Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2015 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa R. K.

przeciwko T. L.

o zapłatę

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego T. L. na rzecz powoda R. K. kwotę 136 081,32 zł (sto trzydzieści sześć tysięcy osiemdziesiąt jeden złotych trzydzieści dwa grosze) wraz z ustawowymi odsetkami od 6 listopada 2012 roku do dnia zapłaty,

2.  w pozostałej części powództwo oddala,

3.  zasądza od pozwanego T. L. na rzecz powoda R. K. kwotę 10 219 zł (dziesięć tysięcy dwieście dziewiętnaście złotych) tytułem stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu,

4.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Kasa Sądu Okręgowego w Warszawie: od powoda R. K. kwotę 10,04 zł (dziesięć złotych cztery grosze) oraz od pozwanego T. L. kwotę 324,76 zł (trzysta dwadzieścia cztery złote siedemdziesiąt sześć groszy) tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

SSO Agnieszka Baran

Sygn. akt: XX GC 589/13

UZASADNIENIE

Pozwem z 26 kwietnia 2013 roku powód R. K. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego T. L. kwoty 140 581,32 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 20 października 2012 roku do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu zostało wskazane, że w wykonaniu zawartej z pozwanym umowy, powód wykonywał usługi montażowe. Wykonanie tych usług zostało potwierdzone przez pozwanego w kierowanej do powoda korespondencji mailowej (pozew k. 3-6).

Nakazem zapłaty z 16 maja 2013 roku, uwzględniając w całości żądanie pozwu, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda całą należność dochodzoną pozwem (nakaz zapłaty k. 24).

Pismem z 12 czerwca 2013 roku pozwany wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości. Pozwany podniósł m. in., że kwota dochodzona pozwem dotyczy prac wykonywanych w Anglii i Holandii, a złożone przy pozwie zamówienie dotyczy wyłącznie Anglii. Wskazał, że wynagrodzenie zostało ustalone w Euro, a przedstawione faktury opiewają na kwoty wyrażone w złotych polskich. Pozwany podniósł, że 12 października 2012 roku zapłacił powodowi 4 500 zł na poczet wynagrodzenie za prace wykonywane w Anglii. Dodatkowo pozwany powołał się na nienależyte wykonywanie umowy przez powoda (jego pracowników), co w konsekwencji doprowadziło do odstąpienia od umowy z pozwanym przez jego kontrahenta, braku zapłaty należności pozwanego i obciążenia go kosztami zastępczego wykonania prac. W ocenie pozwanego, w tych okolicznościach powód ponosi odpowiedzialność za szkodę powstałą po jego stronie (sprzeciw od nakazu zapłaty k. 28 – 35).

Następnie, w piśmie z 1 sierpnia 2013 roku pozwany powołał się na potrącenie, dokonane przez niego pismem z 10 lipca 2013 roku. Wyjaśnił, że dokonał potrącenia należnego mu od powoda odszkodowania (za szkodę opisaną w sprzeciwie od nakazu zapłaty) z wierzytelnością dochodzoną pozwem w niniejszej sprawie(pismo k. 124-.126).

Odnosząc się do stanowiska strony pozwanej, zawartego w sprzeciwie od nakazu zapłaty, w piśmie z 24 czerwca 2014 roku powód zmodyfikował żądanie pozwu, wnosząc o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 140 581,32 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 6 listopada 2012 roku do dnia zapłaty. Powód wniósł nadto, odniósł się do pozostałych zarzutów podniesionych w sprzeciwie od nakazu zapłaty (pismo powoda k. 260-272).

Postanowieniem z 18 sierpnia 2014 roku Sąd umorzył postępowanie w zakresie odsetek ustawowych od kwoty 140 581,32 zł za okres od 20 października 2012 roku do 5 listopada 2012 roku (postanowienie k. 301-302).

W toku dalszego postępowania w sprawie strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił, co następuje:

Zarówno powód, jak i pozwany prowadzą działalność gospodarczą. Powód prowadzi ją pod firmą (...), a pozwany pod firmą (...) T. L. (informacja z (...) k. 10-11).

