Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Agnieszka Knade-Plaskacz

Protokolant – sekr. sądowy K. S.

przy udziale Prokuratora – W. P.

po rozpoznaniu w dniu 28/08/2017 roku oraz 16/10/2017 roku

sprawy:

T. M. (1)

s. J. i M. z domu G.

ur. (...) w B.

oskarżonego o to, że:

w okresie od nie później niż od 18 sierpnia 2015 roku do 24 września 2015 roku w U., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, będąc Prezesem Zarządu Stowarzyszenia (...) z siedzibą w U., ul. (...), wykonując na podstawie koncesji Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 22 maja 2015 roku, nr B – (...), udzielonej Stowarzyszeniu, działalność gospodarczą w zakresie, między innymi: obrotu rodzajami broni określonymi w ust. 1-9 Załącznika nr 1 Rodzaje broni i amunicji – BA – do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2001 roku w sprawie rodzajów broni i amunicji oraz wykazu wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, na których wytwarzanie lub obrót wymagana jest koncesja (Dz. U. Nr 145, poz. 1625, późn. zm) – bez prawa magazynowania, będąc uprawnionym do kierowania działalnością gospodarczą objętą zakresem koncesji, wbrew określonym w niej warunkom broń palną w postaci:

1.  rewolweru .357 Mag. D. W., nr (...) w komplecie z 3 wymiennymi lufami zgodnymi numerycznie;

2.  karabinu powtarzalnego .308 Win, (...), nr (...);

3.  karabinu powtarzalnego 8x57 IS, (...) M98, nr 146GR;

4.  strzelby gładkolufowej 12/70, B. I. – 43EM, nr (...);

5.  strzelby gładkolufowej 12/70, B., nr (...);

6.  karabinka bocznego zapłonu .22long rifle, A. M. 64, nr (...);

7.  karabinka bocznego zapłonu .22long rifle, A. Junior M. 64, nr (...);

8.  karabinka bocznego zapłonu .22long rifle, S. - A. 164 S., nr (...);

9.  pistoletu bocznego zapłonu Browning .22long rifle, FN 150 Challenger, nr (...);

10.  pistoletu centralnego zapłonu, 9mm L., R. VIS (...), nr (...);

11.  pistoletu centralnego zapłonu, 9mm L., R. VIS 35 P35 (p), nr (...);

12.  karabinu (...), (...), model (...), nr (...) (przy języku spustowym), nr (...) (na wysokość muszki);

13.  karabinu (...), (...), SA model M27, rok prod. 1932, nr (...);

14.  pistoletu bocznego zapłonu .22long rifle, M., nr (...);

15.  pistoletu maszynowego PM – 43, kal. 7,62, nr (...);

16.  ręcznego karabinu maszynowego (...) wz. 1928, kal. 7,62, nr (...);

magazynował w pomieszczeniach budynku przy ul. (...) w U.,

tj. o czyn z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 roku o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (tekst jednolity Dz.U. z 2012 roku, poz. 1017, późn. zm.) w zw. z art. 12 k.k.

orzeka:

I.  uniewinnia oskarżonego T. M. (1) od popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku przyjmując, iż działał on w warunkach usprawiedliwionej nieświadomości jego bezprawności,

II.  na podstawie art. 230§ 2 k.p.k. zwraca T. M. (1) dowody rzeczowe w postaci dokumentów (poz. 2-28 wykazu nr I/120/15/P/ (...) k. 954-961 akt oraz amunicję (poz. 83-89 wykazu nr II/3/15/B/ (...)), natomiast Stowarzyszeniu (...) z siedzibą w U. - broń palną (poz. 29-39 wykazu nr II/3/15/B/ (...)) ,

III.  na mocy art. 632 pkt 2 kpk kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 303/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił co następuje:

