Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2017 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa A. Z.

przeciwko (...) S. A. V. (...)

w W.

o zapłatę

1. Zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda A. Z. kwotę 19.200,00 (dziewiętnaście tysięcy dwieście) zł z ustawowymi odsetkami od dnia 16.01.2013 roku

do dnia zapłaty.

2. . Zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda A. Z. kwotę 2000,00 ( dwa tysiące zlotych).

3. Zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda A. Z. kwotę (...),00 ( dwa tysiące czterysta siedemnaście) zl tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

4. Umarza postępowanie w części dotyczącej żądania zaliczki na poczet przyszłych kosztów leczenia i rehabilitacji.

5. Oddala powództwo w pozostałej części.

6. Zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego w Giżycku

kwotę (...),77 (dziewięć tysięcy czterysta pięć ) zł tytułem opłaty sądowej i poniesionych wydatków.

7. Odstępuje od obciążania powoda kosztami w sprawie.

SSR Bogusława Olszewska - Wojgienica

Sygn.akt I C 45/14

UZASADNIENIE

Powód A. Z. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. kwotę 20 000 złotych tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 06.10.2012 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 2000 złotych tytułem zwrotu kosztów leczenia i rehabilitacji oraz o zasądzenie od pozwanego kwoty 10 000 złotych tytułem zaliczki na poczet przyszłych kosztów leczenia i rehabilitacji oraz ustalenie odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości, a będące skutkiem doznanych przez powoda obrażeń ciała. Powód wniósł także o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwu powód przedstawił, że w dniu 16.07.2012 roku w wyniku wypadku samochodowego spowodowanego przez kierującego pojazdem marki S. L. J., doznał licznych obrażeń ciała. Powód podał, że kierowca samochodu został uznany winnym spowodowania wypadku, a w dacie zdarzenia był on ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanej (...) S.A. V. (...) w W.. Powód wskazał, że wskutek wypadku doznał obrażeń w postaci złamania w obrębie zatoki czołowej lewej, ognisk stłuczenia miąższu płucnego po stronie lewej, ogniskowego urazu mózgu , innych nieokreślonych urazów narządów klatki piersiowej, dolegliwości bólowych kolana prawego oraz licznych wielomiejscowych otarć naskórka, głównie kończyn, czego konsekwencją był pobyt w szpitalu, a następnie konieczność długiego leczenia oraz poddania się rehabilitacji. Podał też, że zgłoszenia szkody dokonał pozwanemu w dniu 04.09.2012 roku za pośrednictwem (...) z siedzibą w S., a pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i przyznał powodowi zadośćuczynienie w kwocie 10 800 złotych, odszkodowanie tytułem poniesionych kosztów dojazdu w kwocie 690,55 złotych oraz odszkodowanie tytułem poniesionych kosztów leczenia w kwocie 311,72 złotych., obniżając kwoty żądane przez powoda o 90 %, podnosząc przyczynienie się powoda do szkody. Powód wyjaśnił, że po odwołaniu się powoda od decyzji pozwanego – podtrzymał on swoją decyzję. Powód podkreślił, że uznając przyczynienie się powoda do szkody w 90 %, pozwany zrównał odpowiedzialność powoda , polegającą na niezapięciu pasów bezpieczeństwa z odpowiedzialnością sprawcy wypadku, podczas gdy zgodnie z orzecznictwem sądów powszechnych winna ona kształtować się w granicach co najwyżej 30 %. Powód podkreślił, że przyjęcie jego przyczynienia na poziomie 90 % jest rażąco niewspółmierna do zaistniałych okoliczności. Odnośnie żądania zadośćuczynienia powód podkreślił, że jego celem jest złagodzenie doznanej krzywdy i przy ocenie jego wysokości winno się uwzględnić przede wszystkim nasilenie cierpień, zarówno fizycznych jak i psychicznych, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia, a także konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym powoda. Powód podkreślił, że w wieku 19 lat miał swoje plany na życie, rozpocząć studia , tymczasem był zdany na pomoc rodziców, miał problemy z nauką i utracił wiele możliwości aktywności życiowej. Żądanie odsetek powód oparł na dyspozycji art.14 ust.1 ustawy z dn. 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. (...)i P. (...)( Dz.U. nr 124, poz.152 z późn. zm.) , zgodnie z którym pozwany powinien był spełnić świadczenie w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o szkodzie.

