Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 8 listopada 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie V Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSA Robert Obrębski (spr.)

SSA Bogdan Świerczakowski

SSA Marta Szerel

po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2017 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi (...) spółki akcyjnej w (...) z siedzibą w W.

przeciwko (...). D. i W. (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o uchylenie w części punktu 2 wyroku Sądu Arbitrażowego przy Krajowej Izbie Gospodarczej w W.

z dnia 23 grudnia 2016 r., sygn. akt SA 243/15

postanawia:

1.  odrzucić skargę;

2.  zasądzić od (...) spółki akcyjnej w (...) z siedzibą w W. na rzecz (...). D. i W. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 2400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Bogdan Świerczakowski Robert Obrębski Marta Szerel

Sygn. akt VA Ca 607/17

UZASADNIENIE

W skardze z dnia 24 marca 2017r., skierowanej do Sądu Okręgowego w Warszawie, (...) S.A. w W. wniósł o uchylenie punktu drugiego wyroku Sądu Polubownego przy Krajowej Izbie Gospodarczej w W. z 23 grudnia 2016 r., wydanego sprawie z powództwa skarżącej przeciwko (...). D. i W. (...) spółce z o.o. w W. o zapłatę, doręczonego skarżącej w dniu 25 stycznia 2017 r.

Postanowieniem z dnia 30 marca 2017 r., Sąd Okręgowy stwierdził swoją niewłaściwość rzeczową i na podstawie art. 1208 § 1 k.p.c. przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie.

Pismem z 24 kwietnia 2017 r. strona przeciwna wniosła o odrzucenie skargi z powodu jej wniesienia po upływie przepisanego terminu i obciążenie skarżącej poniesionymi kosztami postępowania wywołanego skargą według norm przepisanych.

Wnioskiem z dnia 9 czerwca 2017 r. skarżąca wystąpiła o przywrócenie terminu na wniesienie skargi z powodu jej wniesienia po upływie terminu, który został naruszony z powodu przekonania skarżącej, że sądem właściwym do jej rozpoznania pozostawał Sąd Okręgowy w Warszawie jako właściwy w okresie, w którym doszło do wszczęcia postępowanie przed Sądem Polubownym przy Krajowej Izbie Gospodarczej w W., czyli przed zmianą właściwości rzeczowej, dokonanej ustawą z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw z związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

Postanowieniem z dnia 8 września 2017 r., wydanym w sprawie IA Ca 1215/17, Sąd Apelacyjny oddalił wniosek o przywrócenie terminu na wniesienie skargi o uchylenie punktu drugiego powołanego wyroku Sądu Polubownego przy Krajowej Izbie Gospodarczej w W..