T. M. (1) jest właścicielem nieruchomości znajdującej się w U., przy ul. (...). W miejscu tym siedzibę swoją mają: Stowarzyszenie (...) oraz (...) Barwy i Broni. Oskarżony odbył szkolenie stanowiące przygotowanie zawodowe do wykonywania i kierowania działalnością gospodarczą w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją, oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym. Ma również, na mocy decyzji Komendanta wojewódzkiego Policji w B., bezterminowe prawo do posiadania broni palnej bocznego zapłonu w liczbie 40 egz., centralnego zapłonu w liczbie 40 egz., gładkolufowej liczbie 30 egz. przystosowanej do strzelania wyłącznie przy pomocy prochu czarnego (10 egz.) myśliwskiej w liczbie 30 egz. do celów kolekcjonerskich. Posiadał także dopuszczenie do posiadania broni palnej bocznego zapłonu, centralnego zapłonu i gładkolufowej w celu prowadzenia szkoleń oraz gospodarki magazynowej broni i amunicji.

(...) Barwy i Broni w organizacji jest muzeum prywatnym utworzonym w 2013 r. przez T. M. (1), działającym w oparciu o uzgodniony z ministrem właściwym do spraw kultury i dziedzictwa narodowego statut, zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2012 r. poz. 987, z późn. zm). Początkowo bazowało na zbiorach prywatnych T. M., a następnie poszerzało swoją kolekcję o egzemplarze przekazywane przez Stowarzyszenie (...).

Stowarzyszenie (...), którego założycielem i prezesem zarządu jest T. M. (1), zostało zarejestrowane 24 marca 2015 r. Celem stowarzyszenia było między innymi wsparcie w uzyskaniu pozwoleń na broń oraz wsparcie techniczne w zakresie eksploatacji i napraw broni. Cele te Stowarzyszenie realizować miało m. in. poprzez udział w imprezach i organizowanie spotkań miłośników broni, umożliwiających podnoszenie wiedzy historycznej i świadomości patriotycznej. Stowarzyszenie mogło prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jego celów.

Dowód: zaświadczenie nr (...) k. 606, wyjaśnienia do protokołu kontroli – k. 755 akt decyzja k.838-840, k. 843-844, dokumentacja skarbowa k. 3, 12, wydruk z Krajowego Rejestru Sądowego – k. 542-547, Statut stowarzyszenia – k. 611-617,

Stowarzyszenie zwróciło się do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. o udzielenie koncesji na obrót bronią i wyrobami o przeznaczeniu wojskowym. Wskazało T. M. (1) oraz J. S. (1) jako osoby wykonujące i kierujące koncesjonowaną działalnością stowarzyszenia. Stowarzyszenie wnosiło o udzielenie koncesji bez prawa magazynowania. Minister Spraw Wewnętrznych udzielił Stowarzyszeniu koncesji Nr B- (...) z dnia 23 maja 2015 r. w zakresie:

- obrotu rodzajami broni określonymi w ust. 1-9 Załącznika Nr 1 Rodzaje broni i amunicji - BA - do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie rodzajów broni i amunicji oraz wykazu wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, na których wytwarzanie lub obrót jest wymagana koncesja (Dz. U. Nr 145, poz. 1625, z późn. zm.) - bez prawa magazynowania,

- obrotu wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym określonymi w pozycjach: WT II - WT XII i WT XIV Załącznika Nr 2 Wykaz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym - WT - do ww. rozporządzenia - bez prawa magazynowania.

Dowód: wniosek o udzielenie koncesji – k. 591-598, 600, 633-634 oświadczenie o osobach wykonujących działalność koncesjonowaną - k. 629, koncesja – k. 653 akt, oświadczenie o podjęciu działalność koncesjonowanej – k. 653.

Stowarzyszenie podjęło działalność gospodarczą dnia 29 maja 2015 r. W okresie od 18 sierpnia 2015 roku do 24 września 2015 r w U., oskarżony będąc Prezesem Zarządu Stowarzyszenia (...) zawierał w imieniu tego stowarzyszenia umowy depozytu z (...) Barwy i Broni, mającym siedzibę w tym samym pomieszczeniu co Stowarzyszenie. Po wejściu w posiadanie broni przez Stowarzyszenie, była ona następnie przekazywana innym podmiotom, np. muzeom prywatnym na podstawie umowy darowizny (vide: zeznania świadka J. S. k.1184 akt) lub też na podstawie umowy depozytu do (...) Barwy i Broni w organizacji. Po pewnym czasie, gdy znalazł się kupiec na broń, muzeum przekazywało broń, która była w depozycie, do Stowarzyszenia. Po czym tego samego dnia następowała jej sprzedaż osobom fizycznym posiadającym stosowne pozwolenie na nabycie broni lub koncesjonowanemu podmiotowi.

