Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: stażysta Monika Kucharczyk

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2017 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

G. K.

przeciwko:

(...) Spółka Akcyjna w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powoda G. K. kwotę 1 107,00 zł (jeden tysiąc sto siedem złotych) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 15 marca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 343,00 zł (trzysta czterdzieści trzy złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 825/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 lipca 2016 roku powód G. K. wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 1 107 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 15 marca 2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wskutek zdarzenia z dnia 13 lutego 2015 r., uległ uszkodzeniu samochód marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do poszkodowanego P. Z.. Powód wskazał, że poszkodowany nie jest podatnikiem podatku VAT i nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, a zatem pozwany jest zobowiązany do wypłaty odszkodowania w kwocie brutto. W dniu 20 lutego 2015 r. poszkodowany przeniósł umową cesji na powoda wierzytelność przysługującą mu od pozwanej z tytułu zdarzenia z dnia 13 lutego 2015 r. Ponieważ uszkodzenia pojazdu nie pozwalały na jego użytkowanie, poszkodowany wynajął samochód zastępczy od powoda za dobową stawkę 100 zł netto. Samochód zastępczy był wynajmowany od dnia 20 lutego 2015 r. do dnia 4 marca 2015 r. powód za przedmiotowy najem wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 4 marca 2015 r. opiewającą na kwotę 1 107 zł. Pozwana uznała roszczenie powoda co do zasady przyznając odszkodowanie z tytułu wynajmu samochodu zastępczego w kwocie 369 zł. Powód podjął próbę zainicjowania negocjacji ugodowych ze strona pozwaną, jednak ich przeprowadzenie okazało się bezskuteczne.

W dniu 23 lutego 2017 roku Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy wydał w sprawie VI GNc 2116/16 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W ustawowym terminie (...) S.A. w W. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwana stwierdziła, że sporną kwestią pomiędzy stronami był czas wynajmu pojazdu zastępczego wskazując, że samochód po kolizji był jezdny oraz, że zasadny okres najmu wynosił 3 dni.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Dnia 13 lutego 2015 r., uległ uszkodzeniu samochód marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do poszkodowanego P. Z.. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody jest pozwana.

Okoliczności bezsporne.

Samochód był niezbędny poszkodowanemu do dojazdów do pracy.

Dowód: oświadczenie (k. 15), zeznania świadka P. Z. (k. 84).

W dniu 20 lutego 2015 r. powód zawarł z poszkodowaną umowę najmu pojazdu zastępczego, w związku ze zdarzeniem objętym odpowiedzialnością cywilną pozwanej. Przedmiotem najmu był samochód marki F. (...).

Dowód: umowa wynajmu (k. 13).

W trakcie przeprowadzonych w warsztacie naprawczym oględzin dnia 20 lutego 2015 r. zdemontowano zderzak, gdyż tylko w ten sposób możliwe było uwidocznienie uszkodzeń niewidocznych z zewnątrz. Naprawę uszkodzonego pojazdu przeprowadzono w warsztacie naprawczym powoda. Dnia 5 marca 2015 r. pozwana przesłała do warsztatu naprawczego zweryfikowany kosztorys.

Dowód: mail (k. 15), przebieg likwidacji szkody (k. 16), zeznania świadka P. Z. (k. 84).

Pozwana decyzją z 20 maja 2015 r. przyznała poszkodowanemu odszkodowanie tytułem wynajmu samochodu zastępczego w wysokości 369 zł.

Dowód: decyzja (k. 10).

W dniu 2 czerwca 2016 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę nr (...) na kwotę 1 476 zł brutto z tytułu wynajmu samochodu zastępczego przez okres 12 dni.

Dowód: faktura (k. 12).

W dniu 20 lutego 2015 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę cesji wierzytelności zgodnie, z którą cedent przelał na cesjonariusza swoje wierzytelność – prawo do zwrotu kosztów najmu auta zastępczego w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 13 lutego 2015 r.

Dowody: umowa cesji wierzytelności (k. 11).

Mailem z dnia 15 lipca 2016 r. powód zaproponował pozwanej możliwość ugodowego załatwienia sporu.

Dowód: mail (k. 17).

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, którym Sąd dał wiarę w całości.

Zeznania świadka P. Z. były spójne, jak też korespondowały z obrazem przebiegu zdarzeń wynikającym z dokumentacji. Sąd również nie widział powodów by odmówić waloru wiarygodności temu źródłu dowodowemu.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność ustalenia czy pojazd po szkodzie z dnia 13 lutego 2015 r. mógł być normalnie eksploatowany albowiem okoliczności, na którą miał być przeprowadzony nie miał znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Co do tej okoliczności dowód z opinii biegłego nie był potrzebny, gdyż odpowiedź na tak postawione pytanie nie wymaga wiadomości specjalnych.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez G. K. przeciwko (...) S.A. w W. zasługiwało na uwzględnienie.

