Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2017 roku.

Sąd Rejonowy w Wysokiem Mazowieckiem I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Edyta Pacewicz

Protokolant: Magdalena Buczyńska

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2017 roku w Wysokiem Mazowieckiem

na rozprawie

sprawy z powództwa K. M.

przeciwko M. R. (1), M. R. (2)

o naruszenie posiadania

I.  Przywraca powodowi K. M. utracone przez niego posiadanie wskutek naruszenia pozwanych M. R. (1) i M. R. (2) osobiście albo przez inne osoby:

a)  nieruchomości położnej w obrębie (...) P., gmina P., powiat (...), województwo (...), składającej się z działek oznaczonych numerami w ewidencji gruntów: 136 (o powierzchni ewidencyjnej 2.8920 ha), 230 (o powierzchni ewidencyjnej 0.2600 ha), dla której Sąd Rejonowy w W. (...) IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer (...);

b)  nieruchomości położnej w obrębie (...) P., gmina P., powiat (...), województwo (...), składającej się z działek oznaczonych numerami w ewidencji gruntów: 130 - w obszarze znajdującego się na niej zasiewu zboża, 229 (o powierzchni ewidencyjnej 0.6990 ha), dla której Sąd Rejonowy w W. (...) IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer (...);

przez nakazanie pozwanym M. R. (1) i M. R. (2) oddanie opisanych nieruchomości w posiadanie powoda po zbiorze plonów znajdujących się na tych nieruchomościach, po czym powstrzymanie się od wykonywania na opisanych nieruchomościach osobiście albo przez inne osoby jakichkolwiek prac polowych.

II.  W pozostałym zakresie powództwo oddala.

III.  Zasądza od pozwanych M. R. (1) i M. R. (2) solidarnie na rzecz powoda K. M. kwotę 100,00 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

IV.  Koszty zastępstwa prawnego znosi wzajemnie między stronami.

Sygnatura akt I C 338/16

UZASADNIENIE

Powód K. M. reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem wniósł o przywrócenie mu utraconego posiadania na skutek naruszenia przez pozwanych: M. R. (1) i M. R. (2) - osobiście albo przez inne osoby - posiadania działek numer(...), o powierzchni 2.0700 ha, 229 o pow. 0.6990 ha, dla których prowadzona jest księga wieczysta (...) Sądu Rejonowego w W. (...) ; 136 o pow. 2.8920 ha, 137 o pow. 0.6660 ha, 230 o pow. 0.2600 ha, dla których prowadzona jest księga wieczysta (...) Sądu Rejonowego w W. (...), położnych w P.; 94/1 o pow. 1.100 ha, dla których prowadzona jest księga wieczysta (...) Sądu Rejonowego w Wysokiem Mazowieckiem, położnej we wsi K.; 93/5, pow. 0.8930 ha, dla których prowadzona jest księga wieczysta (...) Sądu Rejonowego w W. (...), położnej we wsi K. - przez nakazanie usunięcia pozwanych oraz osób ich reprezentujących wraz z ich rzeczami z opisanych nieruchomości i oddanie tych nieruchomości w posiadanie powoda oraz zakazanie pozwanym i reprezentującym ich osobom dalszego naruszania opisanych nieruchomości przez wejście na nieruchomości i wykonywania na nich jakichkolwiek prac polowych. Wnosił o zasądzenie na rzecz powoda kosztów postepowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego (k. 25; 18).

Pozwani M. R. (1), M. R. (2) reprezentowani przez pełnomocnika będącego adwokatem wnieśli o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych kosztów postepowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych (k. 28). Powoływali się na umowę dzierżawy z 14 marca 2015 r. zawarta z W. M. (1).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. M. (1) był właścicielem gospodarstwa rolnego położnego m.in. w obrębie K., P.. Był on kawalerem.

W dniu 14 marca 2015 r. W. M. (1) (jako wydzierżawiający) i M. R. (1) (jako dzierżawca) podpisali umowę dzierżawy dotyczącą m.in. działek oznaczonych numerami (...) położnych w obrębie P.; 93/5, 94/1 położnych w obrębie K..

