Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 7 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Jakub Idziorek

Protokolant: Gabriela Wierzgacz

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2017 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko A. K.

- o zapłatę

oddala powództwo.

Sygnatura akt: XI GC 811/17

UZASADNIENIE

Dnia 22 maja 2015 roku powódka (...) w W. wniosła przeciwko pozwanemu A. K. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 826,81 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dat i kwot szczegółowo wskazanymi w pozwie oraz złożyła wniosek o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu swego żądania powódka wskazała, iż zawarła z pozwanym umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Z tytułu świadczonych usług powódka wystawiła faktury VAT, które nie zostały w całości opłacone przez pozwanego. Powódka wzywała stronę pozwaną do uiszczenia należności, jednakże bezskutecznie.

Nakazem zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 15 czerwca 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie uwzględnił żądanie pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wskazał, iż nie wie o jaką umowę chodzi, z kim i kiedy została zawarta, nadto nie przypomina sobie, aby miał jakikolwiek kontakt z powodem. Pozwany nadto wskazał, iż podanie przez powoda numerów faktur i żądanie kwoty z nich wynikających nie zasługuje na uwzględnienie.

Postanowieniem z dnia 15 lipca 2015r. sprawa została przekazana do Sądu Rejonowego w Gryficach, a następnie, postanowieniem z dnia 07 listopada 2016r., przekazano sprawę do tut. Sądu.

W odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, iż zawarł z powodem umowę, lecz nie skorzystał z usług powódki, ponieważ nie został włączony do jej sieci. Powódka sama miała wystąpić do dotychczasowego operatora z wnioskiem o przeniesienie numeru, jednakże nic takiego nie nastąpiło, a pozwany nadal korzysta z usług operatora (...).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 04 października 2013r. (...) w W. zawarła z A. K. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) dot. numeru (...).

Zgodnie z pkt 5 umowy rozpoczęcie świadczenia Usług (...) na Numerze Telefonu (numerze przenoszonym) nastąpi z planowanym dniem przeniesienia tego numeru. W przypadku, gdy Numer Telefonu nie zostanie przeniesiony z przyczyn niezależnych od P4, 181 dnia od dnia zawarcia umowy, P4 rozpocznie świadczenie Usług (...) na Numerze Telefonu II.

Zgodnie z pkt 14 umowy w przypadku, gdy zawarcie Umowy wiązało się z przyznaniem Abonentowi przez Operatora ulgi, Operator uprawniony jest żądać kary umownej z tytułu rozwiązania Umowy przez Abonenta lub przez Operatora z przyczyn leżących po stronie Abonenta przed upływem okresu, na który Umowa została zawarta, w wysokości nieprzekraczającej równowartości ulgi przyznanej Abonentowi i pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia Umowy do dnia jej rozwiązania.

W umowie wskazano, iż Numer Telefonu to: (...), natomiast Numer Telefonu II to (...).

W rozdziale IV pkt 5 regulaminu oferty promocyjnej wskazano, iż w przypadku gdy nie dojdzie do przeniesienia Numeru Telefonu w ciągu 180 dni od dnia zawarcia Umowy z przyczyn niezależnych od P4, od 181 dnia, Usługi (...) będą świadczone na Numerze Telefonu II zgodnie z (...) U. dla Firm i z uwzględnieniem postanowień niniejszego regulaminu, chyba, że Umowa zostanie wcześniej wypowiedziana przez Abonenta).

W związku z powyższą umową operator zobowiązany był m.in. do przeniesienia numeru, który A. K. miał zarejestrowany w sieci (...), do swojej sieci. A. K. oczekiwał na przeniesienie numeru, a w związku z tym, iż do tego nie doszło, zwrócił się z zapytaniem do operatora o wskazanie przyczyn zaniechania przeniesienia numeru, który poinformował go, iż są problemy z przyłączeniem numeru Klienta do sieci.

Dowód:

- umowa, k.31-32v;

- regulaminy, k.45-45v,71-77, 85-85v;

- zeznania A. K., k.79-80, 101-102.

(...) w W. wystawiła A. K. następujące faktury:

- nr (...) z dnia 14 kwietnia 2014r. na kwotę 69,18 zł z terminem płatności do dnia 28 kwietnia 2014r.;

- nr (...) z dnia 13 maja 2014r. na kwotę 43,04 zł z terminem płatności do dnia 26 maja 2014r.;

- nr (...) z dnia 13 czerwca 2014r. na kwotę 43,04 zł z terminem płatności do dnia 26 czerwca 2014r.;

- nr (...) z dnia 13 lipca 2014r. na kwotę 43,04 zł z terminem płatności do dnia 28 lipca 2014r.

Na fakturach wskazano, iż zostały wystawione tytułem usług telekomunikacyjnych i dotyczą numeru (...).

Dowód:

- faktury, k.34-41.

W dniu 10 października 2014r. (...) w W. wystawiła A. K. notę debetową tytułem opłaty specjalnej za przedterminowe rozwiązanie Umowy na kwotę 576,28 zł z terminem płatności do dnia 22 października 2014r.

Dowód:

- nota, k.33-33v.

Pismem z dnia 28 stycznia 2015r. (...) w W. wezwała A. K. do zapłaty kwoty 807,46 zł z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych.

