Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2017 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. kwotę 4 570,11 złotych ( cztery tysiące pięćset siedemdziesiąt złotych jedenaście groszy) wraz z odsetkami:

-

ustawowymi liczonymi za okres od dnia 11 sierpnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku,

-

ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. kwotę 634,67 złotych ( sześćset trzydzieści cztery złote sześćdziesiąt siedem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 1110/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 sierpnia 2015 roku powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w L. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 5 891,38 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

Kwota dochodzona pozwem obejmowała zwrot kosztów naprawy pojazdu w kwocie 5 143,36 złotych, skapitalizowane odsetki od kwoty 5 143,36 złotych liczone za okres od dnia 04 kwietnia 2015 roku do dnia 31 lipca 2015 roku, tj. kwotę 133,02 złotych oraz zwrot kosztów prywatnej ekspertyzy w kwocie 615 złotych.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 03 marca 2015 roku należący do W. C. pojazd marki F. o numerze rejestracyjnym (...) uległ uszkodzeniu z winy kierującego innym pojazdem, a który to kierowca ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego ubezpieczyciela. Po nabyciu wierzytelności z tytułu odszkodowania w związku z powyższym zdarzeniem, powód uzyskał opinię techniczną, z której wynikało, że koszt naprawy przedmiotowego pojazdu wynosi 7 293,09 złotych brutto, zaś pozwany tytułem odszkodowania wypłacił kwotę 2 149,73 złotych brutto.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 06 października 2015 roku wydanym w sprawie o sygn. akt V GNc 3610/15 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Legnicy uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. wniósł o oddalenie powództwa w całości, w uzasadnieniu wskazując, iż przyjął odpowiedzialność cywilną za skutki wypadku komunikacyjnego zaistniałego w dniu 03 marca 2015 roku, w następstwie czego przeprowadził postępowanie likwidacyjne i wypłacił odszkodowanie w kwocie 2 149,73 złotych brutto, które wyrównało szkodę, jakiej doznał poszkodowany w wyniku tego zdarzenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 03 marca 2015 roku doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ należący do W. C. pojazd marki F. o numerze rejestracyjnym (...).

Sprawca szkody ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S..

niesporne

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. przyznał i wypłacił tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) kwotę 2 149,73 złotych brutto.

niesporne, a nadto: decyzja z dnia 09 marca 2015 roku – k. 23 akt, kalkulacja kosztów naprawy – k. 25 akt

W dniu 31 marca 2015 roku poszkodowany W. C. zawarł z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w L. umowę przelewu wierzytelności przysługującej mu w stosunku do (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. z tytułu odszkodowania za naprawę pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia, które miało miejsce w dniu 03 marca 2015 roku. O powyższym przelewie wierzytelności zawiadomiono (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w S..

umowa przelewu wierzytelności – k. 7 akt, zawiadomienie o przelewie wierzytelności – k. 22 akt

W dniu 31 marca 2015 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. sporządził kalkulację naprawy pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia, które miało miejsce w dniu 03 marca 2015 roku.

Koszt naprawy uszkodzonego samochodu określono na kwotę 7 293,09 złotych brutto.

kalkulacja naprawy – k. 28-32 akt

W dniu 31 marca 2015 roku (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. wystawił (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w L. fakturę VAT numer (...) na kwotę 615 złotych brutto tytułem sporządzenia kalkulacji kosztów naprawy pojazdu należącego do W. C..

faktura VAT – k. 26 akt

W. C. nie naprawił pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia, które miało miejsce w dniu 03 marca 2015 roku, gdyż uzyskane odszkodowanie nie wystarczyłoby na dokonanie tej naprawy. Nadal jest on w posiadaniu tego pojazdu.

zeznania świadka W. C. – protokół skrócony rozprawy z dnia 25 kwietnia 2017 roku wraz z zapisem obrazu i dźwięku – k. 26-27 akt

Konieczny i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) w związku z jego uszkodzeniem w dniu 03 marca 2015 roku wynosił kwotę 6 603,67 złotych brutto (według stawki w kwocie 90 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i w kwocie 100 złotych netto za roboczogodzinę prac lakierniczych).

