Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Łowiczu w Wydziale III Rodzinnym i Nieletnich

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Honorata Wójcik

Protokolant: sekr. sąd. Barbara Salamondra

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2017 roku

sprawy z powództwa małoletniej M. G. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową E. G. oraz P. G.

przeciwko S. G.

o podwyższenie alimentów

1.  podwyższa alimenty płatne od S. G. na rzecz jego małoletniej córki M. G. ur. (...) ustalone ostatnio wyrokiem Sądu Rejonowego w Łowiczu z dnia 15.09.2008 r. w sprawie III RC 139/08 z kwoty po 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych miesięcznie do kwoty po 500 (pięćset) złotych miesięcznie płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki dziecka E. G. poczynając od dnia 29.09.2017 roku,

2.  podwyższa alimenty płatne od S. G. na rzecz jego pełnoletniej córki P. G. ur. (...) ustalone ostatnio wyrokiem Sądu Rejonowego w Łowiczu z dnia 15.09.2008 r. w sprawie III RC 139/08 z kwoty po 400 (czterysta) złotych miesięcznie do kwoty po 700 (siedemset) złotych miesięcznie płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, do rąk powódki P. G. poczynając od dnia 29.09.2017 roku,

3.  oddala powództwa w pozostałej części,

4.  nie obciąża pozwanego kosztami postępowania, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa,

5.  znosi wzajemnie między stronami koszty zastępstwa procesowego;

6.  nadaje wyrokowi w punkcie 1 i 2 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 152/17

UZASADNIENIE

Powódki P. G. oraz M. G. reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową w osobie matki E. G. w pozwach z dnia 22 września 2017 roku wniosły o podwyższenie alimentów od pozwanego S. G..

M. G. reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową w osobie matki E. G. wniosła o podwyższenie od dnia wniesienia pozwu alimentów ustalonych w wyroku Sądu Rejonowego w Łowiczu w sprawie III RC 139/08 na jej rzecz od pozwanego z kwoty po 350 złotych miesięcznie do kwoty po 900 złotych miesięcznie płatnych do rąk powódki do dnia 10 – tego każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu pozwu podniesiono, że alimenty od pozwanego na rzecz powódki w powyższej kwocie zostały ustalone 9 lat temu, a od tego czasu sytuacja materialna i finansowa powódki i jej matki, a jednocześnie także pozwanego uległy zmianie. M. G., jest uczennicą szkoły średniej, korzysta z korepetycji, wyjeżdża na zagraniczny obóz. Przedstawicielka ustawowa powódki wskazała, że alimenty nie wystarczają na wszystkie potrzeby, które są coraz większe, w tym na wyżywienie, odzież, potrzeby szkolne, zajęcia dodatkowe, rozrywkę, a biorąc pod uwagę zasadę równej stopu życiowej pozwany powinien w wyższym zakresie uczestniczyć w utrzymaniu córki.

(pozew III RC 152/17 – k. 2)

P. G. wniosła o podwyższenie od dnia wniesienia pozwu alimentów ustalonych w wyroku Sądu Rejonowego w Łowiczu w sprawie III RC 139/08 na jej rzecz od pozwanego z kwoty po 400 złotych miesięcznie do kwoty po 1.200 złotych miesięcznie płatnych do rąk powódki do dnia 10 – tego każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu pozwu podniesiono, że alimenty od pozwanego na rzecz dorosłej już powódki zostały ustalone przed 9 laty, a od tego czasu sytuacja materialna i finansowa powódki i jej matki, a jednocześnie pozwanego uległy zmianie. Obecnie P. G. jest studentką I roku pedagogiki na Uniwersytecie (...), mieszka w Ł., gdzie wynajmuje mieszkanie. P. G. wskazała, że alimenty jej rzecz nie wystarczają na wszystkie ich potrzeby, które są coraz większe, w tym na wyżywienie, odzież, potrzeby edukacyjne, zajęcia dodatkowe, rozrywkę, a biorąc pod uwagę zasadę równej stopu życiowej pozwany powinien w wyższym zakresie uczestniczyć w utrzymaniu córek. Wskazała, iż pozwany nie spotyka się z powódkami.

