Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2017 r. w S.

odwołania J. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 16 czerwca 2017 r. Nr (...)

w sprawie J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 650/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16.06.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy J. S. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 01.06.2017 r., która nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy. Ubezpieczony nie spełnił warunku określonego w art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 poz. 887), tj. nie wykazał niezdolności do pracy i tym samym nie nabył prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony J. S., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na okres dwóch lat. W uzasadnieniu swojego odwołania wnioskodawca opisał swoje schorzenia kardiologiczne, neurologiczne i narządu ruchu oraz załączył dokumenty medyczne.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując się na uzasadnienie zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony J. S. ur. (...) był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, ostatnio do 30.04.2017 r. Przed upływem okresu, na który przyznana była renta, ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie prawa do tego świadczenia na dalszy okres. W toku postępowania orzeczniczego został przebadany przez lekarza orzecznika. Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u wnioskodawcy następujące schorzenia: chorobę wieńcową stabilną, (...), po (...) w 2012 r. i 2013 r., bez cech restenozy, bez zmian niedokrwiennych w EKG, bez odcinkowych zaburzeń kurczliwości w badaniu Echo, w wywiadzie przebyte leczenie zabiegowe prawego stawu kolanowego i łokciowego z zachowanym ich funkcjonalnym zakresem czynności, nadciśnienie dobrze regulowane (k. 131 akt lekarskich). W konkluzji lekarz orzecznik ocenił, iż schorzenia te nie powodują niezdolności do pracy w charakterze listonosza. Od orzeczenia tego ubezpieczony wniósł sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS. Ten kolegialny organ orzeczniczy zdiagnozował u J. S.: przewlekłą chorobę wieńcową stabilną, po przebytej implantacji stentu w dniu 16.12.2012 r., stan po angioplastyce z implantacją DES w styczniu 2013 r., nadciśnienie tętnicze, zaburzenia gospodarki lipidowej, neuropatię uciskową nerwu łokciowego leczoną operacyjnie w 2007 r. i chorobę zwyrodnieniową stawów po operacji prawego stawu kolanowego (k. 136 a. l.). Według komisji lekarskiej upośledzenie funkcji organizmu spowodowane schorzeniami układu sercowo-naczyniowego oraz stan narządu ruchu nie uzasadniają niezdolności do pracy. Orzeczenie to wydane w dniu 01.06.2017 r. stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 16.06.2017 r. odmawiającej wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 32 a. r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy: kardiologa i neurologa (k. 17 a. s.) Biegli wymienionych specjalności zaznajomili się z dokumentacją z dotychczasowego leczenia ubezpieczonego oraz przeprowadzili badanie przedmiotowe. Rozpoznali u opiniowanego: chorobę wieńcową stabilną, stan po angioplastyce z implantacją stentów DES GO 2012 r. i GPZ 2013 r., zespół bólowy szyjny i lędźwiowy. Zdaniem biegłych schorzenia te nie powodują obecnie niezdolności do pracy u badanego. W uzasadnieniu opinii biegli wskazali, iż ostatnia hospitalizacja z powodu dolegliwości bólowych w klatce piersiowej miała miejsce w październiku 2015 r. Wykonane wówczas badania nie wykazały pogorszenia stanu zdrowia, lecz jego stabilizację, m. in. echokardiografia obciążeniowa nie wykazała w EKG zmian niedokrwiennych pod wpływem wysiłku. Z kolei w badaniu neurologicznym nie stwierdzono żadnych odchyleń od stanu prawidłowego, odruchy fizjologiczne prawidłowe, siła mięśni kończyn dobra, brak zaników mięśniowych, chód sprawny.

Ubezpieczony po badaniu przez biegłych nadesłał nową dokumentację medyczną z badań kardiologicznych , które zostały wykonane w październiku 2017 r. (k. 25-29 a. s.). Sąd zlecił biegłej kardiolog zaznajomienie się z tymi wynikami badań i wydanie pisemnej opinii uzupełniającej (k. 24 a. s.). Biegła stwierdziła, iż wyniki badań echa serca, testu wysiłkowego i badania metodą H. wykazują stabilizację stanu kardiologicznego.

Na rozprawie ubezpieczony nie zgadzał się z opinią biegłej kardiolog (k. 37 a. s.). Twierdził, że wyniki badań były dobre, bo bierze dużo leków. W przeszłości wykonywał zawód listonosza, po dwóch koronarografiach wrócił do pracy. Obecnie jest na zasiłku dla bezrobotnych. Nie składał wniosków dowodowych.

W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności opinia biegłych kardiologa i neurologa oraz opinia uzupełniająca kardiologa, pozwala na ustalenie, iż stan zdrowia ubezpieczonego po 30.04.2017 r. nie powoduje u niego niezdolności do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy emerytalno-rentowej. Podstawowe schorzenia zdiagnozowane u J. S., tj. choroby kardiologiczne są w stanie stabilnym. Potwierdzają to wyniki badań zarówno z 2015 r. jak i 2017 r., na które powołuje się biegła kardiolog. Również stan narządu ruchu jest prawidłowy. W związku z tym Sąd, podzielając opinię biegłych, uznał, że ubezpieczony nie spełnia jednego z warunków do uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określonych w art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy o FUS.

Z tych względów jego odwołanie z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc podlegało oddaleniu.