Na podstawie zamówienia złożonego mu przez (...), pozwany realizował prace montażowe w zakładzie produkcyjnym (...) we W. w Wielkiej Brytanii (oferty – tłumaczenie przysięgłe k. 145-161)

W związku z realizacją tego kontraktu, 15 czerwca 2012 roku pozwany złożył powodowi zamówienie na usługę polegającą na udostępnieniu pracowników, narzędzi i samochodu. W zamówieniu zostało wskazane wynagrodzenie za godzinę „pracy” samochodu – 15 Euro (wraz ze wskazaniem rodzaju pojazdu) oraz wynagrodzenie pracowników: montera/spawacza – 15 Euro za godziną i montera – 12,50 Euro za godzinę. W zamówienie został wskazany również koszt związany z eksploatacją samochodu -1,5 zł za godzinę. Zamówienie to zostało złożone drogą mailową i oznaczone numerem (...). W zamówieniu został wskazany termin zapłaty należności – 30 dni od daty wystawienia faktury (zamówienie k. 38-39).

Złożenie zamówienia poprzedzone było prowadzoną przez strony korespondencją mailową (wiadomość mailowa k. 16).

W związku z powyższą umową, celem wykonywania prac na kontrakcie realizowanym przez pozowanego w Anglii wyjechali następujący pracownicy powoda: T. S., J. W., Ł. Ł. (1). J. W. i T. S. legitymują się książkami spawacza potwierdzającymi odbycie przez nich szkoleń uprawniających do wykonywania pracy w tym charakterze. Po dotarciu na miejsce pracownicy wykonywali pracę pod nadzorem pozwanego, innych zatrudnionych przez niego osób, bądź pracownika firmy belgijskiej, będącej kontrahentem pozwanego. Znaczną część poleceń pracownicy powoda otrzymywali od Ł. C. – osobę bezpośrednio kontaktującą się z pozwanym. Ł. C. pracował na przedmiotowym kontrakcie w związku z umową zawartą przez pozwanego z firmą (...). Oprócz pracowników powoda pracę wykonywali również pracownicy innych firm, z którymi pozwany zawarł umowy analogiczne do umowy zawartej z powodem. Przedmiotem umowy zawartej przez pozwanego z firmą (...), analogicznie jak w wypadku umowy zawartej z powodem było dostarczenie do Anglii sprzętu i pracowników (książki spawacza k. 284-285, zeznania świadków T. S. k. 313-314, J. W. k. 314-315, Ł. Ł. (1) k. 315, M. Z. k. 335-336, P. Z. k. 336-).

Analogiczne zamówienie pozwany złożył powodowi w odniesieniu do prac realizowanych w Holandii. Na kontrakcie tam realizowanym przez pozwanego pracownicy powoda mieli wykonywać pracę na takich samych zasadach, jak w Anglii. Strony uzgodniły taki sam sposób ustalenia wynagrodzenie powoda i jego zapłaty (przesłuchanie powoda k. 338, przesłuchanie pozwanego k.338).

W nawiązaniu do tych ustaleń, trzech pracowników powoda pracowało na kontrakcie realizowanym przez pozwanego w Holandii. Praca odbywała się na analogicznych zasadach jak w Anglii. Zarówno w Anglii, jak i Holandii pracownicy powoda pracowali pod szyldem firmy (...), bądź zagranicznego kontrahenta pozwanego. Także celem realizacji tej umowy powód udostępnił swój samochód (zeznania świadków J. W. k. 314-315, Ł. Ł. (1) k. 315, przesłuchanie powoda k. 338, przesłuchanie pozwanego k. 338, korespondencja mailowa k. 273-274).

Po zakończeniu kontraktu, za realizowane prace pozwany wystawił na rzecz swojego zagranicznego kontrahenta faktury VAT (faktury k. 163-167)

W trakcie prac realizowanych na ww. obiekcie w Wielkiej Brytanii zgłaszane były zastrzeżenia w związku z nieprzestrzeganiem przez pracowników zasad BHP (lista uwag k. 168, korespondencja mailowa k. 170-186, zeznania świadka K. B. k.337) W związku z tymi naruszeniami firma pozwanego została wyproszona z inwestycji. Wezwanie do zapłaty za prace za wskazane przez pozwanego prace dodatkowo nie zostało zrealizowane przez jego kontrahenta. Nadto, w związku z jego stanowiskiem, że pozwany nie wykonał całości prac, pozwanemu nie została wypłacona pełna kwota umówionego wynagrodzenia (korespondencja mailowa k. 212-213).