(pozew III RC 153/17 – k. 2)

Pozwany w odpowiedziach na pozew złożonych do sprawy III RC 152/17 i III RC 153/17 wniósł o oddalenie powództw oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu od powódek. Pozwany zakwestionował wzrost kosztów utrzymania domu rodzinnego powódek (w tym kosztów wymiany pieca c.o.), a także ich koszty utrzymania (wydatki na ubrania), które określił, jako wygórowane. Podkreślił, iż zabiega o kontakt z córkami oraz przez przekazuje na ich rzecz drobne sumy z okazji urodzin i świąt. Pozwany podkreślił, że w 2017 r. dokonał spłaty całości zadłużenia alimentacyjnego na rzecz powódek, a mimo to prowadzona jest egzekucja komornicza bieżących alimentów. W zakresie swoich możliwości finansowych wskazał, iż w 2011 roku uległ wypadkowi, w wyniku którego doznał złamania kręgosłupa. Pozwany od 2013 r. nie ma stałego zatrudnienia, utrzymuje się z prac dorywczych osiągając dochód 1.000 – 1.500 zł miesięcznie. Jego koszty utrzymania wynoszą około 1.050 zł.

(odpowiedź na pozew – k. 25-29 III RC 152/17 i k. 25-29 III RC 153/17)

W piśmie procesowym z dnia 13 listopada 2017 r. powódka M. G. podniosła, że wszystkie wykazane w pozwie koszty utrzymania zostały faktycznie poniesione, ponadto wskazała, że dokumenty dotyczące stanu zdrowia pozwanego były już rozważane w sprawie III RC 281/13 z powództwa S. G. o obniżenie alimentów przeciwko powódkom.

(pismo procesowe – k. 73-75 III RC 152/17)

Postanowieniem z dnia 29 listopada 2017 roku Sąd połączył sprawę III RC 153/17 ze sprawą 152/17. Na rozprawie w dniu 29 listopada 2017 roku pełnomocnik powódek poparła powództwo, pozwany nie uznał powództwa, wniósł o jego oddalenie.

(e-protokół z rozprawy – k. 86 III RC 153/17 i k. 102 III RC 152/17))

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia powódka M. G., urodzona (...) oraz P. G., urodzona (...) są córkami E. G. i S. G.. Rodzicie powódek są po rozwodzie, nie mieszkają razem.

(dowód: dokumenty z akt sprawy III RC 139/08)

Ostatnio alimenty od pozwanego S. G. na rzecz małoletnich powódek ustalił Sąd Rejonowy w Łowiczu w sprawie o sygn. III RC 139/08 w wyroku z dnia 15 września 2008 roku w wysokości 400 zł miesięcznie na rzecz P. G. oraz po 350 zł miesięcznie na rzecz M. G., przy czym ustalił, że alimenty będą płatne do rąk matki dziecka E. G..

(dowód: odpis wyroku w sprawie III RC 139/08 – k. 17 z załączonych akt III RC 139/08 )

Kiedy sąd orzekał o wysokości alimentów zasądzonych od pozwanego na rzecz powódek P. G. miała 11 lat i chodziła do klasy V szkoły podstawowej, a M. G. miała 7 lat i chodziła do klasy I szkoły podstawowej. Mieszkały z przedstawicielką ustawową w domu należącym do dziadków macierzystych, ale dziadkowie z nimi nie mieszkali. Małoletnia P. G. leczona była psychiatrycznie, leki wynosiły 60 zł miesięcznie. Koszty utrzymania małoletniej wynosiły około 900 zł. Koszty utrzymania małoletniej M. G. wynosiły około 750 zł.

