Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Kielcach Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewelina Dzierżak

Ławnicy: ///

Protokolant: stażysta Dominika Błachut

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2017 roku w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa I. J.

przeciwko K. J.

o ustanowienie rozdzielności majątkowej

I.  ustanawia z dniem 03 lutego 2017 roku rozdzielność majątkową między K. J. i I. J., którzy związek małżeński zawarli w dniu 26 maja 2012 roku w K. i których akt małżeństwa sporządzony został w Urzędzie Stanu Cywilnego w K. za nr (...);

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  znosi wzajemnie między stronami koszty procesu.

SSR Ewelina Dzierżak

Sygnatura akt III RC 82/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 07 lutego 2017 roku skierowanym przeciwko K. J. jej mąż I. J. domagał się ustanowienia między nimi rozdzielności majątkowej z dniem 28 lipca 2016 roku oraz zasądzenia na jego rzecz od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Uzasadniając swe żądanie podał, że od 3 lat małżeństwo stron jest w rozkładzie i w dniu 28 lipca 2016 roku pozwana wraz z dzieckiem wyprowadziła się od męża nie uprzedzając go o powyższym i nie podając żadnego racjonalnego powodu swojej decyzji. Jednocześnie wskazano, że pozwana może zaciągać zobowiązania finansowe bez wiedzy i zgody męża tym bardziej, że ma problemy emocjonalne i zażywa leki psychiatryczne (k.2-3).

Pozwana K. J. wnosiła o oddalenie powództwa przyznając, że od 28 lipca 2016 roku strony mieszkają osobno, ale taka sytuacja ma miejsce nie po raz pierwszy. Jednocześnie wskazała, że celem niniejszego postępowania jest wyprowadzenie z majątku wspólnego środków finansowych, za które powód ma zamiar nabyć mieszkanie do majątku odrębnego (k.11). W toku niniejszego postępowania pozwana oświadczyła, że nie widzi możliwości pogodzenia się z mężem bo cały czas ją okłamywał i obrażał, również publicznie (k.12)

Sąd ustalił, co następuje:

K. J. i I. J. są małżeństwem od dnia 26 maja 2012 roku. Łączy ich majątkowa wspólność ustawowa.

(dowód: odpis skrócony aktu małżeństwa stron sporządzony w Urzędzie Stanu Cywilnego w K. k.4, okoliczności bezsporne)

Małżonkowie mają córkę N. i powód płaci na jej rzecz alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie. Ponadto K. J. ma jeszcze starszego syna z poprzedniego związku, który pozostaje pod jej opieką. Od kilku lat strony nie mogą się porozumieć i pozwana nie raz wyprowadzała się od męża. Od 28 lipca 2009 roku małżonkowie J. mieszkają osobno, bowiem pozwana wraz z dziećmi przeprowadziła się do rodziców. Następnie wynajęła mieszkanie i powód nie zna jej adresu. Na rozprawie w dniu 21 marca 2017 roku strony zeznały, że nie widzą możliwości pogodzenia się, zaś podjęta przez nich próba ratowania małżeństwa zakończyła się niepowodzeniem, gdyż w lutym 2017 roku K. J. nie stawiła się na spotkanie z terapeutą. Strony nie mogą się też porozumieć co do kontaktów I. J. z córką N. i w tut. Sądzie toczy się postępowanie o uregulowanie tych kontaktów (okoliczności bezsporne)

