Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 czerwca 2016 roku ZUS II Oddział w Ł. dokonał przeliczenia renty wnioskodawcy W. W. z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 6 lutego 2016 roku . Decyzję wraz z uzasadnieniem oraz załącznikiem dotyczącym obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury doręczono wnioskodawcy. Wskaźnik podstawy wymiaru określono na 88,53% / decyzja i załącznik w aktach ZUS/.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył wnioskodawca w dniu 4 sierpnia 2016 roku. Wskazał ,iż nie rozumie dlaczego w decyzji emerytalnej wydanej w dniu 18 marca 2016 roku ustalono ,iż ma 40 lat 7 miesięcy i 27 dni okresów składkowych a z zaskarżonej decyzji wynika ,iż organ rentowy uwzględnił 39 lat 10 miesięcy i 20 dni okresów składkowych / odwołanie k- 2-2odw/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując ,iż decyzja jest wydana prawidłowo ale w decyzji z dnia 18.03.2016 roku przyznającej wnioskodawcy rentę system błędnie przyjął okres świadczenia rehabilitacyjnego i i zasiłku chorobowego jako okres składkowy, natomiast w zaskarżonej decyzji przyjęto prawidłowo ,iż są to okresy nieskładkowe. W zaskarżonej decyzji prawidłowo ustalono okres składkowy na 39 lat 10 miesięcy okresów składkowych oraz 3 lata i 2 miesiące okresów nieskładkowych / odpowiedź na odwołanie k- /

Podczas rozprawy w dniu 19 października 2017 roku pełnomocnik organu rentowego wskazał ,iż zaskarżona decyzja jest prawidłowa natomiast pomyłka dotyczy danych wskazanych w załączniku do niej. Zobowiązał się doręczyć prawidłowo wygenerowany załącznik , z którego wynika prawidłowy wskaźnik podstawy wymiaru świadczenia 99,39% / oświadczenie pełnomocnika ZUS 00:03:11 CD k- 33/.

Pismem procesowym z dnia 23 października 2017 roku pełnomocnik ZUS doręczył prawidłowo wygenerowany załącznik do spornej decyzji / k- 36-37/.

Podczas rozprawy w dniu 28 listopada 2017 roku pełnomocnik wnioskodawcy z urzędu oświadczył ,że po zapoznaniu się z prawidłowym załącznikiem cofa odwołanie w sprawie oraz wnosi o zasądzenie na rzecz wnioskodawcy kosztów zastępstwa procesowego , które nie zostały uiszczone w całości ani w części / oświadczenie pełnomocnika 00:00:58 CD k- 42/.

Pełnomocnik organu rentowego wyraził zgodę na cofnięcie odwołania /oświadczenie pełnomocnika ZUS 00:02:24 CD k-42/

Sąd zważył co następuje :

Zgodnie z treścią przepisu art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Jednocześnie przepis art. 203 k.p.c. stanowi ,iż pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku.(§1) Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku ich uiszczenia przez pozwanego.(§2) Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.(§4)

Wobec treści powyższych przepisów Sad uznał ,iż cofnięcie za zgodą pełnomocnika ZUS odwołania jest zgodne z prawem , zasadami współżycia społecznego i nie zmierza do obejścia prawa a ponadto nie narusza słusznego interesu ubezpieczonego i umorzył postępowanie w sprawie .

Jak wynika z ustaleń Sadu poczynionych podczas trwania procesu złożenie odwołania od spornej decyzji wynikało wyłącznie z załączenia do decyzji błędnie wygenerowanego załącznika stanowiącego integralną część decyzji. Wnioskodawca zatem został wprowadzony w błąd przez organ rentowy i dopiero w trakcie trwania procesu otrzymał prawidłowy załącznik, po zapoznaniu się z którym cofnął odwołanie. Błąd organu rentowego był ewidentny ale jego skorygowanie nastąpiło dopiero w trakcie procesu. Już na etapie złożenia odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał w odpowiedzi na odwołanie ,że doszło do błędu ale decyzja co do meritum jest prawidłowa. Nie przesłano jednak wnioskodawcy poprawionego załącznika . W ocenie Sadu postępowanie organu rentowego należy uznać za niewłaściwe a proces był spowodowany przez niestaranne działanie ZUS, który od początku powinien wydać decyzję wraz ze wszystkimi dokumentami w ich prawidłowym brzmieniu . Ponadto należy wskazać, iż organ rentowy po dostrzeżeniu pomyłki powinien niezwłocznie ją skorygować .

Podnieść należy ,iż co do zasady , zgodnie z treścią przepisu art. 98 § 1 k.p.c. Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Jednocześnie przepis art. 103§1 k.p.c. stanowi ,iż niezależnie od wyniku sprawy sąd może włożyć na stronę lub interwenienta obowiązek zwrotu kosztów, wywołanych ich niesumiennym lub oczywiście niewłaściwym postępowaniem.

W ocenie Sądu proces został wywołany przez wprowadzenie wnioskodawcy w błąd przez organ rentowy, który doręczył mu decyzję co do meritum prawidłową ale z błędnie wygenerowanym załącznikiem, stanowiącym integralną część uzasadnienia. W sprawie z uwagi na toczące się powstępowanie sądowe powstały koszty wynikające z udziału w procesie fachowego pełnomocnika. Wobec powyższego Sąd na podstawie §9 ust 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U z 2015 roku poz.1800 ze zmianami obowiązującymi na dzień wniesienia odwołania ) przyznał od organu rentowego na rzecz wnioskodawcy zwrot kosztów zastępstwa procesowego.

Nadmienić należy ,iż w ocenie Sądu na dzień zamknięcia rozprawy nie było podstaw aby kosztami zastępstwa procesowego pełnomocnika wnioskodawcy obciążać Skarb Państwa. Zgodnie bowiem z §6 rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 poz. 1801), które obowiązywało w dacie wniesienia odwołania do sądu w sprawie cywilnej, w której kosztami procesu został obciążony przeciwnik procesowy strony korzystającej z pomocy udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, koszty, o których mowa w § 2 powyższego rozporządzenia , sąd przyznaje po wykazaniu bezskuteczności ich egzekucji. Obowiązek pokrycia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej nie jest obowiązkiem mieszczącym się w formule obowiązku zwrotu kosztów procesu miedzy stronami, lecz ma charakter publicznoprawny i subsydiarny, gdyż powstaje dopiero wówczas, gdy egzekucja kosztów zasądzonych od przeciwnika procesowego strony korzystającej z pomocy prawnej udzielonej z urzędu okazała się bezskuteczna albo gdy kosztami procesu została obciążona strona korzystająca z pomocy prawnej z urzędu, czy też jeżeli koszty procesu zostały stosunkowo rozdzielone lub wzajemnie zniesione, a opłaty z tytułu udzielonej pomocy prawnej nie zostały zapłacone w całości lub w części. ( vide wyrok SA w Gdańsku z dnia 10 października 2013 roku w sprawie o sygn. akt I ACa 23/13 LEX nr 1386079 )

Mając powyższe na uwadze Sąd przyznał zwrot kosztów zastępstwa procesowego na rzecz wnioskodawcy od organu rentowego w kwocie 360 zł na podstawie art.103§1 k.p.c.