Przedstawicielka ustawowa E. G. pracowała w (...) Sp. z o.o. w Ł., jako aparatowy maszyn i urządzeń. Zarabiała średnio miesięcznie 1.440 zł netto. Ponosiła koszty utrzymania domu wynoszące 600 zł miesięcznie.

S. G. nie pracował, mieszkał u swojego wujka, nie miał żadnego majątku. Powódki odwiedzały pozwanego co 2 czy 3 tygodnie. Otrzymywały od niego prezenty z okazji świąt.

(dowód: dokumenty z załączonych akt III RC 139/08 )

S. G. pozwem z dnia 25 listopada 2013 r. wystąpił o obniżenie alimentów przeciwko P. G. z kwoty 400 zł do kwoty po 200 zł miesięcznie oraz M. G. o z kwoty po 350 zł do kwoty po 150 zł miesięcznie. Podniósł, iż jego dochody z gospodarstwa rolnego wynosiły około 1.000 zł miesięcznie oraz ciężki stan zdrowia, tj. poparzenie rogówki prawego oka cementem i fakt, iż nie widzi na prawe oko; złamanie 2 kręgów kręgosłupa oraz złamanie palców i przerwanie ścięgien na pilarce stołowej. Wyrokiem z dnia 27 lutego 2014 roku w sprawie III RC 281/13 Sąd Rejonowy w Łowiczu oddalił powództwo o obniżenie alimentów.

(dowód: dokumenty z załączonych akt III RC 139/08 )

P. G. ma obecnie 20 lat jest studentką pierwszego roku studiów dziennych na kierunku pedagogika (...). Zwiększyły się wydatki związane z edukacją powódki, w zakresie potrzeb mieszkaniowych, dojazdem do Ł., zakupu pomocy naukowych, książek. Koszty utrzymania powódki wynoszą około 1.600 zł i składają się na nie następujące pozycje: 200 zł – wydatki edukacyjne (plecak, książki, ksero materiałów edukacyjnych, zeszyty, bilety komunikacji miejskiej), 150 zł – kieszonkowe, 200 zł – odzież i obuwie, 40 zł – dojazd na uczelnię, 30 zł – telefon, 70 zł – kosmetyki i środki higieny osobistej, 500 zł – wyżywienie, 340 zł – wydatki związane z utrzymaniem domu (podatek, energia elektryczna, woda, odpady, Internet, TV, gaz, remonty). Powódka korzysta z 80% ulgi na bilet miesięczny, aby dojechać do Ł.. Powódka nie ma zajęć w piątki. Ma możliwość podjęcia pracy dorywczej, ale na pierwszym roku studiów chce się skupić na nauce. Pracowała sezonowo przy zbiorze borówek, ma własne oszczędności. W wakacje pracowała dorywczo w restauracji (...) miód” w Ł.. Miała w sierpniu odpłatne praktyki. Była u cioci w Anglii, za bilet lotniczy zapłaciła 800 zł. Wyjeżdża na wakacje z siostrą i mamą w Polsce i za granicę. Ma samochód do swoje dyspozycji matki V. (...) zakupiony przez E. G. 2 lata temu za 5.000 zł. Od lipca 2017 roku otrzymuje alimenty od pozwanego w pełnej wysokości 400 zł miesięcznie. Otrzymała także zwrot zaległości alimentacyjnych.

(dowód: zeznania powódki e-protokół z dnia 29.11.2017 r. III RC 153/17 00:02:53 – k. 86v; zeznania E. G. e-protokół z dnia 29.11.2017 r. III RC 153/17 00:56:33 – k. 88; potwierdzenia opłat – k. 7 – 22; zaświadczenie z (...) – k. 86; F. Vat i rachunki – k. 87 - 91)

M. G. ma 16 lat jest uczennicą pierwszej klasy I Liceum Ogólnokształcącego im. J. C.. Korzysta z zajęć dodatkowy, tj. korepetycji z matematyki i fizyki, musi nadrobić zaległości z gimnazjum w D. – 200 zł. Mieszka wraz ze starszą siostrą i matką. Miesięczny koszt utrzymania małoletniej M. G. wynosi około 1.300 złotych, na którą to sumę składają się następujące miesięczne kwoty: 450 zł - wyżywienie, 200 zł – odzież, 30 zł – telefon, 70 zł – kosmetyki i środki higieny osobistej, 150 zł – wydatki edukacyjne (książki używane od kolegi, ćwiczenia, wycieczki, składki, ubezpieczenie), 340 zł – wydatki związane z utrzymaniem domu.