Dowód: Informacja o podjęciu działalności gospodarczej - k. 65, protokół kontroli– k. 726-736, umowy depozytu broni – k. 216, księga inwentarza – k. 217.

T. M. (1) miał wątpliwości co do prawidłowego postępowania w zakresie przechowywania nabywanej przez Stowarzyszenie broni, zwrócił się więc pismem z dnia 11 czerwca 2015 r. do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych o udzielenie informacji dotyczącej m.in. magazynowania broni oraz przekazywania broni muzeum. Z uzyskanej odpowiedzi udzielonej przez głównego specjalistę wydziału ds. Kontroli (...) Reglamentowanej - Departamentu Zezwoleń i Koncesji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji wynikało, że „nie ma przeszkód, aby posiadacz broni mógł przekazywać w pełni sprawną broń na rzecz muzeum, np. w drodze darowizny lub w charakterze innych nieodpłatnych czynności cywilnoprawnych, bowiem forma ta nie wypełnia znamion ustawowej definicji obrotu (handlu, sprzedaży) bronią w rozumieniu ww. ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej .” /k. 764/

Dowód: pismo oskarżonego z dnia 11 czerwca 2017 r. - k.1186, odpowiedź z MSWiA – k. 762-764.

T. M. (1) ma 41 lat wykształcenie średnie techniczne, jest rencistą (II grupa inwalidzka) i utrzymuje się z renty w wysokości 800 zł i prac dorywczych, nie był karany. Dowód: k. 607, k. 988, karta karna k-1134.

T. M. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że był osobą, która odpowiadała za prowadzenie działalności koncesjonowanej. Wskazał że, po założeniu (...) Barwy i Broni, pozyskiwanie zbiorów dla muzeum nie jest proste, więc powołano stowarzyszenie w celu wsparcia działalności muzeów prywatnych i wystąpiono o koncesję na obrót bronią. Głównym celem uzyskania koncesji było pozyskanie broni dla muzeów i przekazywanie ich jako eksponatów. Podkreślił, że organ koncesyjny we wniosku o koncesję został poinformowany, jakie cele przyświecają wnioskodawcy i jaki będzie zakres działalności Stowarzyszenia (...). Ministerstwo w korespondencji wskazało, że istnieje możliwość, żeby koncesjonariusz nieodpłatnie przekazał na rzecz muzeum przedmioty objęte koncesją. Bazując na tym, oskarżony poczynił zakupy m.in. dowodów rzeczowych objętych zarzutem w akcie oskarżenia. (...) Barwy i Broni zgodnie z ustawą o muzeach i zatwierdzonym regulaminem przechowując te depozyty wykorzystywało broń do pokazów, była możliwość zapoznania się osób przyjeżdżających ze zbiorami. Po czym w związku z niskim poziomem finansowym, egzemplarze wróciły z depozytu do stowarzyszenia i zostały sprzedane. W działaniach (...) Stowarzyszenia (...) nie kierowali się chęcią zysku, przyświecały im inne cele. Gdyby to miało być nastawione na zysk, to jak wskazał oskarżony zostałaby założona działalność gospodarcza, która jest łatwiejsza w prowadzeniu niż stowarzyszenie.

Sąd zważył co następuje:

T. M. (1) stanął pod zarzutem popełnienia czynu określonego w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz.U.2017.290 -j.t.) w zw. z art. 12 k.k.

