Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2013r

Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Gospodarczy XX Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2013 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w W.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

1.  uznaje za bezskuteczną w stosunku do powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w W. umowę cesji wierzytelności zawartej przez spółkę (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. z pozwaną (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na zabezpieczenie zwrotu pożyczki udzielonej spółce (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. przez pozwaną w dniu 29 sierpnia 2009 roku,

2.  zasądza od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w W. kwotę 19.117 zł (dziewiętnaście tysięcy sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Agnieszka Baran

Sygn. akt XX GC 294/11

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 kwietnia 2011 r. powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w W. wniósł o uznanie za bezskuteczną względem niego umowy cesji wierzytelności zawartej przez spółkę (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (dalej S.) z pozwaną spółką (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej pozwany) tytułem zabezpieczenia zwrotu pożyczki udzielonej (...) sp. z o.o. przez pozwanego. Powódka wniosła również o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu zostało wskazane, że w dniu 3 kwietnia 2009 r. powodowa spółka zawarła ze spółką (...) umowę pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. W myśl tej umowy powódka zobowiązała się wobec spółki (...) do poszukiwania za wynagrodzeniem sposobności do zawarcia umowy dzierżawy lub sprzedaży nieruchomości położonej w W. przy ul. (...). W przypadku sfinalizowania takiej umowy powódka była uprawniona do otrzymania wynagrodzenia w wysokości 1,5 % ceny netto ustalonej w umowie sprzedaży w razie zawarcia takiej umowy przez S. z kupującym.

Na skutek zawarcia przez spółkę (...) umowy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, w dniu 31 lipca 2009 r. powódka wystawiła na jej rzecz fakturę VAT nr (...) na kwotę 366.000,00 zł. Mocą porozumienia z dnia 14 sierpnia 2009 r. powódka i spółka (...) ustalili termin zapłaty powyższej kwoty w następujący sposób:

- 123.000,00 zł miała zostać uregulowana do dnia 20 sierpnia 2009 r., faktycznie kwota ta została uiszczona w dwóch ratach 21 i 24 sierpnia 2009 r.

- 243.000,00 zł miała zostać uregulowana do dnia 31 grudnia 2009 r., jednakże powód otrzymał z niej 5.000,00 zł.

Wobec braku uregulowania powyższej należności, na skutek wniesienia przez powoda przeciwko S. pozwu o zapłatę, w dniu 26 kwietnia 2010 r. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym. Zgodnie z treścią tego nakazu zapłaty, spółka (...) zobowiązana została zapłacić na rzecz powoda kwotę 243.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego na mocy powyższego nakazu zapłaty, komornik zajął wierzytelność przysługującą spółce (...) od spółki (...) sp. z o.o. stanowiącej roszczenie o zapłatę reszty ceny za udziały w użytkowaniu wieczystym gruntu przy ul. (...) w W.. W dniu 20 sierpnia 2009 r. spółka (...) sp. z o.o. została powiadomiona o cesji wierzytelności, natomiast pozwany w dniu 15 grudnia 2009 r. otrzymał kwotę 547.827,15 zł.

W toku toczącego się przeciwko S. postępowania karnego o wyprowadzenie majątku i spowodowanie niewypłacalności tej spółki na szkodę powoda, Z. P. (prezes zarządu spółki S.), zeznał, iż wobec braku uregulowania zobowiązań przez poprzedni zarząd zobligowany został zawrzeć umowę pożyczki z pozwanym. (...) zobowiązał się pożyczyć S. kwotę do 800.000,00 zł., z czego S. wykorzystała około 600.000,00 zł. Rozliczenie przedmiotowej pożyczki wyglądało w ten sposób, że Z. P. zlecił spółce (...) sp. z o.o. przelanie 1.000.000,00 zł na konto pozwanego. Pozwany miał potrącić z przelanej kwoty wysokość pożyczki, a resztę ceny zapłacić na rachunek S., z której to S. miała uiścić należność powodowi. Nadto Z. P. zeznał, iż jedyny majątek spółki (...) stanowiła nieruchomość przy ul. (...).