Utrzymuje kontakt z pozwanym, ma dobre relacje z ojcem. Otrzymuje kieszonkowe na wyjazdy: wycieczki szkolne, wyjazd do Macedonii z zespołem pieśni i tańca.

(dowód: zeznania E. G. e-protokół z dnia 29.11.2017 r. III RC 153/17 00:56:33 – k. 88; potwierdzenia opłat – k. 7 – 22; zeznania świadka B. M. e-protokół z dnia 29.11.2017 r. III RC 153/17 01:12:15 – k. 88v; zeznania K. G. e-protokół z dnia 29.11.2017 r. III RC 153/17 01:24:48 – k. 89)

E. G. ma aktualnie 40 lata, jest zawiadowcą w (...), zarabia około 3.500 zł. Na swoim utrzymaniu ma córki P. i M.. Pokrywa koszty utrzymania domu. Nie otrzymuje świadczeń z pomocy społecznej. Otrzymuje od lipca 2017 roku pełną kwotę alimentów na rzecz małoletniej córki w kwocie 350 zł. W okresie kiedy mniej zarabiał otrzymywała zaliczkę alimentacyjną. Pozwany łożył nieregularnie alimenty w różnych wysokościach od 30 do 200 zł. Otrzymała spłatę zaległych alimentów w kwocie 38.913,71 zł w dniu 17 lipca 2017 roku. .

( dowód: zeznania E. G. e-protokół z dnia 29.11.2017 r. III RC 153/17 00:56:33 – k. 88; potwierdzenia opłat – k. 7 – 22; zaświadczenie od Komornika przy SR w Łowiczu – k. 76; potwierdzenie wpłaty na poczet zaległych alimentów – k. 77)

S. G. ma aktualnie 40 lat, z wykształcenia jest technikiem – mechanikiem, pracuje jako monter ślusarz. Pracował na podstawie umowy o pracę w okresie od 1 czerwca 2008 roku do 31 maja 2010 roku. Następnie pracował dorywczo u szwagra przy montażu ogrodzeń oraz w firmie (...) – 2. Od 15 listopada 2015 roku jest zatrudniony w (...) 2 w W. na stanowisku ślusarz – monter z wynagrodzeniem podstawowym brutto 2.000 zł. Jeżeli ma możliwość to po godzinach jeździ przyczepą do cynkowni z materiałem. Ma prawo jazdy kategorii AB. Nie ma orzeczenia o niepełnosprawności.

W 2010 roku odziedziczył nieruchomość rolną o pow. 5,5 ha wraz z zabudowaniami, w tym domem. Dom remontował osobiście a pieniądze na ten cel otrzymał w większości od swojej matki K. G.. Rodzice pozwanego mieszkają w Ł. i prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Dysponują miesięcznym dochodem w wysokości około 2.400 zł. W domu nie było centralnego ogrzewania, nie była podłączona woda. Musiał założyć podłogi i urządzić łazienkę. Remonty przeprowadził za pieniądze z odszkodowania po doznanych wypadkach. Odziedziczoną nieruchomość wydzierżawił M. i K. K.. W 2017 roku nieruchomość rolną sprzedał dzierżawcom za 170.000 zł. Pożyczył pieniądze na spłatę zadłużenia alimentacyjnego od A. A., któremu zwrócił dług ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości. Zadłużenie alimentacyjne narastało od 2007 – 2008 roku do lipca 2017 roku. Od 2007 roku pozwany zaczął nadużywać alkoholu. Nie pije od 2010 roku. Jest trzeźwym alkoholikiem.

