Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: stażysta Monika Kucharczyk

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2017 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

K. C.

przeciwko:

(...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda K. C. kwotę 3 130,35 zł (trzy tysiące sto trzydzieści złotych trzydzieści pięć groszy) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 30 kwietnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 374,00 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 1352/16/3

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 lipca 2016 roku (data prezentaty Sądu) powód K. C. wniósł o zasądzenie od (...) S.A. w W. kwoty 3130,35 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wskutek zdarzenia z dnia 11 grudnia 2014 r., uległ uszkodzeniu samochód marki O. (...) o numerze rejestracyjny (...) stanowiący własność poszkodowanego. Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej była pozwana. W związku z powstałą szkodą poszkodowany wynajął od powoda dnia 11 grudnia 2014 r. pojazd zastępczy, który był wynajmowany przez okres 34 dni. Powód za wykonaną usługę najmu oraz podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 15 stycznia 2015 r. na kwotę 5 685,31 zł brutto. Pozwana przyznała odszkodowanie na łączną kwotę 2 985,46 zł. Powód nabył od poszkodowanego wierzytelność w stosunku od pozwanej na podstawie umowy cesji.

Pozwana (...) S.A. w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu od powoda na rzecz pozwanej.

W uzasadnieniu pozwana zakwestionowała roszczenie powoda w całości co do zasady jak i co do wysokości. Pozwana zakwestionowała wysokość przejętej przez powoda stawki najmu samochodu zastępczego uznając je za zawyżone oraz podnosząc, że na swojej stronie internetowej oferuje najem pojazdów zastępczych po stawkach niższych. Pozwana zakwestionowała okres najmu uznając za zasadny okres 20 dni tj. od daty rozpoczęcia najmu do dnia przesłania informacji o rozliczeniu szkody jako całkowitej wraz z uwzględnienie okresu koniecznego na zakup nowego pojazdu. Pozwana podniosła również, że koszt holowania został przez powoda zawyżony.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 11 grudnia 2014 r., uległ uszkodzeniu samochód marki O. (...) o numerze rejestracyjny (...) stanowiący własność poszkodowanego Z. D.. Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej była pozwana.

Okoliczności bezsporne.

Samochód był niezbędny poszkodowanego do dojazdów do pracy oraz na użytek własny. Poszkodowany nie miał możliwości odliczenia podatku VAT z faktury za wynajem pojazdu zastępczego. Poszkodowany nie posiadał innego pojazdu, który mógłby zastąpić pojazd uszkodzony.

Dowód: oświadczenia (k. 17, 20), wydruk z (...) (k. 18).

Powód dnia 11 grudnia 2014 r. zawarł z poszkodowanym umowę najmu pojazdu zastępczego, w związku ze zdarzeniem objętym odpowiedzialnością cywilną pozwanej. Przedmiotem najmu był samochód P. (...) nr rej. (...) 6GF2. Dobowa stawka wynajmu została ustalona na kwotę 150 zł netto. Samochód zastępczy był wynajmowany w okresie od dnia 11 grudnia 2014 r. do 14 stycznia 2015 r.

Dowód: umowa najmu pojazdu (k. 13-14), protokół zdawczo-odbiorczy (14v), historia szkody (k. 19), oświadczenie (k. 20), historia szkody (k. 19).

Na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 11 grudnia 2014 r. powód nabył od poszkodowanego wierzytelność w postaci prawa do dochodzenia roszczeń, z tytułu najmu samochodu zastępczego w związku ze szkodą z 11 grudnia 2015 r.

Dowód: umowy cesji wierzytelności (k. 15), pełnomocnictwo (k. 16).

Pozwana przyznała odszkodowanie z tytułu szkody z 5 marca 2015 r., w łącznej wysokości 5 200 zł (w tym 2 831,71 zł brutto tytułem wynajmu samochodu zastępczego), które zostało zaksięgowane przez bank dnia 14 stycznia 2015 r. Szkoda została rozliczona jako szkoda całkowita.

Dowód: decyzje (k. 25-27, 31), polecenie przelewu (k. 28), pismo z dnia 16 kwietnia 2015 r. (k. 32-33), maile (20v, 21), kalkulacja naprawy (k. 22-23), wycena (k. 24).

Powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) tytułem najmu samochodu zastępczego opiewającą na kwotę 5 685.31 zł.

Dowód: faktury VAT (k. 29).

Powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) tytułem holowania uszkodzonego pojazdu opiewającą na kwotę 430,50 zł.

Dowód: faktury VAT (k. 30).

Wezwaniem do zapłaty z dnia 16 kwietnia 2015 r. powód wezwał pozwaną od zapłaty łącznie kwoty 3 130,35 zł.

Dowód: decyzje (34), potwierdzenie nadania (k. 34), decyzja (k. 35).

Uzasadniony koszt najmu samochodu zastępczego przez okres 34 dni wynosił 5 685,31 zł.

Dowód: cenniki (k. 36-42, 74-78), faktura VAT (k. 29).

Uzasadniony koszt holowania uszkodzonego pojazdu wyniósł 430,50 zł.

Dowód: cenniki (k. 43-44, 90-91), faktura VAT (k. 30).

Oceniając materiał dowodowy zgromadzony w sprawie należy stwierdzić, że poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy.