W ocenie powódki okoliczności niniejszej sprawy wypełniają dyspozycję art. 527 k.c.. Powódka podkreśliła też, iż w momencie zawierania umowy cesji wierzytelności pozwany i spółka (...) mieli tych samych wspólników: I. (...) oraz J. G. (pozew k. 3-14).

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) sp. z o.o. w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany przyznał okoliczność, iż powódka posiada wobec spółki (...) wierzytelność w wysokości 238.000,00 zł, jak również to, że pozwany udzielił spółce (...) pożyczki w kwocie 800.000,00 zł. Pozwany nadto wyjaśnił, iż celem zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki było zaspokojenie wierzycieli spółki (...). Natomiast zabezpieczenie powyższej umowy w postaci cesji wierzytelności, którą S. miała względem Y. z tytułu zatrzymanej przez Y. reszty ceny za zakupioną od S. nieruchomość, zostało pomniejszone z uwagi na fakt, iż Y. dokonała potrącenia z zatrzymanej kwoty 1.000.000,00 zł kosztów usunięcia wad budynku oraz należności za nierozliczony przez S. czynsz najmu za lokal w budynku przy ul. (...). Na skutek powyższej czynności pozwany otrzymał kwotę 547.827,15 zł. oraz kwotę 200.000,00 zł przyznane w wyniku ugody prowadzonej w toku postępowania z powództwa S. przeciwko pozwanemu o pokrycie kosztów usuwania wad budynku przy ul. (...). Kwota uzyskana przez pozwanego na pokrycie oprocentowanej pożyczki wynoszącej 623.253,32 zł wyniosła 695.612,17 zł. Różnica w wysokości 72.358,85 zł została przez pozwanego przeznaczona pokrycie jego wierzytelności z tytułu najmu samochodu na rzecz spółki (...) i inne jej zobowiązania. Pozwany zakwestionował uzyskanie przez niego korzyści majątkowej w związku z zabezpieczeniem umowy pożyczki. Pozwany podniósł, że nie działał ze świadomością pokrzywdzenie wierzycieli spółki (...), gdyż do takiego pokrzywdzenia w ogóle nie doszło (odpowiedź na pozew k. 102-105).

W dalszym toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 kwietnia 2009 r. spółka (...) zawarła z powodową spółką (...) sp. z o.o. sp. k. w W. umowę pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Zgodnie z postanowieniami umowy powódka zobowiązana była do poszukiwania dla spółki (...) sposobności do zawarcia umowy dzierżawy, zbycia nieruchomości przy ul. (...) w W.. W przypadku zawarcia takiej umowy powódka miała otrzymać wynagrodzenie w wysokości 1,5 % ceny netto ustalonej w przedmiotowej umowie (okoliczność bezsporna, umowa k. 33-34).

Przedmiotowa nieruchomość przy ul. (...), została zbyta na rzecz spółki (...) sp. z o.o. (okoliczność niesporna).

Na skutek sprzedaży powyższej nieruchomości powód w dniu 31 lipca 2009 r. wystawił na rzecz spółki (...) fakturę VAT nr (...) opiewającą na kwotę 366.000,00 zł. (faktura VAT nr (...) k. 35).

W dniu 14 sierpnia 2009 r. strony przedmiotowej umowy (powódka i spółka (...)) zawarły porozumienie, mocą którego spółka (...) zobowiązała się do zapłaty na rzecz powódki powyższej kwoty 366.000 zł w następujący sposób: kwota 123.000 zł wypłacona zostanie do dnia 20 sierpnia 2009 r., natomiast pozostała cześć ceny tj. 243.000,00 zł zapłacona zostanie do dnia 31 grudnia 2009 r. (okoliczność bezsporna, porozumienie k. 36).

W dniu 20 sierpnia 2009 r. pozwany i S. zawarli umowę pożyczki. Zgodnie z postanowieniami umowy pozwany udzielił spółce (...) pożyczki w wysokości 800.000,00 zł. Zabezpieczeniem zwrotu powyższej kwoty była umowa cesji wierzytelności, jaką S. posiadała wobec (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. z tytułu zapłaty reszty ceny w kwocie 1.000.000,00 zł zatrzymanej do dnia 15 grudnia 2009 r. na podstawie umowy sprzedaży przez S. udziału w nieruchomości przy ul. (...) w W. (umowa pożyczki k. 258-260, umowa cesji k. 245). S. na mocy powołanej wyżej umowy pobrała od pozwanego kwotę 600.000,00 zł (wyciąg z rachunku bankowego S. k. 335-426).