Stan faktyczny, ustalony w zasadniczej mierze w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego oraz zebraną dokumentację, nie był sporny. Oskarżony nie kwestionował, że broń wskazana w akcie oskarżenia stanowiła broń zakupioną przez Stowarzyszenie (...) i że została oddana do depozytu (...) Barwy i Broni. Spór koncentrował się w niniejszej sprawie na ocenie prawnej działania oskarżonego, który twierdził, że nie było jego zamiarem naruszanie warunków koncesji, a już tym bardziej działanie w celu uzyskania korzyści majątkowej.

Sąd uznał za wiarygodną zgromadzoną w aktach dokumentację dotyczącą (...) Barwy i Broni, stowarzyszenia (...), wydawanych koncesji, zezwoleń, decyzji, jak też kartę karną oskarżonego, jako że sporządzone zostały przez organy uprawnione do tego, jak też ich prawdziwość i wiarygodność nie była kwestionowana przez strony. Sąd również nie dopatrzył się okoliczności mogących podważać ich wiarygodność. W ocenie Sądu za wiarygodną należy także uznać również korespondencję oskarżonego z instytucjami (MSWiA, KWP) i załączone kopie umów.

Zeznania świadków M. R. (1), E. W., P. Z. i M. R. (2) nie wniosły wiele o sprawy – osoby te nie zajmowały się działalnością stowarzyszenia, a pełnione funkcje miały charakter raczej fasadowym. Zasadniczo wszyscy świadkowie potwierdzili, że to oskarżony zajmował się zakupem broni i organizacją pracy stowarzyszenia, czy też wystawami. Pozostałe osoby mu pomagały. R. O., M. W., B. J., J. B., K. G., Z. W. i T. Z. swoimi zeznaniami także niewiele wnieśli do sprawy, albowiem nie wiedzieli nic o Stowarzyszeniu (...), a tym bardziej o magazynowaniu broni wbrew warunkom koncesji. Zeznania J. S. (1), także nie wniosły wiele do ustaleń faktycznych albowiem nie widział on, w jaki sposób była magazynowana broń, nie uczestniczył w prowadzeniu działalności koncesyjnej stowarzyszenia objętej zarzutem. Potwierdził jedynie, co nie było kwestionowane przez strony, że to oskarżony zajmował się obrotem bronią w ramach działalności stowarzyszenia. Dlatego też analiza wszystkich opisanych tu zeznań świadków pozwala przyjąć, że dowody te nie zawierają informacji o okolicznościach mogących mieć istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Odpowiedzialności na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 roku o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym podlega, stosownie do treści tego przepisu ten, kto wykonuje działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją albo wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym bez koncesji lub wbrew warunkom określonym w koncesji albo nie dopełnia obowiązku oznakowania broni palnej lub pojedynczego, podstawowego opakowania amunicji.

Z dokonanych przez Sąd ustaleń faktycznych wynika, iż T. M. (1), jako osoba odpowiedzialna za prowadzenie działalności koncesjonowanej Stowarzyszenia (...) z siedzibą w U. posiadał stosowne zezwolenia na posiadanie broni, w tym w zakresie gospodarki magazynowej broni i amunicji. Po wejściu w posiadanie broni przez Stowarzyszenie (zakupiono łącznie 20 szt. broni), broń była następnie przekazywana na podstawie umowy nieodpłatnego depozytu do (...) Barwy i Broni, które broń wystawiało np. na pokazach. Po pewnym czasie, jeżeli znalazł się kupiec, muzeum przekazywało broń, która była w depozycie Stowarzyszeniu. Po czym następowała sprzedaż tej broni osobom fizycznym posiadającym stosowne pozwolenie na nabycie broni lub koncesjonowanemu podmiotowi.

Oskarżony konsekwentnie wyjaśniał, że broń była kupiona w celu czasowego powiększenia zbiorów muzeum i tylko w niewielkim zakresie była dalej była zbywana przez Stowarzyszenie. Wskazał, że w okresie funkcjonowania stowarzyszenia doszło do siedmiu przypadków zbycia (sprzedaży) broni. Stowarzyszenie nie prowadziło zatem działalności gospodarczej. Stowarzyszenie zgodnie z założeniami statutowymi (rozdział II, § 4, pkt 1 Statutu) przekazywało także nieodpłatnie materiały koncesjonowane do muzeów w K. i w U..