Dowód:

- wezwanie, k.42-43.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało w całości na uwzględnienie.

Powódka niniejszym pozwem dochodziła zapłaty należności, obciążających pozwanego w związku z zawartą umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Regulacje w tym zakresie zawiera ustawa z dnia 16 lipca 2004r.- Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. z 2016 r. poz. 1489). Zgodnie z normą zawartą w art. 2 ust. 41 ustawy świadczenie usług telekomunikacyjnych to wykonywanie usług za pomocą własnej sieci, z wykorzystaniem sieci innego operatora lub sprzedaż we własnym imieniu i na własny rachunek usługi telekomunikacyjnej wykonywanej przez innego dostawcę usług. Zgodnie z normą zawartą w art. 56 ust. 1 ustawy świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych przez stronę powodową oraz zeznań pozwanego. Dokumenty nie budzą zastrzeżeń co do ich wiarygodności, jednakże nie wykazują zasadności roszczeń strony powodowej. Z kolei zeznania pozwanego potwierdzały okoliczności wynikające z dokumentów.

Powódka wskazała, iż zawarła z pozwanym umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Pozwany posiadał wówczas numer telefonu w sieci O., który miał zostać przeniesiony do sieci powódki. W związku z tym, iż nie doszło do przeniesienia numeru, zostało aktywowane świadczenie usług na drugi numer pozwanego, przydzielony przez powódkę. Z tytułu powyższych usług powódka wystawiła pozwanemu faktury oraz notę debetową, których to należności pozwany nie uiścił. Pozwany wskazał, iż to strona powodowa była zobowiązana do przeniesienia numeru, czego nie uczyniła, zatem roszczenie jest niezasadne.

Sąd wskazuje, iż argumenty strony pozwanej zasługują na uwzględnienie.

Po pierwsze należy wskazać, iż z zeznań pozwanego, jak i ze stanowiska powódki wynika, iż nie doszło do przeniesienia numeru z uwagi na niezgodność danych, która to sytuacja została opisana za pomocą „komunikatu elektronicznego E17” (k 69v). Przeniesienie numeru należało do obowiązków powódki, natomiast wskazywanie na enigmatyczny dokument „komunikat elektroniczny E17”, które może stanowić jedynie potwierdzenie, iż do przeniesienia numeru nie doszło (a który to dokument nie został załączony do akt), nie może stanowić przesłanki wyłączającej obowiązek powódki do podjęcia określonego działania w postaci przeniesienia numeru z sieci O. do swojej sieci. Jak wskazał pozwany, dodzwonił się do powódki i chciał uzyskać informację dlaczego numer nie został przeniesiony. Osoba z ramienia powódki poinformowała pozwanego, iż nie wie co się stało, są jakieś perturbacje i nie mogą włączyć numeru do sieci (k.101). Powyższe również wskazuje na to, iż to powódka była zobowiązana do przeniesienia numeru, czego natomiast nie uczyniła.

Po drugie należy wskazać, iż umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, zawarta między stronami, jak i regulamin, zawierały w swojej treści postanowienie, zgodnie z którym jeżeli nie dojdzie do przeniesienia numeru w ciągu 180 od dnia zawarcia umowy z przyczyn niezależnych od operatora, to od 181 dnia usługi będą świadczone na Numerze Telefonu II. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Skoro powódka dochodziła roszczenia o zapłatę należności z tytułu świadczonych usług dla drugiego numeru, który aktywowała w związku z tym, iż nie doszło do przeniesienia numeru, to jej rolą było wykazane, mając na uwadze postanowienia umowy oraz regulaminu, iż numer nie został przeniesiony z przyczyn od niej niezależnych. W aktach sprawy natomiast brak jest jakiegokolwiek dowodu, z którego wynikałoby, iż to pozwany przyczynił się do tego, iż numer, który posiadał w sieci O., nie został przyłączony do sieci powódki, a zatem iż strona powodowa w sposób uzasadniony aktywowała drugi numer i świadczyła na jego rzecz odpłatne usługi telekomunikacyjne.

Reasumując, Sąd uznał, iż powództwo zasługiwało w całości na oddalenie. Powódka nie wykazała, że świadczyła usługi na rzecz pozwanego zgodnie z zawartą umową, a co za tym idzie nie ma prawa domagać się świadczenia wzajemnego. Przedłożone przez nią dokumenty, mimo braku zastrzeżeń co do ich wiarygodności, nie wykazały, iż zasadne było, po pierwsze, aktywowanie drugiego numeru na rzecz pozwanego, a po drugie, obciążanie z tego tytułu należnościami. Strona powodowa nie przeniosła numeru pozwanego do swojej sieci, do czego była zobowiązana umową, ani nie wykazała, iż taka sytuacja miała miejsce z winy pozwanego, a tym samym, iż w sposób uzasadniony świadczyła usługi w ramach drugiego numeru.

Mając na uwadze powyższe, Sąd oddalił w całości powództwo.

O kosztach procesu Sąd nie orzekł, gdyż pozwany, jako strona wygrywająca sprawę, nie była reprezentowała przez zawodowego pełnomocnika, nadto nie poniosła żadnych innych kosztów, którymi miałaby zostać obciążona powódka.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)