Pismem z dnia 20 sierpnia 2009 r. S. poinformowała (...) sp. z o.o. w W. o dokonaniu przelania jej wierzytelności na pozwanego (pismo k. 257). Spółka (...) sp. z o.o. w piśmie z datowanym 14 grudnia 2009 r. informowała, iż na mocy pisma z dnia 6 listopada 2009 r. potrąciła kwotę 77.077,79 zł., w związku z powyższym wierzytelność spółki (...) w wysokości 1.000.000,00 zł uległa pomniejszeniu o ww. kwotę. Ponadto spółka (...) dokonała potrącenia kwoty 375.095,06 zł. tytułem kosztów usunięcia wad fizycznych budynku, kosztów postępowania sądowego przeciwko (...) S.A. (pismo k. 49-50).

Wobec tego, że należna powódce kwota 243.000 zł nie została na jej rzecz uiszczona w umówionych terminach, powódka wystąpiła z powództwem przeciwko spółce (...) o zapłatę przedmiotowej kwoty. W wyniku czego w dniu 26 kwietnia 2010 r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym orzekając zgodnie z roszczeniem powoda (pozew k. 37-40, nakaz k. 41).

Na podstawie powyższego nakazu zapłaty zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne przeciwko spółce (...), w toku którego komornik zajął wierzytelność spółki (...) należną jej od (...) sp. z o.o., stanowiącą resztę ceny nieruchomości przy ul;. (...) (pismo z dnia 20 maja 2010 r. k. 45).

W odpowiedzi na przedmiotowe zajęcie wierzytelności, pismem z dnia 31 maja 2010 roku (...) sp. z o.o. poinformowała Komornika, że pismem z 20 sierpnia 2009 roku została poinformowana o przelewie wierzytelności spółki (...) na spółkę (...) (pismo k. 48).

Pozwanego łączyła ze spółką (...) umowa najmu lokali przy ul. (...), jak też umowa najmu samochodu osobowego marki P. (...) (umowa najmu lokali k. 185-195, umowa najmu samochodu k. 196).

Pozwany oraz S. powiązane były ze sobą wspólnym udziałowcem tj. I. (...) (AG) (odpis K. S. k. 24-32, odpis KRS pozwanego k. 60-69, zeznania świadka Z. P. k. 286).

Wierzytelność o zapłatę reszty ceny sprzedaży nieruchomości przy ul. (...) była jednym z głównych składników majątku spółki (...). Spółka ta posaida także wierzytelnośc o zwrot kwoty ok. 2.400.000 zł zajętej przez I Mazowiecki Urząd Skarbowy. Pomimo wniosków składanych przez spółkę (...) o zwrot tej kwoty, nie została ona zwrócona tej spółce z uwagi na niemożność ustalenia pełnej kwoty zobowiązań publicznoprawnych tej spółki (zeznania świadka Z. P. k. 285-286).

Przechodząc do oceny materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie należy wskazać, co następuje. Okoliczności faktyczne dotyczące przebiegu wydarzeń nie były sporne w toku postępowania w niniejszej sprawie. W tym zakresie stan faktyczny został ustalony również w oparciu o złożone odpisy dokumentów oraz kopie dokumentów. Strony nie kwestionowały autentyczności tych dokumentów, ani ich treści (w tym zgodności złożonych odpisów z istniejącymi oryginałami), a wobec tego, że nie budziły również wątpliwości sądu, przydatne były dla ustalenia stanu faktycznego. Odnosząc się do zeznań świadka Z. P., wskazać należy, że zeznania te w odniesieniu do okoliczności faktycznych sa wiarygodne i korespondują z treścią złożonych do akt sprawy dokumentów. W ocenie Sądu co do zasady wiarygodny jest także dowód w postaci przesłuchania przedstawicieli powodowej spółki. Jedynie w zakresie powiązań pozwanej spółki i spółki (...) przesłuchanie przedstawicieli powódki nie koresponduje z dokumentami złożonymi do akt sprawy (odpisami KRS ww. spółek). Materiał dowody zgromadzony w sprawie nie potwierdza, że J. G. była w zarządzie pozwanej spółki. Z akt sprawy nie wynika również, że we władzach którejkolwiek z ww. spółek zasiadał M. S..

