Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Liliana Gambal

Protokolant:Anna Delestowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2013 r. w J.

odwołania E. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia 10.01.2012r., znak: (...)

w sprawie E. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.z dnia 10.01.2012r., znak: (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni E. B.prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy nadal od dnia 1 stycznia 2012r. do dnia 31 lipca 2013r.

Sygn. akt VII U 271/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.01.2012 r. (znak: (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.odmówił wnioskodawczyni E. B.prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 01.01.2012 r., opierając się na treści orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 02.01.2012 r., w którym nie stwierdzono niezdolności do pracy wnioskodawczyni.

E. B. odwołała się od decyzji ZUS podnosząc, że nie zgadza się z oceną stanu jej zdrowia dokonaną przez organ rentowy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. B., urodzona (...), posiada wykształcenie zawodowe rolnicze. Pracowała w gospodarstwie rolniczym oraz jako pracownik produkcyjny. W okresie od 2003 r. do 31.12.2003 r. była uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/bezsporne/

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 02.12.2011 r. nie uznano wnioskodawczyni za niezdolną do pracy.

Także komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 02.01.2012 r. ustaliła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. U wnioskodawczyni rozpoznano stwardnienie rozsiane, przebyte pozagałkowe zapalenie n. wzrokowego prawego, zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa LS, bóle i zawroty głowy w wywiadzie, żylaki kończyn dolnych oraz niedosłuch lewostronny w wywiadzie z zachowaną wydolnością społeczną słuchu.

Decyzją z dnia 10.01.2012 r. organ rentowy odmówił wnioskodawczyni dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, opierając się na treści orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 02.01.2012 r.

/dowód: orzeczenie z dnia 02.12.2011 r. – k.90 akt rentowych ZUS;

orzeczenie z dnia 02.01.2012 r. – k.93 akt rentowych ZUS;

opinia z dnia 02.01.2012 r. – k.79 akt orzeczniczych ZUS;

decyzja z dnia 10.01.2012 r. – k.94 akt rentowych ZUS/

Biegły sądowy z zakresu neurochirurgii rozpoznał u wnioskodawczyni stan po zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych (w wieku 8 lat), przebyte pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego prawego, stwardnienie rozsiane po leczeniu interferonem ze spowolnieniem psychoruchowym, objawami astenii ogólnej i śladem niezborności móżdżkowej, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne w odc. piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa z wypukliną j.m. L5-S1 i kręgozmykiem tylnym L5 z przewlekłym zespołem bólowym lędźwiowo-krzyżowym typu lumbagii, z rwą kulszową obustronną, naprzemienną, niedosłuch lewostronny bez dysfunkcji w komunikacji społecznej, zespół bólów i zawrotów głowy, żylaki kończyn dolnych oraz zespół nerwicowy psychosomatyczny. Zdaniem biegłego wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy na 1,5 roku.

/dowód: opinia z dnia 10.05.2012 r. z opinią uzupełniającą – k.7-9 i k.26/

Biegła sądowa z zakresu medycyny pracy rozpoznała u wnioskodawczyni stwardnienie rozsiane leczone interferonem w okresie od 2002 r. do 2007 r., stan po przebytym pozagałkowym zapaleniu nerwu wzrokowego prawego w 1989 r., zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa, zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego, nawracający zespół bólowy odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego, bóle i zawroty głowy w wywiadzie, żylaki kończyn dolnych bez zmian troficznych, niedosłuch lewostronny oraz stan po przebyciu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych w dzieciństwie. Zdaniem biegłej wnioskodawczyni może zostać uznana nadal za częściowo niezdolną do pracy na okres 24 miesięcy.

/dowód: opinia z dnia 03.01.2013 r. z opinią uzupełniającą – k.37-39 i k.59/

Wnioskodawczyni nie może zostać uznana za niezdolną do pracy z przyczyn psychiatrycznych.