Warsztaty naprawcze nie będące autoryzowanymi stacjami obsługi na terenie powiatu (...) w dacie szkody stosowały stawki w kwocie 80-120 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i w kwocie 80-100 złotych netto za roboczogodzinę prac lakierniczych.

Autoryzowana stacja obsługi pojazdów marki P. stosowała stawki w kwocie 95-150 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i w kwocie 95-150 złotych netto za roboczogodzinę prac lakierniczych.

opinia biegłego sądowego J. Z. – k. 158-167 akt, akta szkody – k. 56 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron. Pozostałe dokumenty dołączone do akt nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy nowych i istotnych okoliczności. Sąd wziął pod uwagę również oświadczenia stron uwzględniając je jednakże w takim jedynie zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną.

Sąd oparł się także, uznając je za wiarygodne, na zeznaniach świadka W. C., w szczególności w zakresie, w jakim świadek ten wskazał, że nie dokonał naprawy pojazdu, gdyż odszkodowanie nie było wystarczające do przeprowadzenia naprawy.

Dokonując rekonstrukcji stanu faktycznego w niniejszej sprawie Sąd oparł się także na opinii biegłego sądowego w zakresie mechaniki samochodowej J. Z.. Biegły sądowy na podstawie akt sprawy wyliczył celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy uszkodzonego pojazdu oraz dokonał analizy stawek za robociznę blacharsko – mechaniczną i lakierniczą stosowanych w okresie likwidacji szkody przedmiotowego pojazdu w warsztatach naprawczych działających na lokalnym rynku.

W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego została sporządzona wedle tezy dowodowej wysnutej przez Sąd, poza tym jest logiczna, zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy. Komunikatywność jej sformułowań pozwala na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do wniosków końcowych. Nie zawiera ona również wewnętrznych sprzeczności i wykluczających się wzajemnie wniosków, nie była także kwestionowana przez żadną ze stron, toteż Sąd oparł się na niej w całości podzielając słuszność założeń, jak i wniosków biegłego sądowego.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała zasada odpowiedzialności pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. z tytułu przedmiotowej szkody zaistniałej w pojeździe marki F. o numerze rejestracyjnym (...) w wyniku zdarzania komunikacyjnego mającego miejsce w dniu 03 marca 2015 roku, jak również istnienie po stronie powoda legitymacji procesowej czynnej. Spór zaś sprowadzał się do ustalenia wysokości uzasadnionych i celowych kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu.

Mając na uwadze zakreślony wyżej zakres sporu, w pierwszej kolejności należy wskazać, iż zasada odpowiedzialności pozwanego z tytułu przedmiotowej szkody jest uregulowana w ramach treści art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Źródłem odpowiedzialności sprawcy jest z kolei treść art. 436 § 2 k.c., który stanowi, iż w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody, wymienione w art. 435 k.c. osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych, czyli na statuowanej przez treść art. 415 k.c. zasadzie winy. W ramach obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego ubezpieczyciel zobowiązuje się do wypłaty odszkodowania, jakie sprawca szkody komunikacyjnej zobowiązany jest zapłacić poszkodowanemu. Poszkodowany może natomiast dochodzić roszczeń z tego tytułu bezpośrednio od ubezpieczyciela sprawcy szkody. Odpowiedzialność ubezpieczyciela wobec poszkodowanego jest więc rozpatrywana w kategoriach odpowiedzialności deliktowej, a jej zakres zależy od zakresu odpowiedzialności sprawcy szkody.

Podstawowe znaczenie dla ustalenia wysokości szkody, a tym samym zakresu odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego, będzie miała zatem treść art. 361 § 2 k.c., ustanawiającego zasadę pełnej kompensacji szkody oraz treść art. 363 § 1 k.c., zgodnie z którym naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru dokonanego przez poszkodowanego, poprzez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej bądź przywrócenie stanu poprzedniego.

Jak podkreślił Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 czerwca 2003 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 32/03 (Monitor Prawniczy 2004/2/81) odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku.