Jego miesięczne koszty utrzymania wynoszą około 1.050 zł: 350 zł – wyżywienie, 50 zł – ubezpieczenie budynków, 100 zł – gaz i prąd, 30 zł – woda i ścieki, 275 zł – opał, 70 zł telefon, 100 zł – dojazdy do pracy, 40 zł – środki czystości, 10 zł – odpady komunalne, 20 – 30 zł lekarstwa. Żyje skromnie, nie wyjeżdża na wakacje. Do kina jeździ tylko z córkami. Zabiera je do M. D.. Przekazał P. G. 1.300 zł na prawo jazdy. M. G. daje pieniądze (tzw. kieszonkowe) na każdy wyjazd.

(dowód: umowa o pracę – k. 93; decyzja o wymiarze podatku rolnego – k. 94, karta leczenia szpitalnego i dokumenty dotyczące leczenia – k. 95 – 101, F. Vat za zakup opału – k. 31, postanowienie Komornika przy SR w Łowiczu – k. 32, zaświadczenie Komornika – k. 33; umowa o pracę – k. 34-35; zaświadczenie płatnika składek – k. 36-37, karta leczenia szpitalnego – k. 38-39, historia choroby – k. 40-41, ubezpieczenie gospodarstwa rolnego – k. 42; F. Vat i rachunki – k. 43 – 53; potwierdzenia wpłat na poczet alimentów – k. 54-71; zeznania świadka B. M. e-protokół z dnia 29.11.2017 r. III RC 153/17 01:12:15 – k. 88v; zeznania K. G. e-protokół z dnia 29.11.2017 r. III RC 153/17 01:24:48 – k. 89; akt notarialny – k. 108-114; zestawienie operacji na rachunku bankowym – k. 116-119; oświadczenie pozwanego – 120 i 122; zeznania pozwanego e-protokół z dnia 29.11.2017 r. 00:22:58 – k. 87)

Sąd uznał za wiarygodny zebrany w sprawie materiał dowodowy i oparł się na nim, dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Nie budzą wątpliwości Sądu co do wiarygodności dowody z dokumentów, które nie były kwestionowane przez strony
i potwierdzają przedstawiane przez nie fakty.

Sąd obdarzył przymiotem wiarygodności zeznania świadków, bowiem wzajemnie się uzupełniają, a nadto znajdują potwierdzenie w dokumentach. Są logiczne i nie zostały podważone przez strony.

Także zeznania przesłuchanej w charakterze strony powodowej przedstawicielki ustawowej powódek co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ocenić należy, co do zasady, jako wiarygodne. Sąd uznał tylko, iż przedstawione przez E. G., jako przedstawicielkę ustawową małoletniej M. oraz P. G. w pisemnym zestawieniu i doprecyzowane w jej zeznaniach wielkości wydatków na potrzeby powódek zostały zawyżone co do kwoty, przeznaczanej na utrzymanie domu. E. G. dysponuje miesięcznie kwotą 4.250 zł, zatem średnio na jedną osobę w rodzinie przypada kwota 1.400 zł. Kierując się doświadczeniem życiowym oraz logiką, a także mając na uwadze zasadę równej stopy życiowej w rodzinie. Sąd uznał, iż koszty miesięcznej utrzymania P. G. wynoszą najwięcej 1.600 zł, przy czym jest ona w stanie sama je częściowo zaspokoić w zakresie niewielkiej kwoty 100 zł miesięcznie. Powódka przyznała bowiem, że pracowała dorywczo w restauracji, przy zbiorze borówek oraz odbyła odpłatne praktyki w sierpniu 2017 r., dzięki czemu poczyniła oszczędności. E. G. zeznała, że koszty utrzymania jej córek różnią się niewiele w zakresie kosztów dojazdu na uczelnię i utrzymania w Ł., dlatego też Sąd uznał iż koszty utrzymania P. G. ponoszone przez jej matkę wynoszą 1.500 zł a małoletniej M. 1.300 zł. E. G. zostaje do dyspozycji na swoje potrzeby kwota 1.400 zł.