Od jesieni 2015 r. do gospodarstwa prowadzonego przez W. M. (1) zaczął przyjeżdżać K. M. w celu udzielenia pomocy W. M. (1) w prowadzeniu gospodarstwa.

Umowami o dożywocie z 28.04.2016 r. W. M. (1) przeniósł na K. M. własność nieruchomości składającej się z działek: 130, 212/1, 229, położnych w P.; 94/1 położnej we wsi K.; 136, 137, 213/1, 230 położonych we wsi P., 93/5 położnej we wsi K..

Na działkach oznaczonych numerami: 229, 136, 230, częściowo na działce (...), położnych w P. na wiosnę 2016 r. zasiał zboże ojciec K. E. M., po czym kolejnych zabiegów agrotechnicznych dotyczących tych zasiewów dokonywał K. M..

Jeszcze w 2015 r. W. M. (1) zlecił M. D. zasianie koniczyny m.in. na działkach numer (...), częściowo 130. Pierwszy pokos koniczyny w 2016 r. z tych działek W. M. (1) sprzedał K. G.. Drugi pokos koniczyny M. R. (2) sprzedał K. G., który 29 lipca 2016 r. wykosił ją, a następnie zebrał bele z koniczyną.

Działki oznaczone numerami (...); 94/1 w K. W. M. (1) w 2016 r. oddal w posiadanie zależne K. B. do czasu zbioru plonów z tych działek.

W dniu 29 czerwca 2016 r. W. M. (1) zmarł.

W dniu 05 sierpnia 2016 r. K. M. dokonał wykoszenia zboża na działkach: 229, 136, 230, częściowo na działce (...), położnych w P.. 09sierpnia 2016 r. W. M. (1) i A. Ś. na zlecenie M. R. (2) dokonał stalerzowania tych działek. W dniu 31.08.2016 r. wszystkie stalerzowane działki zostały zasiane przez działającego na zlecenie M. R. (2) W. M. (2).

Na działkach oznaczonych numerami (...); 94/1 w K. K. B. na wiosnę 2016 r. zasiał kukurydzę, którą sprzątnął w październiku 2016 r. W pierwszej połowie października 2016 r. W. M. (2) zaorał te działki działając na zlecenie M. R. (2).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo zeznań stron ( nagranie audio-video z 17.11.2016 r., z 13.02.2017 r., 15.05.2017 r.); zeznań świadków: A. M. ( nagranie audio-video z 13.02.2017 r., znacznik czasowy 01:45:23); H. M. (nagranie audio-video z 13.02.2017 r., znacznik czasowy 02:14:53); T. M. ( nagranie audio-video z 13.02.2017 r., znacznik czasowy 02:23:40); marka D. ( nagranie audio-video z 13.02.2017 r., znacznik czasowy 02:47:18);E. M. ( nagranie audio-video z 13.02.2017 r., znacznik czasowy 03:18:00);T. J. ( nagranie audio-video z 13.02.2017 r., znacznik czasowy 03:56:24);A. Ś. ( nagranie audio-video z 13.02.2017 r., znacznik czasowy 04:23:23); S. B. ( nagranie audio-video z 15.05.2017 r., znacznik czasowy 00:10:22); K. G. ( nagranie audio-video z 15.05.2017 r., znacznik czasowy 00:33:03); W. M. (2) ( nagranie audio-video z 15.05.2017 r., znacznik czasowy 00:54:16); częściowo zeznań świadka S. m. ( nagranie audio-video z 26.06.2017 r., znacznik czasowy 00:06:22); dokumentów złożonych przez strony (k. 8-11;19-20,29-30; 31-40;65-67; 77; 90-91); akt Prokuratury Rejonowej w W. (...) Ds. 483/16 (k. 4-12; 31).