/dowód: opinia z dnia 24.10.2013 r. – k.76-79/

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. tekst jedn. z 2009 r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w art.57 pkt.3 cytowanej ustawy.

Pojęcie niezdolności do pracy definiuje art.12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym przepisem, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W związku z wnioskiem o przyznanie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wnioskodawczyni poddana została przez organ rentowy badaniom lekarskim. W ich wyniku, orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS nie uznano wnioskodawczyni za niezdolną do pracy, zaś organ rentowy na podstawie powyższego orzeczenia decyzją z dnia 10.01.2012 r. odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ponieważ decyzja ZUS odmawiająca prawa do renty oparta została na orzeczeniu komisji lekarskiej, w toku postępowania sądowego niezbędne stało się przebadanie wnioskodawczyni przez biegłych sądowych z zakresu neurologii, medycyny pracy oraz psychiatrii, a zatem przez lekarzy o specjalnościach adekwatnych do stwierdzonych u niej schorzeń.

Biegły sądowy neurochirurg rozpoznał u wnioskodawczyni stan po zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych (w wieku 8 lat), przebyte pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego prawego, stwardnienie rozsiane po leczeniu interferonem ze spowolnieniem psychoruchowym, objawami astenii ogólnej i śladem niezborności móżdżkowej, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne w odc. piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa z wypukliną j.m. L5-S1 i kręgozmykiem tylnym L5 z przewlekłym zespołem bólowym lędźwiowo-krzyżowym typu lumbagii, z rwą kulszową obustronną, naprzemienną, niedosłuch lewostronny bez dysfunkcji w komunikacji społecznej, zespół bólów i zawrotów głowy, żylaki kończyn dolnych oraz zespół nerwicowy psychosomatyczny. Zdaniem biegłego wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy na 1,5 roku. Biegły wskazał, że rozpoznawane u wnioskodawczyni SM jest schorzeniem przewlekłym, postępującym i choć u badanej nie występowały pogorszenia, to nadal stwierdza się u niej objawy ogólne – spowolnienie psychoruchowe, nawracające objawy astenii ogólnej z osłabieniami kończyn i drętwieniami lewostronnymi oraz śladem objawów móżdżkowych w postaci zaznaczonej niezborności i niewielkich zaburzeń równowagi. W sporządzonej na skutek zastrzeżeń organu rentowego opinii uzupełniającej, biegły w całości podtrzymał swoje wnioski z opinii głównej, podnosząc, że wprawdzie stan zdrowia wnioskodawczyni jest aktualnie stacjonarny, to jednak, biorąc pod uwagę istotę stwardnienia rozsianego (przewlekłość z rzutami pogorszeń) wnioskodawczyni w dalszym ciągu jest niezdolna do pracy. Biegły podkreślił, że uznanie badanej za zdolną do pracy i związane z podjęciem pracy obciążenia mogą wywołać nowy rzut choroby, niwecząc efekt uzyskany terapią interferonem.

W związku z podtrzymaniem zastrzeżeń do powyższej opinii przez organ rentowy, Sąd uznał za uzasadnione przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy.

