Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Strzyżowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 27 grudnia 2017 roku w Strzyżowie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o.
S. (...) w W.

przeciwko pozwanemu M. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. S. (...) w W. kwotę 2.171,50 złotych
(dwa tysiące sto siedemdziesiąt jeden złotych pięćdziesiąt groszy), z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty, z tym że zasądzone roszczenie rozkłada na
11 (jedenaście) rat, 10 rat w kwocie po 217,15 złotych (dwieście siedemnaście złotych piętnaście groszy) i 1 (jedna) rata, ostatnia
w kwocie 360,83 złotych (trzysta sześćdziesiąt złotych osiemdziesiąt trzy grosze), obejmująca odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia wyrokowania
z zaznaczeniem, iż raty będą płatne miesięcznie począwszy od daty uprawomocnienia się wyroku do ostatniego dnia każdego miesiąca, z zastrzeżeniem, iż w przypadku uchybienia spłaty którejkolwiek
z rat cała pozostała należność do zapłaty staje się natychmiast wymagalna;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 717,00 złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sędzia Sądu Rejonowego

Anna Piskozub

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 27 grudnia 2017 r., sygn. akt I C 117/17

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S. (...) w W. wniósł pozew, w którym domagał się zasądzenia od pozwanego M. W. na jego rzecz kwoty 3.371,50 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Nadto domagał się zwrotu kosztów sądowych, opłaty skarbowej
od pełnomocnictwa i zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu twierdzeń pozwu podał, że nabył wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki udzielonej przez (...) Sp. z.o.o.
W dniu 12 maja 2014r. pozwany zawarł z (...) Sp. z.o.o. umowę pożyczki, udzieloną w ramach umowy pożyczki odnawialnej przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, zgodnie z ustawą
o kredycie konsumenckim.

Dalej wskazał, że pozwany dokonał rejestracji w systemie teleinformatycznym powoda, jednocześnie akceptując warunki umowy pożyczki oraz regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną w (...)
Sp. z.o.o. (...) potwierdził warunki umowy poprzez dokonanie przelewu jednego grosza ze swojego rachunku bankowego na rachunek bankowy (...) Sp. z.o.o.. W tytule przelewu pozwany umieścił zdanie: potwierdzam rejestrację i zgadzam się na umowę pożyczki V..pl.

Podniósł, że w związku z zaakceptowaniem przez pozwanego warunków umowy pożyczki, powód w dniu 12 maja 2014r. przelał na rachunek pozwanego kwotę 2.600,00 złotych.

Wskazał, że z tytułu umowy cesji wierzytelności pozwany jest zobowiązany do zapłaty na jego rzecz wszystkich wierzytelności, które stały się wymagalne z dniem upływu terminu płatności umowy pożyczki, tj. z dniem
11 lipca 2014r.

W związku z zawartą umową z (...) Sp. z.o.o., naliczona została prowizja w wysokości 344,60 stanowiąca opłatę za udzielenie pożyczki, którą pożyczkobiorca zobowiązany był uiścić pożyczkodawcy.

Zgodnie z umową pożyczki, w przypadku opóźnienia w spłacie pożyczki, pożyczkobiorca zostanie obciążony kosztami windykacyjnymi w kwocie 95,00 złotych oraz kosztami wezwań do zapłaty przesyłanych drogą pocztową.

Powód końcowo wyjaśnił, że w dniu 10 lutego 2015r. (...) Sp. z.o.o., (...) Sp. z.o.o. oraz (...) Sp. z.o.o. SKA zawarły umowę spółki jawnej, na podstawie której dla wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej została utworzona spółka, prowadząca działalność pod firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S. (...) w W..

Zgodnie z zawartą umowa spółki jawnej, w dniu 6 marca 2015 r. (...) Sp. z.o.o. dokonał wkładu niepieniężnego w postaci pakietu wierzytelności.

Pozwany M. W. w odpowiedzi na pozew, (k. 65) wniósł
o oddalenie powództwa.

W piśmie procesowym z dnia 3 października 2017r. (k. 94), wniósł
o rozłożenie na raty roszczenia dochodzonego pozwem w wysokości po 250,00 złotych miesięcznie, w tym pierwsza w kwocie 271,50 złotych oraz
o nieobciążanie go kosztami procesu.

W uzasadnieniu podał, że po dokładnym przeanalizowaniu własnego rachunku bankowego okazało się, że na jego konto wpływały kwoty wskazane w pozwie, które następnie spożytkował.

Podniósł, że od momentu dowiedzenia się o przedmiotowych pożyczkach zgłosił sprawę na policję, ponieważ były udzielane bez jego woli. Zmienił również hasła do kont.

Podał, że czuje się skrzywdzony działaniem powoda, ponieważ nie chciał zaciągać żadnych kredytów ani pożyczek.

Końcowo podniósł, że kwotę dochodzoną pozwem spłaca regularnie
i dokonał wpłat w dniach 22 sierpnia 2017r., 28 sierpnia 2017r. i 3 października 2017r., każdorazowo w kwotach po 200,00 złotych.