W toku procesu powód A. Z. cofnął powództwo w części dotyczącej zasądzenia od pozwanego kwoty 10 000 zł tytułem zaliczki na poczet przyszłych kosztów leczenia i rehabilitacji , zrzekając się tego roszczenia. W pozostałej części podtrzymał powództwo w całości.

Pozwany (...) S.A. V. (...) z/s w W. wniosła o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu pozwu pozwany podał, że nie zaprzecza , że ubezpieczył odpowiedzialność cywilną wynikającą z posiadania i prowadzenia pojazdów mechanicznych, a okres ubezpieczenia obejmował dzień wypadku opisanego w pozwie i uznał swoją odpowiedzialność za skutki wypadku co do zasady i wypłacił powodowi A. Z. kwotę 10 800 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, kwotę 690,55 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu i kwotę 311,72 złotych tytułem zwrotu kosztów leczenia. Pozwany przedstawił, że obniżył kwotę należnego powodowi świadczenia o 90 % z uwagi na przyczynienie się powoda do zwiększenia rozmiarów szkody poprzez zdecydowanie się na jazdę bez zapiętych pasów bezpieczeństwa. Pozwany podkreślił, że gdyby powód był zabezpieczony pasami bezpieczeństwa nie doznałby obrażeń ciała, albowiem to, że wypadł z samochodu, co spowodowało uraz głowy i inne potłuczenia było skutkiem nie zapięcia pasów bezpieczeństwa. Pozwany wskazał, że aktualna linia orzecznictwa Sądu Najwyższego i poglądy doktryny uznają , że zadośćuczynienie ma mieć charakter kompensacyjny, ale kwota zadośćuczynienia nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i powinna być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Pozwany przedstawił, że do obrażeń powypadkowych u powoda nie doszłoby, gdyby powód podróżował zabezpieczony pasami bezpieczeństwa, a niezapięcie tych pasów zwielokrotniło skutki urazów powypadkowych u powoda.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 16 lipca 2012 roku około 1.35 w porze nocnej na drodze krajowej nr (...) na trasie M.-W. prowadzący pojazd S. (...) o nr rej. (...) M. J. przekroczył dozwoloną prędkość 90 km/h i po przejechaniu niebezpiecznego zakrętu w prawo, popełnił błąd techniczny, utrzymując skręt kierownicy w prawo, co spowodowało zjechanie samochodu na prawe pobocze, a prędkość jazdy spowodowała koziołkowanie samochodu na odcinku ok.78,8 m, w następstwie czego pasażer samochodu A. Z. doznał obrażeń ciała w postaci złamania w obrębie zatoki czołowej lewej i ognisk stłuczenia miąższu płucnego . Sprawca wypadku został uznany za winnego przez Sąd Rejonowy w Mrągowie wyrokiem z dnia 22 listopada 2012 roku w sprawie II K 581/12 i skazany na karę jednego roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby lat trzech, nadto wymierzono mu grzywnę w rozmiarze stu stawek dziennych, ustalając wysokość stawki na 10 złotych.

W dacie zdarzenia sprawca wypadku komunikacyjnego był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanej (...) S.A. V. (...) w W..

( bezsporne, wyrok SR w Mrągowie z dnia 22.11.2012 r-sygn.akt II K 581/12- k.127-128 tych akt, akta szkodowe – nr (...)-k.74 akt)

Powód A. Z. w w/w pojeździe zajmował miejsce z tyłu ,z prawej strony, nie był zabezpieczony pasami bezpieczeństwa . W wyniku wypadku został wyrzucony z pojazdu, jego ciało po zdarzeniu znajdowało się około 10 m za samochodem w kierunku G., na jezdni, jego sumaryczny „lot” był w granicach 40-60 metrów. Powód A. Z. wypadł z pojazdu przez otwór szyby prawych tylnych drzwi , a niezapięcie pasów bezpieczeństwa skutkowało powstaniem jego najbardziej istotnych obrażeń tj. obrażeń głowy.

