Sygn. akt VIII C 957/13
Dnia 4 grudnia 2013 r.
Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia Wydział VIII Cywilny
w składzie :
Przewodniczący : SSR Anna Martyniec
Protokolant: Małgorzata Pluskota
po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2013 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy
z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w K.
przeciwko K. K.
o zapłatę
I. zasądza od pozwanego K. K. na rzecz strony powodowej (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. odsetki ustawowe liczone:
- od kwoty 166,38 zł od dnia 17 stycznia 2012 r. do dnia 1 maja 2013 r.,
- od kwoty 166,38 zł od dnia 17 lutego 2012 r. do dnia 1 maja 2013 r.,
- od kwoty 10,22 zł od dnia 18 marca 2013 r. do dnia 1 maja 2013 r.,
- od kwoty 328,06 zł od dnia 29 marca 2012 r. do dnia 1 maja 2013 r.,
- od kwoty 35,53 zł od dnia 29 marca 2012 r. do dnia 1 maja 2013 r.,
- od kwoty 159,17 zł od dnia 18 kwietnia 2012 r. do dnia 1 maja 2013 r.,
- od kwoty 142,54 zł od dnia 17 maja 2012 r. do dnia 1 maja 2013 r.,
- od kwoty 125,36 zł od dnia 19 czerwca 2012 r. do dnia 1 maja 2013 r.,
- od kwoty 108,73 zł od dnia 17 lipca 2012 r. do dnia 1 maja 2013 r.,
- od kwoty 108,73 zł od dnia 21 sierpnia 2012 r. do dnia 1 maja 2013 r.,
- od kwoty 248,05 zł od dnia 2 października 2012 r. do dnia 1 maja 2013 r.,
- od kwoty 13,09 zł od dnia 7 grudnia 2012 r. do dnia 1 maja 2013 r.;
II. zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 210 zł tytułem zwrotu kosztów procesu nie obciążając pozwanego pozostałymi kosztami procesu.
Pozwem z dnia 18 marca 2013 r., wniesionym do Sądu Rejonowego w Lublinie, strona powodowa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego K. K. kwoty 1.612,24 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od:
od kwoty 166,38 zł od dnia 17 stycznia 2012 r. do dnia zapłaty,
od kwoty 166,38 zł od dnia 17 lutego 2012 r. do dnia zapłaty,
od kwoty 10,22 zł od dnia 18 marca 2013 r. do dnia zapłaty,
od kwoty 328,06 zł od dnia 29 marca 2012 r. do dnia zapłaty,
od kwoty 35,53 zł od dnia 29 marca 2012 r. do dnia zapłaty,
od kwoty 159,17 zł od dnia 18 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty,
od kwoty 142,54 zł od dnia 17 maja 2012 r. do dnia zapłaty,
od kwoty 125,36 zł od dnia 19 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty,
od kwoty 108,73 zł od dnia 17 lipca 2012 r. do dnia zapłaty,
od kwoty 108,73 zł od dnia 21 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty,
od kwoty 248,05 zł od dnia 2 października 2012 r. do zapłaty,
od kwoty 13,09 zł od dnia 7 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty.
Jednocześnie wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.
W uzasadnieniu pozwu podała, że w dniu 21 marca 1962 r. pozwany zawarł z Zakładem (...), którego następcą prawnym jest (...) sp. z o.o. z siedzibą w K., umowę sprzedaży energii elektrycznej nr (...). Zgodnie z zawartą umową dostarczana pozwanemu był energia elektryczna do lokalu położonego przy ul. (...) we W.. W związku z dostarczaniem energii elektrycznej wystawione zostały następujące faktury VAT:
73S z dnia 16 stycznia 2012 r., opiewająca na kwotę 166,38 zł;
74S z dnia 16 lutego 2012 r., opiewająca na kwotę 166,38 zł;
75R z dnia 28 marca 2012 r., opiewająca na kwotę 10,22 zł;
75R z dnia 28 marca 2012 r., opiewająca na kwotę 328,06 zł;
76S z dnia 28 marca 2012 r., opiewająca na kwotę 35,53 zł;
77S z dnia 17 kwietnia 2012 r., opiewająca na kwotę 159,17 zł;
78S z dnia 16 maja 2012 r., opiewająca na kwotę 142,54 zł;
79S z dnia 18 czerwca 2012 r., opiewająca na kwotę 125,36 zł;
80S z dnia 16 lipca 2012 r., opiewająca na kwotę 108,73 zł;
81S z dnia 20 sierpnia 2012 r., opiewająca na kwotę 108,73 zł;
82R z dnia 1 października 2012 r., opiewająca na kwotę 248,05 zł;
89R z dnia 6 grudnia 2012 r., opiewająca na kwotę 13,09 zł.