Sąd uznał w całości za wiarygodne zeznania pozwanego w części dotyczącej ponoszonych przez niego miesięcznie wydatków, rozliczenia pieniędzy pochodzących ze sprzedaży gospodarstwa rolnego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne częściowo, to jest w zakresie żądania podwyższenia alimentów płatnych od pozwanego S. G. na rzecz jego córki P. G. z kwoty po 400 złotych miesięcznie do kwoty po 700 złotych miesięcznie jak również na rzecz jego małoletniej córki M. G. z kwoty po 350 zł miesięcznie do kwoty po 500 zł miesięcznie tytułem alimentów. W pozostałej zaś części żądanie pozwu należało oddalić z uwagi na jego niezasadność.

W myśl art. 138 k.r.o., w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumieć natomiast należy zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego bądź zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji. Zgodnie bowiem z treścią art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, a wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie (art. 135 § 2 k.r.o.).

W normalnie funkcjonującej rodzinie działania obojga rodziców polegają na jednoczesnym wykonywaniu obowiązku zaspokojenia potrzeb konsumpcyjnych dziecka (art. 135 § 1 k.r.o.), jak też na osobistych staraniach o jego wychowanie (art. 135 § 2 k.r.o.). Następuje wówczas jedność dwóch sfer świadczeń majątkowych i osobistych. Prawidłowy przebieg procesu wychowawczego, polegającego na oddziaływaniu na osobowość dziecka i zapewnieniu mu odpowiedniego wykształcenia oraz zdobycia zawodu odpowiadającego jego zdolnościom i zamiłowaniom, uzależniony jest zarówno od zapewnienia środków utrzymania, jak i od osobistego starania o wychowanie dziecka. Taka forma spełnienia obowiązku alimentacyjnego dotyczyć będzie sytuacji, gdy matka dziecka przebywa na urlopie wychowawczym w celu zapewnienia dziecku opieki albo gdy z uwagi na stan zdrowia dziecka zmuszona była przerwać pracę i zająć się jego wychowaniem (Krzemiński Zdzisław, komentarz, Oficyna 2008, Komentarz do art.128, art.129, art.133, art.135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, LEX).

Zakres potrzeb dziecka, których zaspokajanie jest obowiązkiem rodziców, ustanawia przepis art. 96 k.r.o. W związku z powyższym, rodzice zobowiązani są zapewnić dzieciom, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie, zaspokojenie potrzeb w zakresie wyżywienia, odzieży, środków higieny oraz leczenia. Należy podkreślić, iż rodzice mogą być zwolnieni od świadczeń alimentacyjnych w stosunku do dziecka tylko wtedy, gdy dziecko posiada własny majątek, a dochody z tego majątku wystarczają na całkowite pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. We wszelkich innych wypadkach na rodzicach ciąży stanowczy obowiązek utrzymania dziecka, ograniczony tylko ich możliwościami zarobkowymi
i majątkowymi.

W niniejszej sprawie Sąd doszedł do wniosku, iż zasadnym jest podwyższenie alimentów płatnych od pozwanego S. G. na rzecz jego córek P. G. oraz M. G.. Potrzeby małoletnich powódek, który są w takim wieku, że nie są w stanie utrzymać się samodzielnie, nie osiągają same żadnych dochodów, nie mają własnego majątku, z upływem czasu rosną. W literaturze podkreśla się, iż z biegiem lat, a zwłaszcza wskutek dorastania dziecka zwiększają się jego potrzeby i tym samym osoby zobowiązane do jego alimentacji powinny zwiększyć swój wysiłek dla zaspokojenia tych potrzeb (T. Smyczyński, Prawo rodzinne i opiekuńcze, Warszawa 2005, s. 277).