Biegła sądowa z zakresu medycyny pracy rozpoznała u wnioskodawczyni stwardnienie rozsiane leczone interferonem w okresie od 2002 r. do 2007 r., stan po przebytym pozagałkowym zapaleniu nerwu wzrokowego prawego w 1989 r., zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa, zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego, nawracający zespół bólowy odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego, bóle i zawroty głowy w wywiadzie, żylaki kończyn dolnych bez zmian troficznych, niedosłuch lewostronny oraz stan po przebyciu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych w dzieciństwie. Zdaniem biegłej wnioskodawczyni może zostać uznana nadal za częściowo niezdolną do pracy na okres 24 miesięcy. Również ta biegła wskazała, że przeprowadzone badanie fizykalne wykazało utrzymujące się spowolnienie psychoruchowe z osłabieniem kończyn i drętwieniami po lewej stronie, zaburzenia równowagi oraz zaburzenia widzenia. Biegła zgodziła się przy tym z biegłym neurochirurgiem, że jakkolwiek u wnioskodawczyni w wyniku leczenia interferonem nie wystąpiło zaostrzenie objawów, to jednak jej stan zdrowia nie uległ poprawie w porównaniu z wcześniejszym okresem, kiedy była uznawana za częściowo niezdolną do pracy. W związku z zastrzeżeniami organu rentowego biegła sporządziła opinię uzupełniającą, w której w całości podtrzymała swoje dotychczasowe wnioski, ponownie podkreślając, że przeprowadzone badanie fizykalne wnioskodawczyni potwierdziło utrzymujące się odchylenia od stanu prawidłowego. Z kolei brak ewidentnego zaostrzenia objawów choroby zasadniczej może wynikać z przebytego leczenia interferonem oraz komfortu psychofizycznego, wynikającego z braku aktywności zawodowej. Zdaniem biegłej kontynuowanie aktywności zawodowej przez wnioskodawczynię jest znacznie ograniczone z uwagi na stwierdzany stan psychofizyczny.

Biegły sądowy psychiatra stwierdził, że wnioskodawczyni nie może zostać uznana za niezdolną do pracy z przyczyn psychiatrycznych, wskazując, że wnioskodawczyni nie cierpi na chorobę psychiczną w znaczeniu psychozy, niedorozwój umysłowy ani inne krótkotrwałe zaburzenia czynności psychicznych, jak również nie ujawnia zaburzeń psychotycznych, funkcji poznawczych, świadomości oraz zaburzeń afektu i nastroju.

Biorąc pod uwagę treść sporządzonych w toku postępowania opinii, Sąd przyjął, że wnioskodawczyni nadal jest osobą częściowo niezdolną do pracy od dnia 01.01.2012 r. do dnia 31.07.2013 r., opierając się w tym zakresie na opiniach biegłego neurochirurga oraz biegłej z zakresu medycyny pracy. Oboje biegli stanowczo stwierdzili u wnioskodawczyni istnienie częściowej, okresowej niezdolności do pracy. Mając natomiast na uwadze rozbieżności w określeniu czasu trwania niezdolności, Sąd uznał za zasadne orzeczenie tejże na okres 1,5 roku, tj. w zakresie, w jakim obie opinie pozostawały ze sobą zgodne. Sąd zważył, że obie opinie sporządzone zostały przez lekarzy posiadających stosowną wiedzę i doświadczenie w zakresie swojej specjalizacji, po osobistym zbadaniu wnioskodawczyni oraz w oparciu o wszechstronną analizę dokumentacji lekarskiej.

Na ocenę opinii biegłych nie wpłynęły zastrzeżenia wnoszone przez organ rentowy. Zarówno biegły neurochirurg, jak i biegła z zakresu medycyny pracy podnieśli, że u wnioskodawczyni nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia w porównaniu do okresu, w którym także organ rentowy uznawał istnienie niezdolności do pracy. Jednocześnie wystąpienia takiej poprawy nie udowodnił ze swojej strony organ rentowy. Tymczasem, w ocenie Sądu, biorąc pod uwagę kwalifikacje wnioskodawczyni, posiadającej rolnicze wykształcenie zawodowe, stwierdzenie u niej, jako pracownika fizycznego, utrzymującego się stwardnienia rozsianego z występującymi objawami ogólnymi w postaci m. in. spowolnienia psychoruchowego, osłabienia kończyn, drętwienia lewostronnego, czy niezborności i zaburzeń równowagi, winno skutkować orzeczeniem o częściowej niezdolności do pracy. Oboje biegli zgodnie podnosili przy tym, że w przypadku wnioskodawczyni konieczność podjęcia przez nią pracy zarobkowej może skutkować kolejnym rzutem choroby.

Mając na uwadze powyższe zaistniała podstawa do zmiany decyzji ZUS poprzez przyznanie wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.01.2012 r. do dnia 31.07.2013 r., o czym orzeczono na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 k.p.c.