Należności te nie zostały uregulowane przez pozwanego.
W dniu 11 kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, od którego pozwany skutecznie wniósł sprzeciw, w związku z czym nakaz zapłaty utracił moc, a sprawa została przekazana do rozpoznania tutejszemu Sądowi.
W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł, iż dokonał zapłaty na rzecz strony powodowej całej należności głównej. Jednocześnie wniósł o nieobciążanie go kosztami postępowania z uwagi na szczególnie trudną sytuację materialną. Wskazał, iż podjął ze stroną powodową rozmowy ugodowe, w związku z dokonaną spłatą.
W piśmie procesowym z dnia 24 października 2013 r. pozwany wskazał, iż znajduje się w ciężkiej sytuacji finansowej, bowiem jego zobowiązania przekraczają kwotę 33.000 zł. Podniósł, iż w dniu 26 czerwca 2013 r. złożył wniosek o instalację tzw. licznika przedpłatowego celem zmniejszenia kosztów comiesięcznego utrzymania. Jednakże pismo pozostało bez żadnej odpowiedzi.
W piśmie procesowym z dnia 14 listopada 2013 r. strona powodowa cofnęła pozew w zakresie należności głównej, w związku z dokonaną przez pozwanego wpłatą w dniu 2 maja 2013 r., podtrzymując żądanie zapłaty odsetek wskazanych w pozwie liczonych do dnia 1 maja 2013 r.
Postanowieniem z dnia 4 grudnia 2013 r. Sąd umorzył postępowanie w części tj. w zakresie należności głównej w kwocie 1.612,24 zł.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny
W dniu 21 marca 1962 r. pozwany zawarł z Zakładem (...) we W. umowę o dostawę energii elektrycznej. Na podstawie zawartej umowy Zakład (...) zobowiązał się do dostarczania do lokalu przy ul. (...) we W. energii elektrycznej, a pozwany zobowiązał się do uiszczania opłat za zużytą energię.
Z tytułu zawartej umowy strona powodowa wystawiła pozwanemu następujące faktury:
73S z dnia 16 stycznia 2012 r., opiewającą na kwotę 166,38 zł;
74S z dnia 16 lutego 2012 r., opiewającą na kwotę 166,38 zł,
75R z dnia 28 marca 2012 r., opiewającą na kwotę 10,22 zł;
75R z dnia 28 marca 2012 r., opiewającą na kwotę 328,06 zł;
76S z dnia 28 marca 2012 r., opiewającą na kwotę 35,53 zł;
77S z dnia 17 kwietnia 2012 r., opiewającą na kwotę 159,17 zł;
78S z dnia 16 maja 2012 r., opiewającą na kwotę 142,54 zł;
79S z dnia 18 czerwca 2012 r., opiewającą na kwotę 125,36 zł;
80S z dnia 16 lipca 2012 r., opiewającą na kwotę 108,73 zł;
81S z dnia 20 sierpnia 2012 r., opiewającą na kwotę 108,73 zł;
82R z dnia 1 października 2012 r., opiewającą na kwotę 248,05 zł;
89R z dnia 6 grudnia 2012 r., opiewającą na kwotę 13,09 zł.
(bezsporne)
Pismem z dnia 20 września 2012 r. strona powodowa wypowiedziała pozwanemu umowę sprzedaży energii elektrycznej.
Pismem z dnia 19 grudnia 2012 r. strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 1.279,48 zł, wynikającej z faktur o numerach (...), wraz z odsetkami ustawowymi, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania.
Pismem z dnia 30 stycznia 2013 r. strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 1.612,24 zł, wynikającej z faktur o numerach (...), wraz z odsetkami ustawowymi, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania.
(bezsporne)
W dniu 29 kwietnia 2013 r. pozwany wpłacił na rzecz strony powodowej kwotę 1.612,24 zł.
(bezsporne)
W dniu 25 czerwca 2013 r. pozwany wniósł do strony powodowej o zainstalowanie w przysługującym mu lokalu mieszkalnym licznika przedpłatowego poboru energii elektrycznej.
Dowód:
Pismo z dnia 25 czerwca 2013 r. k. 55.