Od chwili, kiedy ostatnio była ustalona wysokość alimentów od pozwanego na rzecz powódek, to jest od momentu wydania wyroku przez Sąd Okręgowy, upłynęło około 9 lat. Od tamtej pory uległa zmianie nie tylko sytuacja powódek, ale również zmieniła się sytuacja ich matki oraz ojca - pozwanego. P. G. jest już pełnoletnia i studiuje w systemie dziennym, nie jest samodzielna, choć osiągała własne dochody, zaś M. G. ma 16 lat i uczy się w klasie I klasie Liceum Ogólnokształcącego w Ł.. Powódki potrzebują więcej pieniędzy na swoje potrzeby niż to było 9 lat temu. Powódki znajdują się w takim wieku, że ich potrzeby szczególnie szybko rosną, P. jest już dorosła a M. - w okres dojrzewania. Małoletnie dbają o swój wygląd oraz higienę. W związku z ich dorastaniem więcej środków, niż było to w 2008 roku, potrzeba na ich wyżywienie, na odzież, buty, które częściej trzeba wymieniać na nowe, większe. Małoletnie rozwijają swoje zdolności i zainteresowania. Małoletnia M. uczestniczy w zajęciach zespołu pieśni i tańca, a także korzysta z korepetycji z matematyki i fizyki.

E. G. ponosi koszty utrzymania córek, które Sąd oszacował na kwotę 1.600 złotych miesięcznie w przypadku P. G. oraz 1.300 złotych miesięcznie w przypadku M. G., jako adekwatne do potrzeb małoletnich oraz możliwości majątkowych ich rodziców. Od marca 2008 roku sytuacja przedstawicielki ustawowej powódek zmieniła się o tyle, że zarabia więcej o ponad 2.000 złotych miesięcznie. Sama ponosi koszty utrzymania domu. Aktualnie przedstawicielka ustawowa powoda otrzymuje z tytułu wynagrodzenia 3.500 zł oraz 750 zł tytułem alimentów na rzecz powódek od pozwanego. Zatem łącznie dochód w rodzinie wynosi 4.250 zł.

Sytuacja pozwanego od dnia wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi uległa zmianie w ten sposób, że obecnie zarabia 1.500 zł netto, a w 2008 roku był osobą bezrobotną. Odziedziczył gospodarstwo rolne o pow. 5,50 ha, jednakże musiał je sprzedać, aby spłacić zaległości alimentacyjne na rzecz powódek oraz funduszu alimentacyjnego łącznie w wysokości ponad 100.000 zł, na rzecz powódek przypadła kwota niecałych 39.000 zł. Nie ma nikogo oprócz powódek na swoim utrzymaniu. Łącznie ma on do swojej dyspozycji kwotę 850 zł po potrąceniu alimentów płaconych na małoletnie powódki, podczas gdy koszty swojego utrzymania oszacował na kwotę 1.050 zł. Pozwany przyznał, że pracuje dodatkowo: „Jeżeli ma możliwość to po godzinach jeździ przyczepą do cynkowni z materiałem”. Ponadto w ocenie Sądu ma możliwość dorobienia u szwagra, a obecnie posiada jeszcze oszczędności ze sprzedaży ziemi.

Zasadne jest zatem żądanie zwiększenia alimentów na rzecz powódek do kwoty 700 zł miesięcznie na rzecz P. oraz do kwoty po 500 zł miesięcznie na rzecz M.. Po podwyżce alimentów przedstawicielka ustawowa powódek będzie dysponowała łącznie kwotą 4.700 zł miesięcznie, co pozwoli na sfinansowanie kursu angielskiego dla P. i korepetycji dla M., a także na przeznaczania środków według potrzeb na ubrania i rozwój zainteresowań powódek.