K. J. miała problemy psychiczne i cierpiała na depresję jeszcze przed ślubem z powodem. Twierdzi, że jej mąż wiedział o powyższym (czemu on zaprzecza). Od kilku lat pozwana znowu pozostaje pod kontrolą psychiatry i zażywa leki. Podaje, że nie potrafi wskazać na co choruje bo lekarz nie postawił diagnozy, ale zmniejsza dawki leków. K. J. nie pracuje i uczy się zawodu kosmetyczki. Pobiera 1300 zł netto zasiłku z tytułu opieki nad niepełnosprawnym synem i 700 zł alimentów na jego rzecz. Poza tym otrzymuje od powoda alimenty na córkę w kwocie 500 zł miesięcznie i uzyskuje 1000 zł miesięcznie w ramach programu 500 +. Za wynajem mieszkania płaci 1500 zł miesięcznie. Przed ślubem kupiła konia i nabyła akcesoria dla koni, którymi handlowała. Obecnie nie zajmuje się już tą działalnością, a konia oddała i nie ma go na utrzymaniu od 2008 roku. Do lipca 2016 roku małżonkowie J. zamieszkiwali w K. w mieszkaniu stanowiącym własność powoda. Przedmiotowy lokal powód otrzymał od rodziców darowizną z dnia 27 stycznia 2015 roku po czym w dniu 03 sierpnia 2016 roku sprzedał go za kwotę 203 500 zł. W czasie małżeństwa strony nabyły samochód (aktualna wartość ok. 5000 zł). Ponadto pozwana twierdzi, że jej mąż z tytułu pracy odłożył 250 000 zł. Powód prowadzi zakład optyczny i zaprzecza, że poczynił jakiekolwiek oszczędności. Podaje, że jego miesięczny dochód wynosi średnio 3200 zł netto. W dniu 20 stycznia 2017 roku I. J. zakupił za cenę 200 000 zł lokal mieszkalny położony w S. i przed notariuszem oświadczył, że nabycia tego dokonuje za fundusze z majątku osobistego. O przedmiotowej transakcji pozwana dowiedziała się dopiero w sądzie, chociaż w tym czasie małżonkowie kontaktowali się gdyż zdecydowali się na terapię małżeńską. Z powyższej terapii zrezygnowali, bowiem w dniu 03 lutego 2017 roku na ulicy, K. J. została pobita przez męża. Powód nie przyznaje się do powyższego, ale podobnie jak pozwana nie widzi już możliwości pogodzenia się z żoną. Od lutego 2017 roku strony nie konsultują żadnych decyzji finansowych, nie mają wspólnych planów i w zasadzie nie kontaktują się ze sobą. Pozwana nie poinformowała męża o miejscu swojego zamieszkania. Powód obawia się, że żona może zaciągać zobowiązania finansowe bez jego wiedzy, tym bardziej, że odgrażała się, iż zablokuje jego działalność gospodarczą.

(dowód: zeznania K. J. k.11v-12 oraz częściowo I. J. k.11v, wypisy aktów notarialnych: z 20.01.2017 r. k. 13-15, z 27.01.2015 r. k. 16-17 i z 03.08.2016 r. k. 18-20 )

Sąd zważył, co następuje:

Dowody na okoliczność istnienia podstaw do ustanowienia rozdzielności majątkowej między stronami nie były w toku postępowania przez stronę przeciwną odpowiednio kwestionowane, nie budziły również wątpliwości Sądu co do ich zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy i dlatego we wskazanym zakresie stały się podstawą dokonanych ustaleń faktycznych.

Ustrój małżeńskiej wspólności ma na celu wzmocnienie rodziny oraz zapewnienie jej ustabilizowanej bazy materialnej i najpełniej realizuje zasadę równych praw obojga małżonków w dziedzinie stosunków majątkowych, stanowiących materialną podstawę prawidłowego funkcjonowania rodziny (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2003 roku, IV CKN 1710/00, Lex nr 782810).

Z ważnych powodów każdy z małżonków może jednak – stosownie do dyspozycji przepisu art. 52 § 1 k.r.o. – żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej. Przez ważne powody, dające ku temu podstawę, przyjęło się rozumieć wytworzenie się takiej sytuacji, która w konkretnych okolicznościach faktycznych wywołuje stan pociągający za sobą naruszenie lub poważne zagrożenie interesu majątkowego jednego z małżonków i przez to z reguły także dobra rodziny (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2003 roku, IV CKN 1710/00, Lex nr 782810).

