Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: St. Sekretarz Sądowy Ewa Kościelniak

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2017 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

A. K. (1)

przeciwko:

(...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda A. K. (1) kwotę 3 407,23 zł (trzy tysiące czterysta siedem złotych dwadzieścia trzy grosze) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 2 792,23 zł (dwa tysiące siedemset dziewięćdziesiąt dwa złote dwadzieścia trzy grosze) od dnia 22 sierpnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

2)  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3)  nakazuje pobrać od powoda A. K. (2) na rzecz Skarbu Państwa (kasy tut. Sądu) kwotę 31 zł (trzydzieści jeden złotych) tytułem brakującej części opłaty od pozwu;

4)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 506,33 zł (pięćset sześć złotych trzydzieści trzy grosze) tytułem stosunkowego rozdzielenia kosztów.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 893/16/3

UZASADNIENIE

Powód A. K. (1) pozwem z dnia 18 kwietnia 2016 r. wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 6 254,82 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 22 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty w tym od dnia 1 stycznia 2016 r, z odsetkami za opóźnienie, kwoty 615 zł oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wskutek zdarzenia z dnia 21 sierpnia 2015 r., uległ uszkodzeniu samochód marki A. o nr rej. (...) stanowiący własność poszkodowanego K. M.. Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej była pozwana. Powód na podstawie umowy cesji wierzytelności nabył od poszkodowanego wierzytelność z tytułu odszkodowania za szkodę rzeczową w pojeździe. Pozwana po przeprowadzeniu oględzin sporządziła kosztorys, na podstawie którego złożyła poszkodowanemu oświadczenie o przyznaniu odszkodowania w kwocie 10 297,15 zł. Powód zlecił oszacowanie wysokości szkody i w uzyskanej prywatnej opinii oszacowano wartość szkody na kwotę 16 551,97 zł. Powód w związku z powyższym wezwał pozwaną do zapłaty jednak świadczenie nie zostało spełnione przez pozwaną.

W dniu 19 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu I Wydział Cywilny wydał w sprawie VI Nc 798/16 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwana (...) S.A. w W. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, domagając się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia kosztów postępowania.

W uzasadnieniu podniosła, iż w kosztorysie, na podstawie którego wypłacono odszkodowanie, uwzględniono stawkę za roboczogodzinę prac blacharski, lakierniczych i mechanicznych w wysokości 50 zł oraz wykorzystanie części alternatywnych. Zdaniem pozwanej nie ma żadnych podstaw aby uznać, iż części alternatywne charakteryzują się gorszą jakością oraz aby przejęta stawka za roboczo godzinę była zaniżona.

Postanowieniem z dnia 23 czerwca 2016 r. Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu V Wydział Gospodarczy stwierdził swoja niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę od rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tychach Wydziałowi VI Gospodarczemu.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Dnia 21 sierpnia 2015 r., uległ uszkodzeniu samochód marki A. o nr rej. (...) stanowiący własność poszkodowanego K. M. . Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej była pozwana

Dowód: akta szkody na płycie CD (k. 106).

Decyzją z dnia 14 września 2015 r. pozwana przyznała poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 10 297,17 zł.

Dowód: decyzja (k. 15), kalkulacja (k. 16-22).

W dniu 20 października 2015 r. poszkodowany i powód zawarli umowę cesji wierzytelności zgodnie, z którą cedent przelał na cesjonariusza swoją wierzytelność – prawo do dochodzenia odszkodowania w związku ze szkodą z dnia 21 sierpnia 2015 r.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 13), zawiadomienie o cesji (k. 14).

Koszt naprawy samochodu A. (...) nr rej. (...) wynosi 13 089,40 zł. Użycie do naprawy części oryginalnych nie wpłynie na zwiększenie wartości pojazdu po przeprowadzeniu naprawy.

Dowód: pisemna opinia biegłego sądowego M. D. z dnia 2 czerwca 2017 r. (k. 115-126), ustna opinia biegłego sądowego M. D. z dnia 28 listopada 2017 r. (k. 157), kalkulacje (k. 16-28).

Koszt porządzenia zleconej przez powoda prywatnej kalkulacji naprawy wyniósł 615 zł.

Dowód: faktura (k. 29).

Oceniając materiał dowody zgromadzony w sprawie stwierdzić należy, że decydujące znaczenie w sprawie ma opinia biegłego M. D. zarówno pisemna jak i ustna. Sąd ocenił je wysoko, ponieważ są pełne, rzetelne i poparte dużym doświadczeniem biegłego oraz jego kwalifikacjami. Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto również o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez A. K. (1) przeciwko (...) S.A. w W. zasługiwało na uwzględnienie w części.

W niniejszej sprawie spornym pomiędzy stronami była kwestia kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu.

W niniejszym postępowaniu zastosowanie znajdują przepisy odpowiedzialności deliktowej z art. 415 k.c., do której przesłanek należą zdarzenie, z którym system prawny wiąże odpowiedzialność na określonej zasadzie, oraz szkoda i związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą. Przy ustalaniu odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych znajdują zastosowanie przepisy ogólne dotyczące związku przyczynowego, szkody i sposobów jej naprawienia (art. 361-363 k.c.).

Zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi.

