Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Danuta Flinik - sprawozdawca

Sędziowie SO Włodzimierz Wojtasiński

SO Piotr Kupcewicz

Protokolant Agnieszka Sawicka

przy udziale Ewy Łączkowskiej- prokuratora Prokuratury Okręgowej
w Bydgoszczy

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2013 roku

sprawy C. T. (1)

oskarżonego z art. 178 a § 1 i 4 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 26 czerwca 2013 roku - sygn. akt XVI K 3414/12

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną; zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i jego wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IV Ka 1000/13

UZASADNIENIE

C. T. (1)oskarżony został o to, że w dniu 19 października 2012r. w B.przy ul. (...), działając w warunkach powrotu do przestępstwa oraz wbrew obowiązującemu zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 60 miesiąc od dnia 30 września 2008r. do 30 września 2013r. wydanemu przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy do sprawy XVI K 2192/08 w związku z prowadzeniem pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, jechał jako kierujący pojazdem marki V. (...) nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości – wynik 1 badania przeprowadzonego o godzinie 16:16 wyniósł 0,61 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu z organizmu, wynik II badania przeprowadzonego o godzinie 16:38 wyniósł 0,60 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu z organizmu, przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat od odbycia w okresie od 10 grudnia 2009r. do 22 kwietnia 2010r., a następnie w okresie od 02 maja 2010r. do 26 lipca 2010r. kary pozbawienia wolności w wymiarze ośmiu miesięcy, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 03 grudnia 2007r., sygn. akt XVI K 2491/07 za czyn z art. 178a§1 kk

tj; o czyn z art. 178a§1 i 4 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 26 czerwca 2013r. sygn. akt XVI K 3414/12 oskarżony C. T. (1)uznany został za winnego tego, że w dniu 19 października 2012r. w B.przy ul. (...), w ruchu lądowym, prowadził pojazd mechaniczny marki V. (...) nr. rej. (...)znajdując się w stanie nietrzeźwości, co potwierdziło badanie na urządzeniu D. (...), które wykazało u niego o godzinie 16:16 – 0,61 mg/l zawartość alkoholi w wydychanym powietrzu z organizmu, o godzinie 16:38 – 0,60 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu z organizmu, przy czym czynu tego dokonał będąc wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości tj. z art. 178a§1 kk i jednocześnie czynu tego dopuścił się w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za to przestępstwo tj. na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 22 września 2008r. sygn. akt XVI K 2192/08, w którym to wyroku Sąd orzekł wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat, przy czym dopuścił się tego czynu także w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, tj. z art. 178a§1 kk, na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 03 grudnia 2007r. sygn. akt XVI K 2491/07, którą odbywał w okresie od 10 grudnia 2009r. do 22 kwietnia 2010r., od 02 maja 2010r. do 26 lipca 2010r. tj. występku z art. 178a§4 kk w zw. z art. 64§1 kk i za to na podstawie art. 178a§4 kk wymierzono mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Jednocześnie na mocy art. 42§2 kk orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat, zaś na podstawie art. 63§1 kk zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 19 października 2012r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Orzeczenie zawiera też rozstrzygnięcie o kosztach postępowania.

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego w części dotyczącej kary podnosząc zarzut naruszenia prawa materialnego (art. 438 pkt 1 kpk) przez nieuwzględnienie przesłanek wymienionych w przepisie art. 53 kk, które prowadziły do wniosku, że w niniejszym przypadku nie należy orzekać bezwzględnej kary pozbawienia wolności.

Skarżący w uzasadnieniu apelacji wskazał, że skazany jest osobą należycie funkcjonującą pod względem zawodowym i dzięki temu spłaca zaległości alimentacyjne, co zostanie uniemożliwione przez wprowadzenie do wykonania bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Ponadto skarżący podniósł konieczność wdrożenia wobec skazanego terapii odwykowej, najskuteczniejszej w warunkach wolnościowych. Kolejnym argumentem przemawiającym za zmianą kary pozbawienia wolności na wolnościową jest fakt, że zdarzenie „nie miało miejsca na szczególnie długim dystansie”, co zdaniem obrońcy ma istotny wpływ na ocenę szkodliwości czynu C. T. (1).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest oczywiści bezzasadna.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń w oparcie o całokształt zgromadzonego materiału dowodowego. Jego ocena jest zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku spełnia dyrektywy art. 424 kpk. Sąd I instancji wskazał, jakim dowodom dał wiarę i dlaczego. Wskazał też przyczyny dla których nie zawiesił warunkowo wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności i Sąd Okręgowy w pełni tą argumentację podziela.

Wbrew twierdzeniom obrońcy świadczenie pracy i regulowanie zaległości alimentacyjnych przez oskarżonego nie może stanowić o rodzaju wymierzonej mu kary. Terapie odwykowe najskuteczniejsze są w przypadku pozytywnej motywacji osoby uzależnionej, która sama sobie chce pomóc. Skoro skazany do tej pory nie czuł się zdeterminowany, aby takiej terapii się podjąć w warunkach wolnościowych, będzie mógł skorzystać z niej w zakładzie karnym.

Słusznie Sąd Rejonowy zauważył, ze przestępstwo którego C. T. (1) się dopuścił ma charakter formalny i fakt prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości (w przypadku skazanego znacznym, bo 0,061 mg/l) skutkuje odpowiedzialnością karną bez względu na to, czy kierujący pokonał dłużą odległość, czy tylko krótki odcinek drogi, czy pojazd prowadził prawidłowo, czy nie sprowadził realnego zagrożenia bezpieczeństwa dla innych uczestników ruchu.

Reasumując okoliczności podnoszone przez obrońcę oskarżonego nie należą do tych szczególnych, które w stosunku do sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a§4 kk pozwalałyby zastosować warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Przeciwnie, dotychczasowe zachowanie skazanego wskazuje jednocześnie na jego lekceważący stosunek do obowiązujących przepisów, orzeczeń karnych wydanych w stosunku do niego i brak jakichkolwiek przesłanek, które pozwalałyby domniemywać, iż kara wolnościowa odniesie skutki wychowawcze czy prewencyjne.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy apelację obrońcy oskarżonego C. T. (1) uznał za oczywiście bezzasadną, a zaskarżony wyrok jako całkowicie słuszny utrzymał w mocy.

Orzeczenie o kosztach sądowych oparto na mocy art. 624§1 kpk.