W sprzeciwie pozwana uznała zasadność przyjętej przez powoda dobowej stawki najmu samochodu zastępczego, kwestionuje jednak okres najmu pojazdu zastępczego.

W niniejszym postępowaniu zastosowanie znajdują przepisy odpowiedzialności deliktowej z art. 415 k.c., do której przesłanek należą zdarzenie, z którym system prawny wiąże odpowiedzialność na określonej zasadzie, oraz szkoda i związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą. Przy ustalaniu odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych znajdują zastosowanie przepisy ogólne dotyczące związku przyczynowego, szkody i sposobów jej naprawienia (art. 361-363 k.c.).

Zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. W ocenie Sądu powód w należyty sposób wykazał, iż skutecznie nabył przedmiotową wierzytelność od poszkodowanego.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Z art. 361 § 1 i 2 k.c. wynika zasada pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Zobowiązany do naprawienia szkody ponosi więc odpowiedzialność za wszystkie normalne następstwa zdarzenia, pozostające z tym zdarzeniem w adekwatnym związku przyczynowym. Niewątpliwie normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego, w sytuacji jego uszkodzenia lub zniszczenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem pojazdu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu. Co ważne nie ulega wątpliwości, że poszkodowana niewątpliwie poniosłaby szkodę w majątku, gdyby musiał opłacić wynajem pojazdu zastępczego w dniu wynajmu, lub w chwili zdania pojazdu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013.392 ze zm.), umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Na podstawie art. 34 ust. 1 powołanej ustawy można ustalić, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów ubezpieczeń OC, zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość (o ile nie przekracza kwoty sumy gwarancyjnej) winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego. Obejmuje ono zarówno straty, jak i korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Nie ma również znaczenia, czy jest to wywołana wypadkiem pojazdu mechanicznego szkoda na osobie (uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć) czy też szkoda na mieniu (utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia).

Nadto należy przyjąć, zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, iż „Pojęcie straty w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. obejmuje także wymagalne zobowiązanie poszkodowanego wobec osoby trzeciej” (SN III CZP 62/08). Dodać także należy, iż przywrócenie możliwości korzystania z samochodu nie następuje przez korzystanie ze środków komunikacji zbiorowej, a może być niejako odtworzone poprzez korzystanie z wynajętego samochodu zastępczego. Nadto zauważyć trzeba, że w obecnych czasach samochód jest rzeczą używaną w codziennym życiu, korzystanie z niego nie jest obecnie objawem luksusu, a rzeczą typową.

Warto nadmienić, iż w przypadku definitywnej utraty rzeczy odszkodowanie przysługuje za okres od jej utraty do uzyskania odszkodowania (zwrotu innego przedmiotu), a w przypadku utraty czasowej - do chwili odzyskania rzeczywistej możliwości korzystania z niej. (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11). Najmowany pojazd zwrócono z chwilą otrzymania własnego pojazdu już naprawionego.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazał, że w niniejszej sprawie dnia 20 lutego 2015 r. przeprowadzono oględziny uszkodzonego pojazdu w trakcie których zdemontowano zderzak. Po zdemontowaniu zderzaka samochód nie mógł już być normalnie eksploatowany, dlatego też poszkodowany 20 lutego 2015 r. rozpoczął najem samochodu zastępczego który został zakończony dnia 4 marca 2015 r. Podkreślenia wymaga fakt, że dopiero dnia 5 marca 2015 r. pozwana przesłała do warsztatu naprawczego zweryfikowany kosztorys. W związku z powyższym należy uznać, że poszkodowany sprostał obowiązkowi minimalizacji szkody dokonując naprawy oraz kończąc okres najmu samochodu zastępczego jeszcze przed otrzymaniem przez warsztat naprawczy kosztorysu zweryfikowanego przez pozwaną. Mając powyższe na uwadze w ocenie Sądu okres najmu samochodu zastępczego przypadający od 20 lutego 2015 r. do 4 marca 2015 r. był okresem uzasadnionym.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powódkę roszczenie za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 107 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził ustawowe odsetki liczone od dnia 15 marca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 56 złotych tytułem opłaty od pozwu, 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 270 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 2 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych co daje łączną kwotę 343 zł.

SSR Jolanta Brzęk