Koszty naprawy samochodu można zaliczyć do kategorii niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy, wyłącznie gdy odpowiadają cenom stosowanym przez usługodawców na lokalnym rynku. Należy przy tym podkreślić, że poszkodowanemu przysługuje prawo wyboru warsztatu naprawczego, któremu powierzy dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. Wskazać w tym miejscu należy, iż każdy zakład naprawczy stosuje stawki ustalone indywidualnie, które wynikają z ponoszonych kosztów i ustalenia cen na takim poziomie, by móc utrzymać firmę, przy czym koszt ten zależy od wielu elementów takich jak np. położenie firmy, podaży usług, dzierżawy pomieszczeń. Stąd też brak podstaw do przyjmowania przeciętnych, czy uśrednionych w inny sposób stawek za prace blacharsko – mechaniczne i lakiernicze.

W niniejszej sprawie powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w L. domagał się zwrotu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu w oparciu o kalkulację naprawy z dnia 31 marca 2015 roku sporządzoną na jego zlecenie, w której określono koszty naprawy uszkodzonego pojazdu na kwotę 7 293,09 złotych brutto, przy czym kwota dochodzona pozwem stanowiła różnicę pomiędzy tymi kosztami a ustalonymi i wypłaconymi już przez pozwanego kosztami naprawy pojazdu (2 149,73 złotych).

Jak wynikało z opinii biegłego sądowego J. Z. naprawa przedmiotowego pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) przy użyciu części nowych nie spowodowałaby wzrostu wartości tego samochodu, tym bardziej, że brak było podstaw do przyjęcia, że którakolwiek z uszkodzonych w spornym pojeździe części była nadmiernie zużyta, skorodowana albo wcześniej nieprofesjonalnie naprawiana. Nadto, Sąd podziela wniosek biegłego sądowego, że skoro technologia producenta nie przewiduje ponownego wbudowania listwy ozdobnej drzwi, to zasadne było uwzględnienie kosztu wymiany tego elementu (w odniesieniu do drzwi przednich lewych), a nie kosztu jego wybudowania i wbudowania, a także, że niezasadne byłoby uwzględnienie samej czynności wybudowania i wbudowania listwy ozdobnej drzwi przednich lewych, gdyż lakierowanie obejmowało poszycie, czyli dolną część, a część górną należało wówczas osłonić.

Odnosząc się do stawek za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i lakierniczych, to Sąd miał na uwadze, że stawki w kwocie 135 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i lakierniczych zastosowane przez powoda były stawkami najwyższymi, stosowanymi jedynie przez autoryzowaną stację obsługi pojazdów marki P., a zatem innego producenta niż producent uszkodzonego pojazdu. W ocenie Sądu w sytuacji ustalenia kosztów naprawy przywracających pojazd do stanu sprzed kolizji w sposób hipotetyczny, skoro powód nie wykazał, ażeby wcześniejsze naprawy dokonywane były w autoryzowanych stacjach obsługi, zasadne jest w ocenie Sądu przyjęcie stawek stosowanych przez zakłady naprawcze nie należące do tej kategorii, a które z uwagi na standard wyposażenia także dają gwarancję dokonania naprawy w sposób zgodny z technologią producenta. Wobec powyższego Sąd uznał za uzasadnione przyjęcie stawki wskazanej przez pozwanego, tj. w kwocie 90/100 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i lakierniczych, dokonanie naprawy za tę kwotę było bowiem możliwe w kilku warsztatach naprawczych, w tym w zakładzie naprawczym w miejscu zamieszkania poszkodowanego (O.).

Wobec powyższego uznać należało, że konieczny i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) w związku z jego uszkodzeniem w dniu 03 marca 2015 roku wynosił kwotę 6 603,67 złotych brutto. W związku z tym, że pozwany wypłacił już poszkodowanemu kwotę 2 149,73 złotych brutto tytułem odszkodowania, do zapłaty przez pozwanego pozostała kwota 4 453,94 złotych brutto tytułem pozostałej części odszkodowania.

W związku z powyższym zasadne było także żądanie powoda w zakresie skapitalizowanej należności odsetkowej liczonej za okres od dnia 04 kwietnia 2015 roku do dnia 31 lipca 2015 roku od kwoty 4 453,94 złotych, tj. w zakresie kwoty 116,17 złotych.

