Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2017r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VI Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Jolanta Janas

Sędzia: SSO Agnieszka Polak

Sędzia: SSO Janina Ignasiak (spr.)

Protokolant: sekr. sądowy Kamil Serwa

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2017r. w Częstochowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko R. H.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego R. H.

od wyroku Sądu Rejonowego w Myszkowie z dnia 28 czerwca 2017r.

sygn. akt I C 484/16

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu apelacyjnego.

VI Ca 853/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Myszkowie w sprawie powództwa (...) w W. obecnie (...) w W. przeciwko R. H. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 15.243,47 zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 08. 01.16 r. , oddalając powództwo w pozostałej części oraz orzekając o kosztach procesu. Z ustaleń Sądu I instancji wynika ,że pozwany był dzierżawcą gruntów rolnych Skarbu Państwa położonych we W. o nr (...), (...) i (...) o łącznej powierzchni (...) ha w okresie 2000- 2010 r. Po wygaśnięciu umowy dzierżawy pozwany w dalszym ciągu znajdował się w posiadaniu tych działek oraz działki (...) i korzystał z nich na cele produkcji rolnej. Działki te razem z działkami stanowiącymi własność pozwanego stanowiły jeden kompleks. Pozwany z żoną z 2014 r. sprzedali M. i J. B. nieruchomość o pow. (...) ha. W posiadaniu tych działek pozwany znajdował się do końca sierpnia 2014r. Wraz ze sprzedanymi działkami pozwany wydał M. B. również spore działki , z których korzystał .M. B. na wiosnę 2015 r. na tych działkach posiał kukurydzę .Latem 2015 r zorientował się

on ,że obsiał kukurydzą nie tylko swoje grunty i zaprzestał z ich korzystania . Powódka wezwała pozwanego w dniu 28.05.15 r. celem protokolarnego przekazania spornych działek , pozwany jednak nie stawił się , a powód ustalił ,że na tym gruncie zasiana jest kukurydzą .Do 2014 r. pozwany składał wnioski o dopłaty na przedmiotowe działki , nie wydał ich powódce, przekazał je M. B.. Wynagrodzenie na bezumowne korzystanie z tych działek w okresie 01.10.10. do 31.08.14 wynosiło kwotę 15.243,47 zł. i Sąd uznał ,że za ten okres pozwany zobowiązany jest do zapłaty . Sąd przyjął ,że roszczenie to nie uległo przedawnieniu , bowiem takie roszczenie przedawnia się po 10 latach , przy czym może być ono dochodzone w okresie 1 roku od zwrotu rzeczy właścicielowi . Zwrot rzeczy , wg Sądu Rejonowego , to odzyskanie przez właściciela władztwa nad rzeczą , co w przedmiotowej sprawie nastąpiło latem 2015 r.

W apelacji pozwany zaskarżył powództwo w części uwzględniającej powództwo i w zakresie kosztów procesu , zarzucając naruszenie art. 229 kc w zw. z art. 39 b ust.1u.g.n.r. przez przyjęcie ,że termin rocznego przedawnienia rozpoczyna się od dnia , w którym właściciel dowiedział się o zwrocie rzeczy lub naruszeniu posiadania . Zdaniem skarżącego zwrot rzeczy użyty w art.229 kc to możliwość korzystania z tej rzeczy a nie tylko rzeczywiste z niej korzystanie. Stąd zdaniem skarżącego nastąpiło przedawnienie roszczenia , bo powódka odzyskała możność dysponowania nieruchomością najpóźniej we wrześniu 2014 r.

W konsekwencji skarżący wniósł o zmianę wyroku w kierunku oddalenia powództwa w całości z zasądzeniem kosztów za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Wbrew twierdzeniom apelacji żądanie pozwu nie uległo przedawnieniu.

Wg art.229 § 1 kc roszczenie właściciela przeciwko samoistnemu posiadaczowi o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy przedawnia się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy .Nie można przyjąć , jak chce skarżący ,że do zwrotu rzeczy na gruncie art.229 § 1 kc stan świadomości właściciela jest obojętny , a jedynym warunkiem przyjęcia zwrotu rzecz jest sam fakt zaprzestania korzystania z rzeczy

i wola trwałego wyzbycia się władztwa na rzeczą przez osobę z niej korzystającą . Skutek zwrotu rzeczy bowiem to nie tylko zachowanie osoby , która z niej korzysta ale również powzięcie przez właściciela informacji ,że rzecz nie znajduje się we władaniu osoby nie mającej do niej tytułu prawnego. Gdyby intencją ustawodawcy było jedynie uzależnienie daty początkowej biegu terminu przedawnienia od zachowania się zobowiązanego to posłużyłby się on innym sformułowaniem. Stanowisko takie znalazło potwierdzenie w orzeczeniach Sądu Najwyższego w sprawach I CSK 78/14 czy I CSK 752/14. Z orzeczeń tych wynika ,że elementem koniecznym zwrotu rzeczy jest uzewnętrznienie woli właściciela odebrania

rzeczy .Sama potencjalna możliwość objęcia rzeczy przez właściciela na skutek wyzbycia się władztwa przez osobę dotychczas z niej korzystającą jest niewystarczająca do ,, zwrotu rzeczy ’’ w rozumieniu art.229 § 1 kc .

Obok wyzbycia się przez pozwanego władztwa nad nieruchomością konieczne było ustalenie ,że powódka miała świadomość takiego stanu rzeczy i to od jej suwerennej decyzji zależało czy przejmie nieruchomość w swoje władanie.

W przedmiotowej sprawie powódka po uzyskaniu informacji o zaprzestaniu korzystania z nieruchomości przez pozwanego podjęła czynności mające na celu formalne przekazanie jej przez dotychczas korzystającego i wyznaczyła termin tego przekazania na dzień 28.05.15r. Pozwany nie stawił się na umówiony termin i od tego momentu można przyjąć ,że powódka przejęła władanie , co skutkowało rozpoczęciem biegu przedawnienia roszczenia o zapłatę za bezumowne korzystanie. Pozew w sprawie wpłynął 08.01.16r., a zatem przed upływem terminu przedawnienia z art.229 § 1 kc.

Wbrew twierdzeniom apelacji Sąd zasądził wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości powódki za okres od 01.10.10r. do 31.08.14 r. , oddalając powództwo w pozostałym zakresie tj. za okres użytkowania nieruchomości przez świadka M. B..

Orzeczono na podstawie art. 385 kpc .Koszty uzasadnia art.98 kpc i

art. 108 § 1 kpc.