Pełny tekst orzeczenia

B., dnia 19 października 2017r.

Sygn. akt II K 477/17

PR Ds 351.17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Brzesku II Wydział Karny w składzie :

Przewodniczący: SSR Zbigniew Małysa

Protokolant: st. sekr. sądowy Grażyna Kołodziej

w obecności Asesora Prokuratury Rejonowej w Brzesku: K. S.

po rozpoznaniu dnia: 19.10.2017 r.

sprawy:

Ł. K.

s. W. i E.

ur. (...) w N.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 30 grudnia 2016 roku w C., pow. (...) woj. (...),

składając w Komisariacie Policji w C. zeznania w charakterze świadka stanowiące dowód w toku postępowania przygotowawczego o sygn. PR Ds. (...).2016 D Prokuratury Rejonowej w Brzesku, po uprzednim pouczeniu o odpowiedzialności karnej grożącej za składanie fałszywych zeznań, zeznał nieprawdę co do okoliczności dotyczących przyjazdu do miejscowości C. w nocy z 22 na 23 października 2016 roku do lokalu (...), przebiegu tego wieczoru, powrotu do miejsca zamieszkania oraz tożsamości sprawcy spowodowania obrażeń u ochroniarza Baru (...),

tj. o przestępstwo z art. 233 § 1 kk

P. K.

c. W. i E.

ur. (...) w N.

II. w dniu 30 grudnia 2016 roku w C., pow. (...) woj. (...), składając w Komisariacie Policji w C. zeznania w charakterze świadka stanowiące dowód w toku postępowania przygotowawczego o sygn. PR Ds. (...).2016 D Prokuratury Rejonowej w Brzesku, po uprzednim pouczeniu o odpowiedzialności karnej grożącej za składanie fałszywych zeznań, zeznała nieprawdę co do okoliczności dotyczących przyjazdu do miejscowości C. w nocy z 22 na 23 października 2016 roku do lokalu (...), przebiegu tego wieczoru, powrotu do miejsca zamieszkania oraz tożsamości sprawcy spowodowania obrażeń u ochroniarza Baru (...),

tj. o przestępstwo z art. 233 § 1 kk

I.  uznaje oskarżonego Ł. K. za winnego tego, że w dniu 30 grudnia 2016 roku w C., pow. (...) woj. (...), składając w Komisariacie Policji w C. zeznania w charakterze świadka stanowiące dowód w toku postępowania przygotowawczego o sygn. PR Ds. (...).2016 D Prokuratury Rejonowej w Brzesku, po uprzednim pouczeniu o odpowiedzialności karnej grożącej za składanie fałszywych zeznań, zeznał nieprawdę co do okoliczności dotyczących przyjazdu do miejscowości C. w nocy z 22 na 23 października 2016 roku do lokalu (...), oraz tożsamości sprawcy spowodowania obrażeń u ochroniarza Baru (...), co stanowi przestępstwo z art. 233 § 1 kk i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  uznaje oskarżoną P. K. za winną tego, że w dniu 30 grudnia 2016 roku w C., pow. (...) woj. (...), składając w Komisariacie Policji w C. zeznania w charakterze świadka stanowiące dowód w toku postępowania przygotowawczego o sygn. PR Ds. (...).2016 D Prokuratury Rejonowej w Brzesku, po uprzednim pouczeniu o odpowiedzialności karnej grożącej za składanie fałszywych zeznań, zeznała nieprawdę co do okoliczności dotyczących przyjazdu do miejscowości C. w nocy z 22 na 23 października 2016 roku do lokalu (...), oraz tożsamości sprawcy spowodowania obrażeń u ochroniarza Baru (...), co stanowi przestępstwo z art. 233 § 1 kk i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 8 (ośmiu ) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na mocy art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesza wobec oskarżonych wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata,

IV.  na mocy art. 71 § 1 kk orzeka wobec oskarżonych kary grzywny w wymiarze po 30 (trzydzieści) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda, wobec każdego z nich,

V.  na mocy art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązuje oskarżonych do informowania Sądu o przebiegu okresu próby,

VI.  na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa częściowe koszty sądowe w kwocie po 250 (dwieście pięćdziesiąt ) złotych, zwalniając ich od ich ponoszenia w pozostałej części.

Sygn. akt II K 477/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 19.10.2017 r. w powyższej sprawie Sąd uznał oskarżonych Ł. K. i P. K. za winnych czynów z art. 233 § 1 kk.

Obrońca oskarżonych złożyła wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie w zakresie wysokości wymierzonych im w tym wyroku kar.

Przy wymiarze kar Sąd musiał z jednej strony brać pod uwagę fakt, iż za przestępstwo z art. 233 § 1 kk kodeks przewiduje karę od 6 miesięcy pozbawienia aż do kary 8 lat pozbawienia wolności. Z drugiej strony podkreślić należy, iż Prokuratura w tej sprawie oskarżyła w sumie trzy osoby. Jeden z oskarżonych K. T. (1) na rozprawie w dniu 21.09.2017 r. złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze. Z tego względu jego sprawa wyłączona została do osobnego rozpoznania. W jego sprawie o sygn. II K 523/17 w dniu 21.09.2017 r. zapadł prawomocny wyrok skazujący. K. T. został skazany za przest. z art. 233 § 1 kk na karę ośmiu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 2 lat próby. Jednocześnie Sąd oddał go na okres próby pod dozór kuratora sądowego i zobowiązał do informowania sądu o okresie próby na piśmie co 6 miesięcy.

