu zastępczego.

Pozwany uwzględnił zgłoszone roszczenia powoda w oparciu o fakturę VAT nr (...) w znacznej części i w kwocie przekraczającej roszczenie objęte pozwem.

Z uwagi na zaspokojenie roszczeń powoda sześć miesięcy przed wniesieniem pozwu powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Powód nie cofnął pozwu, co uniemożliwiło wydanie postanowienia o umorzeniu postępowania.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. i ar. 99 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, obciążając nimi w całości przegrywającego spór powoda. Na koszty podlegające zwrotowi pozwanemu od powoda złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego ustalone w oparciu o § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2016r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2016r., poz.1667) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

/-/ SSR Magdalena Berczyńska-Bruś