Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie XII Wydział Gospodarczy – Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Bożena Cincio-Podbiera

Protokolant: osobiście

po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2017 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko L. G.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 17 listopada 2016 r. sygn. akt V GC 1946/16/S

oddala apelację.

XII Ga 413/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2016 roku Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie uwzględnił powództwo A. S. o zasądzenie od pozwanego L. G. kwoty 6 291,45 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu tytułem zapłaty za sprzedany pozwanemu beton klasy B-17.5 W ilości 3 1 m ³, co dokumentował fakturą z dnia 16 lutego 2016 roku, opatrzoną pieczęcią działalności gospodarczej pozwanego i jego podpisem.

Sąd Rejonowy wskazał, iż pozwany w żaden sposób nie zakwestionował zawartej umowy, a w sprzeciwie ograniczył się do twierdzenia by dopuścić dowód z przesłuchania go w charakterze strony na okoliczność czy towar wskazany na fakturze był przez niego zakupiony i w jakiej ilości. W ocenie Sądu Rejonowego przedstawiony przez powoda dowód zakupu nie budził wątpliwości i nie zachodziła potrzeba prowadzenia dalszego postępowania dowodowego, zwłaszcza że fakt zakupu towaru, termin zapłaty i wysokość ceny wynikały z faktury, której prawdziwości pozwany nie kwestionował, ani nie zgłosił do niej żadnych zastrzeżeń. Podkreślił też Sąd Rejonowy, iż nie został przeprowadzony dowód z przesłuchania pozwanego ponieważ pozwany mimo skutecznego doręczenia wezwania na termin rozprawy w dniu 6 czerwca 2016 roku nie stawił się na rozprawie w dniu 3 listopada 2016 roku. Uznając, iż między stronami doszło do zawarcia umowy sprzedaży w rozumieniu art. 535 k.c. Sąd Rejonowy uznał powództwo za w pełni uzasadnione.

Pozwany zaskarżył apelacją wyrok w całości, domagając się oddalenia powództwa oraz przesłuchania go przed Sądem Okręgowym ponieważ Sąd Rejonowy wydał orzeczenie przed przesłuchaniem pozwanego. Zarzucił, iż Sąd Rejonowy nie zbadał czy towar był przez pozwanego zakupiony i w jakiej ilości i oparł się wyłącznie na twierdzeniach powoda. Powód wnosił o oddalenie apelacji.

Sprawa była rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym zatem, na podstawie art. 505/13/ § 2 k.p.c., uzasadnienie wyroku zawiera jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja nie jest uzasadniona.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wychodzi skutki prawne. Przepis ten odnosi się do materialnoprawnego aspektu zagadnienia ciężaru udowodnienia faktu/ ciężaru doodu/. Faktem zaś, o którym mowa w cytowanym przepisie, jest tzw. fakt prawny, czyli fakt, z którym norma prawna wiąże określone skutki prawne. W zakresie faktu prawnego wyróżnia się fakty prawotwórcze powodujące powstanie skutków prawnych jak na przykład zawarcie umowy, a także fakty prawotamujące powodujące, że dany fakt prawotwórczy w konkretnym przypadku nie wywoła skutku prawnego.

Fakty prawotwórcze obowiązana jest udowodnić strona, która na ich podstawie twierdzi o istnieniu praw czy obowiązków, natomiast fakty prawotamujące obowiązana jest udowodnić strona, która z nich wywodzi swoje twierdzenie o nieistnieniu praw czy obowiązków.

Z tego punktu widzenia powód obowiązany był udowodnić, że strony zawarły umowę sprzedaży betonu określonej ilości i wartości, natomiast pozwany mógł dowodzić, że umowy nie zawarto lub dotknięta ona była wadą istotną, bądź też sam towar był wadliwy czy wydanej w ilości mniejszej niż zafakturowana.

Słusznie Sąd Rejonowy ocenił, iż powód udowodnił fakt prawotwórczy to jest fakt zawarcia między stronami umowy sprzedaży towaru określonej ilości i wartości. Wszak, na fakturze wystawionej przez powoda znajdują się wszystkie dane dotyczące tej transakcji, a faktura została opatrzona pieczęcią pozwanego i jego podpisem, czemu pozwany nie zaprzeczył. Nie zwrócił też pozwany faktury powodowi jako błędnie wystawionej, ani też nie wezwał do korekty tego dokumentu.

W tym miejscu wskazać trzeba, że zgodnie z art. 3 k.p.c. strony obowiązane są dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy oraz przedstawiać dowody. O ile zatem powód przedstawił wyjaśnienia i zaoferował dowody, ocenione przez Sąd, o tyle pozwany wymogowi temu nie sprostał. W treści sprzeciwu bowiem pozwany wniósł o jego przesłuchanie w celu ustalenia czy zakupił towar wskazany na fakturze i w jakiej ilości. Sąd dopuścił dowód z przesłuchania pozwanego w charakterze strony, kierując do pozwanego wezwanie do obowiązkowego stawiennictwa na rozprawie w dniu 3 listopada 2016 roku, pod rygorem pominięcia dowodu z przesłuchania raczej nie usprawiedliwionego stawiennictwa na rozprawie. Wezwanie to pozwany otrzymał w dniu 6 czerwca 2016 roku - karta 29 akt, jednakże na rozprawę się nie stawił -karta 33 akt. W tych okolicznościach Sąd Rejonowy słusznie pominął dowód z przesłuchania pozwanego. W efekcie pozwany dla odparcia twierdzeń powoda nie przedstawił żadnych dowodów, nie wykazał faktów prawotamujących, w związku z czym roszczenie powoda zostało uznane za w całości usprawiedliwione. Za takim stanowiskiem przemawiała treść faktury oraz okoliczność, że faktura została osobiście potwierdzana przez pozwanego i opatrzona pieczęcią jego działalności gospodarczej, czemu zresztą pozwany nie zaprzeczył. O ile zatem powód spełnił wymogi określone w art. 6 k.c. i art. 3 k.p.c., o tyle pozwany tych wymogów nie spełnił.

W konsekwencji zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego pozostaje w pełni zgodny z prawem.

Zaznaczyć należy, że dowód z przesłuchania pozwanego miał być przeprowadzony przed Sądem Rejonowym lecz sam pozwany to uniemożliwił, a ponadto nie złożył żadnego usprawiedliwienia. Zgodnie z art. 381 k.p.c. Sąd Okręgowy może analizować zaoferowane przez stronę w apelacji fakty i dowody, pod warunkiem że są to nowe fakty i dowody i tylko w sytuacji, gdy strona nie mogła ich powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie ma miejsca wobec czego wniosek pozwanego zawarty w apelacji nie mógł być uwzględniony. Wyczekiwanie z dowodzeniem swoich twierdzeń i zgłaszaniem dowodów na odparcie twierdzeń strony przeciwnej, aż do wyniku procesu w pierwszej instancji i wnioskowanie ich dopiero w apelacji w wypadku niekorzystnego rozstrzygnięcia sprawy, nie może uzasadniać odstępstwa od zasady skoncentrowania materiału procesowego przed sądem pierwszej instancji, co prowadzi do ograniczenia” prawa nowości”, której daje wyraz art. 381 k.p.c./ wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 28 marca 2000 roku, I ACa 72 /00/.

Z tych względów apelacja została oddalona na podstawie art. 385 k.p.c..

S. Ref. I inst.: I. W.