Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Natalia Lipińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

odwołania S. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 25 października 2012 roku nr (...)

w sprawie S. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się S. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 21 sierpnia 2012 roku do sierpnia 2013 roku.

Sygn. akt IV U 1347/12

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 27 marca 2013 r.

Decyzją z dnia 25 października 2012 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił S. W. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS
w orzeczeniu z dnia 23 października 2012 r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniósł S. W., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu, kwestionując sposób przeprowadzenia badania przez Komisję Lekarską ZUS, odwołujący podniósł, że zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca, ponieważ stan zdrowia nie pozwala mu na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazał, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący S. W., urodzony (...), z zawodu jest hutnikiem szkła i w zawodzie tym ostatnio pracował.

Od 1 lutego 2010 r. do 31 sierpnia 2011 r. ubezpieczony pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 21 sierpnia 2012 r. odwołujący wystąpił do organu rentowego z wnioskiem
o ponowne ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zaskarżoną decyzją z dnia 25 października 2012 r. ZUS Oddział w T. odmówił S. W. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 23 października 2012 r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Od 30 września 2011 r. do nadal odwołujący jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w T. jako osoba bezrobotna. Od 8 października 2011 r. do 31 lipca 2012 r. ubezpieczony pobierał zasiłek dla bezrobotnych.

(okoliczności bezsporne)

Nadto Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 10 września 2012 r. stwierdził u odwołującego:

-

chorobę niedokrwienną serca pod postacią dusznicy bolesnej I st. CCS,

-

stan po leczeniu inwazyjnym angioplastyki wieńcowej w 2009 r., z efektem poprawy wydolności i rezerwy wieńcowej,

-

chorobę nadciśnieniową I st. WHO zredukowaną,

-

stan po leczeniu operacyjnym nerki lewej z powodu wodonercza,

-

stan po urazie stopy lewej w sierpniu 2010 r., bez istotnego ograniczenia sprawności,

-

zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, bez istotnego ograniczenia sprawności.

W konsekwencji, Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że odwołujący nie jest osobą niezdolną do pracy.

Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do Komisji Lekarskiej ZUS, która
w opinii lekarskiej z dnia 23 października 2012 r. stwierdziła u odwołującego:

-

chorobę niedokrwienna serca, dusznicę bolesną stabilną CCS I,

-

stan po angioplastyce tętnicy wieńcowej z implantacją stentu w 2009 z dobrym efektem,

-

nadciśnienie tętnicze farmakologicznie unormowane,

-

zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym, bez objawów korzeniowych, bez istotnego upośledzenia funkcji,

-

stan po leczeniu operacyjnym nerki lewej z powodu wodonercza,

-

stan po urazie stopy lewej w sierpniu 2010 r., bez istotnego upośledzenia funkcji,

-

stan po przebytym urazie obojczyka lewego w 2008 r., aktualnie bez dysfunkcji.

W konsekwencji, Komisja Lekarska ZUS podtrzymała stanowisko wyrażone przez Lekarza Orzecznika, uznając, że odwołujący nie jest osobą niezdolną do pracy.

Orzeczenie to legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

dowód:

-

orzeczenie Lekarza Orzecznika z dnia 10.09.2012 r.- k. 96 cz. IV akt ZUS,

-

orzeczenia Komisji Lekarskiej z dnia 23.10.2012 r.- k. 99-100 cz. IV akt ZUS,

W celu stwierdzenia czy i w jakim stopniu odwołujący jest niezdolny do pracy oraz kiedy powstała niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. P. M.- specjalisty kardiologa, lek. med. J. S.- specjalisty chirurga ortopedy- traumatologa, lek. med. E. Z. specjalisty chorób wewnętrznych i lek. med. J. S.specjalisty neurologa.

W pisemnej opinii z dnia 12 lutego 2013 r. biegli sądowi specjaliści kardiolog, chirurg ortopeda- traumatolog, specjalista z zakresu chorób wewnętrznych i neurolog zdiagnozowali u odwołującego:

-

chorobę niedokrwienną mięśnia sercowego,

-

stan po angioplastyce naczyń wieńcowych z implantacją stentu w 2009 r.,

-

nadciśnienie tętnicze pierwotne 2 stopnia,

-

przewlekły zespół bólowy górnego i dolnego odcinka kręgosłupa na tle zmian zwyrodnieniowych z wielopoziomowymi dyskopatiami,

-

stan po złamaniu obojczyka lewego ze zmianami zanikowymi mięśni w zakresie obręczy barkowej lewej i upośledzeniem funkcji barku lewego,