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Skarga podlegała odrzuceniu z powodu jej wniesienia po upływie terminu przewidzianego art. 1208 § 1 k.p.c., obowiązującego w postępowaniach tego rodzaju wszczętych po 1 stycznia 2016 r., czyli po dniu wejścia w życie podanej ustawy z dnia 10 września 2015 r. Wprowadzone w tym zakresie zmiany co do właściwości rzeczowej w sprawach o uchylenie wyroku sądu polubownego w jednoznaczny sposób wskazały na rzeczową właściwość sądu apelacyjnego, na obszarze którego znajduje się sąd, który byłby właściwy do rozpoznania sprawy, gdyby strony nie dokonały zapisu na sąd polubowny. W sprawie niniejszej tym sądem był niewątpliwie Sąd Apelacyjny w Warszawie, do którego, jak wynika z powołanego przepisu, skarga wniesiona do Sądu Okręgowego w Warszawie w dniu 24 marca 2017 r., wpłynęła w dniu 3 kwietnia 2017 r., jak wynika z daty prezentaty pisma o przekazaniu akt przez Sąd Okręgowy w Warszawie z dnia 30 marca 2017 r. (k: 27). Termin przewidziany art. 1208 § 1 k.p.c. nie został więc zachowany, nawet gdyby był liczony od wcześniejszej z tych dat, czyli od 30 marca 2017 r. Wniosek skarżącej o przywrócenie tego terminu, który został oddalony postanowieniem Sądu Apelacyjnego z 8 września 2017 r., był bowiem oczywiście bezzasadny. Oparty został na obciążającej skarżącą okoliczności braku znajomości zmian wprowadzonych w powołanym przepisie od stycznia 2017 r., jak również na przeoczeniu, że początek dwumiesięcznego terminu przewidzianego na wniesienie skargi przypadał na okres, w którym weszły w życie zmiany wprowadzone powołaną ustawą z 10 września 2015 r. Wniosek z 9 czerwca 2017 r. o przywrócenie terminu nie zasługiwał więc na uwzględnienie ze względu na zawinione przez skarżącą przekroczenie terminu na wniesienie skargi wskutek jej skierowania do Sądu Okręgowego w Warszawie na dzień przed jego upływem, który nie został w ten sposób zachowany. W tym zakresie nie było bowiem podstaw do uwzględnienia zasady, zgodnie z którą wniesienie pozwu do sądu niewłaściwego wywołuje skutki prawne wywołane wszczęciem postępowania, w szczególności związane z zachowaniem terminów zawitych przewidzianych na dochodzenie roszczenia albo też przerwaniem biegu terminu przedawnienia. Termin przewidziany w art. 1208 § 1 k.p.c. nie jest bowiem terminem prawa materialnego. Należy do terminów procesowych, które mogą zostać również przywrócone, przy brak winy po stronie skarżącego. Dotyczy bowiem skargi traktowanej jak środek zaskarżenia, przy rozpoznawaniu którego odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy o apelacji, w tym art. 368 k.p.c., jak wynika z art. 1207 k.p.c. Uprawnione byłoby nawet wyprowadzenie zasady, zgodnie z którą skierowanie sprawy przed upływem terminu do właściwego sądu apelacyjnego, za pośrednictwem sądu polubownego, mogłoby się wiązać z jego zachowaniem, nawet gdyby sąd polubowny przekazał sprawę właściwemu sądowi apelacyjnemu po upływie terminu dwóch miesięcy, liczonego od daty doręczenia stronie skarżącej zaskarżonego wyroku.

Odpowiednie stosowanie do postępowania wywołanego skargą przepisów dotyczących postępowania apelacyjnego, w tym art. 369 § 3 k.p.c., nie pozwala jednak na uznanie, że jej wniesienie do jakiegokolwiek sądu oznaczonego jako jej adresat związane byłoby z zachowaniem terminu określonego art. 1208 § 1 k.p.c. Tym bardziej nieuprawnione byłoby uznanie, że taki skutek wywołuje także wniesienie skargi do sądu, który byłby właściwy dla rozpoznania sprawy, gdyby strony nie dokonały zapisu na sąd polubowny. Przeciwko przyjęciu tego stanowiska przemawia bowiem odmienny charakter i przedmiot postępowania wywołanego skargą o uchylenie wyroku sądu polubownego w porównaniu do sprawy, która została w ten sposób rozstrzygnięta albo która by mogła zostać rozpoznana przez właściwy miejscowo sąd powszechny w wypadku, gdyby strony nie dokonały zapisu na sąd polubowny, właśnie dlatego, że właściwy rzeczowo w sprawach wywołanych skargą sąd apelacyjny nigdy nie jest także sądem właściwym w pierwszej instancji do rozpoznania takiej sprawy przy braku zapisu na sąd polubowny.

Zachodziły więc podstawy do odrzucenia skargi wniesionej w tej sprawie po upływie terminu określonego art. 1208 § 1 k.p.c. Nie było bowiem podstaw do uznania, że został on zachowany, ani też do jego przywrócenia.

Na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 108 § 1 i art. 1207 § 2 k.p.c. oraz przy zastosowaniu § 8 ust. 1 pkt 1 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądzeniu na rzecz przeciwnika skarżącej podlegały koszty poniesione w sprawie wywołanej skargą, na które złożyło się minimalne wynagrodzenie za udział po jego stronie zawodowego pełnomocnika w kwocie 2400 zł, o czym Sąd Apelacyjny orzekł w drugim punkcie wydanego postanowienia.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 370 w zw. z art. 1207 § 2 i art. 1208 § 1 k.p.c., Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji.

Bogdan Świerczakowski Robert Obrębski Marta Szerel