Sąd zważył, co następuje

Powództwo jest zasadne.

Zauważyć należy, iż znaczna część okoliczności niniejszej sprawy pozostaje poza sporem. Pozwany nie kwestionuje istnienia zobowiązania spółki (...) wobec powoda wynikającego z zawartej pomiędzy nimi umowy pośrednictwa, ani też zawarcia umowy pożyczki ze spółką (...), zabezpieczeniem której była umowa cesji wierzytelności jaka przysługiwała jej od spółki (...) sp. z o.o..

Powód niniejszym pozwem domagał się ochrony swych praw w oparciu o art. 527 k.c. Przesłankami udzielenia wierzycielowi ochrony wynikającej z powyższego przepisu na gruncie kodeksu cywilnego są: dokonanie przez dłużnika z osobą trzecią czynności prawnej, na skutek której osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową oraz doszło do pokrzywdzenia wierzycieli, działanie dłużnika ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, wiedza lub możliwość (przy zachowaniu należytej staranności) dowiedzenia się o tym przez osobę trzecią.

W ocenie Sądu, okoliczności niniejszej sprawy wskazują na to, że na skutek zawarcia przedmiotowej umowy będącej przedmiotem żądania pozwu doszło do pokrzywdzenia powoda, jako wierzyciela. Sąd podziela w pełni stanowisko strony powodowej, że na skutek zawarcia umowy cesji wierzytelności pomiędzy pozwanym a spółką (...) spółka (...) stała się niewypłacalna w stopniu wyższym niż przed ich zawarciem. W toku postępowania w niniejszej sprawie została wykazana okoliczność, że poza nieruchomością przy ul. (...) w W., spółka nie dysponuje innym majątkiem. W związku ze sprzedażą tej nieruchomości jedynym majątkiem spółki (...) pozostała wierzytelnośc o zapłatę reszty ceny sprzedaży nieruchomości przy ul. (...). Podkreślić wymaga, że omawiana przesłanka z art. 527 k.c. zostaje spełniona już w chwili gdy dłużnik stał się niewypłacalny w stopniu wyższym po zwarciu kwestionowanej przez wierzyciela czynności. Z tych względów okolicznością obojętną – z punktu widzenia rozstrzygnięcia niniejszej sprawy - pozostaje kwestia istnienia wierzytelności spółki (...) od I Mazowieckiego Urzędu Skarbowego. Przed dokonaniem spornego przelewu wierzytelności, jeżeli spółka (...) była niewypłacalna, to niewątpliwie w stopniu niższym, niż po dokonanym przelewie na rzecz pozwanej spółki.

Nadto dla okoliczności niniejszej sprawy istotny jest fakt, iż przedmiotowa umowa cesji wierzytelności, w przypadku zaspokojenia pozwanego z przelanej wierzytelności, nie gwarantuje, co więcej nie obliguje pozwanego do przekazania ewentualnej nadwyżki spółce (...), wobec czego po rozliczeniu przedmiotowej pożyczki, uzyskana nadwyżkę pozwany potrącił z innymi zobowiązaniami. Natomiast wyciąg z rachunku bankowego S. zilustrował brak dochodów z prowadzonej przez nią działalności. W świetle tych okoliczności, zasady logicznego rozumowania wskazują jednoznacznie na to, że majątek spółki (...) uległ uszczupleniu pogłębiając niewypłacalność tej spółki.