W niniejszej sprawie jest prawdą, że po złożeniu stosownych wyjaśnień oskarżonych sąd częściowo zmodyfikował treść zarzutów eliminując z nich te fragmenty, do których się oskarżeni nie przyznali i co do których to fragmentów brak jednoznacznych dowodów winy. Dlatego też Sąd wyeliminował z opisu czynu kwestie zarzutów dotyczących tego, że oboje oskarżeni mieli podać nieprawdziwe informacje dotyczące przebiegu całego wieczoru, a właściwie nocy z 22 na 23 października 2016 r. oraz powrotu do miejsca zamieszkania. Co do pozostałych zarzutów oskarżeni przyznali się do winy, co skutkowało uznaniem ich winy w zakresie art. 233 § 1 kk. Należy mieć na względzie treść skazującego wyroku w sprawie K. T. (1) i trzeba uwzględnić fakt, iż ten oskarżony uzyskał wyrok korzystając z dobrodziejstwa dobrowolnego poddania się karze.

Sąd przy wymiarze kary miał na uwadze fakt, iż oskarżeni Ł. K. i P. K. podali nieprawdziwe informacje dotyczące okoliczności przyjazdu do C. w dniu 22.10.2016 r. oraz przede wszystkim podali nieprawdziwe informacje dotyczące znajomości ze sprawcą pobicia ochroniarza baru (...). Chodziło więc oskarżonym aby znany im sprawca pozostał anonimowy i uniknął odpowiedzialności karnej za swój czyn. Same okoliczności pobicia są bulwersujące. Chodziło o uderzenie ochroniarza w głowę butelką co mogło mieć fatalne skutki dla zdrowia pokrzywdzonego.

Z tych względów uznać należy iż stopień społecznej szkodliwości czynu obu oskarżonych jest znaczny. Z uwagi na tę okoliczność Sad uznał, iż wymierzenie im za to kary w wymiarze minimalnym przewidzianym za przestępstwo z art. 233 § 1 kk ( to jest kary 6 miesięcy pozbawienia wolności ) jest nieuzasadnione. Zdaniem Sądu kary adekwatne do okoliczności przedmiotowych ich czynów będą to kary w wymiarze po 8 miesięcy pozbawienia wolności. Należy zauważyć, iż kary te są wymierzone w takiej samej wysokości, co kara wymierzona za ten sam czyn K. T. (3). Co prawda w niniejszej sprawie nastąpiła pewna modyfikacja treści zarzutów wobec Ł. i P. K. lecz z kolei K. T. uzyskał wyrok skazujący korzystając z instytucji dobrowolnego poddania się karze.

Oboje oskarżeni nie byli do tej pory karani. ( d. karty karne, k. 116, 117 ). Mając na uwadze tą okoliczność, Sąd uznał za uzasadnione warunkowe zawieszenie kar orzeczonych wobec nich na okres próby po 2 lata z jednoczesnym nałożeniem obowiązku informowania Sądu o przebiegu okresu próby. Także w tym przypadku podobne orzeczenie zapadło wobec osoby K. T., który miał wspólnie z obojgiem oskarżonych postawione zarzuty.

P. i Ł. K. są małżeństwem. Oboje pracują i mają stałe źródła dochodu. Nie mają dzieci. ( d. informacje o źródłach dochodu i sytuacji rodzinnej, k. 88-89, 93-94 )

Te okoliczności wskazują iż nie jest konieczne orzekanie wobec nich dozoru kuratorskiego tak jak to się stało w przypadku K. T.. Jednocześnie w miejsce zawieszonych kar pozbawienia wolności, Sąd mając na uwadze ich sytuację finansową i brak innych osób na swoim utrzymaniu orzekł kary grzywny, których wysokość uwzględnia osiągane przez obu oskarżonych dochody. Z tego względu Sad uznał za uzasadnione kary grzywny w wysokości po 30 stawek dziennych po 20 złotych każda orzeczone na zasadzie art. 71 § 1 kk. Fakt wymierzenia kar grzywien ( niejako w miejsce kar pozbawienia wolności, które zostały warunkowo zawieszone ) nawet w tej niedużej wysokości winien uzmysłowić obu oskarżonym nieopłacalność podobnych zachowań w przyszłości i spowodować u nich refleksje wcześniejszego nagannego zachowania.

Uwzględniając okoliczności związane z wysokością osiąganych dochodów, jak i fakt, iż oskarżeni korzystali z usług obrońcy z wyboru, Sad obciążył ich częściowymi kosztami sądowymi w wysokości po 250 złotych. Sąd miał na uwadze wysokość kosztów postępowania przygotowawczego ( d. k. 159 ) i wysokość opłat od wyroku zarówno w zakresie orzeczonej kary pozbawienia wolności, jak i kary grzywny orzeczonej obok kary pozbawienia wolności. W pozostałym zakresie Sąd zwolnił oskarżonych od kosztów sądowych.