1 października 2012 roku, powód przesłał pozwanemu rozliczenie ze wskazaniem ilości dni i godzin przepracowanych na przedmiotowych kontraktach. Powód przedstawił również wyliczone przez niego koszty przejazdów do Anglii i Holandii oraz koszt paliwa. Rozliczenie to zostało przesłane pozwanemu droga mailową. W takiej samej formie (drogą mailową), 3 października 2012 roku pozwany zaakceptował przedmiotowe rozliczenie (korespondencja mailowa k. 17 i 273-274)

Następnie, 5 października 2012 roku powód wystawił na rzecz pozwanego następujące faktury VAT: nr (...) opiewającą na kwotę 42 810,15 zł dotyczącą prac spawalniczo monterskich i kosztów dojazdu do Anglii i Holandii, nr (...) opiewającą na kwotę 49 736,59 zł i nr (...) opiewającą na kwotę 48 034,58 zł. Na dwóch ostatnich fakturach zostało wskazane, że dotyczą one prac spawalniczo – monterskich w Anglii. Faktury te zostały przesłane pozwanemu w celu ich podpisania i zapłaty należności. Dodatkowo wystawione przez powoda faktury zostały przesłane pozwanemu drogą mailową. Przedmiotowe faktury nie zostały zakwestionowane przez pozwanego (faktury k. 13-15, korespondencja mailowa k. 275).

8 października 2012 roku, w nawiązaniu do prowadzonych wcześniej rozmów telefonicznych, pozwany przedstawił powodowi dane dotyczące pracowników i sprzętu w związku z planowanym kolejnym wyjazdem do Anglii (wiadomość mailowa k. 18).

12 października 2012 roku pozwany uiścił przelewem na rzecz powoda kwotę 4 500 zł. W treści przelewu zostało wskazane, że kwota ta stanowi zaliczkę na poczet projektu (...) (przelew k. 37, przesłuchanie pozwanego k. 338).

Wobec braku zapłaty za ww. faktury VAT, jak i w związku z tym, że nie zostały one po podpisaniu zwrócone powodowi, mailem z 15 listopada 2012 roku powód ponaglił pozwanego o dokonanie powyższych czynności. W odpowiedzi na pismo powoda, w tym samym dniu pozwany poinformował, że potwierdzone faktury zostały wysłane do powoda drogą pocztową (korespondencja mailowa k. 19 i 276).

Strony prowadziły również rozmowy telefoniczne co do zapłaty należności na rzecz powoda oraz dalszą korespondencję mailową w tym przedmiocie. W odpowiedzi na kolejne ponaglenie ze strony powoda, 22 listopada 2012 roku pozwany poinformował, że oczekuje na wpływy od swoich klientów. Wyjaśnił również, że brak zapłaty jest związany z niefortunnie zakończonym kontraktem realizowanym w Wielkiej Brytanii. Po kolejnych ponagleniach, 20 grudnia 2012 roku pozwany zadeklarował zapłatę należności powoda w pięciu, bądź sześciu miesięcznych ratach, począwszy od połowy stycznia (korespondencja mailowa k. 277-283)

Pismem z 1 marca 2013 roku, doręczonym pozwanemu 5 marca 2012 roku, powód skierował do pozwanego przesądowe wezwanie do zapłaty należności wynikających z wystawionych na rzecz pozwanego faktur (wezwanie do zapłaty wraz z dowodem doręczenia pozwanemu k. 20-21).

Pismem z 14 czerwca 2013 roku, doręczonym powodowi 19 czerwca 2013 roku, działająca w imieniu pozwanego r.pr. K. J. wezwała powoda do zapłaty kwoty 64 350 Euro z tytułu nienależytego wykonania usług montażowych w W. w Wielkiej Brytanii. W piśmie wskazano, że na żądaną kwotę składają się nieuiszczone na rzecz pozwanego (przez jego kontrahenta) wynagrodzenia za ostatnią fazę projektu (10 832 Euro) oraz dodatkowe koszty poniesione przez pozwanego przy realizacji tego projektu – 53 518 Euro. Wezwanie zostało wystosowane w oparciu o pełnomocnictwo udzielone przez pozowanego do skierowania wezwania (wezwanie do zapłaty k. 127-128 wraz z dowodem doręczenia powodowi k. 130, pełnomocnictwo k. 129).

