Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2017 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwae. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko A. L. (poprzednio K.)

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanej A. L. (poprzednio K.) na rzecz powoda e. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 396,74 (trzysta dziewięćdziesiąt sześć 74/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28.12.2016 r. do dnia zapłaty.

II.  Umarza postępowanie w pozostałym zakresie.

III.  Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 120,30 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

IV.  Wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 1140/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód e. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanej A. L. (poprzednio K.) kwoty 466,74 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. Argumentował, że nabył wierzytelność od pierwotnego wierzyciela, z którym pozwana zawarła umowę pożyczki. Zdaniem powoda próby polubownego rozwiązania sporu nie doprowadziły do dobrowolnego uregulowania zadłużenia przez pozwaną. W piśmie z dnia 28.09.2017 r. powód cofnął pozew o kwotę 70 zł, domagając się w ostatecznie sprecyzowanym żądaniu zasądzenia od pozwanej A. L. (poprzednio K.) kwoty 396,74 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu.

Pozwana A. L. (poprzednio K.) prawidłowo zawiadomiona o terminie rozprawy, nie zajęła merytorycznego stanowiska w sprawie, nie złożyła żadnych wyjaśnień, ani też nie żądała przeprowadzenia rozprawy w jej obecności.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwana A. L. (poprzednio K.) zawarła w dniu 13.02.2014 r. z F. Bank p.l.c. umowę pożyczki nr (...), na podstawie której otrzymała kwotę 200,00 zł, zobowiązując się do jej zwrotu wraz z należnymi kosztami udzielenia pożyczki w terminie uzgodnionym w umowie. Pozwana nie dotrzymała postanowień, wynikających z zawartej umowy.

( dowód: umowa pożyczki- k. 17-18v)

Na mocy umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 28.12.2016 r. F. Bank p.l.c. sprzedał powodowi wierzytelność przysługującą mu w stosunku do pozwanej A. L. (poprzednio K.), wynikającą z zawartej umowy pożyczki. Zgodnie z umową powód nabył wobec pozwanej roszczenie w wysokości 466,74 zł.

F. Bank p.l.c. poinformował pozwaną o zmianie wierzyciela, wzywając do zapłaty należności. Pozwana nie uiściła należności, wynikającej z wezwania.

( dowód : wyciąg z ksiąg rachunkowych- k. 15, wyciąg z elektronicznego załącznika nr 1- k. 16, zawiadomienie o cesji wierzytelności- k. 20, umowa przelewu wierzytelności- k. 27-38v)

Po wniesieniu pozwu pozwana dokonała dobrowolnej wpłaty na rachunek bankowy powoda przeznaczony do obsługi przedmiotowego zadłużenia w wysokości 70 zł. W tym zakresie powód cofnął pozew, podtrzymując żądanie w pozostałym zakresie.

( dowód : pismo powoda- k. 12-12v)

Sąd zważył, co następuje:

W myśl art. 339 § 1 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, Sąd wyda wyrok zaoczny. Zgodnie z § 2 wskazanej regulacji Sąd wydając wyrok zaoczny przyjmuje za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Wprowadzone przez ten przepis swoiste domniemanie zgodności twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas, gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwości.

Mając na względzie, że pozwana nie zajęła merytorycznego stanowiska w sprawie a przy tym fakt, że nie wystąpiły żadne uzasadnione wątpliwości, mogące poddać w wątpliwość twierdzenia powoda o istnieniu zobowiązania i jego wysokości, Sąd po myśli art. 339 k.p.c. orzekł jak w pkt I sentencji. Sąd przy tym uwzględnił zalegające w aktach sprawy dokumenty, w szczególności umowę pożyczki nr (...) z dnia 13.02.2014 r., umowę cesji wierzytelności z dnia 28.12.2016 r., wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego oraz wyciąg z elektronicznego załącznika nr 1, stanowiący wykaz wierzytelności do umowy przelewu wierzytelności. Wobec niekwestionowania treści owych dokumentów przez żadną ze stron Sąd uznał, że mogą one stanowić opokę dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł po myśli art. 481 k.c.

Zważywszy na cofnięcie pozwu przez powoda w zakresie kwoty 70 zł, postępowanie zostało umorzone na podstawie art. 355 k.p.c., gdyż w tej części wydanie wyroku stało się zbędne (pkt. II). Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że owo cofnięcie nie jest sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego i nie zmierza do obejścia prawa.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 108 k.p.c., uznając, że na przyznane od pozwanej na rzecz powoda koszty w wysokości 120,30 zł złożyły się: uiszczona opłata od pozwu w wysokości w wysokości 30 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 90 zł oraz 0,30 zł tytułem zwrotu innych kosztów. O powyższym orzeczono jak w pkt III sentencji.

Mając na względzie treść art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c. Sąd orzekł jak w pkt IV sentencji wyroku.