Nadto § 2 powołanego przepisu daje Sądowi możliwość ustanowienia rozdzielności majątkowej z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa w szczególności gdy małżonkowie żyli w rozłączeniu.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, że strony nie mieszkają razem od 28 lipca 2016 roku. Poza tym nie ulega wątpliwości, że stosunki między nimi nie układają się dobrze od kilku lat, a poza tym próba ratowania małżeństwa nie udała się i od tego czasu strony nie widzą możliwości pogodzenia się. Z tych względów nie można stwierdzić, że przedmiotowy konflikt ma charakter chwilowy. Natomiast są podstawy, aby uznać, że istnieją ważne powody do orzeczenia rozdzielności w celu ochrony interesu majątkowego powoda. Wprawdzie pozwana twierdzi, że nie zaciągała żadnych kredytów, ale przyznaje, że nie ma stałego zatrudnienia i utrzymuje się z pieniędzy uzyskanych tytułem zasiłku, alimentów i pomocy 500 +. Faktem jest również, że wynajęła mieszkanie za kwotę 1500 zł miesięcznie. W tym stanie rzeczy istnieje groźba, że już wkrótce może być zmuszona do zaciągania pożyczek. Nie bez znaczenia jest również, że pozwana leczy się psychiatrycznie, a to może skutkować podejmowaniem przez nią nieracjonalnych decyzji finansowych. Nadto skoro strony są w konflikcie i żyją w rozłączeniu, utrzymywanie wspólności ustawowej nie jest uzasadnione. Poza tym powód prowadzi działalność gospodarczą i obawia się, że pozwana może mu powyższe utrudniać. Natomiast w ocenie Sądu, zważywszy na relacje stron i kłopoty ze zdrowiem psychicznym pozwanej, porozumienie w sprawach finansowych między małżonkami może napotykać na znaczne trudności. Podnieść przy tym należy, że ustanowienie rozdzielności nie pozbawia żadnego z małżonków prawa do majątku wspólnego, którego dorobili się w czasie gdy łączyła ich wspólność ustawowa.

W toku niniejszego postępowania ustalono też, że w dniu 20 stycznia 2017 roku powód nabył mieszkanie oświadczając przed notariuszem, że zakupu dokonał za fundusze pochodzące z majątku osobistego. Natomiast pozwana uważa, że powyższe nie polega na prawdzie bowiem jej mąż miał znaczne oszczędności poczynione z dochodów uzyskiwanych z tytułu pracy i poprzez ten zakup chce wyprowadzić środki finansowe z majątku wspólnego. W tym miejscu należy podkreślić, że w styczniu 2017 roku strony miały zamiar ratować małżeństwo i kontaktowały się, ale pomimo to pozwana nie wiedziała o zakupie przedmiotowego mieszkania. Poza tym nie ulega wątpliwości, że K. J. nie stawiła się na terapię bowiem twierdzi, że w dniu 03 lutego 2017 roku mąż ją pobił. W ocenie Sądu dopiero od tego czasu małżonkowie faktycznie żyją w rozłączeniu bowiem zerwali kontakty, nie mają wspólnych planów i zgodnie twierdzą, że nie widzą możliwości pogodzenia się. Ustanowienie rozdzielności z datą wcześniejszą niż 03 luty 2017 r. w świetle powyższych ustaleń stanowiłoby pokrzywdzenie pozwanej. Natomiast przedmiotowe rozstrzygnięcie nie pozbawia powoda możliwości dochodzenia swoich interesów w sprawie o podział majątku wspólnego, a zatem nie można tu mówić o jego pokrzywdzeniu, tym bardziej, że dokonując zakupu mieszkania miał świadomość, że łączy go z żoną wspólność ustawowa.

Z tych względów na podstawie przepisu art. 52 § 1 i 2 k.r.o. orzeczono jak w punkcie I wyroku ustanawiając rozdzielność majątkową z dniem 03 lutego 2017 roku i oddalono powództwo w pozostałej części (punkt II wyroku).

Orzeczenie o kosztach procesu wydano na podstawie art. 100 k.p.c. zgodnie , z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty mogą być wzajemnie zniesione (punkt III wyroku).

SSR Ewelina Dzierżak