Pismem z 10 lipca 2013 roku, pełnomocnik pozwanego złożyła powodowi oświadczenie o potrąceniu kwoty odszkodowania wskazanej w ww. wezwaniu do zapłaty, z należnością dochodzoną pozwem niniejszej sprawie (oświadczenie o potrąceniu wraz załącznikami i dowodem jego doręczenia powodowi k. 131-132, 134-138, pełnomocnictwo k. 133).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o powołane wyżej dowody. Z dan9iem Sądu dowodem w pełni wiarygodnym są złożone do akt sprawy dokumenty oraz wydruki prowadzonej przez strony korespondencji mailowej. W odniesieniu do tej ostatniej należy wskazać, że treść tej korespondencji nie była kwestionowana przez żądną ze stron postępowania; strony też nie zaprzeczyły, że były autorami przedstawionych wiadomości.

W pełni wiarygodny dowód w niniejszej sprawie stanowią zeznania przesłuchanych świadków, które korespondują wzajemnie oraz znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Na wiarygodność zeznań świadków wpływ w szczególności okoliczność, że w przeważającej większości przesłuchani świadkowie są osobami obcymi dla stron postępowania; nie są również pracownikami żadnej ze stron.

Podstawę ustalenia powyższego stanu faktycznego stanowiło również – w pewnym zakresie - przesłuchanie stron postępowania. Zarówno powód i pozwany potwierdzili bowiem miejsca, w których w oparciu o umowę stron pracowali pracownicy powoda, jak również to, że pracowali oni pod szyldem firmy pozwanego, a powód nie miał żadnego wpływu na sposób wykonywania przez nich prac; nie miał również wiedzy o ich zakresie. W ocenie Sądu nie zasługuje na uwzględnienie przesłuchanie powoda w części, w której stwierdził on, że zapłata kwoty 4 500 zł nie dotyczyła należności za prace przez niego realizowane w wykonaniu umowy zawartej z pozwanym. Twierdzenia strony powodowej w tym zakresie nie zostały potwierdzone w toku postępowania w niniejszej sprawie, przeczy wskazany na przelewie tytuł zapłaty.

Postanowieniem z 24 lutego 2015 roku Sąd oddalił wniosek strony pozwanej o przesłuchanie świadków zgłoszonych w punkcie II sprzeciwu od nakazu zapłaty. W ocenie Sądu dowody są całkowicie zbędne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Dowód z zeznań świadków H. S. i C. P. został zgłoszony na okoliczności związane ze szkodą pozwanego, za którą w jego ocenie powód ponosi odpowiedzialność i której dotyczy potrącenie dokonane pismem z 10 lipca 2013 roku (k. 131). W ocenie Sądu, w świetle okoliczności niniejszej sprawy, z uwagi na przedmiot łączącej strony umowy, w ogóle nie może być mowy o odpowiedzialności powoda za omawianą szkodę (o czym szerzej w dalszej części uzasadnienia). Z tego względu wniosek o przesłuchanie wskazanych świadków nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd oddalił również wniosek strony powodowej o dopuszczenie dowodu z ewidencji VAT oraz deklaracji VAT -7 pozwanego. W ocenie Sądu jest dowód zbędny dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem żądane dokumenty dotyczą wyłącznie okoliczności związanych z należnościami publicznoprawnymi.

Sąd zważył, co następuje:

Pozew w znacznej części zasługuje na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu okoliczności niniejszej sprawy potwierdzają, że powód zrealizował umowę zawartą z pozwanym. Na mocy zawartych przez strony umów powód „wynajmował” pracowników, narzędzia i samochód.