W ocenie Sądu działanie oskarżonego nosiło znamiona działania polegającego na prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie obrotu bronią wbrew warunkom określonym w koncesji, z tym zastrzeżeniem, że odkażony działał w ramach kontratypu określonego w art. 30 k.k.

Odnosząc się do pierwszej z przesłanek - prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie obrotu bronią:

Ustawa nie definiuje pojęcia prowadzenia działalności gospodarczej, a jedynie pojęcie obrotu. Zgodnie z art. 3. Ust. 1. Pkt. 2 ustawy, obrót należy definiować jako działalność handlową dotyczącą materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, w tym pośrednictwo polegające na negocjowaniu, doradztwie handlowym, pomocy w zawieraniu umów oraz organizowaniu przemieszczania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, z wyłączeniem spedytorów, wykonywaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że oskarżony jako osoba odpowiedzialna w Stowarzyszeniu (...) za realizację zadań wynikających z działalności reglamentowanej, złożył w dniu 1 czerwca 2015 r. w MSWiA oświadczenie o podjęciu z dniem 29 maja 2015 r. działalność gospodarczej ( k. 653) na podstawie udzielonej stowarzyszeniu koncesji . Oskarżony nie kwestionował także, że stowarzyszenie nabywało i zbywało broń oddawaną do depozytu, jak również, że właśnie w tym celu stowarzyszenie złożyło wniosek o przyznanie koncesji na obrót bronią. Fakt, że stowarzyszenie w wielu przypadkach jedynie nabywało broń a odsprzedawało ją sporadycznie nie ma znaczenia dla przyjęcia, że prowadzona była działalność handlowa w zakresie obrotu bronią. (...) celu działalności stowarzyszenia nie niweczyło to, że dochód z jej prowadzenia był przeznaczony na działalność statutową. Ograniczenie to wynika bowiem z regulacji ustawowej i jest jednym z warunków dopuszczalności prowadzenia działalności gospodarczej a w konsekwencji także udzielenia koncesji.

Odnosząc się do drugiej z przesłanek - obrotu bronią wbrew warunkom określonym w koncesji:

Jest kwestią pozostającą poza sporem, że stowarzyszenie (...) złożyło wniosek (szeroko uzasadniony) o udzielenie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu bronią bez prawa magazynowania (k. 600). Stowarzyszenie uzyskało koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie (...) obrotu określonymi rodzajami broni i obrotu wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym bez prawa magazynowania.

Przedmiotem prowadzonej przez Stowarzyszenie (...) działalności gospodarczej był obrót bronią (kupno, przekazywanie w depozyt, sprzedaż), podlegający reglamentacji, poprzez udzielenie koncesji na wykonywanie tej działalności i na warunkach w niej określonych.

Oskarżony twierdził, że nie doszło do nielegalnego magazynowania bronią, gdyż w wyniku umowy depozytu to muzeum stało się przechowawcą materiałów koncesjonowanych. Podkreślił, że zwracał się do organów nadzoru o wydanie opinii w sprawie prowadzonej działalności i pismem z 30 marca 2015 r., organ koncesyjny (MSWiA) wyraził swoją opinię, wskazując, że posiadacz broni może przekazać broń na rzecz muzeum np. w drodze darowizny lub w charakterze innych podobnych nieodpłatnych czynności cywilnoprawnych, ponieważ forma ta nie wypełnia znamion ustawowej definicji obrotu. Stowarzyszenie ponadto przekazywało broń celem powiększenia zbiorów (...), zgodnie ze swoimi celami statutowymi, a także wieloletnią, nienastawioną na zysk działalnością społeczną.