( dowód: opinia biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i medycyny sądowej J. K. i B. Z. (1)- k.272-282 akt, opinia uzupełniająca w/w biegłych- k.340-344 akt, przesłuchanie biegłych-k.375-375 v)

Powód A. Z. z miejsca wypadku został przewieziony nieprzytomny do Szpitala (...) w M., gdzie przebywał na oddziale chirurgicznym do 30 lipca 2012 roku z rozpoznaniem: stłuczenie mózgu, stłuczenie lewego płuca , liczne wielomiejscowe otarcia naskórka, głównie kończyn dolnych. Tomografia komputerowa głowy wykazała złamanie w obrębie zatoki czołowej lewej, płyn w zatoce szczękowej prawej, tomografia komputerowa klatki piersiowej wykazała ogniska stłuczenia w miąższu płucnym z przewagą strony lewej, zapadł w śpiączkę po urazie. We wrześniu 2012 roku ortopedycznie stwierdzono dolegliwości bólowe prawego kolana podczas zgięcia, a badania USG wykazały w obrębie (...) rozległą bliznę obejmującą przyczep dalszy i torebki stawowej schodzącej do tyłu, a RTG zwężenie szpary stawowej po stronie przyśrodkowej. Wskutek wypadku doznał uszkodzenia więzadła pobocznego piszczelowego prawego stawu kolanowego. Powód A. Z. nie pamięta zdarzeń ze swojego życia od chwili wypadku aż do grudnia 2012 roku, dotknęła go ,spowodowana wypadkiem, długotrwała amnezja. W chwili zdarzenia był w klasie maturalnej, miał problemy z nauką. Musiał korzystać z korepetycji, które przed wypadkiem nie były mu potrzebne. Leczył się neurologicznie, przyjmował leki przeciwpadaczkowe. Przed wypadkiem powód trenował (...), wybierał się na Mistrzostwa do R., wypadek pokrzyżował jego plany, do aktywnego uprawiania sportu nie wrócił. Studiuje na A. (...)w G. na kierunku mechanika i budowa maszyn , nauka przed wypadkiem przychodziła mu łatwiej. Po wyjściu ze szpitala przez dwa miesiące potrzebował stałej opieki i pomocy przy wszystkich czynnościach, tracił równowagę. Opiekowała się nim matka, nieżyjący już ojciec i bracia matki. Powód zawarł związek małżeński, ma dziecko, mieszka z rodziną w G...

Powód A. Z. zgłoszenia szkody dokonał pozwanemu w dniu 04.09.2012 roku za pośrednictwem (...) z siedzibą w S., żądając zapłaty kwoty 50 000 złotych z tytułu jednorazowego zadośćuczynienia za doznane obrażenia ciała, cierpienia psychiczne i fizyczne towarzyszące wypadkowi, jak i w okresie leczenia oraz za czas wyłączenia z normalnego życia oraz zapłaty zaliczki kwoty 1000 złotych na poczet kosztów już poniesionych oraz przyszłych kosztów leczenia, zwrotu kosztów zakupu odzieży zniszczonej w wyniku wypadku w kwocie 350 złotych i zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych w łącznej kwocie 583,60 złotych.

Pozwany (...) S.A. V. (...) z/s w W. uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i przyznał powodowi zadośćuczynienie w kwocie 10 800 złotych, odszkodowanie tytułem poniesionych kosztów dojazdu w kwocie 690,55 złotych oraz odszkodowanie tytułem poniesionych kosztów leczenia w kwocie 311,72 złotych., obniżając kwoty żądane przez powoda o 90 %, podnosząc przyczynienie się powoda do szkody. Powód wyjaśnił, że po odwołaniu się powoda od decyzji pozwanego – podtrzymał on swoją decyzję.

Biegły sądowy z zakresu chirurgii ogólnej, (...) uznał, że wskutek wypadku powód A. Z. doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w związku ze stłuczeniem kolana prawego i następową niestabilnością w wysokości 3% i z tytułu złamania ściany lewej zatoki czołowej w wysokości 5 %. Nie stwierdził, aby w przyszłości mogły wystąpić powikłania mające związek z wypadkiem. Biegły sądowy chirurg traumatolog L. G. stwierdził u powoda spowodowaną obrażeniami doznanymi w wypadku z dnia 16 lipca 2012 roku pourazową niestabilność przyśrodkową stawu kolanowego prawego i uznał, że trwały uszczerbek na zdrowiu z tego tytułu wynosi 3%.

Biegły z zakresu neurologii G. P. rozpoznał u powoda encefalopatię pourazową i uznał, że w związku z doznanym urazem obrażenia spowodowały u powoda trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 30 %.

Biegła sądowa z zakresu psychologii A. G. uznała, że poziom rozwoju intelektualnego powoda określa się na poziomie górnej granicy poziomu przeciętnego, a wszystkie badane funkcje poznawcze rozwinięte są prawidłowo i sprawność intelektualna nie jest zaburzona. Podkreśliła jednak, że aby ustalić utratę sprawności intelektualnej powoda należałoby ją zbadać wg. stanu przed wypadkiem, a takim badaniem nie dysponowała.