Wykonanie umowy zarówno w odniesieniu do prac realizowanych w Anglii, jak i Holandii zostało potwierdzone w toku postępowania w niniejszej sprawie. W szczególności wynika to z zeznań przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków, którzy pracowali na przedmiotowych kontraktach. Potwierdził tę okoliczność również pozwany podczas przesłuchania w charakterze strony. Wreszcie sam fakt wykonywania pracy przez pracowników powoda, jak i czas, który przepracowali dla pozwanego wynika z zaakceptowanego przez pozwanego rozliczenia (k. 273-274).

Powołane, w pełni zaakceptowane przez pozwanego rozliczenie dowodzi również wysokości należnego powodowi wynagrodzenia. Powód wskazał w nim ilość przepracowanych godzin przez jego pracowników. Przy czym wynagrodzenie to koresponduje w pełni ze stawkami umówionymi przez strony i wskazanymi w zamówieniu z dnia 15 czerwca 2012 roku. Nie ma również podstaw do kwestionowania przeliczenia wynagrodzenia na złotówki według średniego kursu NBP z daty wystawienia faktur. Wskazane rozliczenie, a w zasadzie fakt jego zaakceptowania przez pozwanego potwierdza stanowisko strony powodowej, zgodnie z którym wynagrodzenie i zasady wykonywania prac w Holandii były takie same jak odnoszące się do kontraktu w Anglii. Zasady takiego wykonywania prac w Holandii zostały potwierdzone również w zeznaniach świadków. Dodatkową okolicznością potwierdzająca stanowisko powoda jest fakt przedstawienia przez pozwanego propozycji ratalnej zapłaty należności dochodzonej pozwem. Z okoliczności sprawy wynika również, że pozwany nie zakwestionował wskazanej na fakturach należności powoda, po otrzymaniu faktur drogą mailową, jak i pocztową. Podkreślić należy, że w toku postępowania w sprawie pozwany nie podnosił, że złożone przez powoda wiadomości mailowe nie pochodzą od niego, czy też, że miały inną treść.

W ocenie Sądu, dla zasadności żądania pozwu nie ma znaczenia okoliczność podnoszona przez pozwanego, że dokonane przez niego potwierdzenie rozliczenia przedstawionego przez powoda odnosi się wyłącznie do ilości godzin przepracowanych przez pracowników powoda, a nie wysokości wynagrodzenia. Przeczy temu treść prowadzonej przez strony korespondencji mailowej. Mianowicie pozwany nie zakwestionował treści faktur wystawionych przez powoda po ich przesłaniu (potwierdzając fakt ich otrzymania), a nadto w dalszej korespondencji deklarował zapłatę należności z nich wynikających.

W ocenie Sądu, wbrew stanowisku strony pozwanej, nie ma w niniejszej sprawie podstaw do kwestionowania zasadności żądania pozwu tylko z tego względu, że strony ustaliły wynagrodzenie wyrażone w Euro, a wystawione przez powoda faktury VAT opiewają na kwoty w złotych polskich. W ocenie Sądu okoliczności niniejszej sprawy świadczą o tym, że strony w drodze czynności konkludentnych dokonały modyfikacji łączącego ich zobowiązania w części dotyczącej waluty spełnienia świadczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z 16 września 2011 roku, IV CSK 75/11 i wyrok Sądu Apelacyjnego Łodzi z 26 września 2013 roku, IACa 469/13). O Modyfikacji w tym zakresie świadczy brak zakwestionowania przez pozwanego wystawionych przez powoda faktur opiewających na kwoty wyrażone w złotych polskich, deklaracja zapłaty takiej należności w ratach oraz dokonana przez pozwanego częściowa zapłata wynagrodzenia powoda w kwocie 4 500 zł.

Zdaniem Sądu, mając na uwadze powyżej wskazane okoliczności powodowi należy się wynagrodzenie za usługi świadczone na rzecz pozwanego, w kwotach wskazanych na złożonych przy pozwie fakturach VAT. Zasądzeniu na rzecz powoda podlegała jednak kwota niższa o 4 500 zł.