Przesłanką koncesjonowania ww. działalności jest ważny interes publiczny tj. bezpieczeństwo państwa lub obywateli i ta okoliczność determinuje ścisłe przestrzeganie prawa. Stowarzyszenie posiadając koncesję na obrót materiałami koncesjonowanymi "bez prawa magazynowania", nie mogło przechowywać (magazynować) nabywanej broni. Istotą praktyki zorganizowanej przez oskarżonego było natomiast to, że faktycznie prowadziła ona do obejścia obowiązujących stowarzyszenie (...) zasad prowadzenia działalności wynikających z koncesji, albowiem jest poza sporem, że broń przechowywano w siedzibie Stowarzyszenia, będącej jednocześnie siedzibą (...). A więc w ocenie Sądu naruszono warunki koncesji z tym zakresie, w którym koncesja nie przyznawała Stowarzyszeniu prawa do magazynowania broni.

Odnosząc się do kontratypu określonego w art. 30 in principio k.k. tj. pozostawania przez oskarżonego w usprawiedliwionej nieświadomości bezprawności jego działania:

Osoby trudniące się obrotem bronią, a więc działalnością o charakterze koncesjonowanym, powinny znać uwarunkowania prawne, w jakich działalność ta się dokonuje (odbywa). Jeżeli jednak na tle konkretnych okoliczności danej sprawy - a taka sytuacja w rozpoznawanej sprawie zachodzi - ujawnią się rozsądne wątpliwości co do tego, czy oskarżony miał świadomość bezprawności swego działania, to ustalenie tej kwestii staje się podstawowym obowiązkiem Sądu.

Z błędem co do prawa mamy do czynienia wówczas, gdy sprawca mając świadomość realizacji określonego czynu, ma jednak mylny obraz prawnego wartościowania swojego zachowania (jest to tzw. błąd pierwotny). Termin „nieświadomość bezprawności” oznacza, że sprawca nie zdaje sobie sprawy z tego, iż jego czyn jest sprzeczny z obowiązującym prawem, tzn. z jakąkolwiek jego dziedziną: prawem karnym, cywilnym czy też administracyjnym. Na błąd wykluczający możliwość przypisania odpowiedzialności karnej może powoływać się jednak wyłącznie ten, kto rzeczywiście chce postępować zgodnie z prawem, a nie ten, kto chce go nadużywać, pozorując jedynie chęć jego przestrzegania.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, że oskarżony starał się w sposób należyty zapoznać się z obowiązującym uregulowaniem, kierując zapytanie do organu kontroli działalności koncesjonowanej, jak również informując o swoich działaniach stosowne organy. Nie można zatem przyjąć, że doszło do zaniechania rozpoznania ciążących na oskarżonym ustawowych powinności, przy uwzględnieniu jego wykształcenia, poziomu intelektualnego, doświadczenia w podejmowaniu decyzji związanych z działalnością koncesjonowaną oraz wagi decyzji o przekazywaniu broni w depozyt do (...) Barwy i Broni. Sąd podziela przy tym stanowisko wyrażone w wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 27 października 2016 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 162/16 (LEX nr 2295137), że należy przyjąć usprawiedliwiony błąd co do oceny prawnej czynu, jeżeli sprawca otrzymał informacje od kompetentnego organu władzy publicznej o legalności zamierzonego czynu. Przypomnieć należy, że główny specjalista wydziału ds. Kontroli (...) Reglamentowanej - Departamentu Zezwoleń i Koncesji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w odpowiedzi na pytanie skierowane przez oskarżonego dotyczące przekazywania broni do muzeum wskazał, że „nie ma przeszkód, aby posiadacz broni mógł przekazywać w pełni sprawną broń na rzecz muzeum, np. w drodze darowizny lub w charakterze innych nieodpłatnych czynności cywilnoprawnych, bowiem forma ta nie wypełnia znamion ustawowej definicji obrotu (handlu, sprzedaży) bronią w rozumieniu ww. ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej. (...) nie zajmowało się obrotem broną, a jedynie przyjmowało ją w depozyt. Stowarzyszenie natomiast miało uprawnienia do podejmowania takich działań.