Pozwany nie czyni osobistych starań o wychowanie córek. Bezpośrednią opieką nad córkami zajmuje się E. G.. Jednakże Sąd uznał, iż powódki są już w takim wieku, że nie potrzebują nieustannej opieki matki, a biorąc pod uwagę aktualne wyższe możliwości zarobkowe E. G. uznał, iż może ona w nieco wyższym stopniu odpowiednim do jej stopy życiowej zaspokajać potrzeby swoich córek.

Pozwany został zobowiązany do łożenia na potrzeby córek 1.200 miesięcznie co stanowi lwią część jego zarobków, jednakże, jak Sąd już zauważył powyżej – obecne zarobki pozwanego nie wyczerpują jego możliwości zarobkowych. S. G. ma wyuczony i wykonywany zawód, które pozwalają mu w ocenie Sądu na osiągnięcie zarobku powyżej najniższego krajowego wynagrodzenia. Jednocześnie nie może się on skutecznie powoływać na konieczność spłaty zadłużenia alimentacyjnego, gdyż ta okoliczność – jak sam przyznał – była przez niego zawiniona. Z powodu alkoholizmu zaniedbał zarówno swój interes, jak i potrzeby córek.

Godzi się zauważyć, że Sąd, orzekając o wysokości świadczeń alimentacyjnych, bierze pod uwagę nie tylko dochody realnie osiągane przez zobowiązanego do świadczeń alimentacyjnych, ale także jego potencjalne możliwości zarobkowe i majątkowe, to jest dochody i majątek, jakie zobowiązany mógłby osiągnąć przy pełnym wykorzystaniu swoich kwalifikacji zawodowych, wykształcenia, doświadczenia zawodowego, uwzględniając stan zdrowia i wiek zobowiązanego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42). Zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeśli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił i umiejętności jego zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno - gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 1975 r., III CRN 48/75, LEX nr 7702; orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 1959 r., sygn. III CR 212/58, OSPiKA 1960, nr 2, poz. 41). Pozwany ma natomiast możliwości, aby osiągać dodatkowe dochody poza wynagrodzeniem ze stosunku pracy, m.in. zajęcia dydaktyce w (...) Wyższej Szkole (...) w Ł., czy uprawa lub dzierżawa ziemi, której jest właścicielem.

Uwzględniając całokształt okoliczności sprawy, Sąd uznał, że zasadnym jest podwyższenie alimentów od pozwanego S. G. na rzecz jego córek P. G. i M. G. ustalonych ostatnio wyrokiem Sądu Rejonowego w Łowiczu z dnia 15 września 2008 roku w sprawie o sygn. III RC 139/08 z kwoty po 400 zł miesięcznie do kwoty po 700 zł miesięcznie na rzecz P. G. oraz z kwoty po 350 zł miesięcznie do kwoty po 500 zł miesięcznie na rzecz M. G., płatnych z góry do dnia 10 – go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat do rąk pełnoletniej powódki oraz do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki. W ocenie Sądu powyższa kwota jest adekwatna do usprawiedliwionych potrzeb małoletnich powódek, a jednocześnie nie przekracza możliwości finansowych pozwanego.

Alimenty podwyższono poczynając od dnia 29 września 2017 roku, to jest od daty doręczenia odpisu pozwu pozwanemu, uznając, iż wówczas pozwany został wezwany do niezwłocznego spełnienia świadczenia. Z chwilą doręczenia odpisu pozwu na pozwanym, jako dłużniku, zaczął ciążyć obowiązek niezwłocznego spełnienia świadczenia – płacenia podwyższonych alimentów. Strona powodowa nie wskazała żadnych okoliczności uzasadniających podwyższenie alimentów z datą wsteczną.

Mając na względzie, iż w pozwie żądano podwyższenia alimentów do wyższych kwot, w pozostałej części oddalono powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., to jest nie obciążył pozwanego kosztami postępowania, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w punkcie, na mocy którego podwyższono alimenty. Rygor natychmiastowej wykonalności jest bowiem nadawany z urzędu bez żadnych ograniczeń
w zakresie rat alimentacyjnych płatnych po dniu wniesienia powództwa do sądu.