Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 477/17 upr.

Na rozprawę dnia 30/11/2017 r. pełnomocnik powoda nie stawił się – zawiadomiony prawidłowo.

Pozwany nie stawił się pomimo należytego zawiadomienia go o terminie rozprawy, nie złożył żadnych wyjaśnień – ani też nie żądał przeprowadzenia rozprawy w jego nieobecności. Przewodniczący ogłosił wyrok zaoczny.

Przewodniczący Protokolant

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:

SSR Anna Lisowska

Protokolant:

sekretarz sądowy Judyta Masłowska

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2017 r. w Piszu

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko M. S.

o zapłatę

o r z e k a

Powództwo oddala.

Sygn. akt I C 477/17 upr

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. wytoczył powództwo przeciwko M. S. o zapłatę kwoty 668,42 zł oraz zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód wskazał, że przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia w dniu 24.09.2015r. przez powoda z pozwanym umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Pozwany nie uregulował zadłużenia na kwotę 668,42 zł, to jest 635,79 zł z tytułu niezapłaconych faktur i kwota 32,63 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych. Powód wezwał pozwanego do zapłaty. Wezwanie okazało się bezskuteczne.

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty, co skutkowało przekazaniem sprawy do Sądu Rejonowego w Piszu, jako właściwego dla miejsca zamieszkania pozwanego.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Mając na uwadze, że pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew i nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, Sąd, stosownie do treści art. 339 § 1 kpc, zobligowany był do wydania w przedmiotowej sprawie wyroku zaocznego.

Zgodnie z treścią art. 339 § 2 kpc, w wypadku wydania przez Sąd wyroku zaocznego, przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Utrwalony w judykaturze i niekwestionowany w nauce jest pogląd, że przyjęcie za prawdziwe twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie okoliczności faktycznych i nie zwalnia sądu orzekającego od obowiązku rozważenia, czy oświadczenia te uzasadniają należycie i w całości żądania pozwu i czy uwzględnienie tych żądań nie narusza obowiązujących przepisów. Sąd nie jest zatem zwolniony z obowiązku dokonania prawidłowej oceny materialnoprawnej zasadności żądania pozwu opartego na tych twierdzeniach (orzeczenie SN z dnia 29 maja 1958 r., 1 CR 969/57, OSNC 1960, nr 1, poz. 14; wyroki SN: z dnia 15 września 1967 r., III CRN 175/67, Lex nr 707; z dnia 15 marca 1996 r., I CRN 26/96, Lex nr 24031; z dnia 6 czerwca 1997 r., I CKU 87/97, Lex nr 30397; z dnia 31 marca 1999 r., I CKU 176/97, Lex nr 37430). Jeżeli zatem w świetle przytoczonych przez powoda okoliczności brak podstaw do uwzględnienia żądania pozwu, sąd wyrokiem zaocznym oddala powództwo.

W niniejszym postępowaniu roszczenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód przedłożył co prawda umowę zawartą z pozwanym, jednakże wynika z niej, że pozwanemu przyznany został numer abonencki (...). Przedłożone przez powoda faktury nie dotyczącą natomiast wskazanego numeru, ale numeru (...).

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż powód nie udowodnił , aby pozwany był w zwłoce z zapłatą faktur z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych dla numeru (...). Powód zobowiązany był do udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a ponadto w myśl art. 232 kpc ciążył na nim obowiązek wskazywania dowodów, z których wywodził skutki prawne. ( patrz wyrok SN z 17 XII 1996r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76; podobnie również wyrok sądu apelacyjnego w Białymstoku z 21 X 2003 r., I A Ca 516/03, OSP 2004/9/118; wyrok SN z 7 X 1998r., II UKN 244/98, OSNP 1999/20/662).

Z uwagi na powyższe , powództwo zostało oddalone.