Podkreślenia wymaga okoliczność, iż dla skuteczności skargi opartej na art. 527 k.c. nie jest konieczne, by w zamiarze dłużnika leżało pokrzywdzenie wierzycieli ani też by zamiar ten skierowany był przeciwko określonemu wierzycielowi. Wystarcza świadomość dłużnika, że czynność prawna przez niego dokonana może spowodować dla ogółu wierzycieli niemożność zaspokojenia się. Świadomość ta musi istnieć w chwili dokonania czynności prawnej (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 1997 r. I ACa 737/97). Należy zwrócić uwagę, iż dłużnik wiedział o istnieniu wierzycieli, a dokonana przez niego czynność mogła wywołać skutki w postaci usunięcia majątku lub nieuzyskania innych składników majątku. W okolicznościach niniejszej sprawy dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela. Warto zwrócić również uwagę na fakt, iż zabezpieczenie pożyczki w kwocie 800.000,00 zł (z czego faktycznie zostało pobrane 600.000,00 zł) stanowiła wierzytelność o wartości 1.000.000,00 zł., a zatem należy przyjąć, że spółka (...) działała w pełnej świadomości pogorszenia swojej sytuacji majątkowej, nie dysponując już innymi wolnymi wierzytelnościami.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z dnia 14 lutego 2008 r. II CSK 503/07, stwierdził, iż istnienie związku przyczynowego pomiędzy czynnością prawną dłużnika zdziałaną z udziałem osoby trzeciej, a stanem niewypłacalności dłużnika stanowi warunek sine qua non uznania tej czynności za bezskuteczną. Przy czym pokrzywdzenie powstaje na skutek takiego stanu majątku dłużnika, który powoduje niemożność, utrudnienie lub odwleczenie zaspokojenia wierzyciela. Okoliczności niniejszej sprawy wskazują na to, iż przelew wierzytelności jaką spółka (...) posiadała względem spółki (...), w wyniku zabezpieczenia umowy pożyczki, w wysokości przekraczającej kwotę pożyczki o 400.000,00 zł spowodował, nie tylko uszczuplenie majątku dłużnika, ale też niemożność zaspokojenia wierzyciela (tu powoda). Dokonując przelewu wierzytelności w wyższej kwocie niż pobrana pozyczka, którą przelew zabezpieczał, świadczy o tym, że spółka (...) musiała co najmniej przewidywać pokrzywdzenie wierzycieli (jeżeli go nie zakładała). Zatem w wyniku cesji przedmiotowej wierzytelności nie sposób nie zauważyć pokrzywdzenia wierzyciela.

Stan faktyczny niniejszej sprawy wskazuje jednoznacznie również na spełnienie innych przesłanek wskazanych w art. 527 § 1 k.c., których istnienie pozwala na uznanie za bezskuteczną wobec wierzyciela wskazanej przez niego czynności. Bowiem zaskarżona może być tylko taka czynność prawna, której skutkiem jest zmniejszenie majątku dłużnika: albo z majątku tego coś ubyło, albo do majątku tego nie weszło to, co mogło i powinno wejść, gdyby czynność nie została dokonana. Jednocześnie ze zmianą w majątku dłużnika musi wiązać się uzyskanie korzyści majątkowej przez osobę trzecią. Korzyść ta może polegać na nabyciu rzeczy lub prawa albo na zwolnieniu z obowiązku.

W ocenie Sadu w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości fakt, że pozwany otrzymał korzyść majątkową w związku z zawarciem ze spółką (...) spornej umowy przelewu wierzytelności. Korzyść tę stanowi uzyskana przez pozwanego wierzytelność wobec (...) sp. z o.o.. Ustaleniu osiągnięcia korzyści przez pozwaną nie sprzeciwia się okoliczność, że w zamian za tę wierzytelność pozwany udzielił pożyczki spółce (...), że z tej wierzytelności spółka (...) potraciła przysługująca jej wierzytelność, czy też że sporna wierzytelność pokryła częściowo zobowiązania spółki (...) z tytułu najmu lokalu, czy najmu samochodu. W świetle art. 527 k.c., z korzyścią majątkową po stronie osoby trzeciej mamy do czynienia nie tylko wówczas, gdy ta osoba w sensie potocznym „zarobiła” na kwestionowanej czynności – osiągnęła z niej zysk. W świetle powołanego przepisu z korzyścią majątkową po stronie osoby trzeciej (w niniejszej sprawie – pozwanego) mamy do czynienia w każdej sytuacji, gdy osoba trzecia uzyskuje prawo majątkowe o pewnej wartości. Wskazał na to między innymi Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 28 października 1999 roku (ACa 638/99, OSA 2002/2/14) ), w którym wyjaśnił, że osoba trzecia uzyskuje "korzyść majątkową" w rozumieniu art. 527 k.c. także wtedy, gdy płaci za rzecz nabytą od dłużnika cenę odpowiadającą wartości rynkowej tej rzeczy.

