Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 31 października 2017 r.

sprawy G. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J.

o rentę

na skutek odwołania G. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J.

z dnia 6 maja 2015r znak : SER- (...)-0/10

z dnia 31 sierpnia 2016r znak : (...)

I. oddala odwołanie od decyzji z dnia 31 sierpnia 2016r znak (...)-SER- (...)

II.umarza postępowanie w przedmiocie decyzji z dnia 6 maja 2015r znak : SER- (...)-0/10

Sygn. akt: IV U 478/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 31 października 2017r.

Decyzją z dnia 6.V.2015r. znak: SER- (...)-0/10 i decyzją z dnia 31.VIII.2016r znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. po rozpatrzeniu wniosku G. R. odmówił przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, powołując się co do decyzji z dnia 31.VIII.2016r na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22.VIII.2016r., zgodnie z którym wnioskodawczyni nie została uznana za niezdolną do pracy.

Od powyższych decyzji odwołanie złożyła wnioskodawczyni , podnosząc, że w dalszym ciągu się leczy i jest niezdolna do pracy .

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania od decyzji z dnia 31.VIII.2016r , podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. Wniósł jednocześnie o umorzenie postępowania co do decyzji z 6.V.2015r uchylonej decyzją z dnia 31.VIII.2016r.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

G. R. urodziła się w dniu (...),w dniu 26.III.2015r. złożyła wniosek w sprawie ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Rentę z tytułu niezdolności do pracy pobierała od 1.VII.2008r do 30.IX.2013r. W dniu 26.III.2015r złożyła ponowny wniosek o rentę .

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 21.IV.2015r. wnioskodawczyni została uznana za zdolną do pracy. Takie samo stanowisko zajęła Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 22.VIII.2016r. Wnioskodawczyni z zawodu jest sprzedawcą, pracowała jako pomoc piekarza.

(dowód: dokumentacja w aktach ZUS)

W celu ustalenia stanu zdrowia wnioskodawczyni G. R. , a w szczególności, czy jest ona częściowo niezdolna do pracy, zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji i czy niezdolność ta ma charakter trwały czy okresowy, oraz od kiedy powstała niezdolność do pracy , Sąd dopuścił i przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych : ortopedy, neurologa , chirurga naczyniowego i psychiatry.

Biegli sądowi z zakresu ortopedii i neurologii w opinii z dnia 29.III.2017r. rozpoznali u wnioskodawczyni : zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego na podłożu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych bez objawów rozciągowych. Zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych i biodrowych, otyłość. Biegli wskazali ,że wnioskodawczyni w chwili obecnej prezentuje dolegliwości uniemożliwiające wykonywanie jej pracy zgodnie z kwalifikacjami na otwartym rynku pracy z przyczyn schorzeń ortopedycznych i neurologicznych.

Biegły psychiatra w opinii z dnia 24.V.2017r nie stwierdził niezdolności do pracy /k.133 - 135 /.

Biegły chirurg naczyniowy w opinii z dnia 10.VIII.2017r nie stwierdził u wnioskodawczyni niezdolności do pracy / k. 149-150/.

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o wskazane dowody z dokumentów, które jako sporządzone w przepisanej formie, przez powołane do tego organy, uznano za w pełni wiarygodne.

W ocenie Sądu, walorem wiarygodności można obdarzyć opinie biegłych. Wspomniane opinie zawierają wszystkie konieczne elementy opiniowania. Merytoryczna analiza również pozwala na przyznanie opiniom biegłych waloru wiarygodności. Sąd podzielił zatem powyższe opinie i wnioski końcowe przedstawione przez biegłych, uznając je za spójne i logiczne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest nieuzasadnione.

Przedmiot sporu w niniejszej sprawie stanowiło ustalenie, czy wnioskodawczyni spełniła pierwszą przesłankę uprawniającą do nabycia prawa do renty , a to przesłankę niezdolności do pracy , gdyż pozostałe z przesłanek stanowiły okoliczność bezsporną.

Stosownie do przepisu art. 61ustawy cyt. wyżej prawo do renty , które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy .

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy emerytalnej, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się z jednej strony stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, z drugiej zaś możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że wnioskodawczyni nie spełnia warunków określonych w treści przepisu art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Sąd w celu ustalenia tych okoliczności dopuścił i przeprowadził dowód z opinii biegłych .

Biegli opiniujący w sprawie jednoznacznie wskazali, że obecny stan zdrowia wnioskodawczyni G. R. nie uzasadnia orzeczenie wobec niej częściowej niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni jest osobą chorą ,ale nie w stopniu powodującym niezdolność do pracy.

Wnioskodawczyni wezwana o ustosunkowanie się do opinii na piśmie nie zajęła stanowiska.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie od decyzji z dnia 31.VIII.2016r.

Wobec uchylenia przez organ rentowy decyzji z dnia 6.V.2015r Sąd w pkt. II wyroku umorzył postępowanie w tym zakresie stosownie do przepisu art.477 ¹³ § 1 kpc.