Zespół biegłych (...) w B. z zakresu psychologii, neurologii i psychiatrii w osobach: J. A., R. P. i M. S. ustalili, że brak jest podstaw do uznania, że sprawność intelektualna powoda wskutek wypadku uległa obniżeniu. Biegli rozpoznali zaburzenia stresowe pourazowe w związku z przebytym stresem wskutek wypadku z 16 lipca 2012 roku, stan po wstrząśnieniu mózgu i w związku z tym uznali, że z tytułu zaburzeń adaptacyjno-stresowo- pourazowych doznał on trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 4 %. Rokowania na przyszłość od strony psychiatrycznej i psychologicznej i neurologicznej uznali za dobre. W ich ocenie rozpoznanie encefalopatii pourazowej jest nieuzasadnione. W sporządzaniu opinii nie uczestniczył biegły z zakresu chirurgii, ortopedii i traumatologii z uwagi na brak możliwości jego pozyskania . Biegli wskazali, że w toku leczenia powód stosował się do zaleceń lekarskich i nie doprowadził do zwielokrotnienia skutków urazów, a zmiany neurologiczne i następstwa urazu natury psychologicznej i psychiatrycznej z upływem czasu zmniejszały się i ustępowały. Podali, iż w przypadku podjęcia przez powoda zajęć wymagających długotrwałego kierowania pojazdami mechanicznymi mogą pojawić się pewne ograniczenia związane z przebytym urazem komunikacyjnym.

( dowód: dokumentacja medyczna- k.9-20 akt, k.91-93 akt, k. 316-328 akt,k.330-333 akt, zeznania świadków: B. Z. (2), A. A., K. H.- k.375 v-376 akt, wyjaśnienia powoda- k.108 akt, opinia biegłego A. M.-k.115-117 akt, opinie uzupełniająca biegłego A. M.-k.141 akt i k.149 akt, opinia biegłego chirurga traumatologa L. G.- k.187 akt, opinia biegłego G. P.-k.169-170 akt, opinia uzupełniająca biegłego G. P.- k.216 akt, opinia biegłej A. G.- k.236-238 akt, opinia biegłych (...) w B.: J. A., R. P. i M. S.- k.404-415 akt, opinie uzupełniające biegłych (...) w B.: J. A., R. P. i M. S.- k. 472-476 akt i k.532-534 akt).

Sąd zważył, co następuje:

Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela, wynikający z umowy ubezpieczenia OC, określa art. 822 § 1 kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do zapłacenia określonego w umowie ubezpieczenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

Gdy chodzi zaś o ubezpieczenia komunikacyjne, zakres ten konkretyzuje art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. (...)i P. (...)(Dz. U. z 2003 Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.), w myśl którego z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Świadczenie ubezpieczeniowe obejmuje całość poniesionej przez osobę trzecią szkody, zgodnie z art. 361 § 2 kodeksu cywilnego, a zatem obejmuje ono także wydatki poniesione w następstwie zdarzenia szkodzącego, które by nie powstały bez tego zdarzenia, prowadzące do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego (np. koszty dojazdu Świadczenie ubezpieczeniowe może obejmować także naprawienie krzywdy, o ile oczywiście do jej naprawienia będzie zobowiązany ubezpieczający lub ubezpieczony na podstawie odrębnych przepisów, tj. np. art. 445, 446 § 1 czy art. 448 kodeksu cywilnego.

Pozwany uznał swoją odpowiedzialność wobec powoda za skutki wypadku z 16 lipca 2012 roku, nie kwestionując także wysokości żądanego zadośćuczynienia, obniżając jednak zadośćuczynienie o 90 %, należne odszkodowanie tytułem poniesionych kosztów dojazdu o 90 % oraz odszkodowanie tytułem poniesionych kosztów leczenia o 90 %,bo w takim stopniu zdaniem pozwanego powód przyczynił się do zdarzenia. Przyznał i wypłacił z tytułu poszczególnych roszczeń powoda kwoty odpowiednio: 10 800 złotych z tytułu zadośćuczynienia, 690,55 złotych tytułem odszkodowania za poniesione koszty dojazdu oraz 311,72 złotych tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia.