Podał również, że z uwagi na inne zobowiązania finansowe znajduje się
w trudnej sytuacji materialnej, ponieważ żona nie pracuje, a on jest jedynym żywicielem rodziny. Zdarza się, że brakuje mu środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb, a w regularnych spłatach zobowiązań pomaga córka.

Sąd ustalił:

Pozwany M. W. zawarł w dniu 12 maja 2014r. drogą elektroniczną za pośrednictwem strony internetowej (...) z (...) Sp. z.o.o. umowę pożyczki numer (...) na kwotę 1.250,00 złotych, której całkowity koszt wyniósł 1.425,00 złotych. Kolejno zawarł umowę pożyczki nr (...) w dniu 15 maja 2014r. na kwotę 2.000,00 złotych, której całkowity koszt wyniósł 2.273,20 złotych oraz w dniu 19 maja 2014r. umowę pożyczki numer (...) na kwotę 2.600,00 złotych, której całkowity koszt wyniósł 2.944,60 złotych. Okres trwania wszystkich udzielonych pozwanemu pożyczek wynosił 30 dni, a termin ich spłaty został oznaczony na dzień 11 czerwca 2014r.

Z wydruku ze strony Banku (...) wynika, iż pozwany w dniu 3 sierpnia 2013 r., 12 maja 2014 r., 20 maja 2014 r. i 15 maja 2014 r. potwierdził rejestrację i zgodę na udzielenie pożyczki oraz otrzymał kwotę 1.250,00 złotych, 600,00 złotych oraz 750,00 złotych.

W dniu 11 sierpnia 2014r. (...) Sp. z.o.o. wezwał pozwanego do spłaty zadłużenia w kwocie 3.014,90 złotych z tytułu zaciągniętej pożyczki w kwocie 2.600,00 złotych. Kolejno pismem z dnia 10 września 2014r. wezwał pozwanego do spłaty zadłużenia w kwocie 3.096,90 złotych, a następnie pismem z dnia 6 października 2014r. w kwocie 3.145,30 złotych.

dowód: potwierdzona kserokopia umowy pożyczki z dnia 12 maja 2014 r. nr (...), k. 30, potwierdzona kserokopia umowy pożyczki z dnia 19 maja 2014 r. nr (...), k. 31, potwierdzona kserokopia umowy pożyczki z dnia 15 maja 2014 r. nr (...), k. 32, potwierdzona kserokopia ostatecznego wezwania do zapłaty z dnia 6 października 2014 r., k. 33, wezwania do zapłaty z dnia 11 sierpnia 2014 r., k. 34 i z dnia
10 września 2014r., k. 35, wydruk ze strony Banku (...), k. 36-39, potwierdzona kserokopia treści umowy pożyczki odnawialnej V..pl, k. 40-41, załącznik nr 1 do tej umowy w postaci tabeli opłat i prowizji (...) Sp. z o.o., k. 42, potwierdzona kserokopia regulaminu świadczenia usług drogą elektroniczną
w (...) Sp. z o.o., k. 43.

W dniu 10 lutego 2015r. (...) Sp. z.o.o., (...) Sp. z.o.o. oraz (...) Sp. z.o.o. SKA zawarły umowę spółki jawnej dla wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka (...) akcyjna spółka jawna z siedzibą w W..

Zgodnie z umową (...) Sp. z.o.o. zobowiązał się do wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci pakietu wierzytelności ujętych na liście wierzytelności stanowiącej załącznik do umowy spółki jawnej. Wkład został ostatecznie wniesiony w dniu 6 marca 2015r. wraz z wierzytelnością przysługującą (...) Sp. z.o.o. wobec pozwanego z tytułu niespłaconej umowy pożyczki nr (...) w kwocie 2.911.86 złotych.

dowód: potwierdzona kserokopia oświadczenia o wniesieniu przez wspólników wkładów z dnia 6 marca 2015 r. oraz listy wierzytelności wniesionych przez (...) Sp. z.o.o.
do powoda w dniu 6 marca 2015 r., k. 44-46, potwierdzona kserokopia umowy spółki jawnej zawartej w dniu 10 lutego
2015 r., pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w W., a (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.,
a powodem, k. 47-49, potwierdzona kserokopia umowy sprzedaży z dnia 6 marca 2015 r. zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. a powodem, k. 50-51.

Pozwany M. W. dokonał częściowej spłaty zadłużenia z tytułu umowy pożyczki nr (...) w łącznej kwocie 1.200,00 złotych.

Z zaświadczenia KPP w S. z dnia 16 listopada 2015 r. wynika, że pozwany złożył zawiadomienie o popełnionym przestępstwie próby wyłudzenia pożyczki od firmy (...) Sp. z o.o. w W..

dowód: potwierdzenia przelewów z dnia 3 października 2017r.,
k. 96, z dnia 28 września 2017r., k. 97, z dnia 22 września 2017r., k. 98, z dnia 29 listopada 2017 r., z dnia 20 grudnia 2017 r.,
30 października 2017r., k. 104, kserokopia zaświadczenia KPP
w S. z dnia 16 listopada 2015 r., k. 99.

Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dowodom z dokumentów, których treść nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Ponadto pozwany, w odpowiedzi na pozew uznał żądanie pozwu, domagając się jedynie rozłożenia na raty dochodzonego roszczenia.

Mając na uwadze powyższe – Sąd stwierdził, co następuje:

Bezsporne w niniejszej sprawie jest zawarcie przez pozwanego M. W. w dniu 19 maja 2014r. drogą elektroniczną za pośrednictwem strony internetowej (...) z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowy pożyczki numer (...), na kwotę 2.600,00 złotych, na okres
30 dni, której łączny koszt wyniósł 2.944,60 złotych.

Poza sporem jest również zawarcie przez (...) Sp. z.o.o., (...) Sp. z.o.o. oraz (...) Sp. z.o.o. SKA umowy spółki jawnej,
w wyniku czego została utworzona powodowa spółka, prowadząca działalność pod firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S. (...) w W.. Na podstawie potwierdzonej za zgodność listy z dnia 6 marca 2015r. Sąd ustalił nadto, że (...) Sp. z.o.o. wniósł wkład niepieniężny do ww. umowy, w którego skład wchodziła przysługująca mu wierzytelność względem pozwanego.

Końcowo Sąd niespornie ustalił, iż pozwany w trakcie toczącego się postępowania sądowego, częściowo spłacił zaciągniętą pożyczkę w łącznej kwocie 1.200,00 złotych, a na dzień wyrokowania pozostało mu jeszcze zadłużenie względem powoda w kwocie 2.171,50 złotych.

Pozwany udowodnił wysokość i wymagalność dochodzonego pozwem roszczenia, przedłożył stosowne dokumenty, w tym potwierdzoną za zgodność kserokopię umowy pożyczki, którego zasadność nie była kwestionowana przez stronę pozwaną.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł na podstawie przepisu art.
353 k.c. i zasądził od pozwanego M. W. na rzecz powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S. (...) w W. kwotę 2.171,50 złotych,
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 sierpnia 2015r., tj. dnia wniesienia pozwu, do dnia zapłaty.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W oparciu o treść przepisu art. 320 k.p.c. Sąd rozłożył zasądzone roszczenie na 11 rat, z czego 10 rat w kwocie po 217,15 złotych i jedna (ostatnia) rata w kwocie 360,83 złotych, obejmujące także odsetki ustawowe od dnia wniesienia pozwu do dnia wyrokowania. Raty będą płatne miesięcznie, począwszy od daty uprawomocnienia się wyroku do ostatniego dnia każdego miesiąca, z zastrzeżeniem, iż w przypadku uchybienia spłaty którejkolwiek z rat cała pozostała należność do zapłaty staje się natychmiast wymagalna.

Z treści cyt. przepisu wynika, iż w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie.

W doktrynie przyjmuje się, że okoliczności, które uzasadniają wyjątkowość danej sytuacji mogą wynikać z szeroko rozumianego stanu majątkowego i rodzinnego pozwanego.

W wyroku z dnia 9 kwietnia 2015r., sygn. akt II CSK 409/14 Sąd Najwyższy wyjaśnił, że przesłanką zastosowania przepisu art. 320 k.p.c. jest ustalenie, że w danej sprawie zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony. Wskazał, że w zasadzie chodzi o okoliczności dotyczące pozwanego dłużnika, jego sytuację osobistą, majątkową, finansową, rodzinną, które powodują,
że nierealne jest spełnienie przez niego od razu i w pełnej wysokości zasądzonego świadczenia. Za przykład zastosowania omawianego przepisu przemawia sytuacja, w której pozwany uznaje powództwo i podnosi, że nieuregulowanie długu jest spowodowane wyłącznie jego złą sytuacją majątkową. Zdaniem Sądu Najwyższego rozważając rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty, Sąd orzekający nie może jednak nie brać pod rozwagę sytuacji wierzyciela. Również jego trudna sytuacja majątkowa może bowiem
co do zasady przemawiać przeciwko rozłożeniu zasądzonego świadczenia na raty, ponieważ sąd nie powinien działać z pokrzywdzeniem wierzyciela.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszego postępowania, w oparciu
o oświadczenie pozwanego M. W. oraz zalegające w aktach sprawy (k.74) oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania z dnia 15 marca 2017r., Sąd ustalił, że jego sytuacja materialna jest trudna, gdyż jest jedynym żywicielem rodziny, na utrzymaniu ma niepracującą żonę oraz dwójkę małoletnich dzieci. Osiąga miesięczne wynagrodzenie za pracę w kwocie 3.300,00 brutto. W toku postępowania powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S. (...) w W. nie podnosił okoliczności dotyczącej jego złej sytuacji materialnej, która mogłaby przemawiać przeciwko dokonanemu przez Sąd rozstrzygnięciu w tej sprawie.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie przepisu
art. 98 § 1 k.p.c., z którego wynika, iż strona przegrywająca zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu.

Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 717,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.