Pozwany jest zatrudniony na podstawie stosunku pracy jako kierowca, osiągając z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości około 1800 zł netto miesięcznie. Zobowiązania pozwanego względem jego wierzycieli wynoszą ponad 30 tys. zł, w tym za mieszkanie około 20 tys. zł i w bankach około 14 tys. zł. Pozwany spłaca te zadłużenia. Nie ma zajęcia komorniczego na wynagrodzeniu. Pracodawca potrąca mu miesięcznie 50 zł na poczet spłaty pożyczki zaciągniętej w zakładzie pracy. Pozwany ponosi koszty utrzymania mieszkania w kwocie około 460 zł miesięcznie, w tym czynsz 360 zł oraz gaz i prąd – około 100 zł. Opłaca też telefon komórkowy, potrzebny mu do pracy, w kwocie 25 zł miesięcznie. Zlikwidował telewizję kablową, aby ograniczyć koszty utrzymania.
Dowód:
Przesłuchanie pozwanego – protokół elektroniczny z dnia 4.12.2013 r.
Sąd zważył co następuje
Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.
Ostatecznie strona powodowa wnosiła o zasądzenie na jej rzecz odsetek ustawowych od należności głównej. Pozwany nie kwestionował, iż jest zobowiązany do zapłaty żądanej pozwem kwoty. Wnosił jedynie o rozłożenie zasądzonej należności na raty z uwagi na swą trudną sytuację materialną.
Mając na uwadze, iż pozwany przyznał, iż był zobowiązany wobec strony pozwanej do zapłaty żądanej pierwotnym pozwem należności i dokonał zapłaty tej należności w toku procesu, Sąd zasądził na rzecz strony powodowej odsetki ustawowe od należności głównej zgodnie z żądaniem pozwu. Rozstrzygnięcie takie znajduje podstawę w art. 481 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Pozwany wpłacił na rzecz strony powodowej kwotę żądaną tytułem należności głównej dopiero w dniu 2 maja 2013 r., dlatego też strona powodowa uprawniona była do żądania odsetek ustawowych od dnia następnego po terminie płatności każdej z faktur do dnia 1 maja 2013 r.
Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanego o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty.
Zgodnie z przepisem art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia – wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.
Powołany przepis daje sądowi możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, aniżeli wynikałoby to z treści umowy łączącej strony. Uprawnienie to przysługuje sądowi w szczególnie uzasadnionych przypadkach, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione i narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody. Trudności w spełnieniu świadczenia mogą być zarówno obiektywne, jak i spowodowane działaniem samego dłużnika.
Sąd, po przeanalizowaniu sytuacji materialnej pozwanego, doszedł do przekonania, że jego wniosek o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd mając na uwadze, iż pozwany osiąga dochód w wysokości około 1800 zł netto miesięcznie uznał, że zasądzona kwota odsetek nie jest na tyle duża, aby celowym był rozkładanie jej na raty. W ocenie Sądu sytuacja majątkowa pozwanego pozwala mu na jednorazowe spełnienie świadczenia.
Zatem mając na uwadze powyższe okoliczności oraz przytoczone przepisy prawa, orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Nie konkretyzuje on pojęcia wypadków szczególnie uzasadnionych toteż ich kwalifikacja należy do Sądu, który uwzględniając całokształt okoliczności konkretnej sprawy - powinien kierować się własnym poczuciem sprawiedliwości. Do kręgu zatem okoliczności branych pod uwagę przez sąd w ocenie przesłanek z art. 102 k.p.c. należą zarówno fakty związane z samym przebiegiem procesu, jak i będące „na zewnątrz” procesu, dotyczące stanu majątkowego, sytuacji życiowej strony, jak również jej zachowania się wobec wierzyciela. Okoliczności te powinny być jednak przede wszystkim oceniane z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego. W ocenie orzekającego Sądu w przedmiotowej sprawie niewątpliwie taka szczególnie uzasadniona sytuacja ma miejsce. Pozwany znajduje się w bardzo trudnej sytuacji materialnej spowodowanej wysokim zadłużeniem. Stara się jednak spłacać zadłużenia i nie jest prowadzone przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne. Nie ponosi innych kosztów utrzymania niż konieczne (zlikwidował telewizję kablową). Ponadto Sąd miał na uwadze, iż pozwany dokonał spłaty zadłużenia wobec strony powodowej – w zakresie należności głównej. Z tych też względów Sąd obciążył pozwanego jako stronę przegrywającą proces kosztami postępowania poniesionymi przez stronę powodową jedynie w części. Na koszty poniesione przez stronę powodową składały się koszty zastępstwa procesowego w kwocie 600 zł oraz uiszczona opłata od pozwu w kwocie 30 zł. Jednakże Sąd za uzasadnione uznał obniżenie wynagrodzenia pełnomocnika do kwoty 180 zł. Z uwagi na fakt, iż strona powodowa nie przedłożyła potwierdzenia zapłaty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa Sąd nie zasądził na jej rzecz poniesionych z tego tytułu kosztów.
Z tych też przyczyn orzeczono jak w sentencji wyroku.