Poza sporem pozostaje w niniejszej sprawie okoliczność zapłaty tej kwoty przez pozwanego na rzecz powoda. Powód zakwestionował stanowisko pozwanego, w myśl którego zapłata została dokonana na poczet wynagrodzenia za prace wykonywane w Anglii. Powód wskazał, że omawiana kwota została uiszczona tytułem zwrotu wydatków na paliwo – kosztów eksploatacji samochodu stanowiącego własność pozwanego (k. 262). Twierdzenie strony powodowej w tym zakresie nie zostało jednak udowodnione w toku postępowania w niniejszej sprawie. Świadek Ł. Ł., który miał potwierdzić omawiane stanowisko strony powodowej w ogóle nie miał wiedzy na temat przekazania omawianej kwoty na rzecz powoda.

Od zasądzonej pozwem należności głównej, na podstawie art. 481 § 1 k.c., Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe liczone za okres wskazany przez stronę powodową w piśmie z dnia 24 czerwca 20-14 roku (k. 261). Modyfikacja żądania pozwu w tym zakresie znajduje potwierdzenie w treści zamówienia z dnia 15 czerwca 2012 roku (k. 38-39), które obrazuje ustalenia stron co do terminu zapłaty wystawianych przez powoda faktur VAT.

W ocenie Sądu dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie ma znaczenia potrącenie dokonane przez pozwanego pismem z 10 lipca 2013 roku. Sąd podziela w pełni stanowisko strony powodowej, że nie istnieje wierzytelność pozwanego będąca przedmiotem potrącenia. Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, przedmiotem umowy zawartej przez strony niniejszego postępowania było wyłącznie udostępnienie pozwanemu przez powoda pracowników o wskazanych kwalifikacjach oraz sprzętu, w który pracownicy zostali zaopatrzeni. Osoby te pracowały natomiast pod wyłącznym nadzorem pozwanego. W konsekwencji tego nie można przypisać powodowi odpowiedzialności za szkodę pozwanego związaną z nienależytym wykonywaniem pracy przez te osoby. Przedmiotem ustaleń stron nie było bowiem wykonywanie prac przez powoda, czy nadzorowanie prawidłowości wykonywania przez nich prac

Przy czym, w świetle okoliczności niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości, że powód nie był podwykonawcą pozwanego.

Potwierdza to jednoznacznie treść zamówienia z dnia 15 czerwca 2012 roku złożonego powodowi przez pozwanego dotyczące prac wykonywanych w Anglii, które było również podstawą ustaleń dla prac wykonywanych w Holandii. Wynika z niego jednoznacznie jaki był przedmiot umowy zawartej przez strony niniejszego postępowania. Przedmiot umowy wynika również z zeznań przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków, jak i z przesłuchania stron postępowania. Wynika z nich jednoznacznie, że wykonywaniem poszczególnych czynności przez pracowników powoda kierował pozwany, bądź osoby przez niego zatrudnione bądź z nim współpracujące. Okoliczności niniejszej sprawy, ani żaden z przeprowadzonych dowodów nie potwierdza stanowiska strony pozwanej, o podzleceniu powodowi prac realizowanych w ramach projektu w K. w Anglii (k. 32).

Mając na uwadze powyższe, na mocy art. 735 k.c. w zw. z art. 750 k.c., należało orzec jak w punkcie 1. i 2. sentencji wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., dokonując ich stosunkowego rozdzielenia,. Na uwzględnione przez Sąd koszty procesu poniesione przez powoda składają się: opłata od pozwu – 7 030 zł, wynagrodzenie pełnomocnika – 3 600 zł oraz wydatek pełnomocnika w postaci opłaty skarbowej od pełnomocnictwa – 17 zł (łącznie 10 647 zł). Mając na uwadze, że powództwo zostało oddalone w około 97% zasądzeniu na rzecz powoda podlega kwota 10 327,59 zł (10 647 zł x 97%). Od kwoty tej należało odjąć koszty należne pozwanemu tj. 108,51 zł. Kwota ta stanowi 3% kosztów poniesionych przez pozwanego w toku postępowania w niniejszej sprawie stanowiących wynagrodzenie pełnomocnika – 3 600 zł oraz wydatek pełnomocnika w postaci opłaty skarbowej od pełnomocnictwa – 17 zł.

Uwzględniając powyżej wskazany wynik procesu w niniejszej sprawie, Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa kwotę wydatków poniesionych w toku postępowania w niniejszej sprawie.

SSO Agnieszka Baran