Co do kosztów kalkulacji naprawy sporządzonej na zlecenie powoda, to ocena, czy koszty takiej ekspertyzy powypadkowej poniesione przez powoda mieszczą się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, winna być dokonana na podstawie konkretnych okoliczności sprawy, a w szczególności po dokonaniu oceny, czy poniesienie tego wydatku było obiektywnie uzasadnione i konieczne, a także, czy zachodzi normalny związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem tego wydatku a zdarzeniem powodującym szkodę.

W tym miejscu warto przywołać uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2004 roku (sygn. akt III CZP 24/04, LEX nr 106617), w której to Sąd przyjął tezę, że odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może – stosowanie do okoliczności sprawy – obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego.

Wskazać przy tym należy, że kosztorys naprawy został sporządzony przez (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w L. na zlecenie nie poszkodowanego, tylko powoda. Tymczasem powód jest podmiotem gospodarczym zajmującym się m. in., jak wynika z wpisów w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego dotyczących powoda, działalnością związaną z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat, a także profesjonalnie zajmuje się dochodzeniem należności z tytułu odszkodowań od ubezpieczycieli, wobec czego nie sposób przyjąć, że nie posiadał fachowej wiedzy, aby zweryfikować poprawność przedstawionej przez ubezpieczyciela kalkulacji i wyliczonego odszkodowania. Co więcej, przeniesienie wierzytelności nastąpiło w wykonaniu umowy sprzedaży, a zatem niewątpliwie jeszcze przed zawarciem umowy przelewu wierzytelności powód, by skalkulować cenę zakupu tej wierzytelności, podjął czynności zmierzające do oszacowania wartości tej wierzytelności. Wreszcie wskazać należy, że dochodzone przez powoda koszty kalkulacji naprawy nie zostały poniesione przez poszkodowanego, lecz ewentualnie przez powoda, przy czym przedłożona w kserokopii faktura VAT numer (...) z adnotacją o zapłacie należności przelewem do dnia 07 kwietnia 2015 roku, nie może stanowić w sprawie dowodu na okoliczność rzeczywistego poniesienia tych wydatków. W tym zakresie zatem powództwo jako niezasadne i nieudowodnione podlegało oddaleniu w oparciu o treść art. 6 k.c. a contrario.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 822 § 1 i 4 k.c. w zw. z 361 k.c. i art. 363 k.c. oraz art. 19 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 2060 ze zmianami) w zw. z art. 481 k.c. w zw. z art. 482 k.c., Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku zasądzając od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. kwotę 4 570,11 złotych (pozostała część należnego odszkodowania w kwocie 4 453,94 złotych + skapitalizowane odsetki ustawowe w kwocie 116,17 złotych) wraz z odsetkami: ustawowymi liczonymi za okres od dnia 11 sierpnia 2015 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty (termin naliczenia odsetek wskazany w pozwie nie był kwestionowany przez pozwanego, podobnież – wartość odszkodowania w kwocie brutto).

Uznając zaś dalej idące żądanie pozwu za niezasadne z przyczyn wskazanych wyżej, Sąd orzekł jak w punkcie II wyroku na podstawie powyższych przepisów stosowanych a contrario.

O kosztach procesu Sąd orzekł jak w punkcie III wyroku zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów określoną w art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c.

W niniejszej sprawie powód wygrał sprawę w 77,57%, a pozwany w 22,23%. Koszty poniesione przez powoda wyniosły 1 512 złotych (opłata od pozwu – 295 złotych, koszty zastępstwa procesowego – 1 200 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych). Koszty poniesione przez pozwanego wyniosły 2 399,38 złotych (koszty zastępstwa procesowego – 1 200 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych oraz wykorzystana zaliczka na poczet kosztów wynagrodzenia biegłego sądowego w kwocie 1 182,38 złotych). Powodowi zatem należy się zwrot kosztów procesu w kwocie 1 172,85 złotych (77,57% z kwoty 1 512 złotych), zaś pozwanemu – w kwocie 538,18 złotych (22,43% z kwoty 2 399,38 złotych). Po skompensowaniu obu powyższych kwot pozwany powinien zwrócić powodowi kwotę 634,67 złotych, którą Sąd zasądził na jego rzecz w punkcie III wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 01 grudnia 2017 roku