Odpowiedź uzyskana z MSWiA, wskazująca na możliwość przekazywania przez stowarzyszenie do muzeum broni w drodze nieodpłatnych umów cywilno-prawnych (a taką umową jest zarówno darowizna, jak i nieodpłatna umowa depozytu) pozwala uznać, że oskarżony naruszając warunki koncesji dotyczące magazynowania broni pozostawał w usprawiedliwionej nieświadomości bezprawności swojego działania. Bardziej precyzyjnie rzecz ujmując, że usprawiedliwione było przeświadczenie oskarżonego, iż zawieranie z muzeum nieodpłatnych umów cywilnoprawnych powoduje, że jego działania nie naruszają warunków koncesji, albowiem Stowarzyszenie oddając broń w depozyt nie magazynuje jej.

Warto także ocenić działanie oskarżonego przez pryzmat tego, jaki cel przyświeca ograniczeniu koncesji w zakresie prawa magazynowania. Podmioty zajmujące się obrotem broniom z prawem magazynowania muszą zagwarantować odpowiednie warunki techniczne i organizacyjne, zapewniające prawidłowe wykonywanie działalności gospodarczej objętej koncesją oraz uwzględniające rodzaj przewidywanej działalności gospodarczej i towarzyszące jej zagrożenia (art. 8 ust.2 pkt. 2 i art. 9 ust. 1 ww. ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej ). Organy kontroli, w tym KWP nie dopatrzyły się w sposobie przechowywania broni zabezpieczonej w muzeum nieprawidłowości. Nadto, sam oskarżony, na podstawie wydanej decyzji o dopuszczeniu do posiadania w celu gospodarki magazynowej broni i amunicji bocznego zapłonu centralnego zapłonu gładko lufowej mógł przechowywać broń. Nie powinno także umykać uwadze, że T. M. nabywał w ciągu ostatnich lat w sposób zgodny z prawem wiele (ponad 150) sztuk broni przeznaczonej do muzeum. Działanie oskarżonego cechowało się więc również niewielką szkodliwością społeczną.

Warto podkreślić, że oskarżony nie ukrywał swoich intencji przed organem koncesyjnym opisując, jakie będą cele działania stowarzyszenia. Sam zakres działalności stowarzyszenia i cele jego powołania do życia, do których odwoływał się w swoich zeznaniach oskarżony wskazują, że nie było jego intencją obchodzenie zasad koncesji, a jedynie wykorzystanie możliwości wynikających z prowadzenia (...) Barwy i Broni. Zabezpieczona na potrzeby postępowania broń ma niewątpliwie charakter kolekcjonerski, co również utwierdza Sąd w przekonaniu, że nabywana była w celach deklarowanych przez oskarżonego.

Na marginesie wskazać należy, że żaden dowód zgromadzony w sprawie nie pozwala przyjąć, iż oskarżony naruszał warunki koncesji (zakaz magazynowania) „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”. Umowy depozytu były nieodpłatne, a z samej istoty udzielonej koncesji wynikało, że stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą w zakresie obrotu bronią, czyli innymi słowy mogło kupować i sprzedawać broń, także z zyskiem, o ile zysk przeznaczony byłby na cele statutowe.

W ocenie Sądu zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy daje pełne podstawy do przyjęcia, że oskarżony w inkryminowanym czasie działał w usprawiedliwionym przekonaniu, że przepisy prawa pozwalają na przekazywanie broni nabytej przez Stowarzyszenie (...) w depozyt do (...) Barwy i Broni. Usprawiedliwiony błąd co do prawnej oceny czynu opisany w art. 30 kk jest okolicznością, która wyłącza winę sprawcy, a tym samym przestępność takiego zachowania. Z tych tez względów Sąd na podstawie art.17 § 1 pkt.2 k.p.k uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

O dowodach rzeczowych Sąd orzekł na podstawie art. 230§ 2 k.p.k. zwracając T. M. (1) dowody rzeczowe w postaci dokumentów (poz. 2-28 wykazu nr I/120/15/P/ (...) k. 954-961 akt oraz amunicję (poz. 83-89 wykazu nr II/3/15/B/ (...)), natomiast Stowarzyszeniu (...) z siedzibą w U. - broń palną (poz. 29-39 wykazu nr II/3/15/B/ (...)), której stowarzyszenie jest właścicielem.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 632 pkt. 2 k.p.k. obciążając nimi Skarb Państwa.

(...)/11/2017 r SSR – A. K. -P.