W ocenie Sądu powód w należyty sposób wykazał, iż skutecznie nabył przedmiotową wierzytelność od poszkodowanego.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Z art. 361 § 1 i 2 k.c. wynika zasada pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Zobowiązany do naprawienia szkody ponosi więc odpowiedzialność za wszystkie normalne następstwa zdarzenia, pozostające z tym zdarzeniem w adekwatnym związku przyczynowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013.392 ze zm.), umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Na podstawie art. 34 ust. 1 powołanej ustawy można ustalić, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów ubezpieczeń OC, zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość (o ile nie przekracza kwoty sumy gwarancyjnej) winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego. Obejmuje ono zarówno straty, jak i korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Nie ma również znaczenia, czy jest to wywołana wypadkiem pojazdu mechanicznego szkoda na osobie (uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć) czy też szkoda na mieniu (utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia).

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu motoryzacji na okoliczność ustalenia wysokości szkody, czyli kosztu naprawy uszkodzeń przedmiotowego pojazdu powstałych w wyniku zdarzenia ustalonego przy uwzględnieniu cen nowych oryginalnych części, technologii producenta pojazdu i cen robocizny stosowanych w warsztatach naprawczych miejsca zamieszkania właściciela pojazdu oraz porównania wyniku z kosztorysem prywatnym dołączonym do pozwu.

Powołany w sprawie biegły sądowy stwierdził, że koszt naprawy samochodu A. (...) nr rej. (...) wynosi 13 089,40 zł. Biegły wskazał również, że użycie do naprawy części oryginalnych nie wpłynie na zwiększenie wartości pojazdu po przeprowadzeniu naprawy. Sąd w całości przychyla się do stanowiska biegłego. Zdaniem Sądu uzasadniony koszt naprawy uszkodzonego pojazdu wyniósł 13 089,40 zł. Odnosząc się do podnoszonego przez pozwaną zarzutu, iż zasadnym było uwzględnienie w kosztorysie cen części alternatywnych, to w ocenie Sądu, podobnie jak zdaniem biegłego, w sytuacji gdy nie ma dowodów na to, że w uszkodzonym samochodzie były stosowane przez powodów zamienniki części, to należy uznać za zasadne skorzystanie przy naprawie z części oryginalnych, gdyż wykorzystanie zamienników nie kompensowałoby poniesionej przez poszkodowanego szkody.

W treści sprzeciwu pozwany nie kwestionował zasadności poniesienia kosztu sporządzenie prywatnej kalkulacji, w związku z czym Sąd uznał za bezsporną pomiędzy stronami kwestię zasadności zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej kalkulacji w kwocie 615 zł. Na marginesie jedynie należy zwrócić uwagę na fakt, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sadu Najwyższego należy uznać koszty opinii prywatnej za uzasadnione, ponieważ powód, aby dochodzić odszkodowania przed Sądem musiał przeprowadzić opinię prywatną, w celu oceny swoich szans w procesie. Koszty te należy uznać za koszty niezbędne do dochodzenia swych praw.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powódkę roszczenie za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3 407,23 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Powód domagała się odsetek ustawowych liczonych od kwoty roszczenie głównego od dnia 22 sierpnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, a żądanie to pozostawało uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

W związku z uznaniem przez Sąd dochodzonego roszczenia w części tj. w kwocie 3 407,23 złotych, Sąd oddalił powództwo w zakresie pozostałej kwoty, tj. 3 462,59 złotych orzekając o tym w punkcie 2 sentencji wyroku. Część oddalająca wyroku wynika z wysokości ustalonego przez biegłego sądowego kosztu naprawy. Sąd stanął przy tym na stanowisku jak biegły, że według zasad napraw samochodów z odszkodowania z OC sprawcy, w razie konieczności zmiany kwalifikacji części z naprawy na wymianę, to należy przeprowadzić dodatkowe oględziny. W przedmiotowym wypadku, zmieniono kwalifikację reflektora z naprawy polegającej na polerowaniu, na wymianę. Nie przeprowadzono dodatkowych oględzin i nie zakwestionowano pierwotnego kosztorysu przeprowadzonego przez likwidatora. Biegły stwierdził ponadto, że znany mu jest sposób naprawy zaproponowany przez likwidatora, zatem brak podstaw do uznania kosztu reflektora jako kosztów niezbędnych do likwidacji szkody.

W orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd orzeka o poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113 o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Mając na uwadze powyższe Sąd nakazał pobrać od powoda kwotę 31 zł tytułem brakującej części opłat od pozwu, o czym orzeczono w punkcie 3 sentencji wyroku.

Zgodnie z art. 100 k.p.c. w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Na koszty procesu powoda składały się kwota 344 zł tytułem uiszczonej opłaty sądowej, kwota 17 zł z tytułu uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kwota 668,49 zł tytułem kosztów sporządzenia opinii przez biegłego oraz kwota 2 400 zł tytułem kosztu zastępstwa procesowego strony powodowe ustalone zgodnie z §2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015 r., poz. 1800) co dało łącznie 3 429,49 zł. Na koszty procesu pozwanej kwota 17 zł z tytułu uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 2 400 zł tytułem kosztu zastępstwa procesowego strony pozwanej. W związku z powyższym łączny koszt procesu wyniósł 5 846,32 zł. Powód utrzymał się ze swoim żądaniem w 50%, a zatem 50% powinno obciążyć powoda (5 846,32 zł x 50% = 2 923,16 zł). Powód poniósł koszt w wysokości 3 429,49 zł a zatem różnicę (3 429,49 zł – 2 923,16 zł = 506,33 zł) powinna zwrócić mu pozwana o czym orzeczono w 4 punkcie sentencji wyroku.

SSR Jolanta Brzęk