Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2017 r. w Gliwicach

sprawy K. B. (B.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania K. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 18 maja 2017 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSR del. Magdalena Kimel

Sygn. akt: VIII U 1079/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 maja 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu K. B. przeliczenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie art. 110 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu decyzji ZUS wskazał, iż ubezpieczony nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalno- rentowym po przyznaniu emerytury, a zatem brak jest podstaw do jej przeliczenia.

W odwołaniu od powyższej decyzji, ubezpieczony wniósł o jej zmianę i przeliczenie świadczenia w myśl art. 110a. Ubezpieczony podniósł, iż po nabyciu uprawnienia do emerytury górniczej nadal pozostawał w stosunku pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony K. B. urodził się w dniu (...)

W okresie od dnia 03.09.1971 r. do dnia 31.12.2004 r. K. B. zatrudniony był w (...) SA w K. KWK (...).

Na podstawie decyzji (...) Oddział w Z. z dnia 31.01.2015 r. ubezpieczonemu przyznane zostało prawo do emerytury górniczej od dnia 01.01.2005 r. tj. od ustania zatrudnienia.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury organ rentowy przyjął wynagrodzenie z 10lat kalendarzowych, tj. z lat 01.1989 do 12.1998, gdzie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 292,74 % i zgodnie z przepisami został ograniczony do 250%.

W dniu 16.05.2017 r ubezpieczony złożył w ZUS o/Z. wniosek o przeliczenie wysokości emerytury w oparciu o art. 110 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Po przyznaniu prawa do emerytury ubezpieczony do 2017 r. nie podlegał ubezpieczeniom społecznym. W dniu 04.04.2017 r. zawarł umowę o pracę z (...) Sp z o.o. w K..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o akta organu rentowego.

Stan faktyczny był między stronami bezsporny.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie bezspornym było, że ubezpieczonemu przyznane zostało prawo do emerytury od 01.01.2005 r. tj od ustania zatrudnienia i po przyznaniu emerytury ubezpieczony do 2017 r. nie podlegał ubezpieczeniom społecznym, co wynika wprost z oświadczeń i dokumentacji znajdującej się w aktach emerytalnych.

Ustawą z dnia 5 marca 2015r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r. poz. 552) wprowadzono zmiany w przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z wprowadzonym wskazaną wyżej nowelizacją art. 110a ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015r., poz.748 ze zm.) wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3 , jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

Zgodnie z ust. 2 ustalenie wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 może nastąpić tylko raz.

Art. 110a znajduje zastosowanie do przeliczenia emerytur przyznanych na starych zasadach tj. obliczonych w myśl art. 53 ustawy emerytalno-rentowej, gdzie bezpośredni wpływ na wysokość świadczenia ma kwota bazowa oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia.

Bezspornie ubezpieczony pobiera emeryturę obliczoną na starych zasadach.

Ubezpieczony jednak nie wskazał podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia.

Nie można zgodzić się z interpretacja art. 110 a dokonaną przez ubezpieczonego, zgodnie z którą istotna jest data nabycia uprawnień do emerytury, a nie data przyznania prawa do emerytury. Art. 110 a, ustawy emerytalnej posługuje się pojęciem „przyznania świadczenia” a nie „nabyciem uprawnień do świadczenia”.

Art. 110a, nie znajdzie zastosowania do ubezpieczonego, albowiem nie spełnił wymaganych w nich przesłanek. Przewidziana w tych przepisach możliwość przeliczenia emerytury dotyczy jedynie osób, które po przyznaniu prawa do emerytury nadal pracowały i odprowadzały składkę na ubezpieczenie społeczne od osiąganego przychodu.

Należy zauważyć, iż wobec tego, iż ubezpieczony podjął zatrudnienie w 2017 r., będzie miał prawo ubiegać się o przeliczenie emerytury w oparciu o art. 110 a dopiero od 2018 r, albowiem okres 20 lat kalendarzowych o których mowa w art. 15 ustawy emerytalnej obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia (art. 110 a ust 1 w zw z art. 110 ust 3). Wniosek o ustalenie wysokości świadczenia złożony został w 2017 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznając odwołanie za bezzasadne, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.

(-) SSR del Magdalena Kimel