Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2017 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) L. (...). z siedzibą w L. (...)

przeciwko A. P.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego A. P. na rzecz powoda (...) L. (...) z siedzibą w L. kwotę 1.109,60 (jeden tysiąc sto dziewięć 60/100) złotych.

II.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 327,20 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 812/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) L. (...) z siedzibą w L. domagał się zasądzenia od pozwanego A. P. kwoty 1.109,60 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. Roszczenie swoje wywiódł z faktu, iż jest następcą prawnym pierwotnego wierzyciela – (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., z którym pozwany zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Argumentował, iż żądana kwota stanowi zadłużenie pozwanego wynikające z przedmiotowej umowy.

Nakazem zapłaty z dnia 21.02.2017 r. wydanym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 1779878/16 Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie uwzględnił powództwo w całości (k. 5v). Na skutek wniesionego przez pozwanego sprzeciwu postanowieniem z dnia 12.04.2017 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania tut. Sądowi (k. 9).

Pozwany A. P. w sprzeciwie od wydanego w sprawie nakazu zapłaty domagał się stwierdzenia skutecznego wniesienia sprzeciwu i utraty mocy przez w/w nakaz zapłaty w całości oraz stwierdzenia złożenia owego sprzeciwu w terminie, bez braków formalnych. Wskazał, że sprzeciw od w/w nakazu zapłaty jest w pełni uzasadniony, konieczny i zasadny.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany A. P. zawarł w dniu 19.03.2015 r. z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych w ramach promocji (...) (...)Na mocy przedmiotowej umowy operator zobowiązał się do świadczenia określonych usług telekomunikacyjnych, zaś pozwany do utrzymania aktywnej karty S. (...) przez czas obowiązywania umowy – tj. 24 miesiące. Integralną częścią umowy był Regulamin Świadczenia Usług (...) przez (...) sp. z o.o. dla Abonentów. Przy zawarciu przedmiotowej umowy pozwany zakupił telefon model S. (...) B.. Strony przewidziały w umowie możliwość naliczania przez operatora odsetek od zaległej płatności w wysokości odsetek ustawowych za każdy dzień opóźnienia.

Na mocy umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych pozwany zobowiązał się do zapłaty na rzecz (...) Sp. z o.o. kary umownej w wysokości 1.095 zł pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres do dnia rozwiązania umowy w przypadku jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez Polkomtel z winy abonenta przed upływem czasu oznaczonego umowy.

( dowód: umowa z 19.03.2015 r. – k. 35, regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych – (...) k. 36—36v, regulamin świadczenia usług – k. 38-41, regulamin promocji – k. 42-43v)

Pozwany nie dotrzymał postanowień umowy w części dotyczącej zapłaty za świadczone mu usługi telekomunikacyjne.

( dowód: pismo powoda- k. 47-47v)

Na mocy umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 29.10.2015 r. (...) Sp. z o. o. w W. sprzedał powodowi (...) (L. (...)wierzytelność przysługującą mu w stosunku do pozwanego A. P., wynikającą z faktury nr (...)-MP. Na należność główną, wynikającą z owej faktury składała się kwota 1.003,75 zł.

(...) Sp. z o. o. poinformował pozwanego o zmianie wierzyciela. Powód w dniu 11.01.2016 r. sporządził wezwanie do zapłaty z zastrzeżeniem skierowania sprawy do sądu wobec pozwanego. Pozwany nie uiścił należności, wynikającej z wezwania.

( dowód : wyliczenie zadłużenia- k. 44, umowa przelewu – k. 22-23, załącznik nr 1 do umowy sprzedaży wierzytelności- k. 24-27, wydruk z wyciągu elektronicznego załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności k. 33, wezwanie do zapłaty – k. 34)

Za okres od 20.05.2015 r. do 16.10.2016 r. odsetki od zadłużenia pozwanego wynosiły 105,85 zł.