Powód w pozwie nie kwestionował okoliczności, że w momencie wypadku nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa , chociaż jak twierdzi ani on ani żadna z osób uczestniczących w zdarzeniu tego nie pamięta. Stanowczo powód sprzeciwiał się natomiast ustaleniom pozwanego jakoby przez ten fakt przyczynił się do zdarzenia w 90 %. W toku postępowania pełnomocnik powoda poddał w wątpliwość okoliczność dotychczas między stronami bezsporną- tj. fakt niezapięcia owych pasów, co skutkowało dopuszczeniem dowodu z opinii biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i medycyny sądowej. Opinia biegłych była w tym zakresie jednoznaczna, a jako pełna, spójna, korelująca z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym pozwoliła Sądowi dojść do przekonania, że powód A. Z. w chwili zdarzenia podróżował bez zapiętych pasów bezpieczeństwa i bez wątpienia przyczynił się do zwiększenia szkody.

Art. 362 kodeksu cywilnego stanowi, że jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Za powstanie szkody odpowiedzialność ponosi wyłącznie sprawca wypadku kierujący pojazdem, natomiast powód bez wątpienia doprowadził swym nieroztropnym i nieprawidłowym zachowaniem do zwielokrotnienia rozmiarów szkody. Najistotniejszym czynnikiem decydującym o zakresie obniżenia odszkodowania jest natężenie winy poszkodowanego oraz sprawcy szkody Dla potrzeb art. 362 kodeksu cywilnego ustawodawca nakazuje jednak porównać stopień winy poszkodowanego i sprawcy szkody. W ocenie Sądu pozwany uznając przyczynienie się powoda w wysokości 90 % zrównał w istocie odpowiedzialność poszkodowanego w wypadku powoda z odpowiedzialnością sprawcy wypadku, bez winy którego ustalonej prawomocnym wyrokiem Sądu, do zaistnienia szkody nie doszłoby. Dodatkowo podnieść trzeba, że kierujący pojazdem także ponosi winę za dopuszczenie do sytuacji, w której akceptuje przewożenie pasażerów bez niezapiętych pasów bezpieczeństwa. Pozwany jednak zdaje się nie zauważać, że domagając się ustalenia na 90% stopnia przyczynienia się powoda, w istocie zmierza do uznania, że bezpośrednio poszkodowany- powód ponosi odpowiedzialność za skutki wypadku w stopniu większym niż jego rzeczywisty sprawca. Z takim stanowiskiem sąd nie może się zgodzić. Nie ma wątpliwości, że zachowanie powoda było obiektywnie niewłaściwe, to jednak przy ocenie stopnia jego przyczynienia się do doznanej krzywdy, nie można pomijać samego przebieg wypadku i winy sprawcy wypadku. Powód godząc się na podróż bez zapiętych pasów bezpieczeństwa, przyczynił się do powstania szkody w znacznych rozmiarach, tym niemniej nie było podstaw do stwierdzenie, że ponosi oni odpowiedzialność za skutki wypadku w zakresie większym niż sprawca zdarzenia. Dlatego też przyczynienie się powoda, zdaniem sądu nie może być większe niż 40 %, nie może ono być większe od odpowiedzialności sprawcy wypadku, ani z tą odpowiedzialnością go równać.

Na skutek zdarzenia powód doznał szkody, za którą odpowiedzialność ponosi pozwany. Zgodnie z art. 445 kodeksu cywilnego. Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. W ocenie Sądu przyznana powodowi kwota zadośćuczynienia jest adekwatna do doznanych przez niego cierpień fizycznych i psychicznych, do których doszło na skutek urazu z 16 lipca 2012 roku. Kwota zadośćuczynienia winna stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość i powinna być tak ukształtowana, by stanowić "ekwiwalent wycierpianego bólu.

Powód A. Z. doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 3%- z tytułu pourazowej niestabilności przyśrodkowej stawu kolanowego prawego . Opinie biegłych z zakresu chirurgii i traumatologii A. M. i L. G. są ze sobą zgodne , a dokonanych przez biegłych ustaleń strony skutecznie nie zakwestionowały. Powód A. Z. doznał także z tytułu zaburzeń adaptacyjno-stresowo- pourazowych trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 4 %, jak ustalił zespół biegłych (...) m. (...)w B., których to opinii także strony skutecznie nie zakwestionowały, Opinie w/w biegłych są kompletne spójne i korelują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd uwzględnił przy miarkowaniu wysokości zadośćuczynienia rozmiar obrażeń i związane z nim cierpienia fizyczne i psychiczne, konieczność długotrwałego korzystania z pomocy bliskich- co u młodego bardzo sprawnego człowieka było szczególnie dotkliwe oraz konieczność rezygnacji z planów i marzeń. Powód był sprawnym, czynnie uprawiającym sport i bardzo aktywnym człowiekiem. Do czynnego uprawiania sportu do tej pory nie wrócił, swe plany życiowe musiał zmienić, kilku miesięcy swego życia po wypadku, na skutek doznanej amnezji nie pamięta. Pamiętać należy, że zadośćuczynienie pełni role kompensacyjną, przyznana suma pieniężna ma stanowić przybliżony ekwiwalent poniesionej szkody niemajątkowej. Powinna w jakimś stopniu wynagrodzić doznane cierpienia fizyczne i psychiczne oraz ułatwić przezwyciężanie ujemnych przeżyć, aby w ten sposób przynajmniej częściowo została przywrócona równowaga zachwiana na skutek popełnienia czynu niedozwolonego. Zadośćuczynienie powinno uwzględniać wszystkie cierpienia, jakie łączą się z konkretnym czynem-zaniechaniem zobowiązanego do zapłaty. Zasadzona na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia kwota jest zdaniem Sądu, odpowiednia i niewygórowana i uwzględnia przyczynienie się powoda do zaistniałej szkody.