Sąd zważył, co następuje:

Jak wiadomo zgodnie z art. 344 k.c. przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym, chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego powołanego do rozpoznawania spraw tego rodzaju organu państwowego stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem. Roszczenie wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od chwili naruszenia.

W sprawach o naruszenie posiadania sąd bada jedynie ostatni stan posiadania i fakt jego naruszenia, nie rozpoznając samego prawa ani dobrej wiary pozwanego (art. 478 k.p.c.).

W istocie bezsporne w niniejszej sprawie pozostawało, iż na działkach wskazanych w pozwie zostały dokonane opisane zabiegi agrotechniczne przez pozwanych osobiście lub przez inne osoby na ich zlecenie. Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do odmiennych stanowisk stron w przedmiocie tego w czyim posiadaniu pozostawały przedmiotowe nieruchomości na datę wykonania tychże zabiegów agrotechnicznych.

Sąd podzielił zeznania powoda w tej części, w której zeznał on, iż na od września 2015 r. zaczął przyjeżdżać do gospodarstwa (...) i pomagał mu w tym gospodarstwie. Pozwanych nie widział na tym gospodarstwie żeby prowadzili uprawę. Na działach 229, 136, 230 i częściowo działce (...) na wiosnę 2016 r. jego ojciec zasiał zboże, które następnie w sierpniu 2016 r. powód sprzątnął. Na części działki (...), i na działce (...) rosła koniczyna. Działki położne w K. W. M. (1) umową ustną przekazał sąsiadowi do czasu zbioru kukurydzy, zasianej na tej działce. Sąd nie uznał za wiarygodne zeznań K. M., iż pierwszy pokos tej koniczyny sprzedał razem z W. M. (1). Jak wynika z zeznań świadka K. G., które Sąd podziela, przedmiotową koniczynę K. G. kupił od W. M. (1). Nie zasługują na wiarę zeznania M. D. w tej części, w której zeznał, iż pierwszy pokos koniczyny wykosił powód z W. M. (1). Zebrany w sprawie materiał dowodowy w ocenie Sądu jednoznacznie wskazuje, iż działki, na których rosła koniczyna (137, częściowo 130) oraz działki położne w K. (94/1, 93/5) pozostawały w faktycznym władaniu W. M. (1) do dnia jego śmierci. Świadkowie w osobach: A. M., H. M., T. M.; M. D., które Sąd podzielił w tej części, zeznali, iż W. M. (1) pasjonował się prowadzeniem gospodarstwa, sam o wszystkim decydował („” L. chować konie i lubiał mieć ziemię. On był zakochany w ziemi”). To W. M. (1) decydował o przeznaczeniu tych gruntów, o tym czy odda je w posiadanie zależne, płacił należności publicznoprawne (zeznania świadka S. B., które Sąd podziela w całości), wnioskował i pobierał płatności bezpośrednie do gruntów. W. M. (1) zadecydował o sprzedaży pierwszego pokosu koniczyny i pobrał za to zapłatę. Jedynie działkami (...) i częściowo 130 w zakresie zasianego zboża od wiosny 2016 r. faktycznie władał K. M.. Sąd nie podzielił zeznań pozwanych, iż zajmowali się wszystkimi działkami będącymi przedmiotem postępowania kiedy żył W. M. (1). Takiemu stanowisku przeczą już same zeznania pozwanego M. R. (2), który podał m.in. iż pierwszy pokos koniczyny „ wziął G. ” . Za pierwszy pokos koniczyny zapłatę wziął W. M. (1) „ ja w to nie wnikałem”. Mieszankę za budynkami skosił powód „ powód i jego ojciec coś pomagali, to czego było na siłę leźć”.

W ocenie Sądu działki numer (...) i częściowo 130 w zakresie zasianego zboża znajdowały się w faktycznym władztwie powoda, zatem działania pozwanych w postaci stalerzowania, zaorania i zasiania w sierpniu 2016 r. stanowiły naruszenie jego posiadania.

