Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: III RC 155/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia, 21 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Złotoryi III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Tomasz Popiel

Protokolant : Elżbieta Juszczyk

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2017 roku w Złotoryi na rozprawie sprawy z powództwa K. M. działającej w imieniu małoletniej N. T.

przeciwko S. T.

o alimenty

I. zasądza alimenty od pozwanego S. T. na rzecz małoletniej powódki N. T. w kwocie po 600 ( sześćset ) złotych miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniej powódki K. M. z góry do 20 – go dnia każdego kolejnego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 9 sierpnia 2016 roku,

II. dalej idące powództwo oddala,

III. nakazuje pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Złotoryi) kwotę 360 złotych tytułem nie uiszczonej opłaty od pozwu i 6 złotych za klauzulę wykonalności, a w pozostałym zakresie kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa,

IV. wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym do tut. Sądu w dniu 9 sierpnia 2016 r. K. M. wniosła o zasądzenie od pozwanego S. T. alimentów na rzecz małoletniej powódki N. T. w kwocie po 2 000 złotych miesięcznie

W uzasadnieniu pozwu przedstawicielka małoletniej powódki podała, że pozwany płacił dotychczas dobrowolne alimenty w wysokości 1 000 złotych miesięcznie. Małoletnia rozpoczyna obecnie edukację w Szkole Podstawowej, co wiąże się ze wzrostem jej potrzeb. Ponadto, małoletnia będzie uczęszcza na basen oraz zajęcia pozalekcyjne. N. T. pozostaje pod stałą kontrolą okulisty. Zdaniem przedstawicielki małoletniej powódki S. T. zamieszkuje w Wielkiej Brytanii, gdzie prowadzi własną działalność gospodarczą (salon tatuażu). Możliwości zarobkowe pozwanego K. M. oceniła na kwotę 3 500 funtów miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew pozwany S. T. wskazał, iż jest w stanie łożyć na utrzymanie małoletniej powódki kwotę 100 funtów miesięcznie. Podał, że jego praca nie ma stałego charakteru. Zaprzeczył, aby uzyskiwał dochód wskazany w pozwie. Powołał się również na okoliczność, iż koszty utrzymania w Wielkiej Brytanii są znacznie większe od kosztów utrzymania w Polsce.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

N. T. urodziła się (...) w Wielkiej Brytanii. Małoletnia jest dzieckiem K. M. i S. T..

Dowód:

- odpis zupełny aktu urodzenia k. 81

Rodzice małoletniej nigdy nie byli w związku małżeńskim. Obecnie nie mieszkają razem oraz nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Małoletnia powódka pozostaje pod pieczą matki K. M..

Przedstawicielka powódki obecnie zamieszkuje wraz z dzieckim w mieszkaniu swoich rodziców, którzy ponoszą koszty jego utrzymania. K. M. opłaca jedynie rachunki za gaz w wysokości 200 złotych miesięcznie w sezonie zimowym i koszty energii elektrycznej w wysokości 100 złotych miesięcznie. Wcześniej wynajmowała mieszkanie. Pracuje na pół etatu jako sprzedawca i zarabia około 700 złotych netto miesięcznie.

Małoletnia N. T. ma obecnie 7 lat. Uczęszcza do I klasy Szkoły Podstawowej w C.. Małoletnia ma problemy zdrowotne związane ze wzrokiem.

Usprawiedliwione potrzeby dziecka wynoszą około 700 - 800 złotych miesięcznie. Składają się na nie wydatki związane z zakupem pożywienia w wysokości 300 złotych miesięcznie, zakupem ubrań w wysokości 250 złotych miesięcznie, zakupem środków czystości w wysokości 15 złotych miesięcznie oraz opłata za obiady w szkole w wysokości 70 złotych miesięcznie. Ponadto, opłata za basen wynosi 20 złotych miesięcznie, a wycieczki w szkole kosztują około 25 złotych miesięcznie. Wymiana okularów dla małoletniej to wydatek 320 złotych rocznie, a wizyty u okulisty wynoszą około 25 złotych miesięcznie. Małoletnia chciałaby uczęszczać dodatkowo na zajęcia taneczne, które kosztują 40 złotych miesięcznie.

