Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Sobczak

Protokolant: sekr. Katarzyna Kaczmarek

w obecności Rej Prokuratora :---------------------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14.09. 2017 roku, 26.10.2017 r.,16.11.2017 r., 14.12.2017 r.

sprawy przeciwko :

A. S. urodzonemu (...) w W., synowi M. i M. z domu W.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 5 listopada 2016 roku w B. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z n/n osobą w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzeniem mieniem W. Ł. na kwotę 5500 zł w ten sposób, że za pośrednictwem serwisu ogłoszeniowego (...) zamieścił ogłoszenia nr (...) z ofertą sprzedaży aparatu fotograficznego m-ki C. (...) (...) oraz (...) m-ki A., po czym otrzymał od wymienionego przelewem bankowym na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) pieniądze w wysokości 55000 zł, wprowadzając kupującego w błąd co do zamiaru wydania zakupionego przedmiotu, czym działał na szkodę W. Ł.,

tj. o czyn z art. 286§1kk.

1) oskarżonego A. S. w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego

tego, że w dniu 05 listopada 2016 roku w B. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą w stosunku, do której materiały wyłączono do odrębnego postępowania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzeniem mieniem W. Ł. na kwotę 5500 ( pięć tysięcy pięćset) złotych w ten sposób, że za pośrednictwem serwisu ogłoszeniowego (...) zamieścił ogłoszenia nr (...) z ofertą sprzedaży aparatu fotograficznego marki C. (...) (...) oraz (...) marki A., po czym otrzymał od wymienionego przelewem bankowym na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) pieniądze w wysokości 5500 (pięć tysięcy pięćset) złotych, wprowadzając kupującego w błąd co do zamiaru wydania zakupionych przedmiotów, czym działał na szkodę W. Ł., przy czym czynu tego dopuścił się w okresie pięciu lat od odbycia kary w wymiarze co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia VII Wydziału Karnego wydanym w dniu 22 marca 2006 roku w sprawie sygn. akt VII K 135/06 za umyślne przestępstwo podobne,

to jest przestępstwa wypełniającego dyspozycję art. 286§1kk w zw. z art. 64§1 kk i na podstawie art. 286§1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

2) na podstawie art. 46§1 kk orzeka od oskarżonego A. S. na rzecz pokrzywdzonego W. Ł. kwotę 5500 (pięć tysięcy pięćset) złotych z tytułu obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody przestępstwem;

3) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata E. G. kwotę 768 (siedemset sześćdziesiąt osiem) złotych z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu oraz kwotę 176,64 (sto siedemdziesiąt sześć 64/100) złotych z tytułu podatku VAT;

4) zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 480/17

UZASADNIENIE

W dniu 04 listopada 2016 roku W. Ł. zamieszkały w B. zaczął szukać poprzez serwis ogłoszeniowy (...) oferty sprzedaży aparatu fotograficznego oraz laptopa. Znalazł odpowiednią ofertę nr (...) sprzedaży aparatu fotograficznego C. (...) (...) oraz laptop (...) A.. Natychmiast skontaktował się mailowo z osobą oferującą do sprzedaży te przedmioty. Osoba ta przedstawiała się jako M. G.. Uzgodnił z nią cenę zakupu tych przedmiotów za kwotę 5500 złotych, które miał wpłacić na rachunek bankowy numer (...). W dnu 05 listopada 2016 roku pokrzywdzony dokonał przelewu gotówki w kwocie 5500 złotych ze swojego rachunku na podany przez sprzedającą rachunek bankowy i wysłał potwierdzenie przelewu na podany adres mailowy. Zakupione przedmioty W. Ł. miał odebrać w dniu 06 listopada 2016 roku w miejscowości (...)-(...) L. pod adresem (...) Następnie termin ten przesunął na następny dzień. W dniu 07 listopada 2016 roku pojechał po odbiór zakupionych rzeczy i na miejscu stwierdził, że nie ma takiego adresu jak podano mu w mailu. Natychmiast skontaktował się mailowo ze sprzedającą, która twierdziła, że jego przelew nie dotarł na jej konto i po otrzymaniu pieniędzy niezwłocznie wyda mu zakupione rzeczy. Po tej informacji ich kontakt już się ,,urwał” i pokrzywdzony nie otrzymał zakupionych rzeczy ani nie odzyskał wysłanych pieniędzy na wskazany mu rachunek bankowy. Rachunek bankowy numer (...), na który pokrzywdzony przelał pieniądze za zakupione rzeczy założył w (...) Bank (...) S.A. mieszczącym się przy ulicy (...) w W. w dniu 13 września 2016 roku A. S., który okazał się tam wymaganymi dokumentami zweryfikowanymi przez pracownika banku. Oskarżony założył w tym samym banku także drugi rachunek bankowy o numerze (...). A. S. także założył jeszcze w dniu 19 września 2016 roku inny rachunek bankowy w (...). Oskarżony założył ww. rachunki w bankach na prośbę mężczyzny, od którego otrzymał za tą usługę kwotę 300 złotych i wiedział, że rachunki te posłużą do dokonania przestępstw oszustwa. Po wpłacie pieniędzy przez pokrzywdzonego na rachunek założony przez A. S. pieniądze zostały z tego rachunku niezwłocznie przelane do innego banku i w dniu 10 listopada 2016 roku na rachunku oskarżonego numer (...) była jedynie kwota 414 złotych, a na rachunku numer (...) - kwota 5 złotych.

( dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. S. k- 217v w zw. z k-151 i k-157 zeznania świadków W. Ł. k-217v-218 w zw. z k- 2v od słów ,, w dniu 04 listopada” do słów,, konta oszusta”, M. G. k -218 w zw. z k-58 i 119v, M. Ł. k-218 w zw. z ki z k -184 i 194, M. F. k-218 w zw. z k-187v, kserokopia przelewu k-5, korespondencja mailowa k-8-15, zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k-33-38, ogłoszenie na (...) k-60-61,dane uzyskane z (...) k- 81-100)

A. S. był w przeszłości karany za przestępstwo z art. 286§1 kk prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie wydanym w dniu 15.01.2010 roku w sprawie sygn. akt III K 610/09. A. S. był także skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia wydanym w dniu 22.03.2006 roku w sprawie sygn. akt VII K 135/06 za przestępstwo z art. 279§1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, która po zarządzeniu jej wykonania odbywał w okresie od 09.06.2010 roku do 01.12.2012 roku.

(dowód: karta karna k-208-210, odpis wyroku w sprawie VII K 135/06 k- 222, postanowienie o zarządzeniu wykonania kary k-232, obliczenie kary k-247).

Oskarżony A. S. ma 38 lat, jest rozwiedziony i nie ma dzieci. Posiada wykształcenie zawodowe i nigdzie nie pracuje, utrzymuje się z renty w kwocie 600 złotych miesięcznie. Był karany sądownie. Biegli lekarze psychiatrzy stwierdzili, że oskarżony nie jest chory psychicznie i w chwili dokonania zarzucanego mu czynu mógł rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowanie. Biegli natomiast stwierdzili u oskarżonego obniżone funkcje intelektualne.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k-149-150, karta karna k-208-211, opinia sądowo-psychiatryczna k-175-178).

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w październiku 2016 roku spotkał na przystanku tramwajowym przy rondzie (...) w W. mężczyznę w wieku około 30 lat. Po krótkiej rozmowie zaproponował oskarżonemu , aby otworzył na swoje nazwisko dla niego konto w (...), (...) i (...) za 300 złotych łącznie. Ponadto obiecał oskarżonemu, że załatwi mu pracę na budowie. A. S. wyraził zgodę i spotkali się następnego dnia w centrum W. i poszli razem do tych banków i oskarżony zakładał tam konta na swoje nazwisko. Ten mężczyzna czekał przed bankami. Sfotografował dowód osobisty oskarżonego. Następnie oskarżony dał mu wszystkie dokumenty otrzymane w bankach po założeniu tam kont, a ten mężczyzna zapłacił mu za to 300 złotych. Następnie miał zadzwonić do oskarżonego, ale tego nie zrobił. A. S. podniósł, że chciał pozamykać te konta, ale już je zajął komornik, gdyż był na nich debet. Oskarżony dodatkowo wyjaśnił, że cierpi na depresję, mieszka u siostry i gdyby wiedział, że konta, które założył posłużą temu mężczyźnie do popełnienia przestępstw, tego by nie zrobił.