Analogiczny wniosek wypływa z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 1999 roku (I CKN 287/98, LEX nr 147235), w którym Sąd ten wskazał, że do przyjęcia, iż osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, wystarczy wykazanie, że na podstawie czynności prawnej dłużnika nabyła ona rzecz lub prawo albo została zwolniona z obowiązku (…).

Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie zastosowanie ma domniemanie ustanowione w treści przepisu art. 527 § 3 k.c., które w toku postępowania nie zostało obalone przez pozwaną spółkę. W relacjach pomiędzy pozwanym a spółką (...) zachodzi stosunek bliskości o którym mowa w powołanym przepisie. Przepis art. 527 § 3 k.c. nie precyzuje pojęcia stosunku bliskości, nie ma zatem podstaw do odnoszenia go wyłącznie do relacji pomiędzy osobami fizycznymi. W ocenie Sądu omawiany stosunek bliskości zachodzi w każdej sytuacji gdy rodzaj relacji dwóch podmiotów uzasadnia założenie, że mają one szeroką wiedzę na temat praw i obowiązków drugiego podmiotu oraz jego sytuacji majątkowej i okolicznościach związanych z prowadzeniem przez niego działalności. Wskazał na to m. in. Sąd Apelacyjny w Krakowie z dnia 13 września 1996 roku (I ACr 418/06, TPP 2003/3/125), wyjasniając iż ze względu na funkcję przepisu art. 527 § 3 k.c., tj. ustanowienie domniemania wiedzy osoby trzeciej o działaniu dłużnika z pokrzywdzeniem wierzycieli relację "bliskości" między dłużnikiem a osobą trzecią należy odnosić do takich stosunków faktycznych między tymi podmiotami, które umożliwiają osobie trzeciej uzyskanie wiedzy o sytuacji majątkowej dłużnika i okolicznościach jego działania. Istotny bowiem jest fakt, że zarówno spółka (...), jak i E. (strony umowy przelewu z dnia 20 sierpnia 2009 r.) posiadają jako udziałowca ten sam podmiot tj. I. (...). Mając na uwadze tożsamość wspólnika zarówno spółki (...) jak i pozwanego, jak również znajomość i rozeznanie w sytuacji majątkowej spółki (...) nie sposób uznać, że strony umowy pożyczki nie wiedziały lub nie były w stanie dowiedzieć się o swojej kondycji finansowej.

Podsumowując powyższe rozważania wskazać należy, że w toku postępowania w niniejszej sprawie wykazane zostało istnienie wszystkich przesłanek wskazanych w treści przepisu art. 527 § 1 k.c. w odniesieniu do umowy cesji wierzytelności z dnia 20 sierpnia 2009 r. Zatem uznając powództwo za w pełni uzasadnione, Sąd uznał wskazaną umowę cesji wierzytelności zawartą przez spółkę (...) z pozwanym, za bezskuteczną wobec powoda.

Wobec uwzględnienia w całości powództwa o uznanie ww. umów za bezskuteczne, na mocy art. 98 § 1 k.p.c., Sąd zasądził od pozwanego (...) sp. z o.o. w W. na rzecz powoda kwotę 19.117 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na wskazaną kwotę składa się wynagrodzenie pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym ustalone w oparciu o przepis § 6 pkt 7) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie w kwocie 7200 zł wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz opłata od pozwu w kwocie 11.900 zł.

Mając na uwadze powyższe, na mocy powołanych przepisów należało orzec jak w sentencji wyroku.

SSO Agnieszka Baran