Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie –Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący:SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st.sekr.sądowy Jolanta Stawarz

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

odwołania A. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 17 października 2012 roku nr (...)

w sprawie A. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1238/12

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 15 marca 2013 r.

Decyzją z dnia 17.10.2012 r., nr (...)- (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. , na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił A. O. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 11.10.2012 r. stwierdziła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji A. O. domagała się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołująca wskazała, że choruje na wrodzoną dysplazję obu stawów biodrowych, która z biegiem lat się pogłębia, powodując silne bóle bioder i kręgosłupa, trudności w chodzeniu, staniu i dłuższym siedzeniu w jednej pozycji. Jak podkreśliła, stan jej zdrowia ulega pogorszeniu, w związku z czym zakwalifikowana została do endoplastyki bioder, którą wyznaczono na 14.10.2014 r. Podniosła też, że od 1994 r. uznawana była za osobę częściowo niezdolną do pracy,
w związku z czym od samego początku pracowała wyłącznie jako osoba niepełnosprawna
w warunkach pracy chronionej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, podniósł, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia komisji lekarskiej ZUS.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że A. O., urodzona (...), ma wykształcenie średnie techniczne w zawodzie technik- ekonomista. Ukończyła kursy komputerowe i kurs sekretarki. Ostatnio pracowała jako specjalista ds. administracji kadrowej, specjalista ds. marketingu i konfekcjoner wyrobów papierniczych. Obecnie pracuje w domu przy komputerze w warunkach pracy chronionej jako operator wprowadzania danych.

Od 16.07.2003 r. do 31.08.2012 r. ubezpieczona pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 16.08.2012 r. odwołująca wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem
o ponowne przyznanie jej prawa do tego świadczenia.

W orzeczeniu z dnia 10.09.2012 r. lekarz orzecznik ZUS uznał, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do komisji lekarskiej ZUS, która
w orzeczeniu z dnia 11.10.2012 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez lekarza orzecznika.

(okoliczności bezsporne)

Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

W opinii sądowo- lekarskiej z dnia 08.01.2013 r. biegli sądowi z zakresu reumatologii i neurologii stwierdzili u odwołującej:

-

wrodzoną dysplazję stawów biodrowych,

-

wtórną chorobę zwyrodnieniową stawów biodrowych bez upośledzenia funkcji.

Rozpoznane schorzenia i stopień ich nasilenia nie powodują u badanej niezdolności do pracy.

U odwołującej występują ograniczenia rotacji wewnętrznej w stawach biodrowych, głównie prawym. W pozostałych stawach obwodowych brak jest obrzęków i ograniczeń ruchomości. W badaniu neurologicznym nie stwierdzono objawów korzeniowych (próba Romberga ujemna, objaw szczytowy ujemny, odruchy ścięgniste zachowane, żywe, symetryczne). W odcinku szyjnym, piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa brak jest ograniczenia ruchomości czy wzmożonego napięcia mięśni przykręgosłupowych.

Opiniowana ma sprawny chód. Nie występują u niej objawy uszkodzenia układu nerwowego.

Dzięki prowadzonemu leczeniu i rehabilitacji nastąpiła poprawa stanu zdrowia badanej, co powoduje, że może ona wykonywać dotychczasową pracę. Schorzenia układu ruchu mogą wymagać okresowej farmakoterapii i rehabilitacji, jednak nie powodują takiego upośledzenia funkcji narządu ruchu, która powodowałaby częściową niezdolność do pracy.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 08.01.2013 r.- k. 9-12,

Sąd, ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, podzielił wnioski wynikające
z opinii biegłych sądowych reumatologa i neurologa, albowiem opinia ta sporządzona została w sposób rzetelny, po osobistym przebadaniu ubezpieczonej oraz bardzo szczegółowej i wszechstronnej analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych, przy czym biegli legitymowali się fachową wiedzą oraz odpowiednim doświadczeniem zawodowym. W ocenie Sądu, dokonana przez biegłych diagnoza schorzeń występujących u wnioskodawczyni jest prawidłowa, zaś wnioski płynące z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz bazują na wynikach przeprowadzonego badania, co czyni opinię wewnętrznie spójną, logiczną i kompletną. Opinia w sposób jednoznaczny i przejrzysty obrazuje stan zdrowia ubezpieczonej i w oparciu o aktualne wskazania wiedzy medycznej kategorycznie rozstrzyga kwestię wpływu stwierdzonych
u niej schorzeń na zdolność do pracy. Z tych też powodów, Sąd w pełni podzielił wnioski wynikające z opinii sądowo- lekarskiej z dnia 08.01.2013 r. odnośnie braku u odwołującej niezdolności do pracy.

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii z dnia 08.01.2013 r.

Uwzględniając powyższe, na podstawie tej właśnie opinii, ocenionej pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie zostały uznane przez Sąd za wiarygodne.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji (...) Oddział w T. z dnia 17.10.2012 r., w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa, nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z brzmieniem art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub
z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Stosownie zaś do treści art. 57 tej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłych sądowych reumatologa
i neurologa, odwołująca, pomimo stwierdzonych u niej schorzeń w postaci: wrodzonej dysplazji stawów biodrowych i wtórnej choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych bez upośledzenia funkcji, nie jest osobą niezdolną do pracy.

Mając powyższe na uwadze, odwołanie od zaskarżonej decyzji (...) Oddział
w T. z dnia 17.10.2012 r. podlegało oddaleniu na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

SSO Dariusz Płaczek

(...)

-

(...)

-

(...)

-

(...)

(...)