( dowód wyjaśnienia oskarżonego k- 217v w zw. z k -151 i k-157) .

Z ustaleń Sądu wynika, iż A. S. założył w (...) Banku (...) S.A. mieszczącym się przy ulicy (...) w W. w dniu 13 września 2016 roku rachunek bankowy numer (...). Oskarżony założył w tym samym banku także drugi rachunek bankowy o numerze (...). Za takimi ustaleniami Sądu przemawiają wyjaśnienia oskarżonego, które w tej części zasługują na wiarę. Korespondują z nimi dokumenty z banku, z których jednoznacznie wynika, że oskarżony przy zakładaniu tych rachunków okazał się dowodem osobistym, a zatem bezsporne jest w sprawie, że to właśnie on osobiście był w tym banku w sprawie otwarcia dla siebie rachunków. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, że otworzył na swoje nazwisko rachunki bankowe na propozycję innego mężczyzny, który za to mu zapłacił 300 złotych. Z ustaleń Sądu wynika, że w dniu 04 listopada 2016 roku W. Ł., który jest (...) w B. zaczął szukać poprzez serwis ogłoszeniowy (...) oferty sprzedaży aparatu fotograficznego oraz laptopa. Znalazł odpowiednią ofertę nr (...) sprzedaży aparatu fotograficznego C. (...) (...) oraz laptop (...) A.. Natychmiast skontaktował się mailowo z osobą oferującą do sprzedaży te przedmioty. Osoba ta twierdziła, że nazywa się M. G.. Uzgodnił z nią cenę zakupu tych przedmiotów za kwotę 5500 złotych, które miał wpłacić na rachunek bankowy numer (...). W dnu 05 listopada 2016 roku pokrzywdzony dokonał przelewu gotówki w kwocie 5500 złotych ze swojego rachunku na podany przez sprzedającą rachunek bankowy, który był założony przez oskarżonego. Jednocześnie pokrzywdzony wysłał potwierdzenie przelewu na podany adres mailowy. Następnie zorientował się, że padł ofiarą oszustwa, gdyż adres, pod którym miał odebrać zakupione przedmioty był fikcyjny, a osoba sprzedająca przestała się z nim kontaktować i nie zwróciła mu pieniędzy. Za takimi ustaleniami Sądu przemawiają zeznania świadka W. Ł., które są logiczne spójne i zasługują na wiarę. Korespondują z nimi dokumenty dołączone do akt sprawy w postaci potwierdzenia dokonania przelewu przez pokrzywdzonego, korespondencji mailowej prowadzonej przez pokrzywdzonego z osobą podającą się za M. G., a także dokumenty przekazane z banku potwierdzające dokonane operacje finansowe na rachunku założonym przez oskarżonego. Na tym etapie postępowania nie udało się ustalić danych mężczyzny, który porozumiał się z oskarżonym w sprawie założenia rachunków bankowych na nazwisko A. S.. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. G., M. Ł. i M. F. co do tego, że z tym przestępstwem nie mają nic wspólnego. Sąd natomiast nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu twierdząc, że nie dokonał przestępstwa oszustwa. Tego rodzaju wyjaśnienia są linią obrony przyjęta przez oskarżonego. Na podkreślenie zasługuje fakt, że oskarżony jest on osobą poczytalną, co stwierdzili biegli lekarze psychiatrzy w wydanej opinii sądowo-psychiatrycznej. Ponadto A. S. jest osobą wielokrotnie karaną - w tym za przestępstwo z art. 286§1 kk . Nie bez znaczenia jest także fakt, że oskarżony otworzył również rachunek w innym banku ( (...)) w dniu 19 września 2016 roku na prośbę poznanego mężczyzny. Nie jest zatem tak, że tylko raz widział tego mężczyznę w dniu 13 września 2016 roku przy zakładaniu rachunków w (...) Bank (...) S.A. mieszczącym się przy ulicy (...) w W.. Za kilka dni założył ponownie rachunek zgodnie z umową z tym samym mężczyzną w (...). Za tego rodzaju ustaleniami przemawia kserokopia umowy zawartej ze (...) ( vide k-82), z której wynika, że było to 19 września 2016 roku. Tak więc zdaniem Sądu oskarżony wie z kim się porozumiał w sprawie założenia tych rachunków i doskonale wiedział w jakim celu zostały one założone. Doszło tu do podziału ról przy popełnieniu przestępstwa oszustwa, a mianowicie oskarżony założył rachunki, na które mogły być przelane pieniądze z dokonanych oszustw przez Internet, a jego kolega zajął się oszukańczą działalnością za pośrednictwem Internetu. Jest to oczywiste, gdyż oskarżonego nie jest stać na komputer i dostęp do Internetu. Natomiast jego rola polegała na założeniu rachunków w bankach i w razie przelewu pieniędzy na te rachunki dalsze umożliwienie ich przelania na inny rachunek. Nie ma zatem wątpliwości, że oskarżony dopuścil się dokonania zarzucanego mu czynu.

