Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Schubert

Sędziowie: SO Waldemar Pałka (spr.)

SO Aneta Szwedowska

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Siwińska

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 roku w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej R. D. reprezentowanej przez matkę A. S.

przeciwko J. D.

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 26 października 2017 roku

sygn. akt III RC 411/17

oddala apelację.

Sygn. akt VI RCa 321/17

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z 26 października 2017r. w sprawie III RC 411/17 w sprawie z powództwa małoletniej R. D. reprezentowanej przez matkę A. S. przeciwko J. D. o podwyższenie alimentów ustalił je na kwotę 500 zł miesięcznie w miejsce ustalonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z 16 listopada 2015r. w sprawie VI RC 1314/15 w wysokości 300 zł miesięcznie. Oddalił powództwo w pozostałej części obejmującej żądanie ustalenia alimentów na poziomie 900 zł miesięcznie.

Sąd uzasadnił decyzję podając, że doszło do zmiany stosunków w zakresie wysokości potrzeb powódki, co uzasadnia podwyższenie alimentów. W ocenie Sądu jednak możliwości zarobkowe pozwanego nie pozwalają na podwyższenie alimentów powyżej kwoty 500 zł miesięcznie. Sąd wyeksponował obciążenie obowiązkiem alimentacyjnym obojga rodziców.

Apelację od wyroku złożyła powódka zaskarżając wyrok w części obejmującej punkt II i III. Zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku – art. 233§1 k.p.c. poprzez dokonanie sprzecznej z zasadą swobodnej oceny dowodów analizę materiału dowodowego w odniesieniu do ustalenia kosztów jej utrzymania, działań jej matki w zakresie poszukiwania zatrudnienia, przekazywania przez pozwanego dobrowolnie kwoty 550 zł miesięcznie. Zarzuciła również naruszenie przepisów prawa materialnego – art. 135§1 k.r.o. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie skutkujące ustaleniem, że kwota alimentów w wysokości 500 zł miesięcznie odpowiada uzasadnionym potrzebom małoletniej.

Wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez ustalenie alimentów na poziomie 900 zł miesięcznie i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania za obie instancje, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Uzasadniła swoje stanowisko podając, że od wyroku zasądzającego alimenty na jej rzecz doszło do zmiany stosunków, która zgodnie z art. 138 kro, uzasadnia podwyższenie alimentów do 900 zł miesięcznie. Podkreśliła, że w momencie orzekania o alimentach powódka nie uczęszczała do placówek edukacyjnych, miała znacznie mniejsze potrzeby w zakresie wyżywienia i ubrania. Zakwestionował przyjęcie przez Sąd przeszacowania przez nią kosztów utrzymania, podkreśliła uprawnienie do zabezpieczenia swoich usprawiedliwionych potrzeb, które nie ograniczają się do potrzeb podstawowych. Wskazała, że wbrew ustaleniom Sądu, jej matka czyni starania o uzyskanie zatrudnienia. Wyeksponowała dobrowolne przekazywanie przez pozwanego kwoty 550 zł miesięcznie, co jednoznacznie wskazuje na wykraczające ponad ustalenia Sądu możliwości pozwanego

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja uznana została za chybioną.

Sąd odwoławczy uznał, że argumenty powódki nie są trafione. Wbrew jej twierdzeniom Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie, zgromadzony w jego toku materiał dowodowy poddał wszechstronnej i zgodnej z zasadami logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego ocenie. Sąd odwoławczy dokonał weryfikacji przeprowadzonego postępowania i kończącego je rozstrzygnięcia przez pryzmat zarzutów apelacyjnych. Uznał, że nie mają one możliwości zdyskredytowania rozstrzygnięcia.

Zmiana orzeczenia o alimentach możliwa jest w oparciu o przepis art. 138 k.r.o. uprawniający do ingerencji w rozstrzygnięcie w sytuacji zmiany stosunków, czyli ustalenia zwiększenia potrzeb uprawnionego lub obniżenia możliwości zarobkowych zobowiązanego. W toku postępowania przeprowadzonego przed Sądem Rejonowym wykazane zostało, że zwiększyły się potrzeby powódki, jednak nie da się przyjąć, by zmiana ta uzasadniała trzykrotne zwiększenie obowiązku alimentacyjnego. Powódka zwiększyła swoje potrzeby adekwatnie do wieku, zaś upływ czasu między orzeczeniem o alimentach na jej rzecz, a zwróceniem się o jego zmianę nie jest znaczny, gdyż obejmuje zaledwie dwa lata. Zgromadzony materiał dowodowy nie wykazał, by w sytuacji powódki zaistniały szczególne wydarzenia uzasadniające znaczną ingerencję w dotychczasowy obowiązek alimentacyjny.

Uwzględnić należy, że sprzeczne z logiką i doświadczeniem życiowym jest twierdzenie powódki, że ponoszony przez jej matkę koszt jej utrzymania wynosi około 1450 zł miesięcznie, podczas gdy dochód matki powódki wynosi 1000 zł miesięcznie. Przeznaczanie na utrzymanie dziecka kwoty wynoszącej 1450 zł jest oczywiście możliwe, jednak mało prawdopodobne w sytuacji, gdy dochód rodziny pozwala na skromne utrzymanie. Kwota 1450 zł miesięcznie przeznaczona na utrzymanie dziecka sugeruje komfortowy standard finansowy rodziny, a na taki nie wskazuje dochód matki powódki i powoływanie się na konieczność zaciągania bieżących pożyczek w celu zabezpieczenia podstawowych potrzeb.

Sąd odwoławczy uznał więc, że twierdzenia powódki o ponoszeniu kosztów utrzymania w wysokości 1450 zł miesienie nie są wiarygodne. Sytuacja powódki nadto takich nie uzasadnia. W ocenie Sądu koszt zabezpieczenia potrzeb powódki wynosi około 750 zł miesięcznie i dodatkowo zwiększony jest opłatą za przedszkole, którą rodzice powódki dzielą w częściach równych między siebie.

Ustalenie obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec powódki na poziomie 500 zł miesięcznie odzwierciedla więc ujawnioną w toku postępowania sytuację stron. Pozwany dobrowolnie przekazuje kwotę 250 zł miesięcznie tytułem partycypowania w kosztach opłacenia przedszkola i w ocenie Sądu nie należy tego ograniczać. Pozwany jest uprawniony do samodzielnego dokonywania zakupów na rzecz dziecka, nie należy jego roli w sprawach dziecka ograniczać. Kwota ta została przez Sąd uwzględniona, jako dobrowolnie ponoszona przez pozwanego, a zatem stanowiąca jego udział w kosztach utrzymania powódki.

W konsekwencji Sąd odwoławczy po analizie postępowania przeprowadzonego przez Sąd Rejonowy i argumentów przedstawionych przez powódkę w apelacji uznał, że zaskarżony wyrok jest prawidłowy i nie wymaga ingerencji. Orzekł więc na podstawie art. 385 k.p.c. o oddaleniu apelacji.