Odnośnie do działek numer (...) w K. oraz działek (...) w części gdzie znajdował się zasiew koniczyny, które to działki znajdowały się w fatycznym władaniu W. M. (1) do dnia 29 czerwca 2016 r., w ocenie Sądu dla oceny zasadności powództwa zasadnicze znaczenia miało ustalenie kto objął posiadanie tych działek po śmierci W. M. (1). Jak wynika z zeznań S. B., które Sąd podziela w całości, podatek rolny od nieruchomości za trzeci kwartał 2016 r. w istocie zapłaciły obie strony, co spowodowało zaliczenie nadpłaty na należność za czwarty kwartał 2016 r. Strony zgodne były co do tego, iż po zbiorze kukurydzy na jesieni w 2016 r. przez osobę, której W. M. (1) oddał działki (...) położne w K., zabiegów agrotechnicznych dokonał W. M. (2) na zlecenie M. R. (2). Potwierdził to także w swoich zeznaniach W. J.. Powyższe w ocenie Sądu oznacza, iż K. M. przed wykonaniem wskazanych zabiegów agrotechnicznych faktycznie nie objął tych działek w posiadanie, zatem zabiegi agrotechniczne wykonane na tych działach w pierwszej połowie października 2016 r. na zlecenie pozwanych nie naruszyły jego posiadania.

Odnośnie do działek numer (...) w części zasianej koniczyny jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym zeznań świadków E. M. i K. G., ten ostatni udał się do E. M. po zleceniu wykoszenia tejże koniczyny przez M. R. (2). Jednakże ani powód ani E. M. w sposób jednoznaczny i stanowczy nie przeciwstawili się wykonaniu przez K. G. tego zlecenia. Nie ujawnili zatem w sposób wyraźny woli władania tymi nieruchomościami. Nadto jak zeznał K. G. drugi pokos koniczyny był wykaszany ” to był już czas”, żeby można było użyźnić glebę i w przyszłości sprzątnąć trzeci pokos. W ocenie Sądu powyższe dowodzi, iż po śmierci W. M. (1) działkę numer (...) i cześć działki (...), na której znajdował się zasiew koniczyny objęli w posiadanie pozwani. Powyższe oznacza, iż zabiegi agrotechniczne na tych działkach nie naruszyły posiadania powoda, gdyż posiadania tego powód nie objął.

Świadkowie w osobach W. M. (2) i A. Ś. potwierdzili w swoich zeznaniach, iż zabiegów agrotechnicznych dokonywali na zlecenie M. R. (2). Sąd podziela te zeznania. Natomiast zeznania świadka S. M. Sąd podziela jedynie w części. Świadek w dużej części wskazywał subiektywne oceny, jego zeznania pozostają ponadto w sprzeczności z materiałem dowodowym, który Sąd uznał za wiarygodny.

Przedstawione w postępowaniu dokumenty stanowią dowód tego co zostało w nich zaświadczone. Odnośnie do ważności umowy dzierżawy z 14 marca 2015 r. prowadzone jest postępowanie w Sądzie Rejonowym wB.(XI C 2633/16). Jednakże dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy okoliczności związane z ważnością tejże umowy nie miały znaczenia prejudycjalnego, bowiem w niniejszej sprawie Sąd badał jedynie ostatni stan posiadania i fakt jego naruszenia, a jak wiadomo posiadanie jest stanem faktycznym, w którym podmiot prawa cywilnego sprawuje we własnym interesie względnie trwałe, faktyczne władztwo nad rzeczą.

Mając na uwadze powyższe Sad orzekł jak w punkcie I i II wyroku. Z uwagi, iż na działach 229, 136, 230 i częściowo 130 znajdują się plony zasiane przez pozwanych Sąd uznał za zasadne orzeczenie o oddaniu w posiadanie nieruchomości powodowi po zbiorze tychże plonów.

Biorąc pod uwagę wynik postepowania w ocenie Sądu strony winny ponieść koszty postępowania w częściach równych. Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie III i IV wyroku.

Zarządzenie z 14.07.2017 r.

Odpis pełnomocnikom stron.