-

stan po częściowym uszkodzeniu ścięgna Achillesa po stronie lewej ze zmniejszeniem masy mięśnia brzuchatego łydki po stronie lewej i upośledzeniem chodu,

-

przewlekłą obturacyjną chorobę płuc,

-

stan po usunięciu nerki lewej z powodu wodonercza.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznali, że z uwagi na schorzenia narządu ruchu i stopień ich nasilenia odwołujący jest osobą częściowo niezdolną do pracy od 21 sierpnia 2012 r. do sierpnia 2013 r. i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W uzasadnieniu opinii podali, że występujące u odwołującego dolegliwości związane ze stwierdzonymi schorzeniami układu ruchu znajdują obiektywne uzasadnienie i potwierdzenie
w wynikach badań dodatkowych (badanie MR stawu barkowego lewego, badanie TK odcinka L-S kręgosłupa, USG ścięgna Achillesa lewego, RTG odcinka szyjnego kręgosłupa) oraz
w przeprowadzonym badaniu przedmiotowym. Kontrolna koronarograficzna wykonana w lipcu 2012 r. nie wykazała u badanego zmian w naczyniach wieńcowych ani cech restenozy
w implantowanym stencie. Nadciśnienie tętnicze pierwotne przebiega z niewielkim wzrostem masy mięśniowej lewej komory serca i jest obecnie dobrze kontrolowane farmakologicznie.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 12.02.2013 r.- k. 7-8,

Sąd w całości podzielił opinię biegłych sądowych specjalistów kardiologa, chirurga ortopedy- traumatologa, specjalisty z zakresu chorób wewnętrznych i neurologa, uznając, że zawiera ona kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującego, a nadto uwzględnia wpływ rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinię. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych odnośnie częściowej okresowej niezdolności badanego do pracy. Zauważyć przy tym trzeba, że opinia wydana została przez biegłych sądowych o specjalnościach adekwatnych do schorzeń zdiagnozowanych u wnioskodawcy. Nadto podkreślić należy, iż opiniujący w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu odwołującego.

Żadna ze stron opinii tej nie kwestionowała.

Uwzględniając powyższe, na podstawie tej właśnie opinii, ocenionej pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy uznał Sąd za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie zostały uznane przez Sąd za wiarygodne.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołujący S. W. jest niezdolny do pracy oraz kiedy powstała niezdolność do pracy.

Zgodnie z brzmieniem art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Stosownie zaś do treści art. 57 tej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłych sądowych specjalistów kardiologa, chirurga ortopedy- traumatologa, specjalisty z zakresu chorób wewnętrznych
i neurologa, odwołujący, z uwagi na występujące u niego schorzenia układu ruchu w postaci: przewlekłego zespołu bólowego górnego i dolnego odcinka kręgosłupa na tle zmian zwyrodnieniowych z wielopoziomowymi dyskopatiami, stanu po złamaniu obojczyka lewego ze zmianami zanikowymi mięśni w zakresie obręczy barkowej lewej i upośledzeniem funkcji barku lewego oraz stanu po częściowym uszkodzeniu ścięgna Achillesa po stronie lewej ze zmniejszeniem masy mięśnia brzuchatego łydki po stronie lewej i upośledzeniem chodu, jest osobą częściowo niezdolną do pracy na okres od 21sierpnia 2012 r. do sierpnia 2013 r.

Zauważyć jedynie należy, że niezdolność ta powstała w okresach, o których mowa
w art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, gdyż od 8 października 2011 r. do 31 lipca 2012 r. ubezpieczony pobierał zasiłek dla bezrobotnych.

Skoro więc renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy przysługiwała wnioskodawcy od 1 lutego 2010 r. do 31 sierpnia 2011 r., uwzględniając wnioski wynikające z wydanej w sprawie opinii sądowo- lekarskiej o częściowej niezdolności badanego do pracy od 21sierpnia 2012 r. na okres do sierpnia 2013 r., zgodnie z art. 61 powołanej ustawy odwołującemu należało przywrócić prawo do tego świadczenia.

Zaskarżona przez S. W. decyzja ZUS Oddział w T.
z dnia 25 października 2012 r. nie była zatem zasadna, w związku z czym jego odwołanie od tej decyzji podlegało uwzględnieniu na podstawie art. 57 ust. 1 i art. 12 ust. 1 i 3 w zw.
z art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Tym samym, w oparciu o przepis art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 21sierpnia 2012 r. do sierpnia 2013 r.

SSO Natalia Lipińska

(...)

-

(...)

-

(...)

-

(...)

(...)