( dowód: wyliczenie należnych odsetek – k . 44)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny przedmiotowej sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez stronę powodową na okoliczność istnienia i wysokości zobowiązania oraz przejścia wierzytelności na powoda, wszak nie kwestionowanych przez stronę pozwaną. Również w ocenie Sądu brak było wątpliwości co do ich prawdziwości i wiarygodności, zatem mogły stanowić ostoję dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar gromadzenia materiału dowodowego spoczywa na stronach (art. 232 k.p.c., art. 3 k.p.c., art. 6 k.c.). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem. Wskazywane przepisy rysują zatem reguły dotyczące dochodzenia i dowodzenia roszczeń. Z przepisu art. 6 k.c. wynika ogólna reguła, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na tej stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2003 r., sygn. akt I ACa 1457/03, OSA 2005/3/12; wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 r., sygn. akt I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/poz. 76 wraz z glosa aprobującą A. Zielińskiego, Palestra 1998/1-2/204).

W kontekście powyższych reguł dowodowych Sąd dostrzegł przede wszystkim źródło zobowiązania pozwanego, jakim jest zalegająca w aktach sprawy umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, zawarta przez pozwanego z operatorem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Umowa ta została podpisana przez obie strony umowy. Na gruncie tej sprawy istotne są nadto dokumenty dotyczące przelewu wierzytelności, wynikającej z w/w umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Powyższe wynika z przedłożonej w sprawie poświadczonej za zgodność z oryginałem umowy przelewu wierzytelności wraz z wyciągiem z załącznika nr 1 obejmującym wierzytelność będącą przedmiotem postępowania oraz wyciągiem z załącznika nr 2 zawierającym szczegółowe dane dotyczące tej wierzytelności. Umowa podpisana została przez osoby umocowane do reprezentacji podmiotów ją zawierających, zaś jej postanowienia nie budzą wątpliwości tut. Sądu. Zgodnie z ową umową powód nabył wierzytelność przysługującą mu w stosunku do pozwanego A. P. w określonej wysokości. Z akt sprawy wynika również, że aktualny wierzyciel podejmował bezskuteczne działania, zmierzające do wyegzekwowania należności wobec pozwanego.

Analizując roszczenie powoda co do zasady Sąd w kontekście powyższego zauważył, że pozwany, ani w sprzeciwie od wydanego w sprawie nakazu zapłaty, ani w toku postępowania, nie podniósł żadnych merytorycznych argumentów przemawiających za uznaniem roszczenia za niezasadne. Jakkolwiek wskazał, że złożony w sprawie sprzeciw jest w pełni uzasadniony i konieczny, to w żaden sposób nie wykazywał, aby nie doszło do zawarcia umowy z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., nie kwestionował złożonego podpisu na w/w umowie, nie przedstawiał żadnych twierdzeń co do tego, by zapłacił zaległość wynikającą z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, ani nie powołał żadnych dowodów na to, iż dochodzona wierzytelność nie istnieje. Pozwany nie podniósł w sprawie żadnych zarzutów zmierzających do zakwestionowania przedmiotowego powództwa ani co do zasady, ani co do wysokości. Prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy nie stawił się, celem obrony swoich praw. W związku z tym, ze pozwany nie podniósł żadnych zarzutów, twierdzeń ani dowodów przeciwko żądaniu pozwu, a w szczególności nie wskazał, iż w całości wykonał zobowiązanie ciążące na nim wobec strony powodowej, Sąd w całości dał wiarę twierdzeniom powoda sformułowanym w pozwie.

Z powyższego wywieść należy konkluzję, że to strona powodowa skutecznie wykazała istnienie zgłoszonego w sprawie roszczenia. Wysokość owego roszczenia została wykazana za pomocą przedłożonej faktury VAT nr (...)-MP (vide: k. 32, 44). Strona powodowa przedstawiła także wezwania do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem kierowane na adres zamieszkania pozwanego przez pierwotnego wierzyciela oraz powoda. Pozwany w tym zakresie również zaniechał inicjatywy dowodowej prowadzącej do ewentualnego zakwestionowania dochodzonej pozwem wierzytelności.

Mając na uwadze przywołane rozważania, Sąd uznał roszczenie za zasadne w całości i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem, o czym orzekł jak w pkt I sentencji.

O kosztach procesu Sąd orzekł po myśli art. 98 k.p.c. Na owe koszty składa się kwota 30 zł tytułem opłaty sądowej, 0,30 zł tytułem opłaty manipulacyjnej, 270 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 9,90 zł tytułem kosztów sporządzenia odpisów pozwów oraz kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. O powyższym Sąd orzekł jak w pkt II sentencji.