Sąd uznał za całkowicie wiarygodny nieosobowy materiał dowodowy w postaci informacji z (...), odpisu wyroku, informacji o odbyciu kary, dokumentów z banku, oraz dokumentów złożonych przez pokrzywdzonego przy zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa.

Wszystkie w/w dokumenty zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione i w ramach przyznanych im kompetencji, a wiarygodności tychże dokumentów nie zakwestionował strony postępowania.

Oceniając dowody zgromadzone w sprawie i analizując ustalony stan faktyczny Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony podlega odpowiedzialności karnej, ponieważ zostały spełnione warunki konieczne do przyjęcia tej odpowiedzialności. A. S. dopuścił się bowiem czynu naruszającego normę prawną i zagrożonego przez ustawę sankcją karną, czyn ten w ocenie Sądu jest społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy, zaś sprawcy można przypisać winę. Oskarżony w chwili popełniania przypisanego mu czynu był pełnoletni i poczytalny, nie stwierdzono ponadto żadnych okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu. Nadto miał możliwość zachowania się zgodnie z prawem, ponieważ bezprawność czynu była rozpoznawalna. Przeciwnie, oskarżony zdecydował się na działanie niezgodne z prawem.

W świetle poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych Sąd przyjął, że A. S. działaniem swoim wypełnił znamiona przestępstwa z art. 286 §1 kk w zw. z art. 64§1 kk , gdyż w dniu 05 listopada 2016 roku w B. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą w stosunku, do której materiały wyłączono do odrębnego postępowania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzeniem mieniem W. Ł. na kwotę 5500 złotych w ten sposób, że za pośrednictwem serwisu ogłoszeniowego (...) zamieścił ogłoszenia nr (...) z ofertą sprzedaży aparatu fotograficznego marki C. (...) (...) oraz (...) marki A., po czym otrzymał od wymienionego przelewem bankowym na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) pieniądze w wysokości 5500 złotych, wprowadzając kupującego w błąd co do zamiaru wydania zakupionego przedmiotu, czym działał na szkodę W. Ł., przy czym czynu tego dopuścił się w okresie pięciu lat od odbycia kary w wymiarze co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia VII Wydziału Karnego wydanym w dniu 22 marca 2006 roku w sprawie sygn. akt VII K 135/06 za umyślne przestępstwo podobne.

Sąd zmienił kwalifikację prawną czynu zarzuconego oskarżonemu, gdyż ustalił, że powinien on odpowiadać w warunkach recydywy z art. 64§1 kk.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające Sąd przyjął znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił oskarżony z uwagi na działanie przestępcze z zamiarem bezpośrednim z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej, dotychczasową karalność – w tym za umyślne przestępstwa podobne.

Jako okoliczności łagodzące Sąd przyjął trudną sytuację życiową oskarżonego.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd na podstawie art. 286§1kk wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 46§1 kk Sąd zasądził od oskarżonego A. S. na rzecz pokrzywdzonego W. Ł. kwotę 5500 złotych z tytułu obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody przestępstwem.

Orzeczona oskarżonemu kara powinna spełnić swe cele w zakresie obu prewencji.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata E. G. kwotę 768 złotych z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu oraz kwotę 176,64 z tytułu podatku VAT. O kosztach obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu Sąd orzekł na podstawie §17 ust 1 pkt 1 w zw. z ust 2 pkt 3 i §20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( Dz. U. Nr 163 z 2002 r. poz.1348).

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art.624 kpk. Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, gdyż jego sytuacja materialna jest trudna.