Sąd oddalił wniosek o dołączenia akt szkody albowiem przeprowadzenie tego dowodu nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd oddalił wniosek o dowód z przesłuchania stron albowiem wobec treści dokumentów nie miały one znaczenia dla strzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez P. R. przeciwko (...) S.A. w S. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych. Przy ustalaniu odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych znajdują zastosowanie przepisy ogólne dotyczące związku przyczynowego, szkody i sposobów jej naprawienia (art. 361-363 k.c.). W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowieniach umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). W ocenie Sądu powód w należyty sposób wykazał, iż skutecznie nabył przedmiotową wierzytelność od poszkodowanego.

W niniejszej sprawie szkoda została rozliczona jako szkoda całkowita. Kwestia rozliczenia szkody jako szkody całkowitej oraz wysokości wypłaconego odszkodowania z tytułu uszkodzenia pojazdu nie jest pomiędzy stronami sporna.

Zdaniem pozwanej w związku z zakwalifikowaniem szkody jako szkody całkowitej zasadnym jest 20 dni okres przypadający od daty rozpoczęcia najmu do dnia przesłania informacji o rozliczeniu szkody jako szkody całkowitej wraz z uwzględnienie okresu koniecznego na zakup nowego pojazdu.

Należy wskazać sytuację nastąpienia szkody całkowitej, czas koniecznego najmu obejmuje – co do zasady – okres od dnia zniszczenia pojazdu do dnia, w którym poszkodowany może nabyć podobny pojazd, nie dłuższy niż do dnia zapłaty odszkodowania (wyrok SN z dnia 8.09.2004 r., IV CK 672/03, Lex nr 146324). Zatem wbrew twierdzeniu pozwanej dla ustalenia długości uzasadnionego okresu wynajmu samochodu zastępczego znaczenie ma dzień wypłaty odszkodowania, a nie dzień kwalifikacji szkody jako szkody całkowitej.

W zakresie okresu wynajmu samochodu warto nadmienić, również iż w przypadku definitywnej utraty rzeczy odszkodowanie przysługuje za okres od jej utraty do uzyskania odszkodowania (zwrotu innego przedmiotu), a w przypadku utraty czasowej - do chwili odzyskania rzeczywistej możliwości korzystania z niej (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11).

W niniejszej sprawie do szkody na pojeździe doszło dnia 11 grudnia 2014 r. Samochód zastępczy został wynajęty przez poszkodowanych tego samego dnia i był wynajmowany do dnia 14 stycznia 2015 r. tj. dnia zaksięgowania przez bank wypłaty odszkodowania. Zaznaczyć trzeba, że poszkodowany w przypadku szkody całkowitej, nie ma obowiązku angażowania prywatnych środków finansowych na zakup nowego auta. Jest absolutnie uprawnione oczekiwanie poszkodowanego na wypłatę odszkodowania przez ubezpieczyciela. Mając powyższe okoliczność na względzie Sądu uznał, że okres wynajmu samochodu zastępczego przypadający od dnia 11 grudnia 2014 r. do dnia 14 stycznia 2015 r. był okresem uzasadnionym.

Jak wynikało z ustaleń faktycznych przyjęta przez powoda stawka za wynajęcie pojazdu zastępczego należącego do segmentu C przez okres 34 dni w wysokości 5 685,31 zł brutto oraz stawka z tytułu holowania uszkodzonego pojazdu wyniósł 430,50 zł odpowiadała stawkom stosowanym na rynku lokalnym, właściwym dla miejsca zamieszkania strony poszkodowanej. Potwierdzają to liczne cenniki najmu dołączone jako dowody w sprawie. Zatem w ocenie Sądu dokonana przez pozwaną korekta nie znajduje odzwierciedlenia w zasadzie pełnego odszkodowania. Jak przyjął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 kwietnia 2002 r. (sygn. akt. I CKN 1466/99) poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania podmiotów, które oferują swoje usługi w tymże zakresie najtaniej. Poszkodowany ma zatem możliwość wyboru oferty najmu pojazdu, która znajduje się blisko jego miejsca zamieszkania tak aby w jak najkrótszym czasie mógł z niej skorzystać i nie można się w tym upatrywać nadużycia. Kierując się doświadczeniem życiowym należy stwierdzić, że stawka za dzień najmu zastosowana przez powoda nie jest wygórowana i pozostaje w ramach średnich stawek za samochody klasy C.

Również wysokość kosztów holowania nie jest nadmiernie wygórowana, mając na uwadze doświadczenie życiowe oraz realia rynku w tym zakresie. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, które i w tym zakresie należy przywołać, wskazuje, że poszkodowany, zwłaszcza gdy ma unieruchomiony samochód na drodze, nie ma obowiązku poszukiwać najtańszego holowania, co wymuszałoby konieczność ponoszenia kosztów licznych telefonów oraz ryzykować znaczną odległością od miejsca szkody i wydłużyłoby oczekiwanie na lawetę.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powódkę roszczenie za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono od pozwanej na rzecz powódki kwotę 3 130,35 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Mając powyższe na uwadze Sad zasądził ustawowe odsetki liczone od dnia 30 kwietnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 3 wyroku na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 157 złotych tytułem opłaty od pozwu, 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 1 217 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego co daje łączną kwotę 1 374 zł.

SSR Jolanta Brzęk