Pozwany utrzymuje stały kontakt telefoniczny z dzieckiem. Łoży dobrowolne alimenty w wysokości 450-500 złotych miesięcznie. Wysyła małoletniej prezenty oraz ubrania.

Dowód:

-

umowa o pracę k. 5-6

-

umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 7-8

-

zaświadczenie o zarobkach k.332

-

zeznania świadka B. M. k. 333

- przesłuchanie powódki k. 333-334

Pozwany S. T. zamieszkuje w Wielkiej Brytanii. Wynajmuje mieszkanie za kwotę 650 funtów miesięcznie. W okresie od kwietnia 2016 r. do grudnia 2016 r. osiągnął łączny dochód netto 9 685 funtów ( około 1 000 funtów miesięcznie).

Dowód:

-

umowa najmu lokalu mieszkalnego wraz z tłumaczeniem k. 269-276

-

sprawozdanie finansowe wraz z tłumaczeniem k. 278-279, 327

-

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Na samym wstępie należy stwierdzić, iż obowiązek alimentacyjny pozwanego S. T. względem małoletniej N. T. nie był sporny. Pozwany uznał bowiem powództwo co do zasady. Sporna pomiędzy stronami pozostawała jedynie wysokość przedmiotowego obowiązku.

Zgodnie z art 135 § 1 i 2 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zatem zakres obowiązku alimentacyjnego zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zawsze zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, choćby nawet nie zostały w tych granicach pokryte wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji.

Zdaniem Sądu, na realizację usprawiedliwionych potrzeby małoletniej powódki N. T. potrzeba jest kwota 800 złotych miesięcznie. Powyższe zostało ustalone w oparciu o zeznania K. M.. Należy również wskazać, że zdaniem przedstawicielski małoletniej powódki miesięczne potrzeby dziecka wynoszą 600 - 700 złotych, a zatem jest to kwota niższa niż została ustalona przez Sąd. Ponadto, K. M. zamieszkuje obecnie wraz córką w mieszkaniu zakupionym przez swoich rodziców i ponosi jedynie część kosztów utrzymania mieszkania ( opłata za energię elektryczną oraz gaz).

Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z przedłożonych przez przedstawicielkę powódki paragonów, albowiem świadczą one jedynie o tym, iż został dokonany zakup określonych towarów, lecz nie wskazują imiennie osoby kupującego.

Jak wynikało z dokumentów przedłożonych przez pozwanego pracuje on i zamieszkuje na terenie Wielkiej Brytanii. Prowadzi własną działalność gospodarczą ( salon tatuażu ) i w 2016 r. osiągał miesięczny dochód w wysokości 1 000 funtów netto. Za wynajem mieszkania płaci natomiast 650 funtów miesięcznie. Według K. M., pozwany z prowadzonej działalności gospodarczej osiąga znacznie wyższy dochód. Nie przedłożyła jednak w tym zakresie żadnych dowodów. Z tego względu, Sąd nie dał wiary jej oświadczeniu w tym zakresie. K. M. chcąc zakończyć postępowanie na rozprawie w dniu 21 lutego 2017 r. wycofała wniosek o zobowiązanie dotychczasowego pracodawcy pozwanego do przedłożenia rocznych rozliczeń S. T..

Zatem, biorąc pod uwagę usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki oraz obecne możliwości zarobkowe pozwanego oraz jego koszty utrzymana Sąd zasądził alimenty w wysokości 600 złotych miesięcznie od dnia wniesienia powództwa. Sąd nie stracił z uwagi okoliczności, iż to na K. M. spoczywa obecnie cały ciężar bieżącej pieczy nad dzieckiem i dlatego obciążył pozwanego większym ciężarem ponoszenia finansowych potrzeb małoletniej ( 75%). W pozostałym zakresie (25%) przedmiotowe koszty będzie musiała ponieść K. M., na której ciąży również obowiązek alimentacyjny względem dziecka, a która nie w pełni wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe pracując jedynie na pół etatu.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art 113 ustawy o kosztach sądowych w spawach cywilnych, a o rygorze natychmiastowej wykonalności na podstawie art 333 § 1 pkt 1 kpc.