To Sad miał na uwadze zasądzając kwotę żądaną pozwem. Przyznana tytułem zadośćuczynienia kwota nie jest ściśle związana z wysokością uszczerbku na zdrowiu, jeszcze raz należy podkreślić, że zadośćuczynienie ma być ekwiwalentem doznanej krzywdy. Skoro sam pozwany tytułem zadośćuczynienia ustalając jego 90 % przyczynienie wypłacił mu 10 800 zł tytułem zadośćuczynienia, to bez wątpienia nie kwestionował żądanej przez powoda wysokości kwoty z tego tytułu. Sąd uwzględniając żądanie powoda z postępowania szkodowego –w wysokości 50 000 złotych, uznał, że po uwzględnieniu 40 % przyczynienia się powoda należne mu zadośćuczynienie winno kształtować się w kwocie 30 000 złotych, a uwzględniając kwotę 10 800 zł wypłaconą już przez pozwanego, zasądzono na rzecz powoda kwotę 19200 zł- jak w pkt 1 wyroku. Pozwany nie kwestionował także wysokości żądania powoda w części dotyczącej odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów dojazdu do placówek leczniczych oraz odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów leczenia, tu także pomniejszając żądane kwoty o 90 %. Tak więc uznając żądanie w tej części za udowodnione- orzeczono jak w pkt.2 wyroku na podstawie art. 444 § 1 k.c.

Odsetki od zasądzonej kwoty Sąd zasądził od dnia 16.01.2013 r. mając na uwadze treść art. 817 § 2 k.c. Pozwany odmówił powódce świadczeń pismem z dnia 16.01.2015 r. zatem należało zasądzić odsetki od w/w daty, bowiem od tego dnia pozwany pozostawał w opóźnieniu. Powód nie żądał zasądzenia odsetek od kwoty 2000 zł, Sąd nie orzekał ponad żądanie.

Sąd wobec cofnięcia ze skutkiem prawnym przez powoda żądania zaliczki na poczet przyszłych kosztów leczenia i rehabilitacji sąd w tej części postępowanie umorzył jak w pkt.4 wyroku.

W pozostałej części powództwo oddalono, co do kwoty zadośćuczynienia ponad zasądzoną kwotę z przyczyn wykazanych wyżej i co do żądania ustalenia odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości, będące skutkiem doznanych przez powoda obrażeń ciała. Co do tego żądania, w ocenie sądu , zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności opinie zespołu biegłych sądowych (...) w B. i biegłych z zakresu chirurgii i ortopedii jednoznacznie wskazują, że rokowania co do zdrowia powoda na przyszłość są dobre i nie istnieją podstawy do uznania, że w przyszłości wystąpią jakiekolwiek szkody spowodowane wypadkiem. Powód nie przedstawił żadnych innych dowodów w tej materii. Zgodnie z ogólnymi zasadami rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 kc), osoba wywodząca skutki prawne z określonych okoliczności powinna udowodnić istnienie tych okoliczności.

O kosztach w pkt.3 i 6 orzeczono na podstawie art.98 kpc. Odstąpiono od obciążania powoda kosztami postępowania należnymi od żądań co do których oddalono powództwo – na podstawie art.102 kpc. Powód jest studentem, nie pracuje jeszcze zawodowo, ma małoletnie dziecko, korzysta z pomocy matki i wszystkie te okoliczności w zestawieniu z faktem, że w przeważającej części jego powództwo uwzględniono przemawiały